Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Problemów z tą książką jest kilka, na różnych płaszczyznach. Nie będę pisała o tym czy Caakowie są Romami, Cyganami i czy tak wolno czy nie wolno, bo nie wiem, nie znam się, zarobiona jestem. Czy wolno pisać tak jak o zamieszkach wywołanych przez dyskryminację czarnych osób w USA? Czy cierpienia, rodzaje dyskryminacji są przystawalne, identyczne, wcale niepodobne? Dla mnie interesujące są "Łyski..." w warstwie literackiej. To nie jest materiał na książkę. Na dość długie, dość zabawne opowiadanie - owszem, czemu nie, ale nie na powieść. I ktoś powinien to autorce powiedzieć, ponieważ powtarza te same żarty co pięć stron przez dwieście stron i te żarty są zabawne, ale nie za szesnastym razem. Może nikt jej tego nie powiedział, bo to być może było opowiadanie, długie któremu dopisała drugi plan i wątki poboczne (dość rachityczne zresztą) i bum cyk jest powieść. Napisana sprawnie i inteligentnie, bo tak pisze O. Hund, ale niepotrzebnie. Irytowała mnie postać Jardy, która być może miała być wielowymiarowa, ale wyszła niekonsekwentnie - raz jest idiotą, z dobrym sercem, raz ze złym, raz jest incognito, a raz nie, nie wiadomo o co chodzi temu chłopu. Czyli autorce.