"Upadłe Anioły" są niemal tak dobre jak pierwsza część trylogii ("Modyfikowany Węgiel"). Słowo "niemal" czyni pewną różnicę, bo drugiego tomu nie czytało mi się aż tak przyjemnie, stąd różnica jednej gwiazdki między obydwiema książkami.

Żadnej warsztatowej katastrofy tu nie ma. To nadal Richard Morgan z charakterystyczną dla siebie brutalnością i wielowątkowym spojrzeniem na wykreowany świat. Klimat cyber-noir znikł, został dosadny, "piaszczysty" cyberpunk i elementy dość "standardowego" science fiction.

W porównaniu do pierwszej części doskwierała mi pewna jednotorowość "Upadłych Aniołów" przypominająca nieco... powieści drogi. Brak charakternego, smolistego klimatu noir byłem w stanie zaakceptować bez większego problemu, wszak autor oferuje zbyt wiele atrakcji, by kręcić nosem na nieobecność wątków "chandlerowskich".

Morgan umiejętnie bawi się swoim uniwersum, dodaje, albo rozwija wiele wątków związanych z technologią, polityką i feudalnymi korporacjami rządzącymi tym niewesołym światem. Wątek związany z tajemniczym artefaktem też został ciekawie poprowadzony, w czym więc problem?

"Upadłe Anioły" z jednej całkiem dobrze bronią się jako odrębna całość, ale z drugiej tracą nieco przy porównaniu do "Modyfikowanego Węgla". Tak czy inaczej, to bardzo solidne cyberpunkowe science-fiction, które warto polecić wszystkim fanom gatunku oczekującym od lektury konkretnego "kopa".

"Upadłe Anioły" są niemal tak dobre jak pierwsza część trylogii ("Modyfikowany Węgiel"). Słowo "niemal" czyni pewną różnicę, bo drugiego tomu nie czytało mi się aż tak przyjemnie, stąd różnica jednej gwiazdki między obydwiema książkami.

Żadnej warsztatowej katastrofy tu nie ma. To nadal Richard Morgan z charakterystyczną dla siebie brutalnością i wielowątkowym spojrzeniem...