Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Jest coś przytłaczającego w sięganiu po książkę, której bohaterka to skazana na dwa dożywocia młoda dziewczyna. Oto już na wstępie zostajemy zamknięci z nią w klatce, na dodatek ze świadomością, że przez kolejne strony raczej się stąd nie wydostaniemy. Przejęcie perspektywy więźniarki sprawia, że uczucie beznadziei przynależne wiecznej odsiadce staje się namacalne, niemal fizyczne. Wyobrazić sobie dożywocie to jak zajrzeć w otchłań.

Kluczowym pytaniem w historii o kimś, kto został skazany, wydaje się to, czy zasłużył na swoją karę. Bohaterka „Mars Room” zabiła, więc można uznać, że tak. A jeśli nie? Każdy, kto obejrzał choć jeden z głośnych dokumentów o absurdach amerykańskiego systemu prawa – począwszy od „XIII poprawki” i „Making a Murderer” na „O.J. Made in America” (wcale nie) kończąc – nauczył się już pewnie, że wyrok niekoniecznie równa się winie; więzienia są pełne kozłów ofiarnych i pechowców z przypadku. Natura winy to zaś dla książki Kushner jedno z ważniejszych zagadnień. Ok, dziewczyna zabiła, ale właściwie dlaczego? Czy jest złym człowiekiem? Czy stanowi zagrożenie dla innych? Czy jej winę da się w jakiś sposób usprawiedliwić? I co robił jej adwokat, gdy należało to zrobić? „Wszystkie sprawy są bardziej skomplikowane, niż się niektórym wydaje” – mówi bohaterka, po części odnosząc się do sądów, po części do każdej innej rzeczy na świecie. Jest bystra, tylko los rozdał jej kiepskie karty."

Całość tekstu pod linkiem:
http://www.zmoichust.pl/po-pierwsze-nie-osadzaj-o-mars-room-rachel-kushner/

Serdecznie zapraszam.

"Jest coś przytłaczającego w sięganiu po książkę, której bohaterka to skazana na dwa dożywocia młoda dziewczyna. Oto już na wstępie zostajemy zamknięci z nią w klatce, na dodatek ze świadomością, że przez kolejne strony raczej się stąd nie wydostaniemy. Przejęcie perspektywy więźniarki sprawia, że uczucie beznadziei przynależne wiecznej odsiadce staje się namacalne, niemal...

Powieść z niespodzianką :) Uwielbiam zagrywki Iana McEwana, są wspaniałe.

Powieść z niespodzianką :) Uwielbiam zagrywki Iana McEwana, są wspaniałe.