Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zwerbowana przez Radę Matek Menoberranzan grupa śmiałków pod wodzą Quenthel Baenre wyrusza do Ched Nasad. Planują dowiedzieć się, czy nieobecność Matki Pająków dotknęła również innych przedstawicieli rasy mrocznych elfów i pozyskać zaopatrzenie dla swojego miasta. Niestety Ched Nasad przeżywa tragiczne chwile: niepokoje i rozruchy niższych ras, walka i intrygi pomiędzy domami rządzącymi, Nie jest to dobry moment na odwiedziny. Czy te rozruchy są powiązane z niedawną sytuacją w Menzoberranzan? Co drużyna zastanie w mieście? Czy uda im się odsłonić chociaż rąbek tajemnicy dlaczego Lloth (aka Lolth) nie odpowiada na modlitwy wiernych kapłanek? Drugi tom Wojny Pajęczej Królowej pisany jest już przez innego pisarza niż tom pierwszy. Różnica powiem szczerze jest bardzo mało odczuwalna, stąd widać, że redakcja Boba Salvatore czyni cuda. Klimat tomu pierwszego jest świetnie zachowany. Kolejne miasto drowów, wszechobecny mrok, magia, tajemnice, zdrady i magiczne stwory. Z przyjemnością zanurzyłem się w Podmrok.