Książka opowiada o jednym z najbardziej znanych pedagogów w Polsce - Januszu Korczaku. Obejmuje ona lata wojenne, podczas których starał się on walczyć o możliwie najlepsze warunki dla dzieci ze swojego sierocińca. Książka jest pisana w osobie pierwszej, co sugeruje, że to realne wspomnienia, jednakże historia Korczaka jest tylko opisywana i fabularyzowana ustami autora. Książkę czyta się w miarę szybko, jest napisana prostym językiem, raczej nie ma niepotrzebnych dłużyzn, jedna należy zdać sobie sprawę, że nie jest to biografia tylko książka fabularyzowana na podstawie jego historii, część opisywanych zdarzeń się nie wydarzyła.

Książka opowiada o jednym z najbardziej znanych pedagogów w Polsce - Januszu Korczaku. Obejmuje ona lata wojenne, podczas których starał się on walczyć o możliwie najlepsze warunki dla dzieci ze swojego sierocińca. Książka jest pisana w osobie pierwszej, co sugeruje, że to realne wspomnienia, jednakże historia Korczaka jest tylko opisywana i fabularyzowana ustami autora....

Powieść historyczna – pamiętnik stanowiąca fabularyzowaną fragmentaryczną biografię ostatnich lat życia Janusza Korczaka wybitnego pedagoga, nauczyciela, wychowawcę w domu sierot. Książka oparta na prawdziwych faktach historycznych, dzienników, przekazach świadków wydarzeń, tych co udało się przeżyć te okrutne czasy oraz pamiętnika Janusza Korczaka, napisanego jego ręką i opublikowanego w 1958 roku.

,, Jestem nie po to , aby mnie kochali i podziwiali ale po
to, abym ja działał i kochał.
Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam
obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka ’’.

Janusz Korczak, pamiętnik i inne pisma z getta

Janusz Korczak był pochodzenia żydowskiego , prawdziwe nazwisko brzmi Henryk Goldszmit.
Nazywany Panem Doktorem lub Starym Doktorem. Prekursor ruchu praw na rzecz dzieci, publicysta i działacz społeczny.
Wzorzec otaczania opieką, wychowania i nauczania dzieci.
Prowadził placówki opiekuńczo – edukacyjne dla sierot i półsierot, dzieci z biednych rodzin.

Gdy wybuchła wojna przeniósł się na stałe do Domu Sierot. W 1940 roku placówka dostała nakaz przeniesienia się do getta żydowskiego.
Escobar pięknie, bez koloryzacji w prostych a mocnych słowach pokazał niezwykły hart ducha tego człowieka, poświęcenie, odpowiedzialność, empatię, samozaparcie, bohaterską i heroiczną odwagę , walkę do końca o życie dzieci tak długo jak to tylko będzie możliwe, starania o ratowanie pojedyncze najmłodszych /ukrycie/ - współpraca z Ireną Sendlerową, stworzenie w miarę normalnych warunków życia i elementarnej radości w anormalnych czasach dla podopiecznych, pokonywanie trudności niemożliwych do aż możliwych ponad wszystko.

W 1942 roku na początku sierpnia podczas wielkiej likwidacji warszawskiego getta Janusz Korczak wraz z ponad 200 bezbronnymi wychowankami i obsadą opiekunów został wywieziony do obozu w Treblince, gdzie wraz z podopiecznymi został zamordowany 7 sierpnia.
Został ze swoimi ukochanymi dziećmi do końca, gdyż czuł taką potrzebę miłości i odpowiedzialności. Miał wcześniej okazję ,żeby je opuścić, ale nie zrobił tego.

Historia nie kończy się na przekroczeniu granicy życie – śmierć. Ostatni rozdział stworzony na podstawie relacji jednej z opiekunek sierocińca Agnieszce z synem Henrykiem, którym udało się przeżyć i oni właśnie byli w posiadaniu pamiętnika , który przekazał im Korczak.

Książka ukazuje też okropne warunki w getcie, pogarszające się z dnia na dzień.
Zawiera wiele rzeczywistych przemyśleń Starego Doktora mieszających się z fikcją autora Escobara.

Opowieść bardzo emocjonalna, ale nie jak każda o Żydach , getcie i II wojnie światowej, dużo większy płacz i łzy , gdyż dotyczy tych małych bezbronnych dzieci, o które , gdyby nie nasz bohater nikt by się nie zatroszczył.

Książka bardzo smutna, opisująca prawdę, która potwornie boli.
Polecam ten literacki hołd złożony Januszowi Korczakowi!

Powieść historyczna – pamiętnik stanowiąca fabularyzowaną fragmentaryczną biografię ostatnich lat życia Janusza Korczaka wybitnego pedagoga, nauczyciela, wychowawcę w domu sierot. Książka oparta na prawdziwych faktach historycznych, dzienników, przekazach świadków wydarzeń, tych co udało się przeżyć te okrutne czasy oraz pamiętnika Janusza Korczaka, napisanego jego ręką i...

Już dawno nie wzruszyła mnie książka . Nic dodać polecam

Już dawno nie wzruszyła mnie książka . Nic dodać polecam

Lubicie książki inspirowane historią? Ja tak, dlatego z wielkim zaciekawieniem sięgnęłam po książkę „Nauczyciel z getta” autorstwa Mario Escobara. Znany pisarz i historyk zainspirowany historią Janusza Korczaka (jego prawdziwe imię to Henryk Goldszmit),wywodzącego się z warszawskiej rodziny żydowskiej, pedagoga, który został zamordowany w jednym z nazistowskich obozów zagłady, w Treblince. Do końca swojego życia Korczak robił to, co kochał, pracował i zajmował się sierotami i wraz z nimi został wywieziony podczas likwidacji warszawskiego getta do Treblinki, gdzie nie czekało na niego nic innego, jak tylko śmierć.


„Świat zamienił się w straszliwe miejsce, ale każdej wiosny kwiaty na nowo będą zapełniać ziemię, obiecując letnie zbiory, zanim jesień przefarbuje pola, a zima świata spadnie na nas niczym gruba.” *¹




Escobar w swojej książce oprócz poruszającej historii o potędze ludzkiego heroizmu, przedstawia również realia codziennego życia w warszawskim getcie, w którym warunki do życia, pogarszały się z każdym kolejnym dniem funkcjonowania tego obiektu. Opisuje walkę ludzi o przetrwanie, którzy walczyli z nieustającymi brakami jedzenia, lekarstw i przeludnieniem. Pisze o towarzyszącym im ciągłym strachu o to, co przyniesie kolejny dzień czy noc. Przedstawia także bezmiar okrucieństwa, czy mówiąc wprost niewyobrażalnego sadyzmu, który często przekraczał jakiekolwiek granice i pozbawiał uwięzionych ludzi – godności i człowieczeństwa, jaki stosowali nazistowscy żołnierze wobec niewinnych ludzi, których jedynie pechem było to, że urodzili się narodowości żydowskiej. Tę książkę czytałam z wielkim poruszeniem i, mimo że jest ona mieszanką prawdziwych faktów historycznych z fikcją literacką, to autor wszystko przedstawia w sposób bardzo przekonujący i realistyczny. Dzięki temu można doświadczyć emocji, atmosfery strachu i wciągnąć się w jej treść.



„Śmierć to zwycięstwo zapomnienia. Dopóki pamiętamy naszych bliskich, oni wciąż są wśród nas.”*²



„Nauczyciel z getta” to książka, którą z pewnością warto przeczytać. Jej tematyka może wydawać się ciężka czy wręcz kontrowersyjna, jednak potrafi swoją treścią porwać czytelnika.




*¹- cytat z książki „Nauczyciel z getta” Mario Escobar

*²- cytat z książki „Nauczyciel z getta” Mario Escobar

Lubicie książki inspirowane historią? Ja tak, dlatego z wielkim zaciekawieniem sięgnęłam po książkę „Nauczyciel z getta” autorstwa Mario Escobara. Znany pisarz i historyk zainspirowany historią Janusza Korczaka (jego prawdziwe imię to Henryk Goldszmit),wywodzącego się z warszawskiej rodziny żydowskiej, pedagoga, który został zamordowany w jednym z nazistowskich obozów...

Bardzo poruszająca. Polecam!

Bardzo poruszająca. Polecam!

"On jest nie tylko jednym z najwspanialszych umysłów w kraju, ale także człowiekiem o największym sercu w całej Warszawie".

Janusz Korczak, bo o nim te słowa, to postać, którą większość zna, a jak nie zna to powinien poznać. Książka napisana w formie pamiętnika pisanego przez tego wybitnego pedagoga. Fikcja miesza się z faktami. Rozdziały są krótkie, więc czyta się szybko... za szybko. Jeśli ktoś ma ochotę, to dobrym uzupełnieniem tej książki będzie film "Korczak" z 1990 r. z Wojciechem Pszoniakiem w roli głównej. Polecam zarówno film jak i książkę.

"On jest nie tylko jednym z najwspanialszych umysłów w kraju, ale także człowiekiem o największym sercu w całej Warszawie".

Janusz Korczak, bo o nim te słowa, to postać, którą większość zna, a jak nie zna to powinien poznać. Książka napisana w formie pamiętnika pisanego przez tego wybitnego pedagoga. Fikcja miesza się z faktami. Rozdziały są krótkie, więc czyta się...

Szkodliwa książka, błędy biograficzne, brak wiedzy dotyczący getta i wojny. Szkoda, że sugeruje biografię konkretnej osoby, a nie jest fikcją

Szkodliwa książka, błędy biograficzne, brak wiedzy dotyczący getta i wojny. Szkoda, że sugeruje biografię konkretnej osoby, a nie jest fikcją

✨ RECENZJA ✨
"Przyjaciele nigdy nie rozstają się całkowicie, wspomnienia łączą ich na zawsze nieusuwalnymi więzami przeszłości, czasem, którego już nikt nie może im ukraść i który wróci do nich za każdym razem, gdy w środku samotności albo cierpienia ośmielą się do przywołać."

Współpraca reklamowa z @wydawnictwokobiece

Mario Escobar podjął się bardzo trudnego tematu, którym jest okres wojenny. Tematyka książki poświęcona jest Januszowi Korczakowi, który doskonale i na trwałe zapisał się w kartach historii, jako bardzo ważna persona. Autor bardzo zmyślnie połączył fakty historyczne oraz wymyślone wątki, po to byśmy mogli poznać tą historię bliżej. Skusiła mnie nie tylko przepiękna okładka, ale bardzo kuszące opisami wnętrze.

Dawniej sporo czytałam różnego rodzaju książek, pamiętników z historią okresu wojennego, zwierzeniami ludzi i ich przeżyciami, teraz postanowiłam znów spróbować. Książka szybko porwała mnie do swojego wnętrza. Jest to opowieść, którą bardzo ciężko się czyta ze względu na dramaturgię, obrazowe opisy, wydarzenia, które teraz, także są na wyciągnięcie ręki. Życie w getcie, do którego byli zmuszeni żydzi, a także ich próby radzenia sobie nawet w najbardziej krytycznych momentach, bez pożywienia, dachu nad głową, z mnóstwem chorób, niebezpieczeństw i w strasznym ścisku. Korczak prowadził dom dziecka, który z dnia na dzień coraz bardziej pękał w szwach. Mierzył się z brakiem leków, pożywienia, wody, jakiejkolwiek pomocy i ratunku. Mimo iż sam opadał z sił, walczył, próbował i podnosił na duchu. Opiekował się dziećmi, wręcz żebrał o pożywienie, ofiarował im świat fantazji, ciepłe serce i nadzieję, choć ta, coraz bardziej ginęła. Razem z Ireną Sendlerową, której losy są mi bardzo znane, do ostatnich chwil ratowali dzieci, przemycając ich za mury getta. Stał się bohaterem, choć nie walczył bronią, miał serce i niósł ogromną pomoc, sam niewiele miał i potrzebował. Swoje życie poświęcił dzieciom i razem z nimi odszedł z tego świata. Bardzo wpływająca na wyobraźnię, ściskająca za serce, bolesna, wywołująca mnóstwo łez książka, którą każdy powinien przeczytać. Choć to wydarzyło się dawniej, do dziś odczuwa się skutki. Powinniśmy czerpać garściami z takich opowieści, bo to pomoże nam inaczej spojrzeć na własne życie. Pędzimy, gnamy za pieniądzem, nie zastanawiając się nad chwilą, nad tym co tak naprawdę najważniejsze. Bardzo polecam i zachęcam do przeczytania.

✨ RECENZJA ✨
"Przyjaciele nigdy nie rozstają się całkowicie, wspomnienia łączą ich na zawsze nieusuwalnymi więzami przeszłości, czasem, którego już nikt nie może im ukraść i który wróci do nich za każdym razem, gdy w środku samotności albo cierpienia ośmielą się do przywołać."

Współpraca reklamowa z @wydawnictwokobiece

Mario Escobar podjął się bardzo trudnego tematu,...

Książka była w porządku, dostałam to czego oczekiwałam - historii o Januszu Korczaku. Duży plus za dodawanie przypisów, które tłumaczyły co to, lub wyjaśniały, że to miało miejsce, a to nie, a to, że jest osoba fikcyjna.

Książka była w porządku, dostałam to czego oczekiwałam - historii o Januszu Korczaku. Duży plus za dodawanie przypisów, które tłumaczyły co to, lub wyjaśniały, że to miało miejsce, a to nie, a to, że jest osoba fikcyjna.

Moje drugie spotkanie z autorem. Jest to ładna i zarazem tragiczna opowieść, chociaż w moim odczuciu czegoś jej brakuje. Po "Kołysance..." nie wywiera już aż takiego wrażenia, co chyba wynika z postawy głównego bohatera.

Moje drugie spotkanie z autorem. Jest to ładna i zarazem tragiczna opowieść, chociaż w moim odczuciu czegoś jej brakuje. Po "Kołysance..." nie wywiera już aż takiego wrażenia, co chyba wynika z postawy głównego bohatera.