Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„-Każdy ma swój Błękitny Zamek, tak mi się wydaje – powiedziała Cissy cichutko. – Tylko, że każdy nazywa go inaczej.”

Valancy Stirling żyje w samolubnej i egoistycznej rodzinie z surowymi zasadami i regułami. Apodyktyczna matka i inni członkowie rodziny od zawsze uważają Valancy za nudną, niezbyt ładną istotę bez osobowości i charakteru. Bohaterka jest niedowartościowana i nieszczęśliwa – trudno się dziwić, krewni faworyzują jej kuzynkę – Olive. W dzieciństwie bohaterki nie można by się doszukać ani jednej szczęśliwej chwili. Teraz ma 29 lat, a nadal nie umie się sprzeciwiać i walczyć o jakieś przywileje. Kielich goryczy przelewa się, kiedy wszyscy zaczynają uważać, że do końca życia Valency zostanie starą panną. Jedynym pocieszeniem dziewczyny jest jej Błękitny Zamek. Od dziecka w świecie fantazji i wyobraźni żyje w Błękitnym Zamku. Zamku, który jest przesycony radością i szczęściem. Pewnego dnia, po wizycie u lekarza, Valency dowiaduje się, że jest śmiertelnie chora. Pożyje jeszcze najwyżej rok. Po tej wiadomości coś w niej się przełamało. Postanawia nikomu nie przekazywać informacji o chorobie oraz ostatni rok życia godziwie przeżyć. Ma dość stale otaczającego ją strachu przed rodziną. Kiedyś musi postawić na swoim – i właśnie nadeszła odpowiednia pora. Wyprowadza się do Ryczącego Abla aby opiekować się jego chorą córką – Cecil. Rodzina uważa, że oszalała, gdyż Abel i jego córka nie cieszą się dobrą reputacją. Prawdziwym ciosem dla Stirlingów jest znajomość Valency z Barneyem Snaithem – osobowością z tajemniczą, niekoniecznie piękną, przeszłością. Czy rodzina w końcu zrozumie, że Valency jest wrażliwą, kochaną i inteligentną osobą, której zawsze brakowało w życiu miłości i szczęścia?
Akcja „Błękitnego Zamku” dzieje wiele, wiele lat temu. Ludzie mają inne poglądy oraz zachowują się inaczej niż aktualnie. Można by pomyśleć, że książka jest pesymistyczna oraz niezbyt ciekawa, ale gwarantuję Wam, że tak nie jest. Postacie nie są bezbarwne, a każda z nich dzięki opisom L.M. Montgomery wydaje się nam znana. Początkowo smutne i zgorzkniałe życie bohaterki może przygnębiać, ale po przemianie Valancy stronice książki przepełnione są pięknymi opisami i zdarzeniami – nie raz chciało mi się śmiać. Czytając „Błękitny Zamek” wszystkie zdarzenia ‚widziałam’ w głowie, jak na filmie. Jest to książka o poszukiwaniu szczęścia i prawdziwego życia :) Polecam!

„-Każdy ma swój Błękitny Zamek, tak mi się wydaje – powiedziała Cissy cichutko. – Tylko, że każdy nazywa go inaczej.”

Valancy Stirling żyje w samolubnej i egoistycznej rodzinie z surowymi zasadami i regułami. Apodyktyczna matka i inni członkowie rodziny od zawsze uważają Valancy za nudną, niezbyt ładną istotę bez osobowości i charakteru. Bohaterka jest niedowartościowana i...

"Batoniki Always miękkie jak deszczówka" to optymistyczna czytanka na nudny wieczór. Główna bohaterka - Agata lub inaczej Gagaton - pisze tak jakby swój pamiętnik z codziennego życia. Zaglądamy w sekretne sprawy nastolatki, poznajemy jej dom rodzinny. Uświadamiamy sobie jak ważna jest w życiu każdego człowieka rozmowa, szczerość i miłość.
Po tę książkę powinien sięgnąć każdy kto ma zły dzień lub zły humor. Na pewno po tej lekturze powróci uśmiech.

"Batoniki Always miękkie jak deszczówka" to optymistyczna czytanka na nudny wieczór. Główna bohaterka - Agata lub inaczej Gagaton - pisze tak jakby swój pamiętnik z codziennego życia. Zaglądamy w sekretne sprawy nastolatki, poznajemy jej dom rodzinny. Uświadamiamy sobie jak ważna jest w życiu każdego człowieka rozmowa, szczerość i miłość.
Po tę książkę powinien sięgnąć...

Druga część o Agacie jest równie dobra jak jej poprzedniczka. Książkę już przeczytałam drugi raz...pierwszy jeszcze jak miałam naście lat i nie żałuje poświęconego czasu.
Książka obudziła we mnie wspomnienia. Dzisiaj mam już nastoletnią córkę i widzę różnicę między tamtą młodzieżą a dzisiejszą...jest między nimi ogromna przepaść.
Bardzo przyjemnie powracało się do tamtych lat!!!! Naprawdę. Książki Magdy Fox o Agacie to historia rodziny, która dzieli między sobą smutki radości. Bohaterka ma kochającą rodzinę i ciepły dom.
Polecam.

Druga część o Agacie jest równie dobra jak jej poprzedniczka. Książkę już przeczytałam drugi raz...pierwszy jeszcze jak miałam naście lat i nie żałuje poświęconego czasu.
Książka obudziła we mnie wspomnienia. Dzisiaj mam już nastoletnią córkę i widzę różnicę między tamtą młodzieżą a dzisiejszą...jest między nimi ogromna przepaść.
Bardzo przyjemnie powracało się do...

Jest to kontynuacja dwóch poprzednich książek o Agacie. W tej części bohaterka jest świeżo upieczoną maturzystką. Planuje iść na studia.
Ponadczasowa seria. O problemach nastolatek, o więzach rodzinnych, o szalonych pomysłach i ciekawych spostrzeżeniach.
Dzisiejsza młodzież jest inna. Woli gry komputerowe lub książki o wampirach. Większość czasu spędza przed monitorem.
Opowieść jest ciepła i wzruszająca. Pełna humoru i dlatego polecam. To moje wspomnienia. Czytałam serię o Agacie gdy miałam 16 lat i bardzo wtedy je lubiłam. Dlatego z miłą chęcią do nich powróciłam.

Jest to kontynuacja dwóch poprzednich książek o Agacie. W tej części bohaterka jest świeżo upieczoną maturzystką. Planuje iść na studia.
Ponadczasowa seria. O problemach nastolatek, o więzach rodzinnych, o szalonych pomysłach i ciekawych spostrzeżeniach.
Dzisiejsza młodzież jest inna. Woli gry komputerowe lub książki o wampirach. Większość czasu spędza przed monitorem....

Klasyka to słowo, które budzi powszechną grozę wśród młodych czytelników i nie tylko. Uważa się ją za chodzącą zmorę, czyhającą na uczniów z niezrozumiałym językiem.
"Hamlet" Szekspira został napisany na przełomie XVI i XVII wieku. Każdy chyba kojarzy te słowa: "Być albo nie być - oto jest pytanie" wypowiedziane przez tytułowego bohatera w akcie trzecim.
Jest to sztuka napisana w formie dramatu, którego akcja odbywa się na duńskim dworze. Hamlet to książę o szalonym umyślę i sercu przepełnionym tęsknotą za ukochanym ojcem, który zmarł. Jego ogromny ból pogłębia wizyta ducha jego rodzica proszącego, aby go pomścił, bowiem stryj Hamleta wlał mu truciznę do ucha, kiedy ten zapadł w drzemkę w ogrodzie. Młodzieniec jest zdeterminowany, by zgładzić swego stryja, który po zabójstwie objął tron Danii i poślubił żonę swego brata.
Większość ludzi nie przepada za lekturami szkolnymi, bo ukazują historyczną nudną rzeczywistość. Nie ma w nich żadnej akcji, fantastyki, ciekawie prowadzonego wątku miłosnego i żadnej zagadki do rozwiązania. Tego sztuce Szekspira nie można zarzucić. Można w niej znaleźć elementy budujące przyśpieszoną akcję i świat pełen intryg królewskiego dworu, chęć zemsty i zazdrość. Jest w niej oczywiście duch.
To nawet interesująca sztuka, wpłynęła na moje emocje. Przez całą historię czułam ból i stratę, jaką poniósł książę. Było mu jeszcze ciężej, gdyż w zamku czyhali na niego zdrajcy, osoby niegodne zaufania i szpiedzy jego stryja. Nie mógł liczyć nawet na swoją matkę, która uważała go za szaleńca.
Wielu z nas będąc dziećmi chciało zostać księżniczką, królem lub rycerzem na dworze. Wydaje nam się, że to cudowne życie pełne złota, srebra, uwielbienia i władzy. Nie wiemy jaka jest prawda. W świecie królewskiego dworu brat morduje brata, a młodzieniec próbuje usilnie poczuć słodycz zemsty.
Jedną z piękniejszych cnót zawartych w dramacie jest miłość dziecka do rodzica. Nie można zaprzeczyć, że Hamlet kochał swojego ojca. Jego chęć zemsty i ból pokazuje jak bardzo był zżyty ze swoim rodzicem, pomimo chłodu i zdystansowania jakie przeważnie panują w królewskich rodzinach. Po śmierci ojca bohater poczuł ogromną pustkę, której nic nie mogło zapełnić. Nawet dawni koledzy. Nawet ukochana Ofelia.
Co powinnam powiedzieć – „polecam tę książkę”? Myślę, że to po prostu nie pasuje. Uważam że jest to klasyka, takie dzieło wręcz powinno się przeczytać.

Klasyka to słowo, które budzi powszechną grozę wśród młodych czytelników i nie tylko. Uważa się ją za chodzącą zmorę, czyhającą na uczniów z niezrozumiałym językiem.
"Hamlet" Szekspira został napisany na przełomie XVI i XVII wieku. Każdy chyba kojarzy te słowa: "Być albo nie być - oto jest pytanie" wypowiedziane przez tytułowego bohatera w akcie trzecim.
Jest to sztuka...

Książki Agathy Christie były w moim domu zawsze. Najpierw czytała je mama potem ja. Dla mnie to mistrzyni kryminału, morderstwa i oczywiście arszeniku.
Głównym bohaterem jest Herkules Poirot, który rozwiązał kolejną sprawę, z Aleppo udaje się do Stambułu, gdzie ma zabawić parę dni. Jednak Londyn postanawia zmienić jego plany, dlatego detektyw musi najszybciej wracać do Europy. Liczy się czas, Poirot wybiera więc Orient Express, jednak co zaskakujące w zimowej porze, cały skład jest zapełniony. Na szczęście dzięki koneksji z dyrektorem kolei Herkulesowi udaje się zająć miejsce w pociągu.
Pasażerowie owego pociągu są różni. Oprócz pokojówek, szwedzkiej misjonarki i rosyjskiej księżnej podróżuje komiwojażer, żołnierz brytyjskiej armii i biznesmen z Włoch. A pośród nich wszystkich kawę spokojnie popija belgijski detektyw.
W nocy w niewyjaśnionych okolicznościach ginie jeden z pasażerów. Herkules rozpoczyna dochodzenie, a jego podróż zmienia się w śledztwo. Fakty wskazują, że zabójca zajmuje przedział w tym samym wagonie. Czy Poirot da radę rozwiązać zagadkę tajemniczego morderstwa? Sprawa nie należy do łatwych. Każdy pasażer jest podejrzany...
Książkę przeczytałam ponownie po latach z wielką przyjemnością. Powtórne spotkanie z Herkulesem było prawdziwą przyjemnością. Klasyka kryminału - w zderzeniu ze współczesnymi powieściami kryminalnymi coraz bardziej makabrycznymi, pogmatwanymi, nastawionymi na brawurową akcję i nagłe zwroty akcji - jest bardzo miłą odmianą. Oddechem, przyjemnością której nie sposób sobie odmówić, jeśli uwielbia się kryminały.
Takich detektywów jak Herkules Poirot w kryminałach już nie ma. No bo który mógłby złapać mordercę siedząc tylko...w fotelu i przesłuchując podejrzanych, używając jedynie swych szarych komórek i stosując drogę dedukcji.
Ze swojej strony polecam!

Książki Agathy Christie były w moim domu zawsze. Najpierw czytała je mama potem ja. Dla mnie to mistrzyni kryminału, morderstwa i oczywiście arszeniku.
Głównym bohaterem jest Herkules Poirot, który rozwiązał kolejną sprawę, z Aleppo udaje się do Stambułu, gdzie ma zabawić parę dni. Jednak Londyn postanawia zmienić jego plany, dlatego detektyw musi najszybciej wracać do...

Wspaniała, mądra książka którą bardzo dobrze pamiętam z dzieciństwa. Teraz widzę kilka minusów. Na przykład dlaczego rodzice Kasi nie przygotowali ją na nowego członka rodziny. Może dałoby się uniknąć złego zachowania Kasi.
Na początku książki Kasia jest egoistyczna. Dokucza Jurkowi czytającemu książkę. Przedrzeźnia sepleniącą koleżankę. Kasia nie lubi Antolki - nowej uczennicy. Rządzi swoimi koleżankami - Madzią i Ewą. Przez długi czas jest najlepszą uczennicą. Ma same piątki. Zmienia się to po narodzinach siostry - Agnieszki. Wtedy Kasia zaczyna dostawać same dwóje.
Oczywiście na wszystkie kłopoty jest mądre rozwiązanie, a karą za winy - wyrzuty sumienia.

Wspaniała, mądra książka którą bardzo dobrze pamiętam z dzieciństwa. Teraz widzę kilka minusów. Na przykład dlaczego rodzice Kasi nie przygotowali ją na nowego członka rodziny. Może dałoby się uniknąć złego zachowania Kasi.
Na początku książki Kasia jest egoistyczna. Dokucza Jurkowi czytającemu książkę. Przedrzeźnia sepleniącą koleżankę. Kasia nie lubi Antolki - nowej...

„-Każdy ma swój Błękitny Zamek, tak mi się wydaje – powiedziała Cissy cichutko. – Tylko, że każdy nazywa go inaczej.”

Valancy Stirling żyje w samolubnej i egoistycznej rodzinie z surowymi zasadami i regułami. Apodyktyczna matka i inni członkowie rodziny od zawsze uważają Valancy za nudną, niezbyt ładną istotę bez osobowości i charakteru. Bohaterka jest niedowartościowana i nieszczęśliwa – trudno się dziwić, krewni faworyzują jej kuzynkę – Olive. W dzieciństwie bohaterki nie można by się doszukać ani jednej szczęśliwej chwili. Teraz ma 29 lat, a nadal nie umie się sprzeciwiać i walczyć o jakieś przywileje. Kielich goryczy przelewa się, kiedy wszyscy zaczynają uważać, że do końca życia Valency zostanie starą panną. Jedynym pocieszeniem dziewczyny jest jej Błękitny Zamek. Od dziecka w świecie fantazji i wyobraźni żyje w Błękitnym Zamku. Zamku, który jest przesycony radością i szczęściem. Pewnego dnia, po wizycie u lekarza, Valency dowiaduje się, że jest śmiertelnie chora. Pożyje jeszcze najwyżej rok. Po tej wiadomości coś w niej się przełamało. Postanawia nikomu nie przekazywać informacji o chorobie oraz ostatni rok życia godziwie przeżyć. Ma dość stale otaczającego ją strachu przed rodziną. Kiedyś musi postawić na swoim – i właśnie nadeszła odpowiednia pora. Wyprowadza się do Ryczącego Abla aby opiekować się jego chorą córką – Cecil. Rodzina uważa, że oszalała, gdyż Abel i jego córka nie cieszą się dobrą reputacją. Prawdziwym ciosem dla Stirlingów jest znajomość Valency z Barneyem Snaithem – osobowością z tajemniczą, niekoniecznie piękną, przeszłością. Czy rodzina w końcu zrozumie, że Valency jest wrażliwą, kochaną i inteligentną osobą, której zawsze brakowało w życiu miłości i szczęścia?
Akcja „Błękitnego Zamku” dzieje wiele, wiele lat temu. Ludzie mają inne poglądy oraz zachowują się inaczej niż aktualnie. Można by pomyśleć, że książka jest pesymistyczna oraz niezbyt ciekawa, ale gwarantuję Wam, że tak nie jest. Postacie nie są bezbarwne, a każda z nich dzięki opisom L.M. Montgomery wydaje się nam znana. Początkowo smutne i zgorzkniałe życie bohaterki może przygnębiać, ale po przemianie Valancy stronice książki przepełnione są pięknymi opisami i zdarzeniami – nie raz chciało mi się śmiać. Czytając „Błękitny Zamek” wszystkie zdarzenia ‚widziałam’ w głowie, jak na filmie. Jest to książka o poszukiwaniu szczęścia i prawdziwego życia :) Polecam!

„-Każdy ma swój Błękitny Zamek, tak mi się wydaje – powiedziała Cissy cichutko. – Tylko, że każdy nazywa go inaczej.”

Valancy Stirling żyje w samolubnej i egoistycznej rodzinie z surowymi zasadami i regułami. Apodyktyczna matka i inni członkowie rodziny od zawsze uważają Valancy za nudną, niezbyt ładną istotę bez osobowości i charakteru. Bohaterka jest niedowartościowana i...

„Harry Potter i Komnata Tajemnic” to książka autorstwa Joanne K. Rowling, słynnej w dzisiejszych czasach angielskiej pisarki. Opowieść rozpoczyna się w momencie, w którym główny bohater, po ukończonej nauce w klasie pierwszej niecierpliwie oczekuje nadejście nowego roku szkolnego. Może jest to trochę nietypowe zachowanie, ale młody Potter nienawidzi swojej ciotki i wuja oraz ich syna - Dudleya, bardzo przez nich rozpieszczanego. Co innego z Harrym - ten nękany jest przez nich chyba od zawsze, ponieważ jest „inny” - Potter jest czarodziejem. Jego rodzice zostali zabici przez okrutnego czarnoksiężnika Lorda Voldemorta, gdy Harry był jeszcze niemowlęciem. Dlatego mieszka z wujostwem w Little Surrey na ulicy Privet Drive 4. Jedyne, co zostało mu po spotkaniu z zabójcą jego rodziców to blizna na czole w kształcie błyskawicy - efekt nieudanej próby rzucenia uroku na syna Lily i Jamesa Potterów.
Właściwa historia zaczyna się w momencie, w którym skrzat Zgredek niespodziewanie odwiedza dom Dursleyów i przestrzega Harry’ego przed powrotem do Hogwartu, Szkoły Magii i Czarodziejstwa, gdzie główny bohater i jego przyjaciele - Ron Weasley oraz Hermiona Granger - zdobywają wiedzę magiczną, uczą się historii magii, oraz rzucania czarów i uroków. Po wielu dziwnych wypadkach trójce przyjaciół udaje się dotrzeć do szkoły, ale tam zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Postanawiają oni, po serii niewyjaśnionych mordów dokonanych przez Dziedzica Slytherina, założyciela jednego z domów w Hogwarcie, rozwiązać zagadkę Komnaty Tajemnic i zdemaskować potomka bezwzględnego Salazara. Czy im się to uda?
Fabuła książki jest tak ciekawa, że kiedy otwarłem ją po raz pierwszy dosłownie „pochłonąłem” ją w jeden dzień. Postacie opisane są bardzo szczegółowo, dzięki czemu możemy je bliżej poznać. „Harry Potter i Komnata Tajemnic” zawiera sporo dialogów wyrażających emocje oraz uczucia bohaterów. Narracja prowadzona jest z trzeciej osoby. Moim zdaniem jest to świetne rozwiązanie, ponieważ możemy wyobrazić sobie wszystko tak, jakbyśmy stali gdzieś koło postaci i je „podpatrywali” - jak się zachowują, o czym rozmawiają i co w danej chwili myślą. Czytelnikowi łatwo utożsamić się z osobą Harry’ego, gdyż wiele sytuacji oraz osób ma swoje odzwierciedlenie we współczesnym świecie.
Moim zdaniem warto sięgnąć po ten tom przygód młodego czarodzieja - książka ta jest naprawdę wyjątkowa. Język, którym jest napisana, nie jest „sztywny”, dzięki czemu czytająca ją osoba nie ma wrażenia sztuczności. „Harry Potter i Komnata Tajemnic” to bestseller, który powinni chociaż spróbować przeczytać wszyscy. Sytuacje w niej przedstawione dają nam okazje do śmiechu, a czasem wręcz przerażają. Została wprowadzona do sprzedaży w czasie, w którym czytanie czegokolwiek poza obowiązkowymi lekturami było zwyczajną legendą.

„Harry Potter i Komnata Tajemnic” to książka autorstwa Joanne K. Rowling, słynnej w dzisiejszych czasach angielskiej pisarki. Opowieść rozpoczyna się w momencie, w którym główny bohater, po ukończonej nauce w klasie pierwszej niecierpliwie oczekuje nadejście nowego roku szkolnego. Może jest to trochę nietypowe zachowanie, ale młody Potter nienawidzi swojej ciotki i wuja...

Harry Potter jest książką dla każdego. Opisuje bogate w tajemniczość przygody. Opowiada o tym, że nawet mała, na pierwszy rzut oka niepozorna istota, może wpłynąć na losy świata i walczyć ze złem. Bohaterem jest Harry, syn sławnych czarodziejów – Potterów. Jest on chłopcem niezwykłym, od urodzenia naznaczonym piętnem w postaci blizny na czole, która powstała w niebezpiecznych okolicznościach. Akcja powieści toczy się w Londynie pod koniec XX wieku oraz w szkole dla czarodziejów – Hogwarcie.

Uważam, że warto zapoznać się z powieścią J.K. Rowling. Jest to książka pełna przygód, niespodzianek, a także humoru. Czytając ją przenosimy się w świat Harry’ego, oczyma wyobraźni widzimy dokładny zarys miejsc i postaci przedstawionych w książce. Pozwala nam ona oderwać się od codziennych problemów, chociaż na chwile być „w innym świecie”. Trzyma w napięciu do samego końca tak, że nie można się od niej oderwać.

Polecam ją wszystkim wielbicielom magii, tajemnicy i niebezpiecznych przygód.

Harry Potter jest książką dla każdego. Opisuje bogate w tajemniczość przygody. Opowiada o tym, że nawet mała, na pierwszy rzut oka niepozorna istota, może wpłynąć na losy świata i walczyć ze złem. Bohaterem jest Harry, syn sławnych czarodziejów – Potterów. Jest on chłopcem niezwykłym, od urodzenia naznaczonym piętnem w postaci blizny na czole, która powstała w...

Powieść pt. "Harry Potter i Więzień Azkabanu" jest trzecią z kolei książką opowiadającą o przygodach nastoletniego czarodzieja Harry`ego Pottera i jego przyjaciół. Książka ta powstała w roku 1999. Opowiada ona o trzecim roku w szkole Hogwart. W czasie trwania wakacji wszyscy czarodzieje dowiadują się, że z Azkabanu uciekł Syriusz Black (potem Harry dowiaduje się, że to jego ojciec chrzestny). Gdy trójka przyjaciół Harry, Ron i Hermiona uwierzyła Syriuszowi, że to nie on zabił Glizdogona i nie spowodował śmierci rodziców Harry`ego, postanowili mu pomóc oczyścić się z zarzutów wielu zabójstw.
Uważam, że warto przeczytać książki o przygodach Harry`ego Pottera. Oto kilka przykładów: Wzmacnia poczucie wartości - w drugim tomie Dumbledore, dyrektor szkoły magii w Hogwarcie, mówi: "O wiele ważniejsze niż nasze zdolności są nasze decyzje. Każdy może zdecydować sam, jaki jest i kim chce być."
To szczególnie ważna nauka, gdyż nie zawsze bliscy chwalą nas za samodzielność. W świecie Harry`ego dzieci odnajdują wielką prawdę: każdy może być kowalem swojego losu, bez względu na to, co sądzą o nim inni. Uczy wrażliwości - w powieści J.K. Rowling bohaterowie kochają i współczują. Wierzą, że dobro zawsze zwycięża, że liczy się przyjaźń, odwaga i wierność przyjętym zasadom - nawet za cenę cierpienia. Są to wartości, bez których nie miałaby sensu żadna, nawet najpiękniejsza bajka, ale i nasze prawdziwe życie. Trzecim powodem jest to, że pokazują jak być panem losu, ponieważ w powieści jest wszystko możliwe. Kiedy w życiu tracimy kontrolę nad biegiem wydarzeń, dobrze jest wiedzieć jak to jest sterować własnym życiem. Harry przywraca też wiarę w sens walki z przeciwnościami. Pokazuje, że zwykły człowiek może zwyciężyć przeciwnika nie tylko równego sobie, ale także o wiele potężniejszego. Daje nadzieję, że pieniądz nie rządzi światem - Harry przypomina, że wartości człowieka nie mierzy się tylko tym, co posiada, ale tym kim jest i co czuje. I to, co najważniejsze: Harry łączy; pozwala stworzyć wspólną przestrzeń marzeń dla dzieci i dorosłych. Mają o czym ze sobą rozmawiać. Rodzice czytając Pottera swoim dzieciom, przestają - w ich oczach - być pozbawionymi marzeń i wyobraźni "mugolami". A kiedy wszyscy potrafimy marzyć, twórczo podchodzimy do życiowych problemów i łatwiej osiągnąć nam cele - bez względu na wiek.

Powieść pt. "Harry Potter i Więzień Azkabanu" jest trzecią z kolei książką opowiadającą o przygodach nastoletniego czarodzieja Harry`ego Pottera i jego przyjaciół. Książka ta powstała w roku 1999. Opowiada ona o trzecim roku w szkole Hogwart. W czasie trwania wakacji wszyscy czarodzieje dowiadują się, że z Azkabanu uciekł Syriusz Black (potem Harry dowiaduje się, że to jego...

J.K. Rowling w "Czarze Ognia" prezentuje świat magii w zupełnie innych barwach niż dotychczas. Zmienia się klimat książki - staje się ona bardziej mroczna. Bohaterzy nieuchronnie muszą poddać się procesowi dojrzewania. Autorka ma to do siebie, że uwielbia tajemnice, których mnóstwo umieszcza w każdym tomie. Jest to bez wątpienia zaleta, bo czytelnicy tacy, jak ja nie dadzą się zbyć byle sekrecikami. Kolejnym plusem jest duża ilość tych mniej ważnych wątków, jak na przykład akcja Hermiony czy artykuły złośliwej reporterki. Dzięki temu główny wątek nie nudzi się po przeczytaniu kilku rozdziałów.
Harry wciąż mieszka u swych nieprzyjemnych krewnych, którzy na każdym kroku utrudniają mu życie. Nie jest inaczej i tym razem. Wuj zabrania Harry’emu wyjazdu na mistrzostwa świata w quidittchu. Jednak dzięki magii, Potter wspólnie z rodziną Weasleyów wyjeżdża na zawody. Mistrzostwa zakłócają jednak nietypowe znaki, które pojawiają się na niebie. Wiążą się one z osobą Lorda Voldemorta, złego czarnoksiężnika.
W Hogwarcie ma odbyć się Turniej Trójmagiczny, w którym rywalizują trzy szkoły magii. Zawodników wybiera Czara Ognia. Tym razem, ku zdziwieniu uczniów szkoły, wytypowany zostaje Harry Potter, mimo iż nie jest w ostatniej klasie. Kolejnym problemem okaże się wybór partnerki na zimowy bal szkolny. Wątek uczuciowy będzie przewijał się przez kolejne części.
W czwartej serii książki, niezrównana Rowling zawarła tylr emocji jakich czytelnicy nie znali. Połączyła przygody, fantastykę i oczywiście magię. Polecam ją, ponieważ tylu sekretów i przygód nie znajdzie się w innej książce.

J.K. Rowling w "Czarze Ognia" prezentuje świat magii w zupełnie innych barwach niż dotychczas. Zmienia się klimat książki - staje się ona bardziej mroczna. Bohaterzy nieuchronnie muszą poddać się procesowi dojrzewania. Autorka ma to do siebie, że uwielbia tajemnice, których mnóstwo umieszcza w każdym tomie. Jest to bez wątpienia zaleta, bo czytelnicy tacy, jak ja nie dadzą...

Miałam okazję przeczytać książkę autorstwa Lucy Maud Montgomery pt. „Ania z Zielonego Wzgórza”. Jest to opowieść o jedenastoletniej Ani, która miała bardzo ciężkie dzieciństwo, ale z czasem wszystko w jej życiu zaczyna się układać i zmieniać na lepsze. Czytając czujesz, że jesteś jednym z uczestników tej fantastycznej przygody. Razem z bohaterką, jej opiekunami i przyjaciółmi, przeżywasz smutki i radości, bierzesz udział w ich życiu, razem tworzycie historię. Twoja wyobraźnia pracuje, widzisz wszystko, to co oni widzą: zielony krajobraz ciągnący się po horyzont, wzburzone fale morza, czerwone niczym cegła uliczki. Tę książkę zabrałabym z sobą wszędzie, nawet na koniec świata.
Główna bohaterka, jak wspomniałam, miała ciężkie dzieciństwo. Gdy jej rodzice zmarli, w wieku 3 miesięcy została sierotą. Gdy podrosła na tyle, aby być użyteczną, brały ją na wychowanie różne rodziny, ale głownie po to, aby opiekowała się małymi dziećmi. Dopiero w wieku 11 lat zamieszkała na stałe z rodzeństwem Cuthbertów. Od tego czasu w mieście Avolnea wiele się zmieniło. Ania zaczęła chodzić do szkoły. Była najlepszą uczennicą. Wyrosła na piękną kobietę o miękkim sercu, pełną zdrowego rozsądku.
Książka ogólnie jest bardzo optymistyczna i pełna ciekawych wątków. Pozwala uwierzyć człowiekowi, że wszystkie marzenia mogą się spełnić, tylko trzeba w nie wierzyć i dążyć do tego ze wszystkich sił. Najlepszym przykładem będzie znalezienie z czasem przez Anię wymarzonego domu, przyjaciółki od serca, a także posiadanie pięknej sukienki. Działania bohaterki udowadniają, że kiedy mocno się w coś wierzy, to na pewno się to zdarzy. Takie przesłanie niesie książka.
Dlaczego ta powieść tak wiele dla mnie znaczy? Ponieważ czuję niesamowite więzi z główną bohaterką, Anią Shirley. Nie miałam tak ciężkiego dzieciństwa jak ona, ale i mnie zdarzały się czasami niemiłe chwile. Podobnie jak młoda Ania dostrzegam w swojej urodzie mnóstwo wad. Mam nadzieję, że mnie, podobnie jak bohaterce, zmieni się opinia o wyglądzie.
Moim zdaniem opowieść o Ani, dziewczynce, której spełniają się prawie wszystkie marzenia, jest bardzo ciekawą i pouczającą książką. Lucy Maud Montgomery miała świetny pomysł na napisanie takiej wspaniałej powieści. Mam nadzieję, że wszystkie książki, które opisują dalsze losy rudowłosej Ani są równie pasjonujące i, że przeczytam je wszystkie „jednym tchem”.

Miałam okazję przeczytać książkę autorstwa Lucy Maud Montgomery pt. „Ania z Zielonego Wzgórza”. Jest to opowieść o jedenastoletniej Ani, która miała bardzo ciężkie dzieciństwo, ale z czasem wszystko w jej życiu zaczyna się układać i zmieniać na lepsze. Czytając czujesz, że jesteś jednym z uczestników tej fantastycznej przygody. Razem z bohaterką, jej opiekunami i...

Utwór pokazuje żywot fałszywej dziewczyny, która zrobi wszystko aby osiągnąć swoje cele. Często wpada w pułapkę własnych intryg. Ostatecznie sprawiedliwości staje się zadość. Jest to przykładem na to, że każdy zły czyn będzie prędzej czy później ukarany. Zagłębiając się w losy Balladyny nie da się oprzeć wrażeniu, że jest bardzo aktualną bohaterką. W dzisiejszym również są takie osoby. Współczesny świat ma w sobie wiele osób o podobnym charakterze. Coraz więcej jest egoistów, którzy myślą tylko o własnym interesie. Są w stanie zrobić wszystko, a nawet poświecić bliskie mu osoby tak jak bohaterka dramatu aby osiągnąć zamierzane cele i korzyści. Uważam, że każdy powinien znać genezę utworu i starać się odbiegać charakterem od głównej bohaterki. Książka mimo, że została napisana w wieku IX jest nadal aktualna. Juliusz Słowacki zawarł w niej kilka bardzo ważnych wątków i mimo, że jest pisana językiem archaicznym nie ma trudności w jej zrozumieniu. Bardzo polecam ten utwór wszystkim, którzy sądzą, że idąc drogą zła osiągną najwyższe cele bez kary za okropne czyny.
Balladyna jednak zostaje słusznie ukarana za swoje czyny i niemoralne życie. Podczas osądzania winnego za morderstwa i brak szacunku do matki uznała swoją winę. Wyrok wykonał najwyższy sędzia-Bóg poprzez zesłanie pioruna, który zabija Balladynę. Zło zostaje ukarane. Balladyna płaci najwyższą cenę za swoje okrutne czyny.

Utwór pokazuje żywot fałszywej dziewczyny, która zrobi wszystko aby osiągnąć swoje cele. Często wpada w pułapkę własnych intryg. Ostatecznie sprawiedliwości staje się zadość. Jest to przykładem na to, że każdy zły czyn będzie prędzej czy później ukarany. Zagłębiając się w losy Balladyny nie da się oprzeć wrażeniu, że jest bardzo aktualną bohaterką. W dzisiejszym również są...

Powieść Ireny Jurgielewiczowej to opowieść przygodowa, opisująca wakacyjne przygody przyjaciół, mieszkających w Olszynach. Celem książki jest przybliżenie nam życia Uli, Pestki, Mariana i Julka oraz tytułowego bohatera Zenka.
enek był w bardzo trudnej sytuacji rodzinnej jak i fizycznej. Jego matka zmarła, a ojciec się nim nie zajmował. Uciekł z domu z powodu pijaństwa ojca. Chciał odszukać wuja, u którego miał nadzieję znaleźć opiekę. Jednak po drodze skaleczył sobie nogę i musiał zatrzymać się w Olszynach do czasu, kiedy nie wyzdrowieje. Na szczęście czwórka przyjaciół postanowiła się nim zaopiekować. Zamieszkał na wyspie, gdzie codziennie pomagali mu nowi znajomi. Z początku im nie ufał, jednak po pewnym czasie uwierzył w ich dobre chęci.
Tak na prawdę nikt nie jest obcy nawet jeśli różni się od nas stanem materialnym, pozycją w społeczeństwie, wiekiem czy poglądami. Zawsze pozostaje człowiekiem i można się z nim zaprzyjaźnić.

Powieść Ireny Jurgielewiczowej to opowieść przygodowa, opisująca wakacyjne przygody przyjaciół, mieszkających w Olszynach. Celem książki jest przybliżenie nam życia Uli, Pestki, Mariana i Julka oraz tytułowego bohatera Zenka.
enek był w bardzo trudnej sytuacji rodzinnej jak i fizycznej. Jego matka zmarła, a ojciec się nim nie zajmował. Uciekł z domu z powodu pijaństwa ojca....

Jest w tym komiksie dużo odprężającej lekkości i humoru, zawartego w sytuacjach i grach słownych. Czyta się go szybko i przyjemnie. A poza tym przypomina mi lata dziecięce. Zaczytywałam się w podstawówce. Polecam.

Jest w tym komiksie dużo odprężającej lekkości i humoru, zawartego w sytuacjach i grach słownych. Czyta się go szybko i przyjemnie. A poza tym przypomina mi lata dziecięce. Zaczytywałam się w podstawówce. Polecam.

Ferdynand Wspaniały Ludwika Jerzego Kerna, jedna z najbardziej znanych książek dla dzieci, to opowieść o psie, któremu przyśniło się, że staje się człowiekiem. W tej nowej roli Pan Ferdynand, pełen ciekawości, wędruje na dwóch łapach poznając wspaniałości i uroki ludzkiego świata z psiej perspektywy. Spełnia swoje największe marzenia: jada w najlepszych restauracjach, odwiedza sławnego krawca, przechadza się najpiękniejszą ulicą w mieście budząc zachwyt otoczenia a nawet zdobywa złoty medal...
Ponadpokoleniowa rewelacja!

Ferdynand Wspaniały Ludwika Jerzego Kerna, jedna z najbardziej znanych książek dla dzieci, to opowieść o psie, któremu przyśniło się, że staje się człowiekiem. W tej nowej roli Pan Ferdynand, pełen ciekawości, wędruje na dwóch łapach poznając wspaniałości i uroki ludzkiego świata z psiej perspektywy. Spełnia swoje największe marzenia: jada w najlepszych restauracjach,...

Wiara towarzyszyła nam od zarania dziejów. Już w prehistorii ludzie oddawali cześć słońcu czy błyskawicom. My mieliśmy swojego Świętowida czy Kupałę, a co działo się z oświeconą Grecją i Rzymem to już inna historia. Historia, do której możemy się przybliżyć min. dzięki pisarstwu Jana Parandowskiego. Książka dzieli się na dwie części: w pierwszej przedstawiana jest mitologia ludu Greckiego, w drugiej- Rzymu. W każdej z tych części mamy odpowiednie wprowadzenie, owy prysznic czekający nas przed wejściem do basenu. A później... później pozostaje nam tylko nurkowanie wśród zawiłości boskich namiętności, mocy i zawiści, które dzięki lekkiemu piórowi Parandowskiego nie są aż tak zawiłe jakby się na początku wydawało. Serdecznie polecam każdemu, kto z mitologią nie miał jeszcze do czynienia, albo miał, ale zdążył już o niej zapomnieć. Wierzę, że "Mitologia" Jana Parandowskiego stanie się dla was natchnieniem i inspiracją.
Ja czytałam ją kilka razy...i to jest moja druga ulubiona lektura z lat szkolnych zaraz po "Kamienie na szaniec".

Wiara towarzyszyła nam od zarania dziejów. Już w prehistorii ludzie oddawali cześć słońcu czy błyskawicom. My mieliśmy swojego Świętowida czy Kupałę, a co działo się z oświeconą Grecją i Rzymem to już inna historia. Historia, do której możemy się przybliżyć min. dzięki pisarstwu Jana Parandowskiego. Książka dzieli się na dwie części: w pierwszej przedstawiana jest mitologia...

Bardzo sympatyczna książeczka.
Teraz przeczytała ja moja córka.Pamiętam, że tak spodobała mi się ta książeczka. A Plastusia to sama chciałam mieć takiego w piórniku.W książce prócz treści napisanej prostym językiem, znajdziemy barwne ilustracje przedstawiające przygody Plastusia i jego towarzyszy z piórnika.
Więc było miło jeszcze raz ją przeczytać i powspominać dzieciństwo.
Naprawdę polecam :)

Bardzo sympatyczna książeczka.
Teraz przeczytała ja moja córka.Pamiętam, że tak spodobała mi się ta książeczka. A Plastusia to sama chciałam mieć takiego w piórniku.W książce prócz treści napisanej prostym językiem, znajdziemy barwne ilustracje przedstawiające przygody Plastusia i jego towarzyszy z piórnika.
Więc było miło jeszcze raz ją przeczytać i powspominać...

Powieść „Szatan z siódmej klasy”, która jest dziełem Kornela Makuszyńskiego, to opowieść przygodowo - detektywistyczna, opisująca wakacyjne przygody siedemnastoletniego chłopca, Adasia Cisowskiego, znanego w całej szkole jako „Szatan” z racji, że umiał rozwiązać każdą zagadkę.
Większość akcji toczy się we wsi Bejgoła, gdzie mieszkał brat profesora Gąsowskiego, nauczyciela historii Adasia. Profesor poprosił Adasia o rozwiązanie tajemniczych kradzieży drzwi z dworku. Adaś pojechał wraz ze swoim nauczycielem do jego brata, ale głównie za sprawą jego bratanicy, w której Adaś podkochiwał się.

Chłopak próbował za wszelką cenę rozwikłać tę nurtującą zagadkę, choć było to niezmiernie trudne. Zaraz po przyjeździe wpadł na trop złodziei i szybko domyślił się, że chodzi tu o sprawę sprzed wielu lat. Z pamiętnika księdza Koszyczka, mieszkającego kiedyś u państwa Gąsowskich, dowiedział się, że cała historia rozpoczęła się podczas wojny napoleońskiej, kiedy do dworu zgłosili się dwaj francuscy żołnierze proszący o schronienie. Szczególne zainteresowanie wzbudził wśród domowników starszy z nich, jego tajemniczość i dziwny mały pakuneczek, z którym nigdy nie rozstawał się. Domyślono się, że chodzi tu o jakiś skarb, który zołnierz prawdopodobnie ukradł. A teraz jego rodacy chcą go odzyskać przysparzając rodzinie państwa Gąsowskich kłopotów. Adasia zaciekawił fakt kradzieży drzwi i domyślił się, że chodzi o wskazówkę odnalezienia ukrytego przed wyjazdem żołnierzy skarbu, napisaną na jakichś drzwiach domu. Adaś rozwiązywał sprawę krok po kroku z precyzją prawdziwego detektywa.

Mimo, iż książka ta napisana jest z humorem, nie brak w niej scen zapierających dech we piersi, takich jak dostanie się Adasia w ręce złodziei, gdy próbował rozwiązać jedną z wielu części tej łamigłówki. Jednak zawsze wychodził cało ze wszystkich opresji. Był na tyle sprytny, by oszukać ścigających go złoczyńców i odnaleźć skarb. Rozwiązanie tajemnicy znikających drzwi kosztowało go dużo wysiłku, jednak opłaciło się, gdyż znaleziono skarb, a Adaś poznał bliżej bratanicę profesora.

Powieść ta może nauczyć nas, że wszystkie zagadki i problemy można rozwiązać. Myślę, że jest to książka, która zaciekawi każdego, kto interesuje się powieściami przygodowymi i detektywistycznymi. Oprócz tego jest w niej wiele humoru sytuacyjnego i słownego. Z głównym bohaterem możemy wspólnie przeżyć niezwykłe przygody, które przybliżą nam Polskę okresu międzywojennego i życie nastolatków w tamtych czasach.

Powieść „Szatan z siódmej klasy”, która jest dziełem Kornela Makuszyńskiego, to opowieść przygodowo - detektywistyczna, opisująca wakacyjne przygody siedemnastoletniego chłopca, Adasia Cisowskiego, znanego w całej szkole jako „Szatan” z racji, że umiał rozwiązać każdą zagadkę.
Większość akcji toczy się we wsi Bejgoła, gdzie mieszkał brat profesora Gąsowskiego, nauczyciela...