Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana przepięknym językiem, jak to zawsze jest u Tokarczuk, jednak wynudziłam się okrutnie. Ledwo dobrnęłam do końca. Po prostu nie moje klimaty.

Książka napisana przepięknym językiem, jak to zawsze jest u Tokarczuk, jednak wynudziłam się okrutnie. Ledwo dobrnęłam do końca. Po prostu nie moje klimaty.

Początek mnie wynudził, potem było już lepiej, a po skończonej lekturze mogę powiedzieć, że było całkiem dobrze. Jak to u Małeckiego, niby niewiele się dzieje, ale tak naprawdę dzieje się dużo. Podobało mi się, że historia została pokazana z punktu widzenia każdego z trojga bohaterów, chociaż najbardziej wciągnęła mnie narracja prowadzona przez ojca. Poczułam się trochę rozczarowana zakończeniem, miałam nadzieję, że pod koniec wydarzy się coś zaskakującego, tymczasem akcja została przerwana dość nagle, jednak rozumiem, że był to celowy zabieg, który miał na celu pozostawienie czytelnika w pewnym zawieszeniu i dający pole do refleksji.

Początek mnie wynudził, potem było już lepiej, a po skończonej lekturze mogę powiedzieć, że było całkiem dobrze. Jak to u Małeckiego, niby niewiele się dzieje, ale tak naprawdę dzieje się dużo. Podobało mi się, że historia została pokazana z punktu widzenia każdego z trojga bohaterów, chociaż najbardziej wciągnęła mnie narracja prowadzona przez ojca. Poczułam się trochę...

Najsłabsza że wszystkich części trylogii. Zbyt dużo opisów współczesnych technologii, jako laik nie rozumiałam większości z nich. W poprzednich częściach jeszcze jako tako łapałam, o co chodzi, tym razem jednak poległam. Ogólnie książka dobra i wciągająca, ale dość mocno pogmatwana fabuła plus te wszystkie technikalia sprawiły, że pod koniec czułam się już zmęczona.

Najsłabsza że wszystkich części trylogii. Zbyt dużo opisów współczesnych technologii, jako laik nie rozumiałam większości z nich. W poprzednich częściach jeszcze jako tako łapałam, o co chodzi, tym razem jednak poległam. Ogólnie książka dobra i wciągająca, ale dość mocno pogmatwana fabuła plus te wszystkie technikalia sprawiły, że pod koniec czułam się już zmęczona.

Bardzo inspirująca i podnosząca na duchu książka. Może nie wszystko w niej wydaje się być wiarygodne i do niektórych rzeczy należy podejść z dystansem, nie mniej jednak znalazłam w tej książce dużo budujących treści i zamierzam wracać do niej regularnie. Warto zaznaczyć, że jest to książka religijna, jej treść niemal w całości opiera się na wierze chrześcijańskiej, zatem osoby niewierzące mogą mieć problem z jej odbiorem.

Bardzo inspirująca i podnosząca na duchu książka. Może nie wszystko w niej wydaje się być wiarygodne i do niektórych rzeczy należy podejść z dystansem, nie mniej jednak znalazłam w tej książce dużo budujących treści i zamierzam wracać do niej regularnie. Warto zaznaczyć, że jest to książka religijna, jej treść niemal w całości opiera się na wierze chrześcijańskiej, zatem...

Te wszystkie zachwyty nad tą książką są wg mnie mocno przesadzone... Na pewno należy się plus za tematykę dotyczącą chorych na trąd, bo z tym jeszcze nigdy w literaturze się nie spotkałam. Ale poza tym nic oryginalnego, ot, zwykła saga rodzinna jakich wiele.

Te wszystkie zachwyty nad tą książką są wg mnie mocno przesadzone... Na pewno należy się plus za tematykę dotyczącą chorych na trąd, bo z tym jeszcze nigdy w literaturze się nie spotkałam. Ale poza tym nic oryginalnego, ot, zwykła saga rodzinna jakich wiele.

Książka jest bardzo dokładną analizą wiarygodności Ewangelii i podstawowych doktryn chrześcijaństwa. Jestem pełna podziwu, jak wielką pracę włożył autor w przeprowadzenie tego śledztwa, dlatego książkę oceniam wysoko. Jednak myślę, że nie każdemu przypadnie ona do gustu. Jeśli ktoś już jest chrześcijaninem, to ta książka może utwierdzić go w przekonaniu, że to, w co wierzy, jest oparte na solidnych podstawach. Jednak szczerze mówiąc nie wydaje mi się, żeby zagorzały ateista poprzez tę lekturę nawrócił się na chrześcijaństwo, aczkolwiek wg tego, o czym mówi sam autor w wywiadzie zamieszczonym na końcu, było bardzo dużo takich przypadków.

Książka jest bardzo dokładną analizą wiarygodności Ewangelii i podstawowych doktryn chrześcijaństwa. Jestem pełna podziwu, jak wielką pracę włożył autor w przeprowadzenie tego śledztwa, dlatego książkę oceniam wysoko. Jednak myślę, że nie każdemu przypadnie ona do gustu. Jeśli ktoś już jest chrześcijaninem, to ta książka może utwierdzić go w przekonaniu, że to, w co wierzy,...

Nie poruszyła mnie ta książka w żaden sposób, przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że jest krótka więc nie straciłam na nią zbyt dużo czasu. Powodem mojego rozczarowania było błędne nastawienie: byłam przekonana, że oto mam przed sobą mądrą książkę psychologiczną, która pomoże mi zrozumieć, w jaki sposób natrętne, bezproduktywne myśli są w stanie odebrać nam całą radość życia. Nie zdawałam sobie sprawy, że jest to tak naprawdę lekka i mało wymagająca lektura, z której niewiele wynika. Odniosłam wrażenie, że czytam raczej satyrę, która opisuje psychoterapię i różne fobie i zaburzenia lękowe w sposób żartobliwy, trochę je nawet wyszydzając. Ostatni rozdział był najlepszy z całej książki. Nie zmienia to jednak faktu, że jestem rozczarowana, ale jeśli ktoś lubi taki gatunek literatury, to prawdopodobnie będzie usatysfakcjonowany.

Nie poruszyła mnie ta książka w żaden sposób, przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że jest krótka więc nie straciłam na nią zbyt dużo czasu. Powodem mojego rozczarowania było błędne nastawienie: byłam przekonana, że oto mam przed sobą mądrą książkę psychologiczną, która pomoże mi zrozumieć, w jaki sposób natrętne, bezproduktywne myśli są w stanie odebrać nam całą radość...

Wciągająca. Jednak dość skomplikowana fabuła sprawiła, że trochę się pogubiłam, no i nie wszystko zrozumiałam jeśli chodzi o te wszystkie wywody technologiczne, ale i tak książka trzymała mnie w napięciu do samego końca. Mimo to uważam, że pierwszy tom był ciut lepszy.

Wciągająca. Jednak dość skomplikowana fabuła sprawiła, że trochę się pogubiłam, no i nie wszystko zrozumiałam jeśli chodzi o te wszystkie wywody technologiczne, ale i tak książka trzymała mnie w napięciu do samego końca. Mimo to uważam, że pierwszy tom był ciut lepszy.

Myślę, że ta książka zainteresuje raczej te osoby, które interesują się kotami jako gatunkiem zwierząt, a nie jako domowymi pupilami. Autorka przytacza dużo ciekawostek, wyników badań i eksperymentów, niejednokrotnie dość absurdalnych. Nie mogłam się jednak oprzeć wrażeniu, że autorka, chociaż podobno jest zagorzałą kociarą, przedstawia koty raczej od negatywnej, niż od pozytywnej strony: koty to szkodniki tępiące zagrożone gatunki, rozmnażają się w sposób niekontrolowany, w dodatku roznoszą toksoplazmozę. Nie potrafią wyrażać emocji ani nawiązać bliższej relacji z człowiekiem - w takim razie moje koty chyba są jakieś wyjątkowe, bo mam wrażenie, że bardzo dobrze to potrafią... W dodatku w jednym rozdziale autorka pisze, że kotów nie powinno się wypuszczać z domu, gdyż bez opanowania polują na ptaki i małe gryzonie, w następnym rozdziale zaś twierdzi, że kot zamknięty w czterech ścianach jest nieszczęśliwy i cierpi... Czyli tak źle, i tak niedobrze. Ogólnie wydaje mi się, że gdybym dopiero zastanawiała się nad posiadaniem kota, to po lekturze tej książki poczułabym się zniechęcona.

Myślę, że ta książka zainteresuje raczej te osoby, które interesują się kotami jako gatunkiem zwierząt, a nie jako domowymi pupilami. Autorka przytacza dużo ciekawostek, wyników badań i eksperymentów, niejednokrotnie dość absurdalnych. Nie mogłam się jednak oprzeć wrażeniu, że autorka, chociaż podobno jest zagorzałą kociarą, przedstawia koty raczej od negatywnej, niż od...

Zmarnowany potencjał -to określenie jako pierwsze nasuwa mi się po przeczytaniu tej książki. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Isabel Allende, ale wiem, że uchodzi ona za utalentowaną pisarkę, i w tej powieści rzeczywiście da się to dostrzec. Początek zapowiadał bardzo dobrą literaturę. Fragment, w którym uchodźcy płyną statkiem Winnipeg do Chile i to, w jaki sposób zostają tam powitani przez miejscową ludność, zrobił na mnie niesamowite wrażenie, zwłaszcza w zderzeniu z faktem, że w obecnych czasach uchodźców traktuje się często, nazwijmy to, mało życzliwie. Pomyślałam nawet: wow, to będzie książka na 10 gwiazdek. Niestety, później było już coraz gorzej. Cała fabuła to przecież materiał na kilkutomową sagę rodzinną. Natomiast autorka postanowiła na niewiele ponad 300 stronach upchać prawie 60 lat. Sprawiło to, że akcja toczy się bardzo szybko, jeden rozdział obejmuje np 9 lat, przez co ciężko mi było nadążyć za bohaterami, którzy pomiędzy jedną a drugą stroną książki zdążyli się już postarzeć. Miałam wrażenie, że czytam raczej streszczenie, suchą relację, bez emocji, byle szybciej, byle do przodu. Nie było w ogóle czasu na wczucie się w bohaterów, lepsze ich poznanie, zżycie się z nimi. Poza tym tak naprawdę na pierwszy plan wysuwały się wydarzenia polityczne i to chyba było głównym zamiarem autorki, zaś poszczególni bohaterowie fikcyjni i ich perypetie stanowiły jak dla mnie jedynie tło całej historii. Końcówka zmęczyła i wynudziła mnie bardzo. Wielka szkoda, że tak się to potoczyło. Mogła z tego być naprawdę świetna powieść, zachęcająca przy okazji do zgłębienia dwudziestowiecznej historii Hiszpanii i Chile, niestety została napisana trochę po łebkach, tak jakby był dobry zamysł, ale zabrakło chęci do jego porządnej realizacji.

Zmarnowany potencjał -to określenie jako pierwsze nasuwa mi się po przeczytaniu tej książki. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Isabel Allende, ale wiem, że uchodzi ona za utalentowaną pisarkę, i w tej powieści rzeczywiście da się to dostrzec. Początek zapowiadał bardzo dobrą literaturę. Fragment, w którym uchodźcy płyną statkiem Winnipeg do Chile i to, w...

Bardzo dobry, wciągający thriller, dający naprawdę dużo do myślenia odnośnie bezpieczeństwa w internecie. Zachowanie głównej bohaterki momentami trochę naiwne, ale można to wybaczyć.

Bardzo dobry, wciągający thriller, dający naprawdę dużo do myślenia odnośnie bezpieczeństwa w internecie. Zachowanie głównej bohaterki momentami trochę naiwne, ale można to wybaczyć.

Genialna książka, bardzo mi się podobała. Jest w zasadzie tak samo świetna, jak "Czarne Miasto", jednak odejmuję jedną gwiazdkę za zakończenie: w "Czarnym Mieście" zakończenie mnie dosłownie powaliło, tutaj troszkę zawiodło, ale mimo to i tak całość jest super.

Genialna książka, bardzo mi się podobała. Jest w zasadzie tak samo świetna, jak "Czarne Miasto", jednak odejmuję jedną gwiazdkę za zakończenie: w "Czarnym Mieście" zakończenie mnie dosłownie powaliło, tutaj troszkę zawiodło, ale mimo to i tak całość jest super.

Nie jestem do końca pewna, jak ocenić tę książkę. Jeśli chodzi o stylistykę, to jest to na pewno literatura na całkiem wysokim poziomie (chociaż parę elementów razi i irytuje). Jednak sama tematyka nie za bardzo mi się podobała. Natężenie nieszczęść i patologii przekroczyło dopuszczane przeze mnie granice. Usłyszałam gdzieś kiedyś opinię, że jest to książka o sile kobiet. Otóż według mnie jest wręcz przeciwnie: to książka o słabości kobiet, o ich bezradności, niezaradności życiowej, naiwności, a często wręcz głupocie. Bohaterki (każda z nich) wzbudzały moją niechęć, nie sposób było którąkolwiek z nich polubić, albo którejkolwiek kibicować, bo nieszczęścia, które na siebie sprowadzały, spowodowane były przede wszystkim właśnie tą ich naiwnością i nieumiejętnością brania odpowiedzialności za swoje życie, czego przykładem jest choćby długoletnie trwanie w związku z mężczyzną stosującym przemoc. Nie za bardzo rozumiem, jaki był cel napisania tej powieści. Czy chodziło o to, żeby czytelnika zdołować? Nie twierdzę, że w książkach ma być wszystko zawsze fajnie i dobrze, ale warto byłoby zachować odpowiednie proporcje między szczęściem a nieszczęściem. Powieść "Gorzko, gorzko" da się przeczytać, momentami nawet mnie wciągała i jestem w stanie zrozumieć, że komuś może się ona podobać, jednak po skończonej lekturze w mojej głowie nie zostało nic - żadne wnioski, żadne przemyślenia, żaden morał. Ot, przeczytałam i odłożyłam na półkę.

Nie jestem do końca pewna, jak ocenić tę książkę. Jeśli chodzi o stylistykę, to jest to na pewno literatura na całkiem wysokim poziomie (chociaż parę elementów razi i irytuje). Jednak sama tematyka nie za bardzo mi się podobała. Natężenie nieszczęść i patologii przekroczyło dopuszczane przeze mnie granice. Usłyszałam gdzieś kiedyś opinię, że jest to książka o sile kobiet....

Od początku książka zapowiadała się ciekawie, zawierała sporą dawkę podstawowej wiedzy z zakresu męskiej seksualności, o której na pewno nie dowiemy się w szkole. Później jednak było coraz gorzej. Ogólnie uważam, że ta książka skierowana jest raczej do osób, które mają problem ze zbudowaniem długotrwałej, zdrowej relacji, opartej na czyś więcej, niż seks. Czytelnik, który od wielu lat trwa w szczęśliwym związku, zaspokaja w nim swoje potrzeby i jest wierny partnerce/partnerowi, raczej nie znajdzie tu dużo porad dla siebie, ale to w sumie nic dziwnego, bo takie osoby nie potrzebują szukać pomocy u seksuologa. Pacjenci Pana Doktora to przeważnie osoby mające bogate doświadczenie seksualne z wieloma partnerkami, a nawet jeśli są w stałym związku, to swoją partnerkę zdradzają. Jestem trochę w szoku, jakie problemy ludzie mają, no ale z drugiej strony do seksuologa nie przychodzi nikt, kto nie potrzebuje profesjonalnej pomocy.
Bardzo irytowało mnie ciągłe krytykowanie kościoła katolickiego. Nie jest tajemnicą, jaki jest stosunek kościoła to spraw związanych z seksem, ale można było wspomnieć o tym raz, zamiast powtarzać przy każdej nadarzającej się okazji (chociaż nie wnosiło to nic do treści). Kolejną irytującą mnie rzeczą było mówienie o zdradzie małżeńskiej, jakby była to rzecz najnormalniejsza w świecie, wszyscy to robią i nie jest to nic godnego potępienia. Rozdział "Dlaczego mężczyźni zdradzają" był chyba najkrótszy z całej książki, bo najwyraźniej ten temat nie jest tak istotny, aby poświęcić mu tyle samo miejsca, co innym poruszonym problemom. No i te "Monologi penisa" na końcu - żenujące, wulgarne, niczego nie wnoszące do lektury, swoim poziomem całkowicie odstające od pozostałej części i w książce uchodzącej za źródło wartościowej wiedzy, tego typu treści nie powinny się w ogóle znaleźć.
Podsumowując: niektóre rozdziały (zwłaszcza te początkowe) warto przeczytać, ale większość można spokojnie pominąć (o ile nie jest się potencjalnym pacjentem gabinetu seksuologa).

Od początku książka zapowiadała się ciekawie, zawierała sporą dawkę podstawowej wiedzy z zakresu męskiej seksualności, o której na pewno nie dowiemy się w szkole. Później jednak było coraz gorzej. Ogólnie uważam, że ta książka skierowana jest raczej do osób, które mają problem ze zbudowaniem długotrwałej, zdrowej relacji, opartej na czyś więcej, niż seks. Czytelnik, który...

Genialny thriller psychologiczny, szczerze mówiąc dawno nie czytałam tak wciągającej książki. Pochłonęła mnie od pierwszej do ostatniej strony i ani przez moment się nie nudziłam, a po zakończeniu lektury jeszcze długo analizowałam jej treść. Znalazłam tutaj wszystko to, co powinien zawierać dobry thriller. Świetnie skonstruowani, psychologicznie skomplikowani bohaterowie, z których żaden nie jest jednoznacznie dobry czy zły. Do tego wartka akcja, logiczna sekwencja wydarzeń, dobre i dialogi, no i to, co chyba najważniejsze - zaskakujące, ale w pełni przekonujące zakończenie. Rozwiązanie zagadki zaginięcia Ady okazało się dość proste, ale nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Z resztą wydaje mi się że sprawa zniknięcia nastolatki jest w tej książce drugorzędna, a na pierwszy plan wysuwają się pokomplikowane relacje między bohaterami. Daję 10 gwiazdek, gdyż, poza zbyt małym drukiem w książce (no ale w końcu było to wydanie kieszonkowe) nie znalazłam w niej absolutnie nic, do czego mogłabym się przyczepić.

Genialny thriller psychologiczny, szczerze mówiąc dawno nie czytałam tak wciągającej książki. Pochłonęła mnie od pierwszej do ostatniej strony i ani przez moment się nie nudziłam, a po zakończeniu lektury jeszcze długo analizowałam jej treść. Znalazłam tutaj wszystko to, co powinien zawierać dobry thriller. Świetnie skonstruowani, psychologicznie skomplikowani bohaterowie,...

Wow! Nie wiem, co w tym króciutkim, prostym odpowiadaniu jest takiego, ale urzekło mnie bardzo! Niby nic wyjątkowego się tam nie dzieje, ale chłonęłam każde słowo, rozkoszowałam się każdym zadaniem, niektóre z nich czytałam po kilka razy, żeby na pewno nic mi nie umknęło. Nie potrafię uzasadnić, dlaczego daję aż 10 gwiazdek. Czasem chyba po prostu tak jest, że coś czytamy i doskonale wiemy, że to coś przemawia prosto do naszego serca, ale nie jesteśmy w stanie tego wytłumaczyć. To chyba ten przemiły niedźwiedź to sprawił. Chciałabym mieć takiego przyjaciela.

Wow! Nie wiem, co w tym króciutkim, prostym odpowiadaniu jest takiego, ale urzekło mnie bardzo! Niby nic wyjątkowego się tam nie dzieje, ale chłonęłam każde słowo, rozkoszowałam się każdym zadaniem, niektóre z nich czytałam po kilka razy, żeby na pewno nic mi nie umknęło. Nie potrafię uzasadnić, dlaczego daję aż 10 gwiazdek. Czasem chyba po prostu tak jest, że coś czytamy i...

Książka napisana pięknym, poetyckim językiem - temu nie da się zaprzeczyć. Jednak w mojej opinii - językiem przekombinowanym. O ile jeszcze do połowy z uwagą słuchałam każdego słowa, to później zaczęło mnie to męczyć i wielokrotnie odpływam gdzieś myślami. Jeśli chodzi o fabułę, to tematyka niewątpliwie na czasie, ale w moim odczuciu średnio ciekawa. Nie pozostanie raczej w mojej pamięci na dłużej. Całość wydawała mi się dość mocno przerysowana, ale może to dlatego, że wychowałam się w innym środowisku i nigdy nie miałam do czynienia z taką zaściankową mentalnością.

Książka napisana pięknym, poetyckim językiem - temu nie da się zaprzeczyć. Jednak w mojej opinii - językiem przekombinowanym. O ile jeszcze do połowy z uwagą słuchałam każdego słowa, to później zaczęło mnie to męczyć i wielokrotnie odpływam gdzieś myślami. Jeśli chodzi o fabułę, to tematyka niewątpliwie na czasie, ale w moim odczuciu średnio ciekawa. Nie pozostanie raczej w...

Pomimo tego, że w tej krótkiej powieści tak naprawdę niewiele się dzieje, ma ona w sobie coś, co sprawia, że ciężko się oderwać od lektury. Wyczuwa się w niej jakieś takie ciepło, atmosferę dobroci, przyjaźni.... A jednocześnie skłania do zadumy. Zwłaszcza końcówka wzruszyła mnie mocno. To wielka sztuka napisać historię o zwykłej codzienności tak, żeby nie znudzić czytelnika, ale w tym przypadku to się rzeczywiście udało. Odejmuję jednak gwiazdki za nudnawe fragmenty o matematyce (chociaż wiem, że były one tutaj niezbędne, to jednak niektóre z nich tylko przebiegłam wzorkiem) i o baseballu. Poza tym jednak jest to książka na bardzo wysokim poziomie.

Pomimo tego, że w tej krótkiej powieści tak naprawdę niewiele się dzieje, ma ona w sobie coś, co sprawia, że ciężko się oderwać od lektury. Wyczuwa się w niej jakieś takie ciepło, atmosferę dobroci, przyjaźni.... A jednocześnie skłania do zadumy. Zwłaszcza końcówka wzruszyła mnie mocno. To wielka sztuka napisać historię o zwykłej codzienności tak, żeby nie znudzić...

Bardzo kiepsko napisana książka, nie wciągnęła mnie w ogóle. Przeczytałam do końca tylko dlatego, że na szczęście czytało się szybko, a chciałam móc z czystym sumieniem wystawić ocenę. Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie napisane przez gimnazjalistę. Nudna fabuła, postaci totalnie bez wyrazu. Nie wiemy zupełnie nic o jakichkolwiek głębszych emocjach bohaterów. Styl i język powieści jest bardzo prosty (nie chcę użyć słowa "prostacki", ale niestety to słowo chyba pasuje najbardziej). Mamy za to dużo przekleństw, w większości zupełnie niepotrzebnych. Być może właśnie o to autorowi chodziło: żeby napisać prostą książkę dla mało wymagającego czytelnika, który nie będzie musiał się za bardzo skupiać ani wysilać, żeby zrozumieć treść, za to dostanie dużo chwytliwych smaczków w postaci bluzgów, mordobicia i co chwilę nowych trupów. Jestem w szoku, że ta książka ma tak wysokie oceny, bo z dobrą literaturą sensacyjną nie ma ona nic wspólnego. Najchętniej dałabym jedną gwiazdkę, ale ponieważ jest to moje pierwsze (i zdecydowanie ostatnie) spotkanie z tym autorem, daję jednak dwie gwiazdki, łudząc się, że może tak kiepska książka to jedynie wypadek przy pracy.

Bardzo kiepsko napisana książka, nie wciągnęła mnie w ogóle. Przeczytałam do końca tylko dlatego, że na szczęście czytało się szybko, a chciałam móc z czystym sumieniem wystawić ocenę. Miałam wrażenie, że czytam wypracowanie napisane przez gimnazjalistę. Nudna fabuła, postaci totalnie bez wyrazu. Nie wiemy zupełnie nic o jakichkolwiek głębszych emocjach bohaterów. Styl i...