Ocena książki na podstawie wspomnień z dzieciństwa. W tamtych czasach była to jedna z moich ulubionych lektur, ale nie mam pojęcia jak odebrałabym ją dzisiaj. Kiedyś wypożyczę z biblioteki i sprawdzę czy język tej opowieści nadal do mnie przemawia. Tymczasem na sam widok okładki od razu się uśmiechnęłam.

Ocena książki na podstawie wspomnień z dzieciństwa. W tamtych czasach była to jedna z moich ulubionych lektur, ale nie mam pojęcia jak odebrałabym ją dzisiaj. Kiedyś wypożyczę z biblioteki i sprawdzę czy język tej opowieści nadal do mnie przemawia. Tymczasem na sam widok okładki od razu się uśmiechnęłam.

Tak jak u Papcia Chmiela małpa Tytus się uczłowiecza, tak u Kerna uczłowieczyć się chce pies Ferdynand. Kapitalne te jego przygody! Szyje sobie ubranie na miarę, jada w restauracji, sypia w hotelu (najbardziej mi się podobało, jak dostał rachunek za pobyt i nie miał pieniędzy, więc wyrzucił ubranie przez okno i zbiegł schodami na czterech łapach jak zwykły pies!),i w ogóle przechadza się ulicami miasta i poznaje ludzki świat. Piękna i mądra opowieść dla dzieci w każdym wieku (i nie tylko - jako dorosły bawiłem się wytwornie!).

Tak jak u Papcia Chmiela małpa Tytus się uczłowiecza, tak u Kerna uczłowieczyć się chce pies Ferdynand. Kapitalne te jego przygody! Szyje sobie ubranie na miarę, jada w restauracji, sypia w hotelu (najbardziej mi się podobało, jak dostał rachunek za pobyt i nie miał pieniędzy, więc wyrzucił ubranie przez okno i zbiegł schodami na czterech łapach jak zwykły pies!),i w ogóle...

Jest to druga moja ulubiona książka z czasów szkoły podstawowej. Przygody psa dżentelmena, który od czasu do czasu przywdziewa melonik oraz nienaganny strój i rusza w świat. Abstrakcja do kwadratu ucząca nienachalnie wyobraźni i kultury bycia. Polecam!

Aby zaznajomić się z klimatem polecam: https://www.youtube.com/watch?v=hL0Z-uF1HUY&list=PLvwAEEkypa6A7wrh4NWfNQcSlhhs4ehFH

Jest to druga moja ulubiona książka z czasów szkoły podstawowej. Przygody psa dżentelmena, który od czasu do czasu przywdziewa melonik oraz nienaganny strój i rusza w świat. Abstrakcja do kwadratu ucząca nienachalnie wyobraźni i kultury bycia. Polecam!

Aby zaznajomić się z klimatem polecam: https://www.youtube.com/watch?v=hL0Z-uF1HUY&list=PLvwAEEkypa6A7wrh4NWfNQcSlhhs4ehFH

Dziękuję Nozomi za polecajkę, bo nadrabiam klasyczne pozycje dziecięce w ekspresowym tempie. Taki rok, gdzie postanowiłem sobie nieco pogrzebać w literaturze dla najmłodszych. Ma to swój urok, ponieważ, jak łatwo zauważyć, są to najczęściej polskie produkcje, do których nie zaglądałem za małolata. Dosyć surrealistyczna pozycja, w której pies - tytułowy Ferdynand zakłada marynarkę, wiązany krawat i melonik, by upodobnić się do człowieka. Przeżywa iście pythonowskie przygody. Styka się z ludzką przypadłością do luksusu i kosztowności. Nocuje w hotelu, zjawia się na pokazie (wystawie psów),a nawet próbuje robić za bagaż. Gdzie windą, jak rakieta wystrzeliwuje w przestrzeń fizyczne ciało razem z dyrektorem wspomnianego hotelu. Jest to szalone, jak szalona była wyprawa do fabryki czekolady u brytyjskiego pisarza Dahla. Podobny poziom absurdu, nonsensu czy brak reguł wyobraźni. Humor szczególny, bo miotający nieprawdopodobnymi wydarzeniami na pograniczu złamanego Sci-Fi, brytyjskiej szkoły z ironiczną postawą (a nie powiem - angielski humor zawsze mi pasował ze względu na nieograniczenia). Tutaj podobny vibe - tak nierealne, oderwane od kanonów, że wspaniołomyślnie zainscenizowane. Jeśli lubicie komedie, w której dzieją się dziwne rzeczy, to jak najbardziej zachęcam.

Dziękuję Nozomi za polecajkę, bo nadrabiam klasyczne pozycje dziecięce w ekspresowym tempie. Taki rok, gdzie postanowiłem sobie nieco pogrzebać w literaturze dla najmłodszych. Ma to swój urok, ponieważ, jak łatwo zauważyć, są to najczęściej polskie produkcje, do których nie zaglądałem za małolata. Dosyć surrealistyczna pozycja, w której pies - tytułowy Ferdynand zakłada...

Nie jest to jedna z moich ulubionych lektur szkolnych, ale można się nieco pośmiać i spojrzeć na świat z innej perspektywy.

Nie jest to jedna z moich ulubionych lektur szkolnych, ale można się nieco pośmiać i spojrzeć na świat z innej perspektywy.

Zaraz po "Tapatikach" moja ulubiona książka z dzieciństwa. Czytałam ją chyba z dziesięć razy :)

Zaraz po "Tapatikach" moja ulubiona książka z dzieciństwa. Czytałam ją chyba z dziesięć razy :)

Gwiazdka więcej za bardzo dobre wrażenia z dzieciństwa. Czytane dziś trochę razi brakiem ciągłości między przygodami. No i Ferdynand jest odrobinę antypatycznym dandysem i bon vivantem. Ale język jest świetny i poczucie humoru niezłe.

Gwiazdka więcej za bardzo dobre wrażenia z dzieciństwa. Czytane dziś trochę razi brakiem ciągłości między przygodami. No i Ferdynand jest odrobinę antypatycznym dandysem i bon vivantem. Ale język jest świetny i poczucie humoru niezłe.

Książka dzieciństwa. Po prostu ją kocham, nic dodać nic ująć.

Książka dzieciństwa. Po prostu ją kocham, nic dodać nic ująć.

Cudowna rzecz z czasów dzieciństwa z pięknymi ilustracjami. Piękny też był serial animowany. Kultowe!

Cudowna rzecz z czasów dzieciństwa z pięknymi ilustracjami. Piękny też był serial animowany. Kultowe!

Co się dzieje, gdy pies o imieniu Ferdynand postanawia nagle, że będzie chodził na dwóch nogach? Szybko okazuje się, że samo chodzenie na dwóch nogach mu już nie wystarcza, więc postanawia uda się do krawca uszyć sobie ubrania, do restauracji, spędza noc w hotelu i nawet jest jurorem podczas konkursu psów.
Lubiłam tę opowieść, gdy byłam dzieckiem. Teraz podobała mi się mniej, ale scenka w restauracji, gdy Ferdynand zajada się kością sprawiła, że śmiałam się na głos.

Co się dzieje, gdy pies o imieniu Ferdynand postanawia nagle, że będzie chodził na dwóch nogach? Szybko okazuje się, że samo chodzenie na dwóch nogach mu już nie wystarcza, więc postanawia uda się do krawca uszyć sobie ubrania, do restauracji, spędza noc w hotelu i nawet jest jurorem podczas konkursu psów.
Lubiłam tę opowieść, gdy byłam dzieckiem. Teraz podobała mi się...