Jesteśmy społecznością, która kocha książki

pretensjonalnie stoicka paplanina o martwych, zatrzymanych w czasie spotkaniach z kobietami zestarzała się już jakiś czas temu, a mimo to dalej działa. szkoda, że murakami w swojej eksploracji małych obszarów ma do powiedzenia trzy rzeczy na krzyż, ale miło o tych rzeczach dziadziuś gada to se posłucham.

pretensjonalnie stoicka paplanina o martwych, zatrzymanych w czasie spotkaniach z kobietami zestarzała się już jakiś czas temu, a mimo to dalej działa. szkoda, że murakami w swojej eksploracji małych obszarów ma do powiedzenia trzy rzeczy na krzyż, ale miło o tych rzeczach dziadziuś gada to se posłucham.

urocza, konceptualna powieść, której zawartość znasz na pamięć już po pierwszych dwóch stronach. cudnie działa jako meta narracja, ale kiedy na serio wchodzi w bagno eseistycznej, semi-fatalistycznej paplaniny, to słyszysz to, co słyszałeś już ciekawiej podane sto razy w sajfaju.

urocza, konceptualna powieść, której zawartość znasz na pamięć już po pierwszych dwóch stronach. cudnie działa jako meta narracja, ale kiedy na serio wchodzi w bagno eseistycznej, semi-fatalistycznej paplaniny, to słyszysz to, co słyszałeś już ciekawiej podane sto razy w sajfaju.

czytałem w dyptyku z Orwellem i Huxley kompletnie nie dogania kolegi w kwestii emocjonujących narracji i głębokich konfliktów, ale za to z nieco pulpowym sznytem, skrupulatnie buduje głęboki, pulsujący, odrażająco-pociągający świat, w którym chce się przebywać, a to już niemało.

czytałem w dyptyku z Orwellem i Huxley kompletnie nie dogania kolegi w kwestii emocjonujących narracji i głębokich konfliktów, ale za to z nieco pulpowym sznytem, skrupulatnie buduje głęboki, pulsujący, odrażająco-pociągający świat, w którym chce się przebywać, a to już niemało.