„Moje serce nie funkcjonowało dobrze. Właściwie powinnam powiedzieć: źle. Kardiomiopatia. Długie, skomplikowane słowo. Za dużo sylab. Dziwne, bo zawsze mi się wydawało, że najgorsze choroby mają krótkie nazwy, ostre jak brzytwa, jak jedno mocne uderzenie, które ścina ludzi z nóg. Rak. AIDS.”

Czy wiecie, że w wyniku transplantacji serca u 6% biorców uaktywnia się pamięć tkankowa, w wyniku której otrzymują cechy osobowości, zachowania, gusta dawcy… Najnowsza książka Dominiki van Eijkelenborg „Tkanki” porusza właśnie ciekawy motyw, jakim jest pamięć tkankowa.
Kardiomiopatia - to wyrok, który słyszy Evi Brouwer . Nastolatka choruje na poważną chorobę serca i żeby przeżyć pilnie potrzebuje przeszczepu. Czas ucieka, dziewczyna z każdym dniem słabnie.

Zrozpaczona matka traci nadzieję, że jej dziecko będzie zdrowe. Kilka dni po nowym roku niespodziewanie pojawia się ratunek. Dawcą serca zostaje młoda dziewczyna, która zginęła w wypadku samochodowym – Finya. Przeszczep się przyjmuje, Evi wraca do zdrowia. Z pozoru wszystko wraca do normalności, tylko serce matki przeczuwa, że nic nie jest takie, jak było kiedyś.

Niedługo po przeszczepie Evi zaczyna mieć dziwne sny, których nie potrafi wyjaśnić, leci jej krew z nosa. Odtrąca przyjaciela, nagle zmienia nawyki żywieniowe. Nawet ukochany kot traktuje ją jak obcą osobę. Evi zdaje się być inną osobą, którą tajemnicza siła pcha w tajemnicze miejsca. Pcha w ramiona tajemniczego i niebezpiecznego Sandera.

Jedynie matka (Chantal) zauważa zmianę w zachowaniu córki. Zaniepokojona szuka informacji o dawcy serca. Nikt jej jednak nie wierzy, wszyscy uparcie powtarzają, że zmiana w zachowaniu Evi to tylko zwykły bunt, który przechodzi każda nastolatka. Nie da się jednak oszukać serca matki.
Czy przeszczepione serce zawładnie Evi? Czy Chantal straci córkę? Tego dowiecie się sięgając po „Tkanki”. „Podążanie za głosem serca to pot, krew i łzy. I samotność, bo w rezultacie musisz przejść przez to sam. Na mecie nie ma nagrody, medali ani pucharu. Jest tylko wypełnione zadanie, robisz to, co musisz, nie masz wyjścia, wyboru. A co, jeśli serce, za którego głosem podążasz, nie jest twoje?”

„Tkanki” czytałam z zapartym tchem. Nie spotkałam się jeszcze z książką, która poruszałaby motyw pamięci tkankowej. Bardzo dobrym posunięciem jest wprowadzenia jeszcze dwóch bohaterów. Jednym z nich jest Finn – brat bliźniak zmarłej dawczyni serca. Drugi to tajemniczy Sander. Losy tej dwójki łączą się z losem Evi. Dzięki nim możemy lepiej poznać zmarłą Finyę oraz odkryć historię wypadku.

Książka Dominiki van Eijkelenborg wciąga już od pierwszej strony. Czyta się ją bardzo lekko i jak najszybciej chcemy dowiedzieć się, jak historia Evi się zakończy. Z czystym sercem polecam.

„Moje serce nie funkcjonowało dobrze. Właściwie powinnam powiedzieć: źle. Kardiomiopatia. Długie, skomplikowane słowo. Za dużo sylab. Dziwne, bo zawsze mi się wydawało, że najgorsze choroby mają krótkie nazwy, ostre jak brzytwa, jak jedno mocne uderzenie, które ścina ludzi z nóg. Rak. AIDS.”

Czy wiecie, że w wyniku transplantacji serca u 6% biorców uaktywnia się pamięć...