Zdążyć przed Panem Bogiem

Książka jest lekturą obowiązkową na poziomie szkoły ponadpodstawowej i z tego względu, a nawet obowiązku ją czytam.

I to nie ze względu na obowiązek tak niska ocena. Jest napisana niesamowicie chaotycznie, wywiad z Markiem Endelmanem jest przerywany fragmentami o alpinizmie albo o chirurgii, gdzie kompletnie bez żadnego powiązania z tematem albo osobą Endelmana autorka wchodzi w tak specyficzne szczegóły jak cytowanie raportu z badania przeprowadzonego na wygłodniałych mieszkańcach getta albo o jakiejś pechowej wyprawie tatrzańskiej, gdzie ósmy alpinista spadł z niewiadomego powodu. Jest to tak chaotyczne że aż ciężko to sobie ułożyć w głowie by napisać recenzję.

Nie wiem dlaczego ktoś uznał to za obowiązkową lekturę, którą ma przeczytać każdy kto chce przystąpić do matury. Książkę się po prostu ciężko czyta, a sama nie ma jakiejś ponadprzeciętnej wartości historyczno-literackiej. Jeżeli chcemy młodych zniechęcić do czytania książek, to umieszczenie jej na tej liście jest strzałem w dziesiątkę.

Książka jest lekturą obowiązkową na poziomie szkoły ponadpodstawowej i z tego względu, a nawet obowiązku ją czytam.

I to nie ze względu na obowiązek tak niska ocena. Jest napisana niesamowicie chaotycznie, wywiad z Markiem Endelmanem jest przerywany fragmentami o alpinizmie albo o chirurgii, gdzie kompletnie bez żadnego powiązania z tematem albo osobą Endelmana autorka...

W szkole średniej potraktowałam po macoszemu... Po latach powróciłam, doceniłam.

W szkole średniej potraktowałam po macoszemu... Po latach powróciłam, doceniłam.

To jest pozycja, którą każdy młody człowiek powinien przeczytać.

To jest pozycja, którą każdy młody człowiek powinien przeczytać.

Książka bardzo rozwijająca. Ściera z oczu przestarzałe przekonania odnośnie "bohaterów" którzy okazywali się zwykłymi ludźmi bądź osłabił ich wizerunek. Nastąpiła masowa deheroizacja. Bardzo podobały mi się strony z zapisami medycyny

Książka bardzo rozwijająca. Ściera z oczu przestarzałe przekonania odnośnie "bohaterów" którzy okazywali się zwykłymi ludźmi bądź osłabił ich wizerunek. Nastąpiła masowa deheroizacja. Bardzo podobały mi się strony z zapisami medycyny

Mocny, bardzo wymowny ze świetnie przeplatającymi się dwoma wątkami życia Edelmana - tymi w trakcie i po pobycie w gettcie. Na minus muszę tutaj jednak zwrócić uwagę na chaotyczność całego dzieła bo ciężko niekiedy zorientować się w przejściach w czasie. Nie porwała mnie tak mocno jak inna literatura wojenna jednak jest to też inny gatunek i styl niż choćby w przypadku Innego Świata

Mocny, bardzo wymowny ze świetnie przeplatającymi się dwoma wątkami życia Edelmana - tymi w trakcie i po pobycie w gettcie. Na minus muszę tutaj jednak zwrócić uwagę na chaotyczność całego dzieła bo ciężko niekiedy zorientować się w przejściach w czasie. Nie porwała mnie tak mocno jak inna literatura wojenna jednak jest to też inny gatunek i styl niż choćby w przypadku...

Oj, trudno mi jest ocenić tę książkę. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to klasyka reportażu, ważna lektura dla szkół, ważny fragment historii dla nas, Polaków, ale... ja chyba po prostu nie lubię takiej tematyki. Już nawet nie chodzi o to, że ten temat jest trudny i uświadomienie sobie tragedii, jaka nas spotkała, kosztuje wiele nerwów i przetrawienia emocji, bardziej chodzi o to, że nie lubię wałkować tematu wojny. Powinniśmy się skupiać na teraźniejszości i przyszłości. Jednak doceniam umiejętne przekucie przez autorkę otrzymanych od lekarza informacji w napisany pięknym stylem reportaż. Nie ma też wątpliwości, że jest to istotna dla nas Polaków, książka, i będę musiała jeszcze do niej kiedyś wrócić, kiedy bardziej dojrzeję jako czytelniczka i człowiek ogółem.

Oj, trudno mi jest ocenić tę książkę. Zdaję sobie sprawę z tego, że jest to klasyka reportażu, ważna lektura dla szkół, ważny fragment historii dla nas, Polaków, ale... ja chyba po prostu nie lubię takiej tematyki. Już nawet nie chodzi o to, że ten temat jest trudny i uświadomienie sobie tragedii, jaka nas spotkała, kosztuje wiele nerwów i przetrawienia emocji, bardziej...

miałam trochę problem ze zrozumieniem, bo jest trochę chaotycznie napisana ta książka

miałam trochę problem ze zrozumieniem, bo jest trochę chaotycznie napisana ta książka

Z serii książek które każdy powinien przeczytać

Z serii książek które każdy powinien przeczytać

Tematyka trudna, dlatego może w liceum nie podeszła. Dziś jak podchodzić się do tej lektury bez przymusu muszę ją uznać za bardzo pożyteczną. Podoba mi się tutaj styl wypowiedzi Edelmana, który nie opowiada patetycznych historyjek na temat gettowych herosów, tylko opisuje ich jak zwykłych ludzi, młodych i jeszcze niedoświadczonych życiowo. Lektura krótka i warta przeczytania. Idealna kombinacja, by po nią sięgnąć.

Tematyka trudna, dlatego może w liceum nie podeszła. Dziś jak podchodzić się do tej lektury bez przymusu muszę ją uznać za bardzo pożyteczną. Podoba mi się tutaj styl wypowiedzi Edelmana, który nie opowiada patetycznych historyjek na temat gettowych herosów, tylko opisuje ich jak zwykłych ludzi, młodych i jeszcze niedoświadczonych życiowo. Lektura krótka i warta...

"Większość była za powstaniem. Przecież ludzkość umówiła się, że umieranie z bronią jest piękniejsze niż bez broni. Więc podporządkowaliśmy się tej umowie. Było nas wtedy w ŻOB-ie już tylko dwustu dwudziestu. Czy to w ogóle można nazwać powstaniem? Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas z kolei przyszli. Chodziło tylko o wybór sposobu umierania..."

(...)

" - W klinice, w której potem pracowałem, była wielka palma. Stawałem czasem pod nią – i widziałem sale, na których leżeli moi pacjenci. To były dawne czasy, kiedy nie mieliśmy dzisiejszych lekarstw ani zabiegów, ani aparatów, i większość ludzi w owych salach skazana była na śmierć. Moje zadanie polegało na tym, żeby możliwie najwięcej spośród nich ocalić – i uprzytomniłem sobie kiedyś pod palmą, że właściwie to jest to samo zadanie, co tam. Na Umschlagplatzu. Wtedy też stałem przy bramie i wyciągałem jednostki z tłumu skazanych.
– i tak stoisz przy tej bramie przez całe życie?
– Właściwie tak. A kiedy nic już nie mogę zrobić, pozostaje mi jedno: zapewnić im komfortową śmierć. Żeby nie wiedzieli, nie cierpieli, nie bali się. Żeby się nie poniżali."

Polecam wysłuchanie audiobooka w wykonaniu Doroty Landowskiej i Mariusza Bonaszewskiego.

"Większość była za powstaniem. Przecież ludzkość umówiła się, że umieranie z bronią jest piękniejsze niż bez broni. Więc podporządkowaliśmy się tej umowie. Było nas wtedy w ŻOB-ie już tylko dwustu dwudziestu. Czy to w ogóle można nazwać powstaniem? Chodziło przecież o to, żeby się nie dać zarżnąć, kiedy po nas z kolei przyszli. Chodziło tylko o wybór sposobu...