Yiyun Li posiada rzadką umiejętność harmonijnego łączenia głęboko tragicznych tematów (a w historii Chin ich nie brakuje) z codziennymi , pospolitymi zachowaniami. Potrafi także mistrzowsko oddać przenikanie się tradycyjnych rodzinnych wartości chińskich z nowymi warunkami życia. Opowiadania w tej książce są zachwycająco egzotyczne, mądre, subtelne i pełne zrozumienia dla ludzi, nawet jeśli ich zachowanie jest absurdalne. Yiyun Li, obserwuje, opisuje i zostawia wnioski czytelnikowi. Sercem każdego opowiadania jest nie zakończenie (ono zazwyczaj nie wyjaśnia i nie kończy historii),ale skumulowanie emocjonalnego wydźwięku po przedstawieniu bohaterów i zabarwienia ich losu. Opisywane historie są tak niesamowite a jednocześnie prawdziwe, ze na długo pozostaną ze mną

Yiyun Li posiada rzadką umiejętność harmonijnego łączenia głęboko tragicznych tematów (a w historii Chin ich nie brakuje) z codziennymi , pospolitymi zachowaniami. Potrafi także mistrzowsko oddać przenikanie się tradycyjnych rodzinnych wartości chińskich z nowymi warunkami życia. Opowiadania w tej książce są zachwycająco egzotyczne, mądre, subtelne i pełne zrozumienia dla ...

„Słabe umysły wolą nienawidzić”.

„Złoty chłopak, szmaragdowa dziewczyna” – to zbiór 9 opowiadań napisany przez Yiyun Li – chińską pisarka, mieszkającą w Stanach Zjednoczonych i tworzącą po angielsku.
Autorka w napisanych przez siebie opowiadaniach stworzyła postaci, które są osamotnione w swoich przeżyciach i ze spokojem, nie skarżąc się, godzą się ze swoim losem. Pokazała codzienność „szarego człowieka” w jego zmaganiu się każdego dnia z życiem, bez wzlotów, często bez nadziei na lepszą przyszłość. Nie odnosi się bezpośrednio do sytuacji politycznej w Chinach, ale czujemy jej wpływ na los bohaterów. Bohaterami opowiadań są ludzie o różnym statusie społecznym i materialnym, w różnym wieku. Czytając każde opowiadanie , wczuwałam się w ich smutek, pustkę i osamotnienie.
Autorka te wszystkie emocje i dramaty opisała w bardzo oszczędnej formie i stylu, bez dramatyzowania, co tylko wzmocniło treści zawarte w opowiadaniach.

„Słabe umysły wolą nienawidzić”.

„Złoty chłopak, szmaragdowa dziewczyna” – to zbiór 9 opowiadań napisany przez Yiyun Li – chińską pisarka, mieszkającą w Stanach Zjednoczonych i tworzącą po angielsku.
Autorka w napisanych przez siebie opowiadaniach stworzyła postaci, które są osamotnione w swoich przeżyciach i ze spokojem, nie skarżąc się, godzą się ze swoim losem....

Smutny i przygnębiający zbiór opowiadań. Sam styl autorki w dziwny sposób zachęca do zapoznania się z tymi historiami, choć z góry wiadomo że na happy end nie ma co liczyć. Jak dla mnie warte przeczytania

Smutny i przygnębiający zbiór opowiadań. Sam styl autorki w dziwny sposób zachęca do zapoznania się z tymi historiami, choć z góry wiadomo że na happy end nie ma co liczyć. Jak dla mnie warte przeczytania

W tym cichym, samotnym świecie wszystko w swojej oszczędności jest trochę za bardzo. Za bardzo metaforycznie niedopowiedziane, za bardzo pretensjonalnie poetyckie, za bardzo osmolone wyobcowaniem. Ale i tak boleśnie dobrze przemyślane i delikatnie usnute, więc Yiyun Li chyba zawsze warto.

W tym cichym, samotnym świecie wszystko w swojej oszczędności jest trochę za bardzo. Za bardzo metaforycznie niedopowiedziane, za bardzo pretensjonalnie poetyckie, za bardzo osmolone wyobcowaniem. Ale i tak boleśnie dobrze przemyślane i delikatnie usnute, więc Yiyun Li chyba zawsze warto.

Smutne, przesiąknięte samotnością opowiadania. Trochę przygnębiające, bo bohaterowie są wycofani i zamknięci w sobie, ale w tle jest ciekawy obraz Chin.

Smutne, przesiąknięte samotnością opowiadania. Trochę przygnębiające, bo bohaterowie są wycofani i zamknięci w sobie, ale w tle jest ciekawy obraz Chin.

Czytanie opowiadań Yiyun Li to przymierzanie samotności w jej rozlicznych krojach, paletach i deseniach, na półoficjalnie, na roboczo, na twardo i miękko, na gęsto i mniej, sztuki odszyte, egzemplarze podniszczone... Luksusem jest to, że nabyć nie trzeba, człowiek poprzegląda się w lustrze i odwiesi, bogatszy o jedno czy dwa niedowierzania, o nadzieję, że to tylko przebłysk.

Autorka bardzo ładnie opowiada i dobiera. Nie ma zdań ani scen niepotrzebnych. Kilka opowiadań może kończy się w pół gestu, i kiedyś pewnie by mi to przeszkadzało, ale z wiekiem nauczyłem się doceniać niedopowiedzenia. Taki manewr urzekł mnie szczególnie w jednym przypadku, kiedy to nagłe ucięcie poprzedziło jedno zdanie wywracające do góry nogami kwestię, kto był... głównym bohaterem opowiadania.

Czytanie opowiadań Yiyun Li to przymierzanie samotności w jej rozlicznych krojach, paletach i deseniach, na półoficjalnie, na roboczo, na twardo i miękko, na gęsto i mniej, sztuki odszyte, egzemplarze podniszczone... Luksusem jest to, że nabyć nie trzeba, człowiek poprzegląda się w lustrze i odwiesi, bogatszy o jedno czy dwa niedowierzania, o nadzieję, że to tylko...

Fajny klimat, ciekawe spojrzenie na życie Chińczyków.
Choć pewnie niezbyt reprezentatywna osoba autorki.
Smutaska. Pewnie lepiej by było przetłumaczyć wesołą chińską książkę.
Tłumaczą samych smutasów typu Mo Yan, jakby specjalnie tworząc obraz biednych i słabych Chin.
Tymczasem sukces i przebojowość kraju oznaczają ,że różnorodność jest większa i istnieje zupełnie inna strona.

Fajny klimat, ciekawe spojrzenie na życie Chińczyków.
Choć pewnie niezbyt reprezentatywna osoba autorki.
Smutaska. Pewnie lepiej by było przetłumaczyć wesołą chińską książkę.
Tłumaczą samych smutasów typu Mo Yan, jakby specjalnie tworząc obraz biednych i słabych Chin.
Tymczasem sukces i przebojowość kraju oznaczają ,że różnorodność jest większa i istnieje zupełnie inna...

Bardzo przyjemna, stonowana lektura, po której pozostaje w pełni zgodzić się z tym, co napisano na zewnętrznej okładce - te opowiadania rzeczywiście wyciszają i wprowadzają spokój. Co prawda dominuje w nich potężny fatalizm, poddanie się losowi, zgoda na trudny świat, ale czasem warto się zastanowić, co w życiu ważniejsze: pogoń za szczęściem czy skromny spokój. Polecam zabieganym.

Bardzo przyjemna, stonowana lektura, po której pozostaje w pełni zgodzić się z tym, co napisano na zewnętrznej okładce - te opowiadania rzeczywiście wyciszają i wprowadzają spokój. Co prawda dominuje w nich potężny fatalizm, poddanie się losowi, zgoda na trudny świat, ale czasem warto się zastanowić, co w życiu ważniejsze: pogoń za szczęściem czy skromny spokój. Polecam...

Jedno z największych tegorocznych zaskoczeń dla mnie. Niepozorna książeczka z dziewięcioma niepozornymi opowiadankami. I przez pierwsze, najdłuższe, prawie nie przebrnęłam. Yiyun Li w prosty sposób przekazuje najbardziej przerażając treści. Z każdej strony wyziera niesamowita dawka smutku, marazmu, samotności, nihilizmu, fatalizmu... Słowem szarości i ludzkiego nieszczęścia. Jednocześnie całość (bo nie potrafię rozpatrywać tych krótkich w większości utworów pojedynczo) wywołuje efekt katharsis: o ile w czasie lektury nie można powstrzymać się od przyrównywania własnego życia do losów bohaterów, to po zakończeniu lektury robi się jakoś lżej na sercu. (Więc odradzam popełnianie samobójstwa w połowie, bo zepsuje puentę). Po prostu genialne.

PS. Lubię to, jak bardzo przy małej ilości ocen ta moja wpływa na średnią. Ma się wtedy poczucie sensu w życiu ^^

Jedno z największych tegorocznych zaskoczeń dla mnie. Niepozorna książeczka z dziewięcioma niepozornymi opowiadankami. I przez pierwsze, najdłuższe, prawie nie przebrnęłam. Yiyun Li w prosty sposób przekazuje najbardziej przerażając treści. Z każdej strony wyziera niesamowita dawka smutku, marazmu, samotności, nihilizmu, fatalizmu... Słowem szarości i ludzkiego...

Te opowiadania zmiotą uśmiech z każdej twarzy, zmyją resztki dobrego samopoczucia z najbardziej zatwardziałych optymistów. Ta lektura powinna być zakazana w zimowe wieczory, jesienne spleeny, wiosenne depresje. No to kiedy czytać te, niepozbawione piękna, ale bezbrzeżnie smutne, opowiadania? Nie mam pojęcia. Ich tematy: niespełnienie, emocjonalne pustka, zawiedzione nadzieje, a do tego zimny, niemal chirurgiczny styl Autorki zdołują każdego. Nie, bynajmniej wcale nie żałuję, że się za nie zabrałam, ale jeśli kiedyś najdzie mnie ochota na jeszcze jedną książkę Yiyun Li zaopatrzę się w odpowiednią dawkę Prozacu. Tylko dla prawdziwych emocjonalnych twardzieli!

Te opowiadania zmiotą uśmiech z każdej twarzy, zmyją resztki dobrego samopoczucia z najbardziej zatwardziałych optymistów. Ta lektura powinna być zakazana w zimowe wieczory, jesienne spleeny, wiosenne depresje. No to kiedy czytać te, niepozbawione piękna, ale bezbrzeżnie smutne, opowiadania? Nie mam pojęcia. Ich tematy: niespełnienie, emocjonalne pustka, zawiedzione...