Michelle Hodkin

- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! - warknęłam. - Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poznawczego - orzekł. - Cóż, dzięki. To jeden z najbardziej wyszukanych komplementów, jakie usłyszałem. - Nie odróżniasz dżumy od cholery, Noah. - Bo dla mnie to jedna cholera.

- O Boże, prześladujesz mnie jak zaraza! - warknęłam. - Kunsztownie wymyślona, koronkowo subtelna i totalnie epicka alegoria dysonansu poz...

-Jakim cudem ty w ogóle masz przyjaciół, Noach? -Sam się nad tym zastanawiam. - zagryzł w zębach plastikową słomkę - Pytam serio. Mój dociekliwy umysł lubi wiedzieć. Zmarszczył czoło, ale dalej patrzył przed siebie. -Jednak ich nie mam. -Prawie mnie nabrałeś. -Łatwo cię nabrać. To mnie zabolało -Niech cię diabli wezmą - powiedziałam spokojnie -Dawno to zrobili.

-Jakim cudem ty w ogóle masz przyjaciół, Noach? -Sam się nad tym zastanawiam. - zagryzł w zębach plastikową słomkę - Pytam serio. Mój dociek...

Popatrzyłam na niego spod zmrużonych powiek: - Jesteś straszny. Uśmiechnął się i delikatnie musnął mnie palcem po nosie. - A ty jesteś moja - powiedział i odszedł.

Popatrzyłam na niego spod zmrużonych powiek: - Jesteś straszny. Uśmiechnął się i delikatnie musnął mnie palcem po nosie. - A ty jesteś moja...