A co jest nie tak z Pobłockim? Pytam bez ironii, bo nie znam tego nazwiska. 

A co jest nie tak z Pobłockim? Pytam bez ironii, bo nie znam tego nazwiska. 

@Melancholia codzienności 
Tą już zapisałam, a czy znasz jakieś kryminały, które nie idą za modą? Chętnie bym taki przeczytała  😀

@Melancholia codzienności 
Tą już zapisałam, a czy znasz jakieś kryminały, które nie idą za modą? Chętnie bym taki przeczytała  😀

Z Pobłockim to trochę kuleje moim zdaniem forma. Ale to generalnie dobra książka. 
Co zaś do kryminału, to w zeszłym roku wydano "Śmierć w cichym zakątku życia". Nie polskie, ale warte uwagi.

Z Pobłockim to trochę kuleje moim zdaniem forma. Ale to generalnie dobra książka. 
Co zaś do kryminału, to w zeszłym roku wydano "Śmierć w cichym zakątku życia". Nie polskie, ale warte uwagi.

@Melancholia codzienności 
Dzięki. Zapisałam sobie.  😀

@Melancholia codzienności 
Dzięki. Zapisałam sobie.  😀

A co jest nie tak z Pobłockim? Pytam bez ironii, bo nie znam tego nazwiska. 
 

A co jest nie tak z Pobłockim? Pytam bez ironii, bo nie znam tego nazwiska. 
 

Jest antropologiem, który zabrał się za badanie historii bez jakiegokolwiek przygotowania, za nic mając metodologię stworzył pseudonaukową publikację pod tezę, jednocześnie atakując zawodowych historyków i roszcząc sobie jedyną słuszną prawdę. Jeżeli przyjrzeć się książce i wypowiedziom Pobłockiego pokryją się one niemal w całości z piewcami Wielkiej Lechii: Pobłocki cudownie odkrywa przed światem ukrywaną przez mityczne lobby historyków prawdę. W jednym z wystąpień Pobłocki wygadał się, że tam gdzie źródeł nie było to je sobie "wizualizował na podstawie doświadczenia z innych kontynentów i epok". Dobrze, że tarota nie stawiał.
I żeby nie było, że mam coś przeciw antropologom. Dr Jaśmina Korczak-Siedlecka też jest antropolożką, jest też historyczką. Poświęciła czas na naukę zanim zabrała się za pisanie i powstała praca, także w tematyce chłopskiej - "Przemoc i honor w życiu społecznym wsi na Mierzei Wiślanej w XVI–XVII wieku". Ona sama, jak i jej praca są szanowane i chwalone. Pobłocki jest tematem żartów zarówno wśród pasjonatów tematu, jak i środowiska naukowego.
I żeby nie było x2 - nie mam nic przeciwko takim krytycznym, interdyscyplinarnym badaniom przeszłości, wychodzących z lewicowego punktu widzenia i rewidujących stań badań. Na Zachodzie takie badania są prowadzone, są bardzo ciekawe. Ta różnica, że ci naukowcy pomimo posiadania tytułów profesora poświęcają kilka lat swojego życia na naukę tematu, poznanie metodologii, stanu badań. Pobłocki pisze z marszu uważając, że doznał objawienia, on się niczego nie musi uczyć, on wszystko wie... i finalnie rzuca teoriami spiskowymi.

Wbrew temu co krzyczy Pobłocki temat jest badany od lat. Naukowcy się tym zajmujący(w przeciwieństwie do niego) są znani w Europie i na świecie. Jest zbyt wiele dobrych książek w tym temacie by tracić czas na na krzykliwą pseudonaukę. 

Jest antropologiem, który zabrał się za badanie historii bez jakiegokolwiek przygotowania, za nic mając metodologię stworzył pseudonaukową publikację pod tezę, jednocześnie atakując zawodowych historyków i roszcząc sobie jedyną słuszną prawdę. Jeżeli przyjrzeć się książce i wypowiedziom Pobłockiego pokryją się one niemal w całości z piewcami Wielkiej Lechii: Pobłocki...

"Naukowcy się tym zajmujący(w przeciwieństwie do niego) są znani w Europie i na świecie." A w Polsce? Z popularyzacją historii jest u nas tak sobie. Sądząc zaś po popularności, na przykład książek Yuvala Harariego istnieje ogromne zapotrzebowanie na publicystykę historyczną.

"Naukowcy się tym zajmujący(w przeciwieństwie do niego) są znani w Europie i na świecie." A w Polsce? Z popularyzacją historii jest u nas tak sobie. Sądząc zaś po popularności, na przykład książek Yuvala Harariego istnieje ogromne zapotrzebowanie na publicystykę historyczną.

Miałem na myśli polskich naukowców rozpoznawalnych na świecie. Popularyzacją tego tematu nikt się nie zajmuje z prostego powodu. Obecny system akademicki nie premiuje w żaden sposób wydawania pozycji popularnonaukowych i nie daje na to pieniędzy. Jeżeli ktoś chce wydać pozycję popularnonaukową to musi ograniczyć swoją aktywność naukową, dogadać się z wydawnictwem i pisać tak żeby się sprzedało. Najlepiej mieć też znajomości ale żeby je mieć to trzeba się obracać w towarzystwie zamiast zajmować nauką. Poważni naukowcy swój czas i energię poświęcają... na robienie nauki. Jeżeli zaczęliby pisać pozycje popularnonaukowe to musieliby myśleć o zmianie diety na korę z drzew. Mam oczywiście na myśli humanistykę. Rozmawiałem z moimi przyjaciółmi naukowcami. Musieliby poświęcić dwa/trzy lata na pisanie za zarobek w okolicach 1000zł. Same koszty dojazdów do archiwów i bibliotek pochłonęłyby kilkukrotnie więcej.
Nie usprawiedliwia to jednak fantazjowania. Popularyzacja nauki jednak zawiera słowo "nauka". Nieśmiało specjaliści zaczynają się wypowiadać coraz głośniej w przestrzeni publicznej nt. książek z tzw. "zwrotu ludowego". Być może zdecydują się w najbliższych latach napisać wspólnie coś popularnonaukowego mimo przeciwnościom. 

Polecam jednak sięgnąć po pozycje naukowe. Nie wszystkie ale sporo z nich jest napisana lekkim piórem i nie trzeba nie wiadomo jakiej wiedzy by je zrozumieć dla człowieka inteligentnego. Na początek dobre do sprawdzenia będą np. "Zelman Wolfowicz i jego rządy w starostwie drohobyckim" Tomasza Wiślicza oraz "Chłopi i pieniądze" Piotra Guzowskiego. Pierwsze to właściwie biografia pewnego chłopa, dość luźno, w anglosaskim stylu napisane. Drugie to książka o tym czy chłopi aby na pewno tacy biedni byli, czy jednak niektórzy te pieniądze mieli. Tomasz Wiślicz napisał też bardzo fajną książkę "Homo movens" o mobilności chłopów, a wspomniana Jaśmina Korczak-Siedlecka "Przemoc i honor w życiu społecznym wsi na Mierzei Wiślanej" przedstawia niesamowicie ciekawy relacji międzyludzkich na nowożytnej wsi. Te książki naprawdę nie gryzą. Nie mają dużej ilości obrazków, nie rzucają dowcipów, nie upraszczają tematu do poziomu szkoły podstawowej ale to nie wiedza tajemna zapisana hieroglifami. To książki dla ludzi, warto spróbować.

Miałem na myśli polskich naukowców rozpoznawalnych na świecie. Popularyzacją tego tematu nikt się nie zajmuje z prostego powodu. Obecny system akademicki nie premiuje w żaden sposób wydawania pozycji popularnonaukowych i nie daje na to pieniędzy. Jeżeli ktoś chce wydać pozycję popularnonaukową to musi ograniczyć swoją aktywność naukową, dogadać się z wydawnictwem i pisać...

Tak się składa że Yuval Noah Harari to nic innego jak czystej wody propagandzista, establishmentu korporacyjnego, głównie promowany i finansowany przez Big Tech. Czytałem wynurzenia tego "naukowca" i bawiło mnie to niemiłosiernie. 

Tak się składa że Yuval Noah Harari to nic innego jak czystej wody propagandzista, establishmentu korporacyjnego, głównie promowany i finansowany przez Big Tech. Czytałem wynurzenia tego "naukowca" i bawiło mnie to niemiłosiernie.