Żmijowisko

Zaginione dziecko, niewyjaśnione tajemnice z przeszłości i pogmatwane relacje, o których trudno zapomnieć... czyli całkiem przyzwoity kryminał-cegiełka w polskim klimacie.

To także jedna z szybciej przeczytanych przeze mnie książek w ostatnim czasie. Akcja płynie do przodu, język jest prosty i konkretny, a fabuła, mimo trzech przestrzeni czasowych i sporej ilości postaci, nie stanowi skomplikowanego problemu. Mówię to wszystko w pozytywnym sensie, bo naprawdę czytało mi się miło i nawet nie zorientowałam się, kiedy dotarłam do ostatnich stron.

Jedyne, co mi osobiście nie podeszło (chociaż rozumiem, że taka jest specyfika tej książki i nie odbieram tego jako jej wady), to mnogość potocznych dialogów, wulgaryzmów i kilka scen mało smacznych, niewnoszących zbyt wiele do fabuły. Reszta natomiast bardzo dobra, przyzwoita, śmiało możecie sięgnąć i myślę, że równie dobrze jak ja spędzicie przy niej czas. 🤍

Zaginione dziecko, niewyjaśnione tajemnice z przeszłości i pogmatwane relacje, o których trudno zapomnieć... czyli całkiem przyzwoity kryminał-cegiełka w polskim klimacie.

To także jedna z szybciej przeczytanych przeze mnie książek w ostatnim czasie. Akcja płynie do przodu, język jest prosty i konkretny, a fabuła, mimo trzech przestrzeni czasowych i sporej ilości postaci,...

Pierwszą styczność z p. Chmielarzem miałam przy okazji lektury „Dług honorowy” - odnoszę wrażenie, że książki są do siebie trochę podobne,
jednak to „Żmijowisko” została wydana wcześniej.
Niemniej jednak fabuła opisana fenomenalnie. Kolejna Wciągają intryga. Przeczytałam w dwa popołudnia. Wątki płynnie przechodzą z jednego w drugi. Do samego końca nie wiadomo kto jest winny, a przynajmniej ja się nie domyśliłam :)
Polecam!

Pierwszą styczność z p. Chmielarzem miałam przy okazji lektury „Dług honorowy” - odnoszę wrażenie, że książki są do siebie trochę podobne,
jednak to „Żmijowisko” została wydana wcześniej.
Niemniej jednak fabuła opisana fenomenalnie. Kolejna Wciągają intryga. Przeczytałam w dwa popołudnia. Wątki płynnie przechodzą z jednego w drugi. Do samego końca nie wiadomo kto jest...

Grupa przyjaciół z czasów studiów wyjeżdża co roku na wspólne wakacje, aby pielęgnować dawne relacje. Urocze, odcięte od świata Żmijowisko, to idealne miejsce, by odciąć się od stresów nagromadzonych przez rok intensywnego życia w mieście. Nastoletnia córka jednej z par nie jest jednak zachwycona wakacjami w towarzystwie imprezujących trzydziestolatków. Zdecydowanie wolałby spędzić ten czas w gronie swoich znajomych.
Czy ma to jakiś związek z jej tajemniczym zniknięciem tuż przed zakończeniem turnusu? Czy dziewczyna po prostu uciekła, czy stoją za tym osoby trzecie?

Zrozpaczeni rodzice przez blisko rok nie otrzymali żadnej informacji o dziewczynie. Zupełnie, jakby zapadła się pod ziemię. W rocznicę zaginięcia Ady jej ojciec postanawia wrócić do agroturystyki, aby jeszcze raz spróbować odnaleźć córkę. Czy tym razem trafi na jakikolwiek ślad?
Rodzinna tragedia Kamili i Arka rzuca cień nie tylko na ich życie, ale także na Żmijowisko i jego gospodarzy. Właściciele agroturystyki tracą zaufanie potencjalnych gości, ludzie reagują na niosącą się w internecie wieść o zaginięciu nastolatki bardzo emocjonalnie. Dla wszystkich jest to niezwykle trudne, zwłaszcza, że cała sprawa opiera się jedynie na domysłach.

W książce przeplatają się opisy wydarzeń, które miały miejsce w wakacje, kiedy zaginęła dziewczyna, z historią toczącą się rok później. Dostajemy również informację o tym, co działo się pomiędzy jednym a drugim latem na Żmijowisku. Dzięki temu zyskujemy szerszy obraz sytuacji, możemy lepiej poznać postaci, zrozumieć motywy ich postępowania.
Naprawdę dobry thriller kładący duży nacisk na aspekt psychologiczny. Pokazuje, jak niewyjaśnione sprawy z przeszłości mogą wpłynąć na nasze życie. Jednocześnie przybliża nam trudne relacje rodzinne, partnerskie i rodzicielskie. Zaskakujace decyzje bohaterów, niezrozumiałe chwilami reakcje na różne wydarzenia są dowodem na to, jak bardzo mylny możemy mieć czasami obraz drugiego człowieka. Niekiedy nawet żyjąc z kimś pod jednym dachem nie zdajemy sobie sprawy, kim ta osoba właściwie jest i jakie skrywa tajemnice.

Grupa przyjaciół z czasów studiów wyjeżdża co roku na wspólne wakacje, aby pielęgnować dawne relacje. Urocze, odcięte od świata Żmijowisko, to idealne miejsce, by odciąć się od stresów nagromadzonych przez rok intensywnego życia w mieście. Nastoletnia córka jednej z par nie jest jednak zachwycona wakacjami w towarzystwie imprezujących trzydziestolatków. Zdecydowanie wolałby...

Sama historia dość ciekawa, ale moim zdaniem trochę zbyt wulgarnie napisana.

Sama historia dość ciekawa, ale moim zdaniem trochę zbyt wulgarnie napisana.

Przez kilka pierwszych stron towarzyszyło mi wrażenie, że "ja to już kiedyś czytałam". I po jakimś czasie do mnie dotarło, że nie TO, ale bardzo podobny wątek w książce tego samego pisarza "Dług honorowy". Ten sam pisarz, czyli ten sam styl i podobna historia- zamordowana nastolatka, ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem, społeczność niechętna obcym... Ja wiem, że ta książka była wcześniejsza, ale Żmijowisko podobało mi się o wiele mniej- może wpływ kolejności w jakiej ja czytałam, a może nieco lepszy warsztat w później napisanym "Długu honorowym". Albo zbyt wiele "obyczajowości" w tym thrillerze, zbyt mało napięcia?

Przez kilka pierwszych stron towarzyszyło mi wrażenie, że "ja to już kiedyś czytałam". I po jakimś czasie do mnie dotarło, że nie TO, ale bardzo podobny wątek w książce tego samego pisarza "Dług honorowy". Ten sam pisarz, czyli ten sam styl i podobna historia- zamordowana nastolatka, ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem, społeczność niechętna obcym... Ja wiem, że ta książka...

Super portrety psychologiczne, ciekawa intryga. Miłe zaskoczenie.
7+

Super portrety psychologiczne, ciekawa intryga. Miłe zaskoczenie.
7+

Pochłonęłam tę książkę i głowię się nad tym dlaczego tak późno natrafiłam na tego pisarza. Bardzo, bardzo polecam!!!

Pochłonęłam tę książkę i głowię się nad tym dlaczego tak późno natrafiłam na tego pisarza. Bardzo, bardzo polecam!!!

Historia i styl są na 9*.
Minus jedna za prymitywne wtręty polityczne i brak logiki, minus druga za natarczywe "strumienie moczu" i inne wypróżnienia.
Serial był u mnie pierwszy - jakieś 95% zbieżności. W odbiorze bardziej wulgarny.
Obraz nędzy i rozpaczy pokolenia trzydziestoparolatków. Ponura wizja postępującej idiokracji.

Historia i styl są na 9*.
Minus jedna za prymitywne wtręty polityczne i brak logiki, minus druga za natarczywe "strumienie moczu" i inne wypróżnienia.
Serial był u mnie pierwszy - jakieś 95% zbieżności. W odbiorze bardziej wulgarny.
Obraz nędzy i rozpaczy pokolenia trzydziestoparolatków. Ponura wizja postępującej idiokracji.

Książkę czytało się bardzo szybko i płynnie, fabuła spokojnie przepływała co jakiś czas rzucając kolejny trop. Ostatnie kilka stron niczym z "Mody na sukces". Autor rzadko używał metafor, ale kiedy to robił były one tak proste i nie pasujące do stylu reszty książki, że brzmiały jakby były wymyślane na siłę przez kogoś innego.

Książkę czytało się bardzo szybko i płynnie, fabuła spokojnie przepływała co jakiś czas rzucając kolejny trop. Ostatnie kilka stron niczym z "Mody na sukces". Autor rzadko używał metafor, ale kiedy to robił były one tak proste i nie pasujące do stylu reszty książki, że brzmiały jakby były wymyślane na siłę przez kogoś innego.

Jestem zachwycona. W przypadku wielu polskich autorów kryminałów i thrillerów zwykle rozczarowuje mnie 'płytkość' fabuły albo taśmociąg piśmienniczy (specjalny ukłon w stronę jednego pana). Ale nie tutaj.
"Żmijowisko" to pierwsza książka Chmielarza, którą czytam. I chociaż akcja dzieje się na Pomorzu, a nie owianych mgłą wrzosowiskach czy lasach, autorowi udało się oddać klimat godny pisarzy brytyjskich czy skandynawskich.
Podoba mi się psychologiczny portret postaci w powieści, istnego "żmijowiska". Podoba stopniowe odsłanianie fabuły w różnych liniach czasowych i narracja podążająca za każdą z postaci z osobna. I w końcu podoba co rusz podrzucanie nowych możliwych tropów rozwiązania sprawy tylko po to, by stopniowo się z nich wycofywać. Zbliżając się do epilogu w sumie wiemy już jak to się skończy, ale i tak koniec satysfakcjonuje. Chapeau bas.

Jestem zachwycona. W przypadku wielu polskich autorów kryminałów i thrillerów zwykle rozczarowuje mnie 'płytkość' fabuły albo taśmociąg piśmienniczy (specjalny ukłon w stronę jednego pana). Ale nie tutaj.
"Żmijowisko" to pierwsza książka Chmielarza, którą czytam. I chociaż akcja dzieje się na Pomorzu, a nie owianych mgłą wrzosowiskach czy lasach, autorowi udało się oddać...