Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetnie wydana publikacja omawiająca kwestię wojny domowej toczącej się w Anglii w latach 1455–1485, która została ochrzczona mianem Wojny dwóch róż przez wzgląd na przybraną przez zwaśnione rody symbolikę białej i czerwonej róży, które ostatecznie zostały połączone, tworząc dynastię Tudorów. Niemal sto lat konfliktów, które uważa się za przedłużenie wojny stuletniej, to nic innego, jak niekończące pasmo detronizacji i naprzemiennego przejmowania władzy przez rody, które w mniej lub bardziej uzasadniony sposób rościły sobie prawa do korony. Źle zarządzane państwo, uwikłane w konflikty zamorskie oraz ciągłe wkupywanie się w łaski szlachty dla pozyskania stronnictwa sprawiały, że waśnie rodowe toczył się latami, bez cienia nadziei na jednoznaczne rozwiązanie, dopóki jedna ze stron nie unicestwi całkowicie drugiej. Nie dziwi więc, dlaczego brak potomstwa kładł się tak długim cieniem u władców kolejnych dynastii, gdyż tuż za rogiem w takim przypadku czaiła się anarchia i kolejne dekady walki o tron każdego, kto akurat miał ambicję sięgnąć po koronę. Polecam ten tytuł wszystkim zainteresowanym tematem wojny dwóch róż, chociaż zastrzegam, że warto wcześniej zaznajomić się na wstępie z najważniejszymi postaciami i wydarzeniami, gdyż był to okres niezwykle chaotyczny i osoby, które po raz pierwszy wgryzają się w ten temat, mogą pogubić się w mnogości nazwisk i bitew, które następowały w kolejnych latach po śmierci Henryka IV Lancastera. P.S dla osób, które pragną sięgnąć krok dalej, polecam także zapoznać się wcześniej także z historią dynastii Plantagenetów, gdyż historia upadku tego rodu stanowi podwaliny do konfliktu pomiędzy rzeczonymi Lancasterami i Yorkami.