Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Coś niebieskiego” to druga książka pani Giffin, na którą się skusiłam. Po lekturze „Czegoś pożyczonego” i po obejrzeniu filmu „Pożyczony narzeczony” zdecydowałam się na przeczytanie, mimo że miałam pewne obawy, gdyż nie przepadam za bardzo za Darcy.
„Coś niebieskiego” przedstawia nam tą samą historię, która została nam zaprezentowana oczami Rachel w poprzedniej książce, w tej jednak opowiadam nam Darcy. Jednak tu historia zaczyna się, po odwołaniu ślubu, we wspomnieniach Darcy wspomina, romans z Marcusem i inne wydarzenia z dzieciństwa czy okresu studiów.
Pewnie zastanawiacie się po co została napisana ta książka, kto by chciał czytać o „idealnym” życiu płytkiej Darcy. Tu Was zaskoczę, wiele osób by chciało. Nie dlatego, aby dowiedzieć się ile par butów od Jimmy’ego Choo kupiła, ani że w nowym kaszmirowym sweterku wyglądała wspaniale. Chcecie przeczytać tą książkę, by dowiedzieć się, czy Darcy chociaż odrobinę się zmieniła. To jest Waszym głównym powodem.
Darcy jest JESZCZE beztroską dziewczyną przed trzydziestką, która dobrze zarabiała, miała wspaniałą przyjaciółkę, seksownego narzeczonego, miała już zaplanowany wspaniały ślub, jednak coś poszło nie tak: jej narzeczony zakochał się jej najlepszej przyjaciółce, a sama panna młoda.. jest w ciąży z najlepszym przyjacielem pana młodego. I CO TERAZ??
Darcy oczywiście nie widzi, że wina leży nie tylko po stronie Rachel i Dextera. To głównie o „tej” przyczynie opowiada znajomym i rodzinie. Nie wspomina o swoim własnym grzeszku. Niezła z niej Kłamczucha. Dalej prowadzi beztroskie życie, ale już z Marcusem, który co tu dużo mówić, jest palantem, ale ona wmawia sobie (i chyba w to wierzy), że jest inaczej. Odniosłam wrażenie, że w związek z Marcusem włożyła więcej energii niż w związek z Deksem. Nowy wybranek panny Rhone nie jest ideałem i niestety nie wypadł najlepiej na spotkaniu rodzinnym.
Po rozstaniu z „Wielką Pomyłką Życia” Darcy udaje się namówić Ethana aby pozwolił jej się na kilka tygodni zatrzymać w Londynie, te kilka tygodni oznaczają w języku panny Rhone wieczność, ale czy Ethan musi od razu o wszystkim wiedzieć? Dziewczyna zachowuje się beztrosko, traci pieniądze na kolejne ciuchy, w których nawiasem mówiąc wkrótce przestaje się mieścić, a Ethan traci do niej cierpliwość. Darcy wciąż ma lekką obsesje na punkcie R&D, próbuje podchodzić chłopaka, ale on zgrabnie wychodzi z ich „walki”, jednak coraz bardziej zdaje sobie sprawę, że sprowadzenie Darcy to był mały błąd, że zamiast zacząć planować co będzie z dziećmi, czy uda jej się znaleźć prace, ona myśli wyłącznie o sobie. Ethan w końcu wyrzuca z siebie to wszystko co myśli o jej zachowaniu, poglądach, niestety nie zdradzę Wam czy coś przyniosła ta rozmowa. Musicie przekonać się sami. Mogę jedynie dodać:

„Miłość i przyjaźń. To one czynią z nas ludzi, którymi jesteśmy. A jeśli pozwolimy, potrafią nas również zmienić.”

Osobiście bardzo mi się podobała. „Coś niebieskiego” to lekka ksiażka, niezbyt wymagająca, ale poruszająca kilka ważnych kwestii. Każda pani (wątpię, aby panowie się na nią skusili) znajdzie w niej coś dla siebie.

„Coś niebieskiego” to druga książka pani Giffin, na którą się skusiłam. Po lekturze „Czegoś pożyczonego” i po obejrzeniu filmu „Pożyczony narzeczony” zdecydowałam się na przeczytanie, mimo że miałam pewne obawy, gdyż nie przepadam za bardzo za Darcy.
„Coś niebieskiego” przedstawia nam tą samą historię, która została nam zaprezentowana oczami Rachel w poprzedniej książce,...