Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii (Wydział Historyczny UJ),absolwentka Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ, Katedry Judaistyki UJ i Gender Studies UW. Studiowała również produkcję filmową i telewizyjną na PWSFTviT w Łodzi. Wykładała m.in. w Katedrze Judaistyki UJ, na Gender Studies UW i na Studiach polsko-żydowskich IBL PAN. Zajmuje się tematyką związaną ze zjawiskiem przemocy seksualnej w trakcie II wojny światowej i zapomnianymi ofiarami nazizmu. Krytyczka filmowa i selekcjonerka Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Pracowała jako dramaturżka przy spektaklach teatralnych Małgorzaty Wdowik i Marty Ziółek. Obecnie studiuje również hebraistykę na Wydziale Orientalistycznym UW. Mieszka w Warszawie.
To nie jest książka, która obfituje w poruszające i plastycznie opisane opowieści. Historia „onych" jest historią złożoną ze strzębków informacji, jest historią przemilczenia, braku uznania ich cierpienia.
Jeszcze bardziej przerażające jest podobieństwo homofobicznej nagonki aktualnej partii rządzacej do nagonki nazistowskiej. Działa to na tych samych dehumanizujących metaforach: „zaraza", „choroba" , „wirus".
Ta książka to również pewien rodzaj buntu przeciwko tym wszystkim, którzy mówili, że ten temat nie jest warty uwagi, że „różowych trójkątów" było mało, że byli oni niemieckimi homoseksualistami z tzw. „wyższych sfer", a w dodatku często przestępcami seksualnymi. Otóż nie- owoc ciężkiej pracy Joanny Ostrowskiej to dobitnie udowadnia.
Bardzo dobrze napisana książka na podstawie dogłębnego researchu. Autorka porusza ważny temat różowych trójkątów w obozach koncentracyjnych, który do tej pory w Polsce był skrzętnie maskowany, przemilczany lub niechciany. Opowieść o queerowej, niełatwej historii, dla której nie było miejsca ze względu na "zbyt mały procent" czy też "problem", który dotyczyl Niemców, a nie Polaków.
Mimo że hlnie jest typ książki po, który azwyczaj sięgam, to muszę przyznać, że poszerza horyzonty i pozwala na nieoczywiste spojrzenie na ludzi, nie ważne pp której stronie barykady.