Doprawdy nie spodziewałem się, że autorka znana dotąd chyba tylko czytelnikom fantasy stworzy opowieść tak wysmakowaną i pełną niuansów. Swego czasu recenzowałem powieści Cherezińskiej, istotnie znakomite. Rzecz w tym, że historia Domu Jagiellonów, którą obdarowała nas Brzezińska jest od tych ostatnich zdecydowanie lepsza. Prawdą jest, że Cherezińska podjęła ryzyko opowiedzenia o "męskiej" historii średniowiecza przez pryzmat doświadczeń kobiety, władczyni i "matki królów" Świętosławy Sygrydy Storrady. Jednak prawdą jest i to, że u Cherezińskiej kobiety bywają bardziej męskie niż sami mężczyźni, co istotnie ową feministyczną perspektywę zakłóca, by nie rzec niweczy. U Brzezińskiej zaś kobiety mężczyzn nie udają (za potwierdzającym regułę znamiennym wyjątkiem królowej Bony, matki tytułowych "Córek Wawelu"), są istotami kruchymi i słabymi, a jednak zmuszonymi do stawienia czoła okrucieństwu życia, co w ich przypadku oznacza niechciane małżeństwa zawierane z przyczyn politycznych bądź też dożywanie lat w staropanieństwie, w którym nawet i posiadanie nadziei budzi już tylko lęk przed kolejnym zawodem (Anna Jagiellonka). Wszystko to zaś pokazane z jedynej w swoim rodzaju perspektywy karlicy Dosi, opiekunki dorastających królewien i późniejszej towarzyszki jednej z nich, Katarzyny, wydanej za brata króla Szwecji Eryka XIV. Nazwałem "Córki Wawelu" opowieścią, bo przecież nie jest to klasyczna powieść. To też swego rodzaju esej o życiu w Polsce (i nie tylko) w epoce renesansu. To historia o procesach czarownic, medycynie ludowej, dworskich zwyczajach i niebłahym jak okazuje się zjawisku, którym w XVI wieku był dworski taniec. Mówiąc lapidarnie: znakomita proza historyczna, przeczytać nie tylko warto, ale przeczytać wręcz trzeba.

Doprawdy nie spodziewałem się, że autorka znana dotąd chyba tylko czytelnikom fantasy stworzy opowieść tak wysmakowaną i pełną niuansów. Swego czasu recenzowałem powieści Cherezińskiej, istotnie znakomite. Rzecz w tym, że historia Domu Jagiellonów, którą obdarowała nas Brzezińska jest od tych ostatnich zdecydowanie lepsza. Prawdą jest, że Cherezińska podjęła ryzyko...