Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jagoda nie ma w życiu lekko. Straciła mieszkanie, pieniądze, ukochaną osobę, a nawet zdrowie. Jedyną nadzieję odnajduje w zostawionym jej w spadku domku na leśnej polanie. Nie traci ducha, nawet gdy domek okazuje się ruiną, a ona przecież nie ma pieniędzy na remont. To właśnie wtedy poznaje Jaśmina, który tak ja ona, w życiu przeszedł niejedno. Pokochałam Jagodę i Jaśmina od pierwszych stron. Chciałam ich przytulić i obiecać, że jeszcze będzie dobrze. Podziwiałam ich determinację i wewnętrzną siłę walki. Pokochałam również Aurę, owczarka niemieckiego, porzuconego gdzieś w lesie. Choć sceny z nią nieraz wycisnęły mi łzy z oczy, była moją ulubioną bohaterką. Pokochałam pozostałych bohaterów, którzy sprawili, że czułam się jak wśród swoich. Którzy zostali moją małą, fikcyjną rodzinką. Pokochałam ten wiejski klimat, mały domek Jagody, niewyremontowaną lecznicę Jaśmina i tą pewną sielskość, która biła od książki, mimo że przecież poruszane są tu bardzo poważne i smutne tematy. Pokochałam tą książkę całą sobą i zostaje ona moją ulubioną powieścią autorki. Bardzo chętnie będę do niej wracać, bo miała wszystko, czego od książek oczekuję. Była idealna 🤍 Słodko-gorzka historia o dwójce pogubionych ludzi, którzy muszą zacząć na nowo. Historia o nadziei, miłości i wiary w lepsze jutro. Historia, która otuliła mnie jak kocyk w zimny dzień. Historia, która pachnie wiosną, bzem i wiejskim, czystym powietrzem. Historia, w której nie da się nie zakochać. Historia, która zaskakuje zwrotami akcji, których w życiu bym się nie domyśliła. Polecam z całego serca 🤍 Naprawdę nie umiem w słowach wyrazić, jak bardzo cieszę się, że poznałam tę historię. Coś cudownego! Za książkę do recenzji dziękuję Wydawnictwu.