Po niezwykle entuzjastycznych opiniach o „Córkach Wawelu” Anny Brzezińskiej, na których lekturę miałam wielką ochotę, zanim sięgnęłam po wspomniany tytuł nadarzyła się okazja do przeczytania w pierwszej kolejności "Mgły", czyli najnowszej powieści Autorki.
Byłam podekscytowana tym literackim spotkaniem, tym bardziej, że fabuła „Mgły” zapowiadała się obiecująco.
Akcja powieści przeniesiona została do fikcyjnego miasta Città di Sant’Angelo. Niegdyś to miasto słynęło ze swojej chwały, teraz tonie w chaosie, korupcji i nienawiści wobec obcych. To właśnie tutaj jednoręki Draco zostaje oskarżony o świętokradztwo i skazany na śmierć. Zanim jednak kat skróci go o głowę przychodzi nieoczekiwane wybawienie. Córka miejscowego kasztelana korzysta z przyznaje jej prerogatywy – możliwości ułaskawienia w noc karnawałową jednego skazania. Draco zostaje zatem uratowany, ale musi ponieść tego cenę – zostaje wygnany z miasta i musi wyruszyć w długą podróż po sławę i zemstę.
I co do fabuły faktycznie nie mam najmniejszych zastrzeżeń, gdyż taki jej zamysł wprowadza odrobinę baśniowego klimatu, przenosi nas w czasy średniowiecznych fortyfikacji, w epokę rycerzy i wybranek ich serca. Dodatkowo taki pomysł na opowieść, zapewnia odrobinę tajemniczości, niepewności spowitej w gęstej, tytułowej mgle.
Skoro zatem było tak dobrze, to czemu było tak źle? No właśnie, niestety nie mogę rozpływać się w zachwycie nad urokiem tej powieści, nie mogę wygłaszać peanów na jej cześć, z prostego powodu „Mgłę” po prostu nie dało się czytać. Ba, w przekonaniu, że skoro wersja papierowa do mnie nie przemawia, próbowałam przebrnąć przez „Mgłę” również w wersji audio, ale mimo starań lektora, także i ta forma nie przyniosła spodziewanego sukcesu. Gwoździem do tej literackiej trumny stała się sama Autorka, a ściślej budowane przez nią zdania wielo-wielo-wielokrotnie złożone. Przyznam, że po raz pierwszy spotkałam się z czymś takim, aby jedno zdanie od wielkiej litery po kropkę ciągnęło się przez 1,5 strony! Już kilkukrotnie złożone zdanie sprawia, że łatwo zgubić w nim sens, a co dopiero kilkadziesiąt razy złożone. Mimo zatem szczerych chęci podążania za fabułą, ta aż nadto bogata, przesadnie wielowarstwowa narracja mnie od tej lektury odrzuciła i sprawiła, że czytanie „Mgły” zamiast stać się ucztą intelektualną, stało się drogą przez mękę. Ja oczywiście rozumiem, że Autorka w „Mgle” realizowała swój pomysł twórczy, że chciała się popisać erudycją i kunsztem literackim, tylko po co to robić, jeśli odbiorca jej dzieła traci całkowicie nim zainteresowanie?
Oczywiście to jest moje subiektywne zdanie i mogę się mylić w swych ocenach, jednakże - chociaż lubię literackie wyzwania – to było dla mnie przesytem, który sprawił, że nie dałam się ponieść tej opowieści, a tym samym, jeśli ukryta była w niej magia, to mnie ona nie zaczarowała. Tym samym zamiast zagłębiać się w rozważania nad istotą ludzkiej natury, zamiast pochylać sią nad refleksją o człowieczej moralności ja nieustannie zadawałam sobie pytanie – co Autorka miała na myśli.
Cóż, tym razem zatem nie będę polecała „Mgły”. Chociaż może z drugiej strony, może jeśli ktoś z Was przeczyta tę książkę i ona go oczaruje, będzie mógł przelać na papier swe wrażenia, a wtedy może i ja odnajdę w niej to ukryte w jej treści piękno. Na to liczę.

Po niezwykle entuzjastycznych opiniach o „Córkach Wawelu” Anny Brzezińskiej, na których lekturę miałam wielką ochotę, zanim sięgnęłam po wspomniany tytuł nadarzyła się okazja do przeczytania w pierwszej kolejności "Mgły", czyli najnowszej powieści Autorki.
Byłam podekscytowana tym literackim spotkaniem, tym bardziej, że fabuła „Mgły” zapowiadała się obiecująco.
Akcja...

Dzień dobry kochane Książkoluby!

[#współpracabarterowa] [#współpraca]

W końcu przyszła wiosna, chociaż dzisiaj rankiem przywitał mnie śnieg, tak czuję już cieplejsze dni. Uwielbiam tę porę roku. Wraz z dłuższymi dniami oraz promieniami słońca mam nieco więcej chęci i siły do działania. Dlatego też coraz częściej zanurzam się w nowe i piękne historie.

Ostatnio trafiła do mnie paczka od @wydawnictwoliterackie, w której znalazłam najnowszą powieść Anny Brzezińskiej o tytule “Mgła”. Jest to powieść utrzymana w gatunku obyczajowym z lekką domieszką realizmu magicznego. Dla niektórych obcowanie z tym tekstem może być trudne, dla innych zaś będzie to wyjątkowa uczta. Powieść została napisana pięknym, literackim językiem.

Powieść ta ukazuje blaski i cienie mieszkańców Citta di Sant’Angelo z czasów powiedzmy późnego średniowiecza. Jest to świat pełen brutalności, w którym życie ludzkie jest nie wiele warte.Główny bohater powieści, Draco, zostaje wygnany z miasta, a zarzut, jakim zostaje obarczony to świętokradztwo. Tylko, czy to jest rzeczywisty powód skazania go na taki los? A może kasztelan z powodów osobistych pozbywa się młodzieńca z Citta di Sant’Angelo?

“(...)prędzej skonam, niż dam wam tę satysfakcję, że się przywlokę pod bramy i będę z płaczem kołatał, żeby mnie wpuszczono, jeszcze odpowiecie za nikczemności i zniewagi, których od was doznałem, bo zamierzam powrócić z mgły…”

Młodzieniec postanawia wziąć los we własne ręce i rusza w stronę tajemniczej góry – Nebbi, gdzie wedle legendy, mieszka mityczne stworzenie – Smok. Czy jego wyprawa zakończy się sukcesem?

“Mgła” to powieść, w której fabuła was nie zaskoczy, ale sama możliwość obcowania z tym kunsztownym warsztatem pisarskim autorki, była dla mnie niebywałą przyjemnością. Bardzo podobała mi się oniryczność, w której uchwycona została spora część powieści. Jeśli lubicie literackie kąski, to ta powieść jest dla Was.

Dzień dobry kochane Książkoluby!

[#współpracabarterowa] [#współpraca]

W końcu przyszła wiosna, chociaż dzisiaj rankiem przywitał mnie śnieg, tak czuję już cieplejsze dni. Uwielbiam tę porę roku. Wraz z dłuższymi dniami oraz promieniami słońca mam nieco więcej chęci i siły do działania. Dlatego też coraz częściej zanurzam się w nowe i piękne historie.

Ostatnio trafiła do...

Książka o sile opowieści, o mitach, w których wzrastamy i które zapładniają naszą wyobraźnię. O niesprawiedliwości społecznej i o buntownikach, którzy chcą czegoś więcej ponad to, co oferuje im świat. Piękna, baśniowa, w formie nawiązująca do średniowiecznej tradycji ustnego przekazu opowieści. Język płynie, ma rytm i melodię języka potocznego. Pióro Anny Brzezińskiej sprawia, że wyobraźnia czytelnika pracuje na wysokich obrotach, ewokując zapachy, dźwięki i obrazy ze średniowiecznego miasta. Dla osób, które lubią, gdy forma i język zwracają na siebie uwagę i stają się równie ważne jak fabuła.

Książka o sile opowieści, o mitach, w których wzrastamy i które zapładniają naszą wyobraźnię. O niesprawiedliwości społecznej i o buntownikach, którzy chcą czegoś więcej ponad to, co oferuje im świat. Piękna, baśniowa, w formie nawiązująca do średniowiecznej tradycji ustnego przekazu opowieści. Język płynie, ma rytm i melodię języka potocznego. Pióro Anny Brzezińskiej...

5,5

5,5

„(…) kto ma, temu będzie dodane aż do nadmiaru, a biednemu zostanie zabrane także to, co ma (…)”

Akcja książki umiejscowiona jest w chylącym się ku upadkowi mieście. Osłabiona herezjami i buntami Citta di San't Angelo zachłannie broni swojego bogactwa i nienawidzi obcych. Historia tego miejsca miesza się z opowieścią o jednorękim Draco – szaleńcu i wybrańcu zarazem. Oskarżony o świętokradztwo, zostaje skazany na śmierć. Przed karą chroni go córka kasztelana, której zwyczaj pozwala ułaskawić w noc karnawału jednego skazańca, który wygnany wyrusza w długą podróż po sławę i zemstę. Czy odnajdzie on poszukiwanego smoka i odmieni los miasta trawionego przez pychę, chciwość i samolubność?

Książka wymagała ode mnie dużego skupienia, gdyż autorka użyła do jej napisania długich, wielokrotnie złożonych zdań i niełatwego języka. Poetyckie zwroty były przeplecione dosadnym wulgarnym słownictwem, które idealnie podkreślało brzydotę opisywanego miejsca.
Historia ukazuje życie z perspektywy warstw wykluczonych, ich bunt i gniew, przemoc i bardzo agresywną seksualność. W ówczesnym czasie o pewnych tematach nie mówiło się szeptem.
Dzięki tej książce przekonałam się, że wiele rzeczy, które uważałam za typową cechę współczesnego świata, wydarzyło się już wcześniej. Świat „kończył się” już wielokrotnie. Tamtejsi czeladnicy, podobnie jak dziś młodzi ludzie, odkryli że są pozbawieni przyszłości, którą sobie wymarzyli. Stale pojawiające się nowe technologie i nowe zagrożenia powodowały i powodują lęk i obawy. Podział na nieliczną grupę bardzo bogatych ludzi i znacznie większą grupę biednych oraz kryzys demograficzny, też nie jest niczym nowym, a także to, że nieszczęścia lubią chodzić parami. Okazuje się, że pomimo tego, że „wiemy więcej”, to jednak nie potrafimy lepiej rozwiązywać problemów. Dziś, podobnie jak wcześniej, ludzie mamią się nadziejami, ignorują zagrożenia, normalizują sytuacje, aby finalnie poszukać osób, które staną się kozłami ofiarnymi i za to wszystko odpowiedzą.

W niektórych epokach smok pojmowany był dosłownie, w innych – był „wielką, ciemną metaforą, zagadką, zmianą i zniszczeniem, czasami złem”. Z jakim smokiem spotkasz się w tej historii? Polecam sprawdzić.

[ współpraca @WydawnictwoLiterackie ]

„(…) kto ma, temu będzie dodane aż do nadmiaru, a biednemu zostanie zabrane także to, co ma (…)”

Akcja książki umiejscowiona jest w chylącym się ku upadkowi mieście. Osłabiona herezjami i buntami Citta di San't Angelo zachłannie broni swojego bogactwa i nienawidzi obcych. Historia tego miejsca miesza się z opowieścią o jednorękim Draco – szaleńcu i wybrańcu zarazem....

"Mgła" to krótka książka, która oczarowała mnie swoim klimatem, czułam, że autorka poczyniła niemały research, by ukazać to jak wygląda życie w swoim wykreowanym na średniowieczne mieście. Czuć tu vibe Dzwonnika z Notre Dame.

Choć objętość tej powieści nie jest duża, to niestety nie czytało mi się jej szybko ani lekko. Wszystko przez okropnie długie zdania zajmujące całe akapity, które również do krótkich nie należało... Trafiały się tutaj zdania na całą stronę lub dwie. Strasznie mnie to wybijało z rytmu, utrudniało głębsze zaangażowanie się.

Zdecydowanie nie pomagało w tym również to, że w tych długaśnych zdaniach trafiało się mnóstwo dodatkowych wstawek. W mniejszej ilości z pewnością doceniłabym je jako swego rodzaju smaczki, które jedynie podbijają klimat książki i wyszczególniają dobrze zrobiony research. Niestety było ich za dużo, mam wrażenie, że znacznie więcej niż samej historii głównej, w związku z tym trudno mi w zasadzie powiedzieć o czym była ta książka i wskazać ważne dla głównej fabuły elementy.

Byłam bardzo pozytywnie nakręcona na tę książkę odkąd ujrzałam jej zapowiedź i to właśnie jej klimatu najbardziej wyczekiwałam. Ten mnie nie zawiódł w najmniejszym stopniu, właśnie ten element dał mi największą satysfakcję z czytania. Jednak specyfika stylu autorki związana z konstruowaniem straszliwie długich zdań na tyle wybijała mnie z rytmu, że czułam frustrację. Podobnie duża ilość mniej znaczących wstawek.

Można z tej powieści wysunąć pewne wnioski, takie jak zepsucie czy obłuda społeczeństwa, jednak i one, w moim odczuciu, giną trochę wśród ścian nieprzerywanego tekstu i mało istotnych dodatków.

"Mgła" jest książką niezwykle osobliwą i specyficzną, która w związku ze stylem autorki, który niestety mi nie podszedł, nie spodoba się każdemu, lecz idealnie oddaje sugerowany klimat i to właśnie dla niego uważam, że była warta przeczytania 😁

"Mgła" to krótka książka, która oczarowała mnie swoim klimatem, czułam, że autorka poczyniła niemały research, by ukazać to jak wygląda życie w swoim wykreowanym na średniowieczne mieście. Czuć tu vibe Dzwonnika z Notre Dame.

Choć objętość tej powieści nie jest duża, to niestety nie czytało mi się jej szybko ani lekko. Wszystko przez okropnie długie zdania zajmujące całe...

"Mgła" jest powieścią trudną i nieoczywistą, a przy tym "brudną", pełną przemocy, cynizmu i zawiści. Fabuła jest umiejscowiona gdzieś na przełomie średniowiecza i nowożytności- autorka bardzo plastycznie korzysta z estetyki tamtych czasów, choć daje przy tym wskazówki sugerujące, że mogą być to czasy jeszcze późniejsze. Anna Brzezińska przełamuje w swoim dziele schematy klasycznych baśni o smokach, księżniczkach i dzielnych bohaterach, ale daleka jest od wygodnego postmodernizmu, do jakiego przyzwyczaiły nas dzieła kultury ostatnich lat.

Narracyjnie mamy do czyninia z opowieścią; chciałbym powiedzieć nawet, że z gawędą, ale ta forma sugerowałaby coś lekkiego, być może moralizatorskiego, tymczasem historia jest niezwykle ciężka, przytłaczająca i daleka od wszelakich pouczeń natury etycznej. Forma opowieści jest pozornie chaotyczna, wręcz oniryczna, ale przy tym bardzo spójna i konsekwentna. Wynika to z faktu, że "Mgła" opowiadana jest przez dwoch bohaterów, zarabiających na flaszkę alkoholu przedstawianiem historii miasta Citta di Sant'Angelo.

Powieść Anny Brzezińskiej jest świetna i warta uwagi, ale na tyle trudna (zarówno w formie, jak i przekazie),że raczej nie każdemu przypadnie do gustu. Wydaje mi się jednak, że warto dać jej szansę. Gorąco polecam.

"Mgła" jest powieścią trudną i nieoczywistą, a przy tym "brudną", pełną przemocy, cynizmu i zawiści. Fabuła jest umiejscowiona gdzieś na przełomie średniowiecza i nowożytności- autorka bardzo plastycznie korzysta z estetyki tamtych czasów, choć daje przy tym wskazówki sugerujące, że mogą być to czasy jeszcze późniejsze. Anna Brzezińska przełamuje w swoim dziele schematy...

Księżniczka, smok, misja, rycerz, towarzysz i towarzyszka. Wydawać by się mogło, że to wszystko już znamy, ale Anna Brzezińska ustawia figury na planszy w zupełnie innym porządku. I nie chodzi wcale o prostą postmodernistyczną podmiankę złego smoka z dobrym rycerzem, co to to nie. Bo przecież miasto, które trzeba uratować (ale czy rzeczywiście trzeba?),daleki jest od ideału. Czasy kiedy święci chodzili po ziemi już dawno minęły, czasy rycerzy odeszły w niepamięć, teraz wszystkim rządzi pieniądz, pożądanie i żądza mordu, a śmierć wisi nad światem i przygląda się bohaterom oczyma martwych drozdów nawet podczas ich seksualnych uniesień.

“Mgła” nie jest powieścią łatwą. Mam wrażenie, że Anna Brzezińska dość już miała popularyzatorskich książek spod znaku “Córek Wawelu” i zapragnęła napisać wreszcie coś “swojego”. Wyszła jej książka ambitna i nieoczywista, która po raz kolejny przerosła polski fandom. Ale może poza nim znajdzie autorka nowych czytelników?

Księżniczka, smok, misja, rycerz, towarzysz i towarzyszka. Wydawać by się mogło, że to wszystko już znamy, ale Anna Brzezińska ustawia figury na planszy w zupełnie innym porządku. I nie chodzi wcale o prostą postmodernistyczną podmiankę złego smoka z dobrym rycerzem, co to to nie. Bo przecież miasto, które trzeba uratować (ale czy rzeczywiście trzeba?),daleki jest od...

Krótką powieść składająca się z dwóch wzajemnie przeplatających się opowieści - Draco, syna młynarza oraz bezimiennego kamieniarskiego wyrobnika. Opowieści o mieście i związanymi z jego powstaniem legendami, a także o nędzy jego mieszkanców , wszechobecnej przemocy i zdradzie. Na pewno nie jest to łatwa do czytania pozycja, jak już ktoś wcześniej ujął pełna plugastwa. Ale mimo to, po trudnym początku, niesamowicie wciąga.

Krótką powieść składająca się z dwóch wzajemnie przeplatających się opowieści - Draco, syna młynarza oraz bezimiennego kamieniarskiego wyrobnika. Opowieści o mieście i związanymi z jego powstaniem legendami, a także o nędzy jego mieszkanców , wszechobecnej przemocy i zdradzie. Na pewno nie jest to łatwa do czytania pozycja, jak już ktoś wcześniej ujął pełna plugastwa. Ale...

Próbowałam, ale nie skoczyłam. Historia wydawała się ciekawa, lecz styl pisania tzn. Jedno zdanie ciahnace się np.na 1.5strony powodowało dyskomfort w czytaniu. Po prostu nie moj gust.

Próbowałam, ale nie skoczyłam. Historia wydawała się ciekawa, lecz styl pisania tzn. Jedno zdanie ciahnace się np.na 1.5strony powodowało dyskomfort w czytaniu. Po prostu nie moj gust.