Snuje autor swoją opowieść jak rzekę, meandrując i gubiąc wątki, a raczej je zatracając wraz z utratą pamięci starzejącego się ojca.... Niestety nie trzyma napięcia wersja audio w wykonie Andrzeja Grabowskiego. Wielka szkoda, bo potencjał był ogromny, a nieoczywista akcja jak na wojnie -bywa i niepewność, strach, bezprawie, głupota, ...eh umrzeć od pogryzienia świni i jeszcze zmarnować na nią trzy naboje.

Snuje autor swoją opowieść jak rzekę, meandrując i gubiąc wątki, a raczej je zatracając wraz z utratą pamięci starzejącego się ojca.... Niestety nie trzyma napięcia wersja audio w wykonie Andrzeja Grabowskiego. Wielka szkoda, bo potencjał był ogromny, a nieoczywista akcja jak na wojnie -bywa i niepewność, strach, bezprawie, głupota, ...eh umrzeć od pogryzienia świni i...

Nigdy ze Stasiukiem nie miałem większych problemów, a z "Przewozem" to już tak niekoniecznie jest bez zgrzytów. Potencjał na fabułę był, topografia terenu też niczego sobie i do pewnego momentu jadę ze Stasiukiem razem, bo wiem, gdzie jedzie. Ale za którymś przystankiem widzę, że droga się kończy a Stasiuk dalej jedzie. I zapierd... coraz szybciej. Ale gdzie i po co? W pewnym momencie zajechał do Dorohuczy, która akurat nie leży nad Bugiem, ale Wieprzem i która rozłożyła się (owa Dorohucza) około 60km od miejsca akcji. Stasiuk do tego stopnia nabrał impetu, że w owej Dorohuczy wytyczył rynek. Oczywiście wszystko to powieść, ale jeżeli Stasiuk, wymienia istniejące miejscowości Niemirów, Włodawę, Hrubieszów, które są uzasadnione topograficzne miejscem akcji, to mógłby i tutaj zadbać o detale. Na bibliofilach z Warszawy, Poznania, Wrocławia, czy nawet Kobyłki tego typu nieścisłości nie robią wrażenia, ale czytelnik ze ściany wschodniej może odnieść wrażenie, że jest niezbyt poważnie traktowany.

Nigdy ze Stasiukiem nie miałem większych problemów, a z "Przewozem" to już tak niekoniecznie jest bez zgrzytów. Potencjał na fabułę był, topografia terenu też niczego sobie i do pewnego momentu jadę ze Stasiukiem razem, bo wiem, gdzie jedzie. Ale za którymś przystankiem widzę, że droga się kończy a Stasiuk dalej jedzie. I zapierd... coraz szybciej. Ale gdzie i po co? W...

Jak odnaleźć człowieczeństwo w czasie wojny? Chyba nie ma na to odpowiedzi. Poruszająca książka napisana poetyckim językiem.
Polecam.

Jak odnaleźć człowieczeństwo w czasie wojny? Chyba nie ma na to odpowiedzi. Poruszająca książka napisana poetyckim językiem.
Polecam.

piękne opisy przyrody (nadbużańskiej),bardzo ciekawa historia, mocne zakończenie

piękne opisy przyrody (nadbużańskiej),bardzo ciekawa historia, mocne zakończenie

To moja pierwsza książka Stasiuka,
Od pierwszych stron czułam, że nie będzie tu szczęśliwych zakończeń, wielu pozytywnych bohaterów. Dlatego więc nie próbowałam nikogo z nich polubić czy dobrze poznać. Choć trochę gubiłam się w czasie, nawet bohaterach, ciężko mi było się od książki oderwać. Mroczna, pełna napiętej atmosfery, smutna, przytłaczająca. Jednak wiem, że takie wydarzenia, sytuacje miały miejsce, choćby z opowieści dziadka. Nie wszyscy niezłomni byli bohaterami, niektórzy byli zwykłymi bandytami. Nie jest to pewnie książka dla każdego, jednak ja nie żałuję spędzonego z nią czasu.

To moja pierwsza książka Stasiuka,
Od pierwszych stron czułam, że nie będzie tu szczęśliwych zakończeń, wielu pozytywnych bohaterów. Dlatego więc nie próbowałam nikogo z nich polubić czy dobrze poznać. Choć trochę gubiłam się w czasie, nawet bohaterach, ciężko mi było się od książki oderwać. Mroczna, pełna napiętej atmosfery, smutna, przytłaczająca. Jednak wiem, że takie...

"Przewóz" Stasiuka to historia opowiedziana bez zbędnych upiększeń i wyszukanych słówek oraz brudna, szara i (czasami za bardzo) zwierzęca rzeczywistość. Nie da się jednak ukryć, że trzyma w napięciu i bardzo dobrze buduje skomplikowane losy bohaterów i klimat chaosu, wojny i bezradności.

"Przewóz" Stasiuka to historia opowiedziana bez zbędnych upiększeń i wyszukanych słówek oraz brudna, szara i (czasami za bardzo) zwierzęca rzeczywistość. Nie da się jednak ukryć, że trzyma w napięciu i bardzo dobrze buduje skomplikowane losy bohaterów i klimat chaosu, wojny i bezradności.

Nie pamiętam, która to książka Stasiuka, którą przeczytałam. Jednak potwierdza, że Stasiuk to jest jakość, to jest konkret. Nie tracisz czasu cztając tę ksiażkę, poszerzasz perspektywę.

Moim zdaniem słowo zapach powtarza się jednak odrobinkę za dużo (tak wiem, że o to chodziło, ale to już chyba była wersja dla mało dymyślnych hue hue)

No i zastanawiam się, kim był osiemdziesięcioczterolatek w tej historii, gdzie mieszkał.

Nie pamiętam, która to książka Stasiuka, którą przeczytałam. Jednak potwierdza, że Stasiuk to jest jakość, to jest konkret. Nie tracisz czasu cztając tę ksiażkę, poszerzasz perspektywę.

Moim zdaniem słowo zapach powtarza się jednak odrobinkę za dużo (tak wiem, że o to chodziło, ale to już chyba była wersja dla mało dymyślnych hue hue)

No i zastanawiam się, kim był...

Dobra książka, ale taka że się trzeba wódki napić.

Tym razem nie wrażenia z wojaży po "Europie B", a historia z drugiej wojny światowej, wieś gdzieś nad Bugiem czy Wieprzem (nazwy trochę pozmieniane),w której, tak się zdarzyło, stoją niemieckie wojska. A na drugim brzegu rzeki - sowieckie, bo rok 1941, akurat jeszcze przed operacją Barbarossa.

Przewozem przez rzekę zajmuje się jeden z bohaterów, Stasiuk daje nam tych bohaterów kilku, takich bardziej i mniej fajnych, każdy ciekawy, każdy z jakaś historią. Opowiada też nowa historię, może trochę opartą na prawdziwych wydarzeniach, a może nie. Dużo się dzieje, bo wojna, nie dość że tu Niemcy, tam Ruscy, to jeszcze pojawiają się polscy partyzanci i trochę psują biznes, czyli ten przewóz.

Czyta Andrzej Grabowski, dobrze czyta, choć jak czasem proza po stasiukowemu meandruje, to zdarza mu się może nie przysnąć, a zawiesić. Ale do wybaczenia, wiadomo jak jest ze Stasiuka prozą, każdemu się zdarza.

Dobra książka, ale taka że się trzeba wódki napić.

Tym razem nie wrażenia z wojaży po "Europie B", a historia z drugiej wojny światowej, wieś gdzieś nad Bugiem czy Wieprzem (nazwy trochę pozmieniane),w której, tak się zdarzyło, stoją niemieckie wojska. A na drugim brzegu rzeki - sowieckie, bo rok 1941, akurat jeszcze przed operacją Barbarossa.

Przewozem przez rzekę...

Książka tak dosłowna i obrazowa, historia straszna, a jednak w jakiś sposób poetycka i piękna.

Książka tak dosłowna i obrazowa, historia straszna, a jednak w jakiś sposób poetycka i piękna.

Czerwiec. Cudowny miesiąc, wydawałoby się, że nie ma piękniejszego czasu, kiedy wszystko już tętni życiem, zapraszając aby z niego korzystać. Niestety, jest rok 1941, na jednym brzegu rzeki Niemcy na drugim Rosjanie, a między nimi rzeka łącząca/rozdzielają te dwa wrogie światy. I przewoźnik, który przywiezie na drugą jej stronę każdego, kto zapłaci. Nie zna się na wojnie, ludzi tylko przewozi, wie jednak jedno: wojna się kiedyś skończy, a rzeka będzie zawsze. Przewoźnik, żołnierze, on i ona, kobieta, zmysły, wonie, strach, ucieczka, mord, głód będą nam tę historię opowiadać. Mocną historię ubraną w mocne słowa, gdzie czerwiec przybiera barwę krwi.
"Wojna nie kończy się nigdy dla kogoś, kto ją widział".

Czerwiec. Cudowny miesiąc, wydawałoby się, że nie ma piękniejszego czasu, kiedy wszystko już tętni życiem, zapraszając aby z niego korzystać. Niestety, jest rok 1941, na jednym brzegu rzeki Niemcy na drugim Rosjanie, a między nimi rzeka łącząca/rozdzielają te dwa wrogie światy. I przewoźnik, który przywiezie na drugą jej stronę każdego, kto zapłaci. Nie zna się na wojnie,...