Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bea jest zwykłą 8-latką – do czasu. Kiedy dziewczyna na własne oczy widzi katastrofę samolotu lotu EAG292 z Prago do Sztokholmu. Mija czas, ponownie spotykamy bohaterkę, gdy ma już 18 lat i kończy liceum. Mimo upływu czasu, dziewczyna nie poradziła sobie z traumą z przeszłości. Różnymi sposobami próbuje się zmienić – zostać nową Beatą, która nie boi się każdego samolotu. Na skutek różnych zdarzeń dziewczyna trafia do hospicjum, gdzie poznaje 14letniego Dawida. Chłopiec jest nieuleczalnie chory. Czy jego przyjaźń pomoże Bei ogarnąć własne życie? Z mojego punktu widzenia jest to powieść drogi- drogi do siebie. Główna bohaterka podąża w poszukiwaniu samoakceptacji, samokontroli, miłości do siebie. Jej przemiana jest wyraźnie widoczna. Prawdziwym uzdrowieniem jest wsparcie bliskich, przepracowanie traum i praca nad sobą. Labirynt to ważna książka. Pokazuje jak osoba bez pomocy (bez wsparcia bliskich, z niekompetentnym terapeutą) może żyć z traumą pourazową – żyć lub wegetować. Moim zdaniem katastrofa lotnicza widziana przez 8 latkę to tylko metafora wielu traum jakie mogą przydarzyć się dziecku. Traum, które wpływają na całe życie osoby, która jej doświadczyła, które kształtują osobowość człowieka oraz jego postrzeganie świata. Jedyną rzeczą, która nie przypadła mi do gustu jest zakończenie książki – wole bardziej konkretne 😉😉 😉