Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiesz, że książka jest dobra, jeśli masz w niej chyba ze sto zakładek i wracasz do niej przynajmniej raz w miesiącu, żeby przeczytać chociaż kawałek. To właśnie Heartbreak Boys. Nareszcie sytuacja, przy której tytuł miał prawo, a wręcz powinien zostać angielski, gdyż nawiązuje do nazwy konta na Instagramie, wypełnionego przygodami Jacka Parkera i Nate'a Harrisona - a przynajmniej takie było pierwotne założenie, ale więcej nie zdradzę. Od razu powiem, że tłumaczenie na polski jest świetne. Czasem nawet lepsze od oryginału. Długo nie zapomnę o "gównianej wodzie" XD Brawa dla tłumaczki! To książka o gejach napisana przez geja. Widać w niej postęp Greena. W serii o Noah nastolatki zachowały się jak dzieci przed osiągnięciem przynajmniej dekady, szczególnie główny bohater. Wkurzali niemożliwie, Noah doprowadzał czytającego na skraj wytrzymałości, a miał 16 lat. W książce o Jacku i Nate'cie bohaterowie również mają po 16 lat, ale w swoim postępowaniu wydają się o niebo dojrzalsi od bohaterów "Noaha". Widać, ile przeszedł Green i jak udoskonalił swój warsztat. Być może sam w tym wszystkim dojrzał, a przede wszystkim zobaczył, jak zachowują się "dzisiejsze nastolatki". Trudno opisać tę prawdziwość, a każdy, kto myśli, że jest inaczej, niech odwiedzi media społecznościowe. Jack i Nate są różni jak ogień i woda, każdy z nich ma swój charakter, czasem przerysowany, ale właśnie o to chodzi - bo jest związane z fabułą i ich przeszłością. Cieszę się, że ta książka nie fetyszyzuje gejów - po prostu Jack stwierdził, że skoro dotyka go homofobia, wjedzie w świat na pełnej kurtyzanie z pokazaniem, że go to nie rusza. Czy stworzył wokół siebie pewien mur? Tak, ale Nate zrobił dokładnie to samo. O tym, o co chodzi, dowiecie się, czytając HB. Mamy tu bowiem mowę o zinternalizowanej homofobii, jednak łagodniejszej, bowiem dotyczy ona odkrywania siebie i w końcu życia z samym sobą. Jack i Nate to dwie skrajności tego kontinuum. Ta książka jest pełna humoru. Być może to jest powód, dla których niektórym zdaniem traci na "prawdziwości" uczuć Jacka i Nate'a, ale nie oszukujmy się, to nastolatki. Nie wiem, jak niektórzy chcą to wyrzuć. Jakie obietnice mają sobie składać, żeby było to prawdziwe? Owszem, nie jest to książka dla dorosłych - może to i lepiej, bo oczekiwania niektórych recenzentów względem niej to po prostu śmiech na sali XD To była pierwsza rzecz. Druga - niektórzy mieli problem z tym, że książka dzieje się w 2020 roku i nie ma w niej żadnej wzmianki na temat covida. O matko bosko XDD Chcecie rzeczywistości, czytajcie wiadomości, nie powieści tego typu, ludzie. I tak dostaliśmy Stranger Things. To chyba w miarę aktualne? Tak, bohaterowie mówią, że mamy rok 2020. Ale był rok 2020, kiedy jeszcze dało się żyć. I tego się trzymajmy. Ta książka, z tego, co rozumiem z wpisów Greena, ma bawić, ale też dać nadzieję, że mimo gównianych sytuacji życie może być naprawdę cudowne, o ile zdacie sobie sprawę z tego, że musicie je złapać za ogon, gdy macie ku temu okazję. Oczywiście, kto chce fetyszyzować osoby LGBT+ i tak znajdzie do tego powód, ale plus jest taki, że sam Green widzi czasem absurdy osób ze społeczności i wytyka je palcem - nawet jeśli robi to palcem danego bohatera. Podsumowując, to pozycja, której w życiu nikomu nie wydam, bo za często się z niej śmieję. Doskonała rozrywka.