Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję, że być może za mało czytam poezji, żeby w pełni docenić tę antologię. Natomiast odebrałam ją bardzo dziwnie. Część utworów do mnie trafiła, przy innych zastanawiałam się nad słynnym pytaniem: "co autorka miała na myśli?". Język też mnie nie zachwycił. Raz są przekleństwa, które akurat mi się spodobały, bo były nośnikiem emocji. Innym razem słownictwo jest na tyle pretensjonalne, że zdania nic nie wnoszą, poza bełkotem i pustosłowiem. Najlepsze utwory to te, które należą do cyklu "Gift z Podlasia". O reszcie nie warto wspominać.