„Blondynka na Hawajach” autorstwa Beaty Pawlikowskiej jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej polskiej podróżniczki, dziennikarki i pisarki. Książka należy do kategorii literatura podróżnicza jest w klimacie pamiętnika napisanego po wyprawie na Hawaje. Na ponad 500 stronach czytelnik otrzymuje obraz wysp oczami Autorki. Po zakończeniu lektury, popularne wśród wielu turystów rajskie wyspy okazały się inne niż moje wyobrażenie o nich. Na kartach tej książki poznajemy Hawaje w prawdziwej nieupiększonej wersji, co czyni je bardziej fascynującymi.
W bardzo przystępny sposób Pani Beata przedstawiła sporo wiedzy historycznej, lokalnych wierzeń oraz realia życia na tych wyspach. Lekkie pióro Autorki sprawia ponadto, że lekturę czyta się płynnie i szybko. Książka zapiera sporo zdjęć czarno-białych, a następnie te same obrazy w kolorze, natomiast po zeskanowaniu kodu QR można obejrzeć krótkie filmiki. W mojej ocenie jest to bardzo fajna forma poradnika i pamiętnika w jednym. Mnie nie przeszkadzały osobiste przemyślenia Pani Beaty zamieszczone w tekście, ponieważ nie jest to przewodnik, atlas bądź zbiór encyklopedycznych wiadomości o Hawajach. Z przemyśleniami można zgadzać się lub nie zgadzać, natomiast opisy odwiedzonych miejsc pozwoliły mi poczuć się współtowarzyszką tej podróży. Dlatego polecam tę książkę wszystkim, którzy lubią podróżować i czytać o ciekawych miejscach.

„Blondynka na Hawajach” autorstwa Beaty Pawlikowskiej jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością tej polskiej podróżniczki, dziennikarki i pisarki. Książka należy do kategorii literatura podróżnicza jest w klimacie pamiętnika napisanego po wyprawie na Hawaje. Na ponad 500 stronach czytelnik otrzymuje obraz wysp oczami Autorki. Po zakończeniu lektury, popularne wśród wielu...

Książka w klimacie pamiętnika, który stworzyła autorka po wyprawie na Hawaje. Znajdziemy tutaj wiele opisów podróżniczych, przemyśleń, ale także życiowych doświadczeń. Te ostatnie nie są tutaj w ogóle przyjemne ani potrzebne. Słuchałam tej książki i czytała ją sama autorka, która starała się oddać klimat swoich przemyśleń. To mnie wkurzało, ta muzyczka, która dodatkowo wydłużała sztucznie czas słuchania. Była zupełnie niepotrzebna. Jak z każdej książki Pani Pawlikowskiej, wyciągnęłam coś dla siebie. Całkiem przyjemna pozycja, która może przybliżyć nieco bardziej klimat Hawajów, ich historii. POLECAM

Książka w klimacie pamiętnika, który stworzyła autorka po wyprawie na Hawaje. Znajdziemy tutaj wiele opisów podróżniczych, przemyśleń, ale także życiowych doświadczeń. Te ostatnie nie są tutaj w ogóle przyjemne ani potrzebne. Słuchałam tej książki i czytała ją sama autorka, która starała się oddać klimat swoich przemyśleń. To mnie wkurzało, ta muzyczka, która dodatkowo...

Ta książka jest po prostu nieciekawa i źle napisana. Raczej dłuższy list do "Chwili dla Ciebie", a nie dziennikarska relacja z podróży.

Ta książka jest po prostu nieciekawa i źle napisana. Raczej dłuższy list do "Chwili dla Ciebie", a nie dziennikarska relacja z podróży.

Dlaczego w każdej, nawet typowo podróżniczej książce pani Pawlikowska KONIECZNIE MUSI czytelnika pouczać, moralizować i filozofować ???
I do tego ta wieczna egzaltacja byle drobiazgiem, jak u małej dziewczynki....
Ręce opadają.....

Dlaczego w każdej, nawet typowo podróżniczej książce pani Pawlikowska KONIECZNIE MUSI czytelnika pouczać, moralizować i filozofować ???
I do tego ta wieczna egzaltacja byle drobiazgiem, jak u małej dziewczynki....
Ręce opadają.....

Hawaje oczami Beaty Pawlikowskiej totalnie mnie zauroczyły, mimo że rajskie wyspy okazały się być zupełnie inne, niż się spodziewałam.
Autorka odziera je z mitów i prezentuje Hawaje w prawdziwej, nieupiększonej wersji, co sprawia, że to miejsce jawi mi się teraz jako jeszcze bardziej niezwykłe i fascynujące.

Sporo tu wiedzy na temat historii Hawajów oraz lokalnych wierzeń,
podanej w bardzo przystępnej formie. Dodatkowo przeczytamy wiele zabawnych anegdotek z podróży i zostaniemy zasileni sporą dawką moralizatorstwa, co jest nieodłączną częścią twórczości Beaty Pawlikowskiej. Można to lubić albo nie.

Tuż po lekturze czuję się zupełnie tak, jakbym odbyła tę podróż razem z autorką książki, przeżyła podobne przygody i cofnęła się w czasie do okresu,
w którym istniało jeszcze Królestwo Hawajów. Coś wspaniałego :)

Ta książka z pewnością poszerza horyzonty, a przy tym jest niezwykle wciągająca.

Hawaje oczami Beaty Pawlikowskiej totalnie mnie zauroczyły, mimo że rajskie wyspy okazały się być zupełnie inne, niż się spodziewałam.
Autorka odziera je z mitów i prezentuje Hawaje w prawdziwej, nieupiększonej wersji, co sprawia, że to miejsce jawi mi się teraz jako jeszcze bardziej niezwykłe i fascynujące.

Sporo tu wiedzy na temat historii Hawajów oraz lokalnych...

Audiobook czytany przez samą Beatę Pawlikowską to cudo. Jeszcze z tą hawajską muzyczką między rozdziałami! Niezwykły klimat. Czułam, jakby koleżanka opowiadała mi o swoich wakacjach! Czułam jej podekscytowanie wyprawą i optymizm, który zaraża. Pani Pawlikowska daje nam tutaj ogromną dawkę wiedzy przekazaną w lekki i przyjemny sposób. Niezwykle inspirująca osoba.

Jestem pewna, że gdybym czytała tę książkę, to by mi się nie podobała, bo tematyka Hawajów jakoś bardzo mnie nie interesuje, a tym bardziej ich historia. Generalnie polecam tylko osobom zainteresowanym tematem! Dla mnie audiobook spisał się świetnie jako coś lekkiego do słuchania w tle podczas robienia innych rzeczy.

Audiobook czytany przez samą Beatę Pawlikowską to cudo. Jeszcze z tą hawajską muzyczką między rozdziałami! Niezwykły klimat. Czułam, jakby koleżanka opowiadała mi o swoich wakacjach! Czułam jej podekscytowanie wyprawą i optymizm, który zaraża. Pani Pawlikowska daje nam tutaj ogromną dawkę wiedzy przekazaną w lekki i przyjemny sposób. Niezwykle inspirująca osoba.

Jestem...

„Blondynka na Hawajach” to zbiór wspomnień i wrażeń Pawlikowskiej z jej podróży po tych wyspach. Opowieści o historii oraz kulturze Hawajów pomieszane są tu z wywodami światopoglądowymi autorki, które roboczo nazwałabym „mistycyzmem przyrodniczym”. Myślę, że części, w których opisuje realia życia na Hawajach będą interesujące dla wszystkich czytelników żądnych ciekawostek o świecie, natomiast odbiór wątków o poglądach podróżniczki będzie pewnie uzależniony od własnych przemyśleń i preferencji odbiorcy.
Dla mnie książki Pawlikowskiej stanowią dobry sposób na odpoczynek intelektualny ze względu na prostotę języka i lekkość treści. Czasem wprawdzie drażni mnie jej nazbyt entuzjastyczny optymizm i skłonność do wiary w różne aspekty magiczne, ale generalnie lubię spędzać z nią wolny czas w celu relaksacji. Myślę, że „Blondynka na Hawajach” to dobra pozycja dla tych, którzy nie szukają „porządnej” (tj. bogatej w konkrety) literatury podróżniczej, za to mają ochotę na coś łatwego i przyjemnego.

„Blondynka na Hawajach” to zbiór wspomnień i wrażeń Pawlikowskiej z jej podróży po tych wyspach. Opowieści o historii oraz kulturze Hawajów pomieszane są tu z wywodami światopoglądowymi autorki, które roboczo nazwałabym „mistycyzmem przyrodniczym”. Myślę, że części, w których opisuje realia życia na Hawajach będą interesujące dla wszystkich czytelników żądnych ciekawostek o...

To moja pierwsza książka Beaty Pawlikowskiej. Treść książki czyta się lekko i nawet ciekawie, ale szata graficzna jest koszmarna. W przypadku tak pięknych i kolorowych wysp ma to (dla mnie) bardzo duże znaczenie i skutecznie ,,zepchnęło" tekst na drugi plan.
Nieporozumieniem jest wydanie książki podróżniczej o Hawajach z bardzo dużą ilością czarno-białych zdjęć. Autorka opisuje złocisty piasek, błękitne niebo i soczysty kolor ptasich piór, a ilustruje to zdjęciami, które zamiast podkreślać klimat i opis przedstawiają bezbarwną naturę, a czasami wręcz ciężko wywnioskować co przedstawiają. Te same zdjęcia wstawia później w kolorową wkładkę, co skłania do wniosku, że nie zależy jej na pokazaniu piękna Hawajów, a na zapełnianiu kartek.
Drugim minusem są duże marginesy, duże odstępy między wierszami i akapitami oraz bardzo duża czcionka. To wszystko okraszone ,,odręcznymi" rysunkami i bohomazami rodem z przedszkola. Wyglądem przypomina to podręcznik do nauki czytania dla klasy 1-3. Treści na stronie tyle, co kot napłakał. Tak jakby autorka poprzez nagromadzenie czarno-białych zdjęć i marnowanie kartek odstępami chciała dodać swojej książce objętości. Jeżeli pominiemy jej wywody filozoficzne typu ,,czy drzewa mówią, czy komunikują się telepatycznie?" to samych informacji i przydatnych wiadomości o pięknych Hawajach zostanie co najwyżej na kilkadziesiąt stron, a Pani Pawlikowska zmarnowała ich przeszło czterysta.
Fajnym pomysłem natomiast było umieszczenie kodów QR po zeskanowaniu których można obejrzeć krótkie filmiki.
Nie znam innych książek autorki i nie chcę się zniechęcać po jednej książce, dlatego zamierzam przeczytać jej wcześniejsze pozycje.

To moja pierwsza książka Beaty Pawlikowskiej. Treść książki czyta się lekko i nawet ciekawie, ale szata graficzna jest koszmarna. W przypadku tak pięknych i kolorowych wysp ma to (dla mnie) bardzo duże znaczenie i skutecznie ,,zepchnęło" tekst na drugi plan.
Nieporozumieniem jest wydanie książki podróżniczej o Hawajach z bardzo dużą ilością czarno-białych zdjęć. Autorka...

Bardzo, bardzo fajna. Po prostu. Czytało się rewelacyjnie. Multum istotnych informacji, ciekawe opisy miejsc i kultury, a do tego ładne zdjęcia. Taki poradnik i pamiętnik w jednym.

Bardzo, bardzo fajna. Po prostu. Czytało się rewelacyjnie. Multum istotnych informacji, ciekawe opisy miejsc i kultury, a do tego ładne zdjęcia. Taki poradnik i pamiętnik w jednym.

Przeczytałam bardzo dużo książek podróżniczych Beaty Pawlikowskiej. Ta najmniej mi się podobała. Za dużo przemyśleń i filozofii autorki. Wolę jej starsze książki, w których mozna było niemal czuć, że jest się w miejscu, o którym pisze. Tym razem nie czulam tego, że jestem na Hawajach. Miałam wrażenia, że autorka chce na siłę przedstawić i przekonać mnie do swojej filozofii życiowej. Szkoda.

Przeczytałam bardzo dużo książek podróżniczych Beaty Pawlikowskiej. Ta najmniej mi się podobała. Za dużo przemyśleń i filozofii autorki. Wolę jej starsze książki, w których mozna było niemal czuć, że jest się w miejscu, o którym pisze. Tym razem nie czulam tego, że jestem na Hawajach. Miałam wrażenia, że autorka chce na siłę przedstawić i przekonać mnie do swojej...