Ostatnia część Legend przeczytana. Ogólnie początek trochę męczący, z kolei końcówka miałem wrażenie, że zrobiona jakby na siłę i na szybko żeby tylko domknąć trylogię. Historia zakończenia konfliktu bliźniaków jakoś tak za bardzo naciągana i spłycona. Trochę mi zabrakło :)

Aczkolwiek to przecież Dragonlance, czyta się dobrze i przyjemnie. Można się przyczepiać do fabuły ale ogólnie całokształt godny polecenia :)

Ostatnia część Legend przeczytana. Ogólnie początek trochę męczący, z kolei końcówka miałem wrażenie, że zrobiona jakby na siłę i na szybko żeby tylko domknąć trylogię. Historia zakończenia konfliktu bliźniaków jakoś tak za bardzo naciągana i spłycona. Trochę mi zabrakło :)

Aczkolwiek to przecież Dragonlance, czyta się dobrze i przyjemnie. Można się przyczepiać do fabuły...

No i koniec przygód bohaterów lancy. Choć do spełnienia postanowienia, że przeczytam wszystkie książki z tej serii jeszcze daleko, to muszę przyznać, że jednak świat Dragonlance'a już trochę mnie zmęczył i trzeci tom "Legend" czytałem nieco na siłę. Może dlatego wydawał mi się słabszy niż poprzednie? A może czuć było, że i autorzy mają już nieco dość tego cyklu? W każdym bądź razie przez początek przebrnąłem z trudem, dopiero gdzieś tak od połowy naprawdę się wciągnąłem.
Większość wątków została pozamykana, a intryga zakończyła się. Czy raistlin osiągnął swój cel? Chyba nie będzie spoilerem, jeśli napiszę, że i tak, i nie. W każdym razie spodziewałem się dla niego innego losu i trochę szkoda, że w finale skończyło się to tak, jak się skończyło.
Co do reszty bohaterów, cóż. Caramon nareszcie stał się tym, kim powinien być, Tanis odnalazł spokój, jakkolwiek to brzmi, a Tasslehoff dalej pozostał beztroski i wesoły. Przynajmniej na zewnątrz.
Cholera, zżyłem się z tą bandą i z jednej strony szkoda mi opuszczać ten świat magii i przygód, z drugiej, mam go dość.
Po kolejną książkę z serii Dragonlance nie sięgnę prędko, ale sięgnę na pewno. I mam nadzieję, że się nie zawiodę.

No i koniec przygód bohaterów lancy. Choć do spełnienia postanowienia, że przeczytam wszystkie książki z tej serii jeszcze daleko, to muszę przyznać, że jednak świat Dragonlance'a już trochę mnie zmęczył i trzeci tom "Legend" czytałem nieco na siłę. Może dlatego wydawał mi się słabszy niż poprzednie? A może czuć było, że i autorzy mają już nieco dość tego cyklu? W każdym...

Świetna powieść czasów szkolnych. Trylogię o bliźniakach uważam za jedną z najlepszych - obok czteroksięgu "Kronik" Dragonlance - serii fantasy, jaka kiedykolwiek powstała. Przygoda, ciekawe postacie, niepowtarzalny klimat, doskonale, prosto napisana. Minusów nie ma.

Świetna powieść czasów szkolnych. Trylogię o bliźniakach uważam za jedną z najlepszych - obok czteroksięgu "Kronik" Dragonlance - serii fantasy, jaka kiedykolwiek powstała. Przygoda, ciekawe postacie, niepowtarzalny klimat, doskonale, prosto napisana. Minusów nie ma.

Ostatni tom "Legend" również przeczytany z wypiekami na twarzy, tak jak wszystkie inne książki tej serii, które czytałam.
Muszę przyznać, że jednak powoli, bardzo powoli, ale zaczynali mnie już denerwować bohaterowie tej trylogii... nawet Raistlin...

Ostatni tom "Legend" również przeczytany z wypiekami na twarzy, tak jak wszystkie inne książki tej serii, które czytałam.
Muszę przyznać, że jednak powoli, bardzo powoli, ale zaczynali mnie już denerwować bohaterowie tej trylogii... nawet Raistlin...

To już ostatni tom Legend, dlatego z zapartym tchem czytałam każdą stronę. Byłam bardzo zaskoczona samym początkiem i tą makabryczną wizją świata. Od tamtej pory historie czytane wyobrażałam sobie na dwóch płaszczyznach. Pierwsza to była ta prowadząca do końca świata, druga to ta ratowana przez Tasa. Dlatego rozdział, w którym pojawili się Caramon i Tas był jak balsam na mą duszę i takie westchnienie ulgi. Akurat te wątki pochłonęły mnie na dobre kilka godzin. Z odrętwienia wyrwał mnie moment, kiedy Tas przejmuje latającą cytadelę i, po pierwsze "wytrząsa" smokowców z zamku, po drugie zanurza się w oceanie i gasi pożary w Palathas. To było całkiem w stylu kendera i uśmiałam się wtedy aż zdrowo. Książka jak i trylogia dobiegła końca i stwierdzam, że troszkę szkoda mi Raistlina.

To już ostatni tom Legend, dlatego z zapartym tchem czytałam każdą stronę. Byłam bardzo zaskoczona samym początkiem i tą makabryczną wizją świata. Od tamtej pory historie czytane wyobrażałam sobie na dwóch płaszczyznach. Pierwsza to była ta prowadząca do końca świata, druga to ta ratowana przez Tasa. Dlatego rozdział, w którym pojawili się Caramon i Tas był jak balsam na mą...

Wszystko dzieje się szybko (czasami aż za szybko) ale sentyment nie pozwala powiedzieć mi złego słowa o tej książce, oraz o całej historii braci Mayere. Ich całkowicie różne osobowości dodają historii uroku.

Wszystko dzieje się szybko (czasami aż za szybko) ale sentyment nie pozwala powiedzieć mi złego słowa o tej książce, oraz o całej historii braci Mayere. Ich całkowicie różne osobowości dodają historii uroku.

Fajne, z resztą jak każda część dragonlance.

Fajne, z resztą jak każda część dragonlance.

Legendy - najlepsze z serii.

Legendy - najlepsze z serii.