Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna kontynuacja. W pierwszym tomie mieliśmy przeskok, a drugi unika wtórności, wypełniając dziurę w przeskoku. Co prawda skupia się bardziej na survivalowo-postapokaliptycznym elemencie, ale nie szkodzi. Czyta się świetnie. Sporo elementów typu protekcjonalne traktowanie nastolatków, próba udowodnienia, odnalezienia się, przekonania o prawdziwości wizji, poza tym dobra przygodówka, choć bardziej już Fallout niż Brett. Trochę tylko przeskoki czasowe zdawały się nieco zbyt nagłe, ale z czystym sumieniem daję hokejkę.

Świetna kontynuacja. W pierwszym tomie mieliśmy przeskok, a drugi unika wtórności, wypełniając dziurę w przeskoku. Co prawda skupia się bardziej na survivalowo-postapokaliptycznym elemencie, ale nie szkodzi. Czyta się świetnie. Sporo elementów typu protekcjonalne traktowanie nastolatków, p...

Rozwiń

Zwiń

Udany grimdark. Dość brutalny, sensowny, wartki. Nie jest to poziom Abercrombiego, który tę brutalność i brud serwuje wręcz nonszalancko i od niechcenia, ale wciąż dobra, orzeźwiająca lektura w natłoku wszelakich cukierkowych romantasy czy wymuskanych epic high fantasy.

Udany grimdark. Dość brutalny, sensowny, wartki. Nie jest to poziom Abercrombiego, który tę brutalność i brud serwuje wręcz nonszalancko i od niechcenia, ale wciąż dobra, orzeźwiająca lektura w natłoku wszelakich cukierkowych romantasy czy wymuskanych epic high fantasy.

Obyczajowa historia życia sprzedawcy bozy w Stambule.

Dobrze napisana, niektóre fragmenty zupełnie rozczulają - jak zmiana nazwy strumyka z Oblodzonego na Obsrany, wraz ze wzrostem liczby mieszkańców, a potem zupełne zapomnienie nazwy, bo tak w sumie to go zabetonowali.

A poza tym bardzo lubię bozę - choć nie wiem jak z jej dostępnością w Turcji (byłem tylko w kurortach dotychczas i nie widziałem - za to wszędzie jest szalgam :) - ale na Bałkanach można ją dostać w Macedonii, Bośni, Serbii i Bułgarii. W tej ostatniej zdecydowanie najbardziej, hm, nieprzystępna; podczas gdy w pierwszych trzech ma dobry, nieco bananowo-owocowy smak, tak w tej ostatniej przeważnie smakuje jak na wpół przetrawiona zawartość żołądka. Oprócz tej od Harmonica (i zapewne radomirskiej oraz z Górnej Banii). Ale jeśli będziecie w Bośni lub Macedonii to koniecznie spróbujcie. Piję litrami.

Obyczajowa historia życia sprzedawcy bozy w Stambule.

Dobrze napisana, niektóre fragmenty zupełnie rozczulają - jak zmiana nazwy strumyka z Oblodzonego na Obsrany, wraz ze wzrostem liczby mieszkańców, a potem zupełne zapomnienie nazwy, bo tak w sumie to go zabetonowali.

A poza tym bardzo...

Rozwiń

Zwiń

Z opisem się nie zgadzam, bo oferuje mniej, ale to całkiem udana próba napisania czegoś w stylu "brudnej książki podróżniczej".

Z opisem się nie zgadzam, bo oferuje mniej, ale to całkiem udana próba napisania czegoś w stylu "brudnej książki podróżniczej".

Lekkie i przyjemne, choć nadal nie dorównuje pierwszej części. Choć chętnie bym przeczytał kolejne z tej serii.

Lekkie i przyjemne, choć nadal nie dorównuje pierwszej części. Choć chętnie bym przeczytał kolejne z tej serii.

Wdzięczne dla kryminałów pogranicze polsko-białoruskie - ale po co aż na 830 stron - nie wiem. Trochę przeskoki czasowe mi też zgrzytały. Nie jest zła, ale nie trafia zupełnie w moje preferencje.

Wdzięczne dla kryminałów pogranicze polsko-białoruskie - ale po co aż na 830 stron - nie wiem. Trochę przeskoki czasowe mi też zgrzytały. Nie jest zła, ale nie trafia zupełnie w moje preferencje.

Nie trafiła do mnie. Wstrzymuję się od oceny.

Nie trafiła do mnie. Wstrzymuję się od oceny.

Krótkie opowieści z Mołdawii, Chorwacji i Bułgarii. W kontekście chorwackim orzeźwiające, bo do polskich czytelników rzadko trafia inna perspektywa, niż antyserbska; o Paveliciu, Gotovinie czy operacji Oluja słyszało niewielu. Tutaj przynajmniej ten pierwszy wspomniany.

Bułgarska część interesująca najbardziej, z uwagi na to, że tu mieszkam, i lubię czytać, jak jest postrzegana. Dość uderzające było przejście z "no, tu bieda i mają problemy, tam też, a tymczasem w Bułgarii jeszcze gorzej". ;) Ogólnie dobry opis. Potwierdzam, że budynki są ocieplane losowo, czasem to jedno piętro, częściej jedno mieszkanie.

Ale, Autorze, stacja metra G.M. Dimitrov nie jest tak nazwana na cześć komunistycznego lidera Georgiego Dimitrova, ale na cześć antykomunistycznego dysydenta Georgiego Mihova Dimitrova!

Krótkie opowieści z Mołdawii, Chorwacji i Bułgarii. W kontekście chorwackim orzeźwiające, bo do polskich czytelników rzadko trafia inna perspektywa, niż antyserbska; o Paveliciu, Gotovinie czy operacji Oluja słyszało niewielu. Tutaj przynajmniej ten pierwszy wspomniany.

Bułgarska część in...

Rozwiń

Zwiń

Większość objętości zajmuje wartka akcja i inwazja na Ziemię, ale zabrakło mi jakiejś drugiej warstwy.

Większość objętości zajmuje wartka akcja i inwazja na Ziemię, ale zabrakło mi jakiejś drugiej warstwy.