Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miła, ciepła, typowo kobieca powieść, jednak w moim odczuciu przesłodzona. Chociaż napisana świetnym językiem, to jednak było niej coś irytującego. Moim zdaniem to takie lekkie czytadło dla mało wymagającego czytelnika. Trochę się nudziłam i nie bardzo mnie interesuje, co będzie dalej, więc nie zdecydowałam jeszcze, czy sięgnę po kolejne części.

Miła, ciepła, typowo kobieca powieść, jednak w moim odczuciu przesłodzona. Chociaż napisana świetnym językiem, to jednak było niej coś irytującego. Moim zdaniem to takie lekkie czytadło dla mało wymagającego czytelnika. Trochę się nudziłam i nie bardzo mnie interesuje, co będzie dalej, więc nie zdecydowałam jeszcze, czy sięgnę po kolejne części.

Chyba najsłabsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie części sagi (a przeczytałam póki co 4 pierwsze tomy), ale być może moja opinia jest spowodowana tym, że mam już trochę przesyt tej serii i nie wiem, czy będę ją kontynuować. Wątek historyczny dużo ciekawszy, niż współczesny. Nie mniej jednak historia sama w sobie jest interesująca i dość wciągająca, więc mogę polecić.

Chyba najsłabsza z dotychczas przeczytanych przeze mnie części sagi (a przeczytałam póki co 4 pierwsze tomy), ale być może moja opinia jest spowodowana tym, że mam już trochę przesyt tej serii i nie wiem, czy będę ją kontynuować. Wątek historyczny dużo ciekawszy, niż współczesny. Nie mniej jednak historia sama w sobie jest interesująca i dość wciągająca, więc mogę polecić.

Chociaż napisana dobrze, mnie jednak ta historia znudziła. Dopiero pod koniec wyciągnęłam się w fabułę.

Chociaż napisana dobrze, mnie jednak ta historia znudziła. Dopiero pod koniec wyciągnęłam się w fabułę.

Przepiękna, wzruszająca opowieść, od której wprost nie mogłam się oderwać. Pozostawiła mnie z całym mnóstwem najrozmaitszych emocji i pytań, na które nie ma odpowiedzi, bo nie sposób ocenić, kto z bohaterów postępował dobrze, a kto źle. Każdy z nich miał swoje motywy i racje. W dodatku słuchałam audiobooka po mistrzowsku przeczytanego przez Annę Dereszowską, co jeszcze spotęgowało we mnie te wszystkie emocje. Rzadko to mówię, ale tym razem powiem: jak dla mnie - arcydzieło.

Przepiękna, wzruszająca opowieść, od której wprost nie mogłam się oderwać. Pozostawiła mnie z całym mnóstwem najrozmaitszych emocji i pytań, na które nie ma odpowiedzi, bo nie sposób ocenić, kto z bohaterów postępował dobrze, a kto źle. Każdy z nich miał swoje motywy i racje. W dodatku słuchałam audiobooka po mistrzowsku przeczytanego przez Annę Dereszowską, co jeszcze...

Lekki thriller psychologiczny. Niby nie najgorszy. Nawet wciąga. Ale im dalej, tym gorzej, a końcówka już słaba, przewidywalna, zupełnie bez polotu. Nie mniej jednak ujdzie.

Lekki thriller psychologiczny. Niby nie najgorszy. Nawet wciąga. Ale im dalej, tym gorzej, a końcówka już słaba, przewidywalna, zupełnie bez polotu. Nie mniej jednak ujdzie.

Całkiem dobry kryminał.

Całkiem dobry kryminał.

Tak samo, jak "Piętno Katriny", książka "Zabierz dzieci, wyjedź z miasta" wciągnęła mnie już od pierwszych stron i nie znudziła ani przez moment. Jednak jestem trochę zawiedziona tym, że wątek dotyczący Czernobyla zajmuje może z 1/3 całej fabuły i zostaje porzucony na długo przed końcem całej historii. Spodziewałam się, że cała książka będzie właśnie o tym wydarzeniu, dlatego czuję niedosyt, co zaniża trochę moją ocenę. Ale pomijając ten drobny mankament, ogólnie całość godna polecenia. Zakończenie jest tajemnicze i niepokojące, mam nadzieję, że autorka nie każe nam długo czekać na ciąg dalszy.

Tak samo, jak "Piętno Katriny", książka "Zabierz dzieci, wyjedź z miasta" wciągnęła mnie już od pierwszych stron i nie znudziła ani przez moment. Jednak jestem trochę zawiedziona tym, że wątek dotyczący Czernobyla zajmuje może z 1/3 całej fabuły i zostaje porzucony na długo przed końcem całej historii. Spodziewałam się, że cała książka będzie właśnie o tym wydarzeniu,...

Tak samo dobra, a jednocześnie momentami tak samo naiwna i przewidywalna, jak poprzednie części. Autorka póki co trzyma równy poziom.

Tak samo dobra, a jednocześnie momentami tak samo naiwna i przewidywalna, jak poprzednie części. Autorka póki co trzyma równy poziom.

Książka jest interesująca i wciągająca, jednak wątek historyczny o Annie jest o niebo lepszy, niż współczesny o Ally. Niestety ten współczesny wątek nudził mnie i wydał mi się naiwny. Jakoś nie wierzę w tę całą wielką miłość między Ally a Theo, przecież oni znali się zaledwie 2 tygodnie, czy tam niewiele dłużej. Może jestem mało romantyczna, ale takie coś niestety do mnie nie przemawia. Nie wierzę również w to, że Ally, po przyjeździe do Norwegii, tak łatwo uzyskiwała wszystkie potrzebne informacje od obcych ludzi i w sumie z palcem w nosie odnalazła swoją rodzinę. No ale to tyle z minusów. Ogólnie powieść bardzo dobra, z resztą tak jak i pierwsza część. Mam nadzieję, że pozostałe trzymają poziom.

Książka jest interesująca i wciągająca, jednak wątek historyczny o Annie jest o niebo lepszy, niż współczesny o Ally. Niestety ten współczesny wątek nudził mnie i wydał mi się naiwny. Jakoś nie wierzę w tę całą wielką miłość między Ally a Theo, przecież oni znali się zaledwie 2 tygodnie, czy tam niewiele dłużej. Może jestem mało romantyczna, ale takie coś niestety do mnie...

Jestem zaskoczona, że ta książka okazała się tak wciągająca, bo spodziewałam się raczej jakiejś lekkiej, naiwnej historyjki dla mało wymagającego czytelnika. I przyznaję: powieść ma słabsze momenty, ale nie psują one ogólnego odbioru. Chociaż fabuła w wielu miejscach wydawała mi się przewidywalna, to koniec końców wcale taka nie była. Książka zaintrygowała mnie na tyle, że od razu sięgam po drugą część.

Jestem zaskoczona, że ta książka okazała się tak wciągająca, bo spodziewałam się raczej jakiejś lekkiej, naiwnej historyjki dla mało wymagającego czytelnika. I przyznaję: powieść ma słabsze momenty, ale nie psują one ogólnego odbioru. Chociaż fabuła w wielu miejscach wydawała mi się przewidywalna, to koniec końców wcale taka nie była. Książka zaintrygowała mnie na tyle, że...

Trochę mi głupio krytykować, bo autorka w którymś z ostatnich rozdziałów wspomina, że uwielbia pisać mimo, że niektórzy uważają ją pisaninę za bełkot. No cóż, właśnie ja tak uważam. Rozumiem, że Nosowska lubi pisać, i szanuję to, ale jestem zdania, że powinna to traktować jako hobby i swoje zapiski pozostawić dla siebie. Niestety nie znalazłam w nich nic, co byłoby warte podzielenia się z tak szeroką publiką, a styl, jakim to jest napisane, przypomina zlepek przypadkowych słów, bez większego sensu. Nawet nie potrafię powtórzyć, o czym autorka pisze, bo wg mnie pisze o niczym... Nie winię jednak za to samej Nosowskiej, a raczej wydawnictwo, które nakłoniło ją do wydania tych, nazwijmy to, felietonów, które tak naprawdę nadają się jedynie do szuflady, ewentualnie na wpisy na Instagram, ale na pewno nie na książkę.
Żeby nie było tak bardzo krytycznie dodam tylko, że jakiś czas temu wysłuchałam audiobooka "Powrót z Bambuko" i był na dużo wyższym poziomie, zupełnie jakby autorem był ktoś inny.

Trochę mi głupio krytykować, bo autorka w którymś z ostatnich rozdziałów wspomina, że uwielbia pisać mimo, że niektórzy uważają ją pisaninę za bełkot. No cóż, właśnie ja tak uważam. Rozumiem, że Nosowska lubi pisać, i szanuję to, ale jestem zdania, że powinna to traktować jako hobby i swoje zapiski pozostawić dla siebie. Niestety nie znalazłam w nich nic, co byłoby warte...

Mnie ta książka nie porwała w ogóle i nie wyniosłam z niej zupełnie nic. Szczerze mówiąc nie wiem, o czym to miało być. Niby są tam jakieś patetyczne refleksje, ale nie jest to nic odkrywczego, powiedziałabym, że to zwykły przerost formy nad treścią. A wszystkie, dosłownie wszystkie postacie, bardzo mnie irytowały! Serio tak wyglądają w Szwecji przesłuchania świadków przez policję? Przecież ci policjanci prawie przepraszali tych ludzi za to, że w ogóle zadają im jakiekolwiek pytania, natomiast przesłuchiwani pyskowali i zachowywali się tak, jakby robili wielką łaskę, że na te pytania odpowiadają. Moja irytacja chwilami sięgała zenitu i miałam ochotę tych chamskich ludzi po prostu ochrzanić i przywołać do porządku. Jeśli szwedzka policja rzeczywiście jest tak nieporadna, to współczuję.
Ponadto, jeśli chodzi o styl, to chyba miała to być (przynajmniej częściowo) jakaś satyra, groteska, czy coś takiego, w każdym razie miało być chyba zabawnie, ale wcale nie było. Mi się nie podobało, daję 4 gwiazdki za pomysł, bo ogólny zamysł był ciekawy i początek też zapowiadał ciekawą lekturę, ale później było już słabo.

Mnie ta książka nie porwała w ogóle i nie wyniosłam z niej zupełnie nic. Szczerze mówiąc nie wiem, o czym to miało być. Niby są tam jakieś patetyczne refleksje, ale nie jest to nic odkrywczego, powiedziałabym, że to zwykły przerost formy nad treścią. A wszystkie, dosłownie wszystkie postacie, bardzo mnie irytowały! Serio tak wyglądają w Szwecji przesłuchania świadków przez...

Wysłuchałam audiobooka i przyznam szczerze, że trochę mi się z nudów przysypiało w trakcie słuchania... Ogólnie tematyka może i z potencjałem, ale sporo dłużyzn, przez które ciężko przebrnąć, a poza tym czy naprawdę musiało to być aż tak wulgarne? Rozumiem, że miało być jak najbardziej realistycznie, ale nieprzyjemnie się tego słuchało i cieszę się, że to już koniec.

Wysłuchałam audiobooka i przyznam szczerze, że trochę mi się z nudów przysypiało w trakcie słuchania... Ogólnie tematyka może i z potencjałem, ale sporo dłużyzn, przez które ciężko przebrnąć, a poza tym czy naprawdę musiało to być aż tak wulgarne? Rozumiem, że miało być jak najbardziej realistycznie, ale nieprzyjemnie się tego słuchało i cieszę się, że to już koniec.

Zaczęło się super, początek wciągnął mnie bardzo, ale później niestety było już gorzej. Wydaje mi się, że trochę zabrakło pomysłu.

Zaczęło się super, początek wciągnął mnie bardzo, ale później niestety było już gorzej. Wydaje mi się, że trochę zabrakło pomysłu.

Przesłuchałam pierwszą godzinę audiobooka, ale wynudziłam się bardzo i dalszy ciąg sobie już odpuściłam.

Przesłuchałam pierwszą godzinę audiobooka, ale wynudziłam się bardzo i dalszy ciąg sobie już odpuściłam.

Najsłabsza ze wszystkich części trylogii o Teodorze Szackim. Wysłuchałam ją w formie audiobooka, mimo że ok. 10 lat temu już czytałam tę książkę, jednak nic z niej nie pamiętałam, więc postanowiłam do niej wrócić. I wcale się nie dziwię, że w ogóle nie pamiętałam treści, co więcej, nie spodziewam się, że tym razem zapamiętam ją na dłużej. Fabuła zapowiadała się ciekawie, początek był naprawdę wciągający, jednak im dalej, tym gorzej. Nudziły mnie wciskane co rusz przydługie dygresje, wywody dotyczące historii Żydów, wykłady na temat Biblii - wiem, że to miało na celu wzbogacenie wiedzy czytelnika, aby mógł lepiej zrozumieć kontekst całej tej historii. Ale jednak przecież miał to być kryminał, a akcji kryminalnej było tu jak na lekarstwo. Pod sam koniec książki dłużyzny były już nie do zniesienia, zupełnie jakby autor na siłę chciał napisać jak najwięcej stron.
Sama intryga wydała mi się dość mocno pogmatwana, pogubiłam się w niej, ale chyba sama jestem sobie winna, bo czasem z nudów po prostu nie mogłam się skupić na treści.
UWAGA, SPOJLER: to, że Basia zdradziła męża z Szackim było w moim mniemaniu niesmaczne i zwyczajnie przykre. Serio nie można było sobie darować takiego wątku? Basia była moją ulubioną postacią, nic nie wskazywało na to, że jest nieszczęśliwa w małżeństwie, aż tu nagle takie coś. Szkoda, wg mnie było to niepotrzebne, nic nie wniosło do fabuły, poza niesmakiem i jednak trochę żenadą.

Najsłabsza ze wszystkich części trylogii o Teodorze Szackim. Wysłuchałam ją w formie audiobooka, mimo że ok. 10 lat temu już czytałam tę książkę, jednak nic z niej nie pamiętałam, więc postanowiłam do niej wrócić. I wcale się nie dziwię, że w ogóle nie pamiętałam treści, co więcej, nie spodziewam się, że tym razem zapamiętam ją na dłużej. Fabuła zapowiadała się ciekawie,...

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniem. Jednak intryga dość zagmatwana, trzeba się mocno skupić, w przeciwnym razie można zgubić wątek.

Bardzo dobry kryminał z zaskakującym zakończeniem. Jednak intryga dość zagmatwana, trzeba się mocno skupić, w przeciwnym razie można zgubić wątek.

Świetny kryminał, od którego nie mogłam się oderwać. Fabuła pod koniec już trochę zagmatwana, ale da się ogarnąć. Jednak zdarzyło się kilka niedorzecznych sytuacji, a w szczególności nie daje spokoju pytanie: dlaczego psycholożka przesłuchująca dziecko nie zapytała go, kim jest pani, którą narysował na obrazkach? Jeśli dziecko, podczas przesłuchania dotyczącego zabójstwa, rysuje, oprócz rodziny, jeszcze jakąś obcą osobę, to chyba pytanie, kto to jest, nasuwa się samo. Nie załapałam jeszcze kilku innych rzeczy, o których jednak nie chcę tu pisać, żeby nie spoilować, nie przeszkodziło mi to jednak w ogólnym odbiorze książki. Jak dla mnie - prawdziwa uczta, i od razu sięgam po wcześniejsze części serii, żeby jak najszybciej nadrobić zaległości.

Świetny kryminał, od którego nie mogłam się oderwać. Fabuła pod koniec już trochę zagmatwana, ale da się ogarnąć. Jednak zdarzyło się kilka niedorzecznych sytuacji, a w szczególności nie daje spokoju pytanie: dlaczego psycholożka przesłuchująca dziecko nie zapytała go, kim jest pani, którą narysował na obrazkach? Jeśli dziecko, podczas przesłuchania dotyczącego zabójstwa,...