Fabularnie umiejscowiona w bałkańskim kotle nieprzewidywalnych zdarzeń, osobliwych kreacji i szczerych emocji. Z żartobliwym wydźwiękiem przybliżająca męski światek na tle portretu jednej rodziny. Będąca swoistą podróżą w nieoczywiste chorwackie pejzaże, które stały się fundamentem dla inscenizacji tygla dynamicznych incydentów.

„Cud w Dolinie Poskoków” to powieść z pewnością niepozorna w obliczu swojej objętości, ale skrywająca na swoich kartach istną kanonadę elementów – wyczuwalnie satyryczną narrację, emocjonujące sensacyjne tony, błyskotliwą rozprawę o rzeczywistości pozostawionych samym sobie pięciu nieporadnych mężczyzn uwikłanych w matni stworzonego patriarchatu, a nawet ujmujące nuty romansu, relacje damsko-męskie i celną analizę społecznych zachowań. Tak skomponowaną mozaikę fabularną z wdziękiem i łatwością Ante Tomić osnuł na tle prowincjonalnej, a tym samym obcej dla większości osób Chorwacji, ale co najbardziej istotne dla tej kuriozalnej ekspozycji prozy – okrasił szczodrze esencją animuszu, ale i humoru. Niewątpliwie dla niektórych odbiorców zbyt prostego i banalnego, wybrzmiewającego z dosłownością i uszczypliwym sarkazmem, dla mnie jednak w pełni satysfakcjonującego, który niejednokrotnie podciągał kąciki moich ust ku górze. Trudno bowiem odmówić tej historii niekonwencjonalnego ujęcia, bo w tej absurdalnej aranżacji z intencją, ale pewnie też mimochodem, utkano opowieść o miłości, a zaczynając lekturę, zdecydowanie nie tego się czytelnik po niej spodziewa!

Tak, to właśnie to uczucie, choć niezaprzeczalnie podszyte pragmatycznym celem, staje się impulsem do opuszczenia przez jednego z braci osadzonej na górskim terenie Doliny Poskoków. Poszukiwanie wybranki serca, a przy tym żony, która zadba o utrzymanie tlącego się ogniska domowego całej męskiej części familii, zdeterminuje panoramę doświadczeń, których nie powstydziłoby się dobre kino akcji. Strzelaniny, wybuchy, ucieczki i porwania, pościgi i intrygi w nietypowym przebraniu oczywiście obfito spowito humorem, a nieustannie intensyfikowane emocje, pospiesznie zmieniające się fabularne przestrzenie oraz irracjonalne, ale bawiące dialogi nie pozwalają na głębsze złapanie oddechu. To nieustanna eksploracja czytelniczych wrażeń podyktowana niegasnącym przez kilkanaście lat uczuciem, które nieodwracalnie zmieni codzienność niepokornego, niosącego wśród społeczności strach męskiego rodu Poskoków, a obcującego z tą ekscentryczną treścią odbiorcę porwie w czeluść lawiny absorbującej, a nawet awanturniczej odsłony literackiej chryi. To bez wątpienia książka niesztampowa, incydentalnie żartobliwa, nieznająca świętości, groteskowo przenikająca naznaczone testosteronem sceny, dlatego też właśnie tak niezwykle intrygująca, wymykająca się utartym ramom gatunkowym, a tym samym wyróżniająca się na obecnym rynku literackim nie tylko farsową okładką, ale i szaloną zawartością tego wydania. Salwy śmiechu przez całe popołudnie z tą pozycją są wręcz zagwarantowane!

Fabularnie umiejscowiona w bałkańskim kotle nieprzewidywalnych zdarzeń, osobliwych kreacji i szczerych emocji. Z żartobliwym wydźwiękiem przybliżająca męski światek na tle portretu jednej rodziny. Będąca swoistą podróżą w nieoczywiste chorwackie pejzaże, które stały się fundamentem dla inscenizacji tygla dynamicznych incydentów.

„Cud w Dolinie Poskoków” to powieść z...

Absurdalny humor i nagłe zwroty akcji - tak można podsumować "Cud w Dolinie Poskoków". Dobra zabawa gwarantowana.

Absurdalny humor i nagłe zwroty akcji - tak można podsumować "Cud w Dolinie Poskoków". Dobra zabawa gwarantowana.

Bardzo dobrze się bawiłem czytając "Cud w Dolinie Poskoków".
Do tytułowej doliny lepiej się nie zapuszczać. Przekonują się o tym dwaj przedstawiciele elektrowni, którzy przyjeżdżają wyjaśnić "drobne nieporozumienie" polegające na permanentnym niepłaceniu za prąd i wpadają w łapy zamieszkujących to miejsce ojca i czterech synów Poskoków (tak samo nazywa się jadowita żmija). Mieszkała z nimi jeszcze żona pierwszego i matka pozostałych, ale zmarła.
Od tego czasu gotuje Jozo, ojciec tradycjonalista - codziennie potrawy z mamałygi, z nie zawsze konwencjonalnymi dodatkami. Jeden z synów podjął się prania. Trochę czasu zajęło mu jednak zorientowanie się, że nie należy łączyć ubrań białych i kolorowych, więc mają sporo różowej bielizny... Dom i jego otoczenie z dnia na dzień stają się coraz brudniejsze i bardziej zaniedbane.
Zaprzyjaźniony ksiądz doradza Poskokom, że któryś z młodych mężczyzn powinien się ożenić. A że nie w pobliżu żadnych kobiet, na poszukiwania do Splitu wyrusza najstarszy z braci - Kreszimir. Nie szuka jednak jakiejkolwiek dziewczyny, a konkretnej - kelnerki, ktorą poznał w czasie wojny przed piętnastu laty. Gdy ją odnajduje, okazuje się, że bardzo długo na niego czekała, ale w końcu zrezygnowała i właśnie ma wyjść za szefa miejscowej policji...
Tu akcja nabiera jeszcze szybszego tempa, a Krzeszo może liczyć na wsparcie kolegów z wojska, z pewnych opóźnieniem z pomocą ruszają też dwaj młodsi bracia, bliźniacy - Zvonimir i Branimir.
Dzieje się tu dużo i naprawdę zabawnie!
Chorwacki pisarz i satyryk Ante Tomić wdziękiem snuje opowieść o pożegnaniu z patriarchatem. A jego bohaterowie podśpiewują piosenki Mišy Kovača (takiego chorwackiego Krzysztofa Krawczyka).
Jeśli szukacie lektury na jedno popołudnie, przy której często będziecie się uśmiechali - gorąco polecam!
Zapraszam na profil Sczytalim na Instagramie!

Bardzo dobrze się bawiłem czytając "Cud w Dolinie Poskoków".
Do tytułowej doliny lepiej się nie zapuszczać. Przekonują się o tym dwaj przedstawiciele elektrowni, którzy przyjeżdżają wyjaśnić "drobne nieporozumienie" polegające na permanentnym niepłaceniu za prąd i wpadają w łapy zamieszkujących to miejsce ojca i czterech synów Poskoków (tak samo nazywa się jadowita żmija)....