Przypowieść o życiu
Niesamowita, niezwykła i porywająca przypowiastka dydaktyczna a’la Volter jednego z moich ulubionych XXI wiecznych autorów. Narratorem powieści jest Biagio młodszy brat barona Cosimo di Rondo, który w wieku lat 12. po kolejnej kłótni z ojcem wchodzi na drzewo i postanawia z niego nigdy nie zejść. Pomimo tego, iż jego stopa przez całe jego długie życie nie dotknie ziemi przeżywa przygody rodem z łotrzykowskich powieści, płomienne romanse z kobietami, w tym najważniejszą w jego życiu Violą i utrzymuje korespondencje z najważniejszymi umysłami Oświecenia. Ba, zakłada nawet Loże Wolnomuraską! Książka jest wzruszającą opowieścią, parabolą życia człowieka. Baron jest czasem podziwiany, ale trochę traktowany jak wynaturzenie, głupek wioskowy, ktoś kto niezrozumiale trzyma się koron drzew, gdy czeka na niego cały szorki świat. Z drugiej strony jego mądrość często podkreślana w książce wynika z tego, iż Cosimo ma zdrową, pełną dystansu i humoru perspektywę patrzenia na swoją rodzinę, przyjaciół i cywilizację („On zaś patrzał na świat z góry: każda rzecz, widziana stamtąd, wyglądała jakoś inaczej, i już to stanowiło pewne urozmaicenie”).
Calvino stworzył wybitną książkę i kompletny oraz konsekwentny, pełen alternatywnych wyborów świat. Jest to utwór o miłości i o poznaniu: „Poznali się. On poznał ją i siebie, bo tak naprawdę nic o sobie dotychczas nie wiedział. A ona poznała jego i siebie, bo choć samą siebie znała od dawna, to przecież nigdy nie miała pojęcia, że może być taka.” Piękne? Utwór do którego się wraca, i wraca, i wraca…

bookish.blog.pl

Przypowieść o życiu
Niesamowita, niezwykła i porywająca przypowiastka dydaktyczna a’la Volter jednego z moich ulubionych XXI wiecznych autorów. Narratorem powieści jest Biagio młodszy brat barona Cosimo di Rondo, który w wieku lat 12. po kolejnej kłótni z ojcem wchodzi na drzewo i postanawia z niego nigdy nie zejść. Pomimo tego, iż jego stopa przez całe jego długie życie...