Grisham jak zwykle w formie, lektura jego książek to gwarancja rozrywki czytelniczej na najwyższym poziomie! Fabuła wciągająca od pierwszych stron, stopniowo dawkująca napięcie, z satysfakcjonującym finałem. POLECAM.

Grisham jak zwykle w formie, lektura jego książek to gwarancja rozrywki czytelniczej na najwyższym poziomie! Fabuła wciągająca od pierwszych stron, stopniowo dawkująca napięcie, z satysfakcjonującym finałem. POLECAM.

Szału nie ma :(

Szału nie ma :(

Pomysł trochę nierealny, zakończenie takie sobie. Myślałem, że będzie lepsza, nie mniej zabiłem czas w pociągu z Gdańska do Zakopanego.

Pomysł trochę nierealny, zakończenie takie sobie. Myślałem, że będzie lepsza, nie mniej zabiłem czas w pociągu z Gdańska do Zakopanego.

"Lista sędziego" autorstwa Johna Grishama to połączenie thrillera prawniczego z kryminałem, przy czym ten drugi gatunek dominuje. Główną bohaterką jest Lacy Stoltz, prawniczka zajmująca się etyką zawodową sędziów na Florydzie, która po latach nudnej pracy otrzymuje szokujące informacje od tajemniczej kobiety, Jeri Crosby. Jeri, której ojciec padł ofiarą morderstwa, walczy o znalezienie zabójcy, który okazuje się sędzią sądu okręgowego, Rossem Bannickiem. Bannick wykorzystuje swoją władzę i znajomość prawa do zemsty na osobach, które mu się naraziły, stając się bezwzględnym i niebezpiecznym przeciwnikiem.

Książka wciąga nas w świat korupcji i manipulacji, ukazując jak sędziowie mogą nadużywać swojej pozycji. Grisham mistrzowsko prowadzi fabułę, dostarczając wciągającej i pełnej napięcia historii.

Autor doskonale ukazuje złożoność światów prawa i kryminalistyki, tworząc bohaterów, którzy są zarówno silni, jak i ludzcy w swoich słabościach. Lacy Stoltz i Jeri Crosby to kobiety nieustraszone w dążeniu do sprawiedliwości, gotowe poświęcić wiele, by wyjść z walki zwycięsko. Z drugiej strony, Ross Bannick to postać przerażająca w swojej bezwzględności i chłodnej determinacji.

Język Grishama jest klarowny i przystępny, co sprawia, że nawet zawiłe kwestie prawne czy detektywistyczne zagadki są łatwe do zrozumienia dla czytelnika. Autor buduje napięcie stopniowo, wprowadzając coraz to nowe zwroty akcji i zaskakujące momenty, które trzymają nas w nieustannej ciekawości.

Ponadto "Lista sędziego" przynosi ważne spojrzenie na system sprawiedliwości i etykę w zawodzie sędziowskim. Grisham nie boi się poruszać trudnych tematów, takich jak korupcja w instytucjach prawa czy nadużycia władzy, co sprawia, że książka ma również wymiar społeczny i refleksyjny.

Warto również podkreślić, że autentyczność przedstawionego środowiska prawniczego sprawia, że czytelnik ma wrażenie, jakby przeniósł się wprost do sal sądowych i gabinetów prawniczych na Florydzie. Szczegółowo opisane procedury prawne oraz psychologiczne portrety postaci sprawiają, że świat stworzony przez Grishama wydaje się bardzo realistyczny i przekonujący.

Podsumowując, "Lista sędziego" to książka, która nie tylko zapewnia dreszczyk emocji i niepewności podczas lektury, ale również stawia istotne pytania dotyczące moralności i sprawiedliwości. "Lista sędziego" to nie tylko świetnie skonstruowany thriller kryminalny, ale również opowieść o walce między dobrem a złem oraz o sile ludzkiej determinacji w dążeniu do sprawiedliwości. Z pewnością zadowoli ona fanów gatunku kryminalnego oraz wszystkich tych, którzy poszukują inteligentnie napisanej, wciągającej lektury. Dla miłośników gatunku oraz fanów twórczości Johna Grishama ta książka z pewnością będzie niezapomnianym doświadczeniem czytelniczym.

"Lista sędziego" autorstwa Johna Grishama to połączenie thrillera prawniczego z kryminałem, przy czym ten drugi gatunek dominuje. Główną bohaterką jest Lacy Stoltz, prawniczka zajmująca się etyką zawodową sędziów na Florydzie, która po latach nudnej pracy otrzymuje szokujące informacje od tajemniczej kobiety, Jeri Crosby. Jeri, której ojciec padł ofiarą morderstwa, walczy o...

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 7/10 (Kamil Pruban)
Drogi Czytelniku. Jeżeli nie lubisz jak na poczętku kryminału wiesz kto jest mordercą nie sięgaj po tą książke.
Wiemy kto zabił. ALacy Stoltz musi udowodnić sędziemu że morduje
Czy go dopadnie zmagająć się z traumą po wypadku? Nie mając żadnych śladów? Żadnych?
Czytając opinie innych Czytelników moim zdaniem ta książka jest lepsza niż "Demaskator"
Zarąbista książka

Wysłuchane jako audiobook
Książka 8/10
Lektor 7/10 (Kamil Pruban)
Drogi Czytelniku. Jeżeli nie lubisz jak na poczętku kryminału wiesz kto jest mordercą nie sięgaj po tą książke.
Wiemy kto zabił. ALacy Stoltz musi udowodnić sędziemu że morduje
Czy go dopadnie zmagająć się z traumą po wypadku? Nie mając żadnych śladów? Żadnych?
Czytając opinie innych Czytelników moim zdaniem...

Grisham wciąż w dobrej formie. Tak trzymać!

Grisham wciąż w dobrej formie. Tak trzymać!

Przeczytałam dwie części nowej serii Grishama na raz, w odwrotnej kolejności („Lista sędziego” pierwsza, "Demaskator" drugi). Osobiście uważam, że dobrze się stało, gdyż „Demaskator” jest w mojej ocenie słabszy i niewykluczone, że zaczynając od niego zniechęciłabym się do dalszej lektury. Obie części są zresztą fabularnie odrębne – czytając najpierw drugą dowiadujemy się wprawdzie paru faktów z życia głównych bohaterów, które nie zaskoczą nas już tym samym w części pierwszej, ale nie szkodzi to specjalnie lekturze.
Nie pamiętam już teraz kiedy ostatni raz czytałam Grishama, ale jest spora szansa, że było to grubo ponad dwadzieścia lat temu, gdy święcił on triumfy na polskim rynku książki. To wystarczająco dużo czasu, by odpocząć od lektur tego rodzaju, a co za tym idzie – spojrzeć na nie świeżym okiem.
Cóż zatem me wypoczęte oko ujrzało? Sprawnie napisane i trzymające w napięciu historie kryminalne, których głównymi negatywnymi bohaterami są amerykańscy sędziowie (aż dziw, że nasz poprzedni minister sprawiedliwości nie zlecił Grishamowi napisania podobnego dzieła osadzonego w polskich realiach!). Obie powieści łączy postać głównej bohaterki, Lucy Stoltz, pracownicy jednej ze stanowych komisji etyki sędziów, zajmującej się badaniem zasadności zgłaszanych wobec sędziów skarg. Praca jak praca (jak się okazuje, również w USA pracownicy państwowych urzędów nie są najlepiej opłacani),zazwyczaj nudna, bowiem wbrew temu co się wszystkim wydaje, większość amerykańskich sędziów nie dopuszcza się jakichś wielce niecnych czynów, a ich występki są raczej banalne i pospolite (pozwolę sobie przypomnieć, że również i polscy sędziowie nie są specjalnie finezyjni, ograniczając się z reguły do kradzieży książek, narzędzi czy kiełbasy). Na szczęście dla czytelnika, a na nieszczęście dla amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości, trafiają się dwie wyjątkowo czarne owce, z których jedna (bohaterka „Demaskatora”) daje się kompletnie skorumpować (a sumy w tym przypadku naprawdę robią wrażenie),zaś druga (sędzia z „Listy sędziego”) okazuje się być psychopatycznym i wyjątkowo cierpliwym oraz pamiętliwym mordercą. W obu przypadkach zabawa nie polega przy tym na odgadnięciu tożsamości sędziów, gdyż ta jest znana od początku, a na obserwowaniu prób schwytania ich w pułapkę.
Czytając, nie mogłam się oprzeć dokonywaniu porównań między polskim a amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Wyszło mi, że choć nasz jest bardzo niedoskonały, to jednak wolę go od ichniego. Niestety, choćbym stawała na uszach, próbując napisać jakąś soczystą powieść na jego temat, nie mam szans na zrobienie takiej kariery jak Grisham. A szkoda, bo chętnie – jak on – rzuciłabym tę robotę w diabły, oddając się pisaniu bestsellerowych utworów o moich ekswspółpracownikach.

Przeczytałam dwie części nowej serii Grishama na raz, w odwrotnej kolejności („Lista sędziego” pierwsza, "Demaskator" drugi). Osobiście uważam, że dobrze się stało, gdyż „Demaskator” jest w mojej ocenie słabszy i niewykluczone, że zaczynając od niego zniechęciłabym się do dalszej lektury. Obie części są zresztą fabularnie odrębne – czytając najpierw drugą dowiadujemy się...

John Grisham to jeden z moich ulubionych pisarzy. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek zawiodła się na jego twórczości, dlatego też po każdy kolejny tytuł jego autorstwa sięgam w ciemno. Nie inaczej było zatem z nową książką pisarza. Prowadzona olbrzymią ciekawością i przekonaniem o gwarantowanej satysfakcji zabrałam się za lekturę „Listy sędziego”.

Uwielbiam postacie seryjnych zabójców. Ze względu na wyobraźnię oraz inteligencję idealnie wpisują się w mocne i niepokojące oblicze książek kryminalnych. Jedną z takich postaci niewątpliwie jest sędzia Bannick. Powszechnie znany i szanowany, od 10 lat zajmujący ten niezwykle ważny urząd. Pod maską uprzejmego, grzecznego i dobrze wychowanego kulturalnego mężczyzny kryje się jednak ktoś zupełnie inny. Sędzia Bannick bowiem w wolnym czasie rozlicza się z przeszłością, a raczej z ludźmi, którzy z różnych powodów zasługują według niego na śmierć.

Postępowanie sędziego, jego motywy, sposoby działania, element zaskoczenia- wprost nie mogłam się oprzeć historii zbudowanej wokół tej postaci. Niemniej interesująca od sędziego Bannicka okazała się Lacy Stolz działająca w komisji badającej etykę sędziów. Silne, odważne, bystre i zdecydowane kobiety wspaniale sprawdzają się w przypadku często zdominowanych przez męskich bohaterów książek kryminalnych i thrillerów. W tym przypadku Grisham stawia naprzeciw siebie sędziego mordercę oraz ceniącą etykę i moralność prawniczkę. Czyż nie brzmi to ekscytująco?

Fabuła powieści zaintrygowała mnie już od pierwszych rozdziałów. Z wielkim zainteresowaniem śledziłam rozwój akcji pragnąc czym prędzej przekonać się, co zaplanował dla swoich czytelników Grisham. Ten pościg za mordercą nacechowany został wspaniałymi, typowo kryminalnymi elementami. W książce nie brakuje napięcia i zaskoczenia. Klimat przeładowany jest od niepokojących emocji. Czytelnicy mogą liczyć na niespodzianki i zwroty akcji. A bohaterzy nie tylko świetnie wpisują się w całość, ale także są niezwykle interesujący sami w sobie.

„Lista sędziego” dostarczyła mi wspaniałej rozrywki. Podczas lektury, w czasie której towarzyszyła mi ulubiona herbata i ciepły koc, przypominałam sobie, za co tak mocno cenię książki. Nowa powieść Grishama nie tylko podziałała na moją wyobraźnię i skłoniła do myślenia, ale też dostarczyła prostej przyjemności płynącej z czytania i spędzania czasu nad słowem pisanym. Ta książka nie byłaby jednak aż tak dobra, gdyby nie lekkość pióra autora i umiejętność przelewania myśli na papier.

Jak już wspomniałam na początku tekstu, Grisham nigdy mnie nie rozczarował. I nie wydaje mi się, by było to w ogóle możliwe. „Lista sędziego” to kolejny znakomity tytuł w kolekcji tego autora. Wspaniały kryminał, ale też niezła gratka dla osób choć trochę zainteresowanych tematyką prawniczą. Moim zdaniem każdy może znaleźć tutaj coś dla siebie. Serdecznie polecam.

John Grisham to jeden z moich ulubionych pisarzy. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek zawiodła się na jego twórczości, dlatego też po każdy kolejny tytuł jego autorstwa sięgam w ciemno. Nie inaczej było zatem z nową książką pisarza. Prowadzona olbrzymią ciekawością i przekonaniem o gwarantowanej satysfakcji zabrałam się za lekturę „Listy sędziego”.

Uwielbiam postacie...

Są różne instytucje oceniającej pracę sędziów- komisja dyscyplinarna, specjalny dział policji oraz specjalnie powołane instytucje. Główna bohaterka jest prawniczka jednej z takich instytucji- na co dzień bada sprawy skorumpowanych sędziów, czy uzasadnia żale przegranych rozpraw, dlatego bardzo zaciekawiła ją kobieta sugerujaca, że jeden z sędziów jest seryjnym mordercą. Kobieta przedstawia wiele domysłów ale popartych faktami z wczesnych lat życia sędziego.
Do tej pory nieuchwytny seryjny morderca odkrywa, że ktoś wpadł na jego trop...

Są różne instytucje oceniającej pracę sędziów- komisja dyscyplinarna, specjalny dział policji oraz specjalnie powołane instytucje. Główna bohaterka jest prawniczka jednej z takich instytucji- na co dzień bada sprawy skorumpowanych sędziów, czy uzasadnia żale przegranych rozpraw, dlatego bardzo zaciekawiła ją kobieta sugerujaca, że jeden z sędziów jest seryjnym mordercą....

Nie najgorsza, dosyć dobrze płynęła choć główne dwie bohaterki wydawały mi się zbyt niekonsekwentne zwłaszcza przy końcówce.

Nie najgorsza, dosyć dobrze płynęła choć główne dwie bohaterki wydawały mi się zbyt niekonsekwentne zwłaszcza przy końcówce.