Dominika van Eijkelenborg to moje wielkie odkrycie roku 2022.
Jest to czwarta książka autorki, i dopiero pierwsze, lekkie rozczarowanie.
Dobry bilans.
Zagadka thrillera ciekawa i wciągająca, świetne postacie, jak zawsze bezbłędnie odmalowane tło psychologiczne, a jednak nie ten poziom co przy "Tkankach", "Rzeczach..." oraz "Kiedy będziemy..."
Nie czuć tu rozpaczy Valerii, nie wierzę w jej desperację a postać pana Rosemary zbędna.
Stąd niższa ocena.

Dominika van Eijkelenborg to moje wielkie odkrycie roku 2022.
Jest to czwarta książka autorki, i dopiero pierwsze, lekkie rozczarowanie.
Dobry bilans.
Zagadka thrillera ciekawa i wciągająca, świetne postacie, jak zawsze bezbłędnie odmalowane tło psychologiczne, a jednak nie ten poziom co przy "Tkankach", "Rzeczach..." oraz "Kiedy będziemy..."
Nie czuć tu rozpaczy Valerii,...

Z jednego z kanałów w holenderskim mieście policja wydobywa samochód a w nim ciało młodej kobiety. Sekcja zwłok wykazuje, że zmarła z wykrwawienia poporodowego a nie w wyniku utopienia. W tym samym czasie przypadkowy przechodzień znajduje w śmietniku noworodka.
Śledztwa w tych sprawach prowadzi Marieke van Haan, która dodatkowo i równocześnie stara się rozwikłać rodzinną tajemnice związaną ze znalezionym w rzeczach zmarłego dziadka zdjęciem.
„Ostatni most” to lekko przewidywalny i z ciekawie wymyśloną fabuła kryminał nie będący niestety literackim arcydziełem a tylko wartą przeczytania ale jednak średnią weekendową lekturą.

Z jednego z kanałów w holenderskim mieście policja wydobywa samochód a w nim ciało młodej kobiety. Sekcja zwłok wykazuje, że zmarła z wykrwawienia poporodowego a nie w wyniku utopienia. W tym samym czasie przypadkowy przechodzień znajduje w śmietniku noworodka.
Śledztwa w tych sprawach prowadzi Marieke van Haan, która dodatkowo i równocześnie stara się rozwikłać rodzinną...

Bardzo fajna i lekka powieść kryminalno- psychologiczna. Autorka dość ciekawie zbudowała napięcie przechodzące przez całą fabułę. Bohaterowie, oraz relacje między nimi są pełne emocji. Zakończenie na dobrym poziomie. Powieść śmiało nadaje się do poczytania przy kawie ;),a nawet zmusza czytytelnika do pewnych refleksji na temat okropieństw współczesnego świata.

Bardzo fajna i lekka powieść kryminalno- psychologiczna. Autorka dość ciekawie zbudowała napięcie przechodzące przez całą fabułę. Bohaterowie, oraz relacje między nimi są pełne emocji. Zakończenie na dobrym poziomie. Powieść śmiało nadaje się do poczytania przy kawie ;),a nawet zmusza czytytelnika do pewnych refleksji na temat okropieństw współczesnego świata.

Uwielbiam Dominikę van Eijkelenborg! Jest to jej trzecia książka, którą jak dotąd przeczytałam. Wszystkie trzy mają w sobie to coś. Nikt inny jak ona nie potrafi opisywać relacji międzyludzkich. Jest w tym bezapelacyjną mistrzynią! I nawet jeśli historia sama w sobie nie była szokująca i nie było to nic nowego , ona opisała to jak zwykle w sposób, który po prostu wciąga i nie można się oderwać.

Zagadka kryminalna, morderstwo i trzech potencjalnych sprawców, a może jednak samobójstwo? Rozwiązanie nie do odgadnięcia do ostatnich stron. Pozycja godna polecenia. Umiejscawiam ją jako nr 2 na liście książek tej autorki. ('Kiedy będziemy deszczem' nadal numerem 1! i chyba nikt tego nie pobije). Nawiasem mówiąc uwielbiam jak tytuły jej dzieł, na pierwszy rzut oka wyglądają niewinnie i można przejść obok nich obojętnie, ale po przeczytaniu już nigdy nie odbierze się tych słów z pierwszej strony w ten sam sposób. Tytuły dobrane idealnie! I mają ogromne znaczenie potem, gdy już czytelnik jest świadomy co znajduje się w środku - i tutaj znowu musze wspomnieć o 'Kiedy będziemy deszczem' - ile razy przechodzę obok niej od razu mam całą tą smutną historie przed oczami, 3 słowa, a potrafią rozwalić człowieka...

Jedyna smutna rzecz w tym wszystkim, to fakt, że została mi do przeczytania tylko jedna jej książką......... jak żyć.

Uwielbiam Dominikę van Eijkelenborg! Jest to jej trzecia książka, którą jak dotąd przeczytałam. Wszystkie trzy mają w sobie to coś. Nikt inny jak ona nie potrafi opisywać relacji międzyludzkich. Jest w tym bezapelacyjną mistrzynią! I nawet jeśli historia sama w sobie nie była szokująca i nie było to nic nowego , ona opisała to jak zwykle w sposób, który po prostu wciąga i...

Fabuła "Ostatniego mostu" jest ciekawa, jednak dość przewidywalna. Jest zagadka, tajemnicza śmierć, porzucone dziecko i kilka podejrzanych osób. Nie mniej jednak, trochę mi się dłużyło czytanie. Ciekawiej zaczyna się robić dopiero w połowie książki. Lubię thrillery, jednak tutaj zabrakło mi tego czegoś...

Fabuła "Ostatniego mostu" jest ciekawa, jednak dość przewidywalna. Jest zagadka, tajemnicza śmierć, porzucone dziecko i kilka podejrzanych osób. Nie mniej jednak, trochę mi się dłużyło czytanie. Ciekawiej zaczyna się robić dopiero w połowie książki. Lubię thrillery, jednak tutaj zabrakło mi tego czegoś...

Właśnie skończyłam czytać tę książkę i nie wiem, jakie mam zdanie na jej temat :) Chyba żadne, tak jak treść tego kryminału. Niby wszystko jest w porządku: główna bohaterka to policjantka, samotna singielka; cierpi po śmierci dziadka, który też był policjantem; jej ból zostaje przytłumiony odkryciem, że być może dziadek nie był tak kryształową postacią jak go zapamiętała; Marieke postanawia wobec tego dowiedzieć się prawdy; w pracy także pragnie się wykazać: prowadzi sprawę śmierci młodej dziewczyny Lisy - nie wiadomo, czy był to wypadek, czy samobójstwo, a może morderstwo; na dodatek okazuje się, że Lisa była w ciąży; kim jest ojciec? czy wiedział o swoim ojcostwie? Postać policjantki i jej partnera jest sztampowa, psychologia - słaba, cała intryga - przewidywalna; mnie więcej od połowy domyśliłam się reszty. Elementy mistyczne wplecione w narrację - masakra. Ogólnie - szkoda czasu.

Właśnie skończyłam czytać tę książkę i nie wiem, jakie mam zdanie na jej temat :) Chyba żadne, tak jak treść tego kryminału. Niby wszystko jest w porządku: główna bohaterka to policjantka, samotna singielka; cierpi po śmierci dziadka, który też był policjantem; jej ból zostaje przytłumiony odkryciem, że być może dziadek nie był tak kryształową postacią jak go zapamiętała;...

"Ostatni most" to thriller, czyli coś po co do tej pory w ogóle nie sięgałam. Tak się składa, że kilka miesięcy temu na moją półkę trafiło parę tytułów z tego gatunku i w czwartek spiesząc się na zajęcia wrzuciłam do torby Ostatni most. Tak na próbę, by się przekonać, czy słusznie omijałam podobne książki przez tyle lat, czy może jednak odkryje coś, co mnie wciągnie. Na razie wygrywa raczej druga opcja, bo podobała mi się ta lektura.

Główną bohaterką jest Marieke. Pracuje w z policji, jak jej dziadek i razem z partnerem stają przed zagadką rozwiązania śmierci młodej dziewczyny. Samochód Lisy wpadł do rzeki. Dziewczyna nie żyje. Ta sprawa jednak okazuje się nie tak oczywista, jak można by pomyśleć na początku. Wszystko komplikuje się, gdy odkrywają kolejne tajemnice Lisy.

Z drugiej strony Marieke nie daje spokoju przeczucie, które wiąże się z jej dziadkiem. Po jego śmierci odnajduje zdjęcie, które wywołuje mnóstwo pytań i wątpliwości. Kobieta usilnie stara się dojść do rozwiązania obu zagadek. Obie mocno łącza się z wodą. Żywiołem, którego Marieke od zawsze się bała.

"Ostatni most" to thriller, czyli coś po co do tej pory w ogóle nie sięgałam. Tak się składa, że kilka miesięcy temu na moją półkę trafiło parę tytułów z tego gatunku i w czwartek spiesząc się na zajęcia wrzuciłam do torby Ostatni most. Tak na próbę, by się przekonać, czy słusznie omijałam podobne książki przez tyle lat, czy może jednak odkryje coś, co mnie wciągnie. Na...

W związku z tym, że należy podać ilość gwiazdek po przeczytaniu książki daję jedną, chociaż i ta jedna jest na wyrost. Skąd te zachwyty? Akcji nie ma praktycznie żadnej, wlecze się jak przysłowiowe flaki w oleju, kilka razy przysnęłam przy niej i to nie ze zmęczenia organizmu. Akcji brak, bohaterów z krwi i kości brak, 360 stron zmarnowanego papieru, farby drukarskiej, a przede wszystkim czasu jej poświęconego i wydanych pieniędzy. Nudna, przewidywalna i szkoda miejsca na półce na taką pozycję.

W związku z tym, że należy podać ilość gwiazdek po przeczytaniu książki daję jedną, chociaż i ta jedna jest na wyrost. Skąd te zachwyty? Akcji nie ma praktycznie żadnej, wlecze się jak przysłowiowe flaki w oleju, kilka razy przysnęłam przy niej i to nie ze zmęczenia organizmu. Akcji brak, bohaterów z krwi i kości brak, 360 stron zmarnowanego papieru, farby drukarskiej, a...

Mnie ta autorka zachwyciła książką "Kiedy będziemy deszczem" . Tutaj również odnajduję jej styl, choć już bez fajerwerków.

Mnie ta autorka zachwyciła książką "Kiedy będziemy deszczem" . Tutaj również odnajduję jej styl, choć już bez fajerwerków.

Sympatyczna fajnie się czytało trochę liczyłam na inne zakończenie z partnerem policyjnym 😉

Sympatyczna fajnie się czytało trochę liczyłam na inne zakończenie z partnerem policyjnym 😉