Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mgła" to nietuzinkowa powieść autorstwa debiutującej Aleksandry Świderskiej. I uważam, że bardzo udany.
Twoja przeszłość zawsze Cię dosięgnie. Brzmi banalnie, ale za to jak bardzo prawdziwie. Niejeden psycholog potwierdzi jak istotny wpływ ma ona na naszą osobowość i życiowe decyzje.
Narkotyki, przypadkowy seks, małoletni kochankowie to codzienność Konrada - homoseksualisty, biznesmena, gangstera i właściciela gejowskich klubów. To właśnie na niego spada podejrzenie, kiedy Wrocławiem wstrząsa informacja o makabrycznym morderstwie młodego chłopaka. Ciało chłopca okaleczono, pozbawiono genitaliów i jak śmiecia porzucono w kanałach. Do sprawy zostaje przydzielony Adam Aleksandrowicz, detektyw wrocławskiej policji mający na swoim koncie same sukcesy oraz Elka Soyta, jego partnerka - policjantka, psycholog i profilerka w jednym. Adam to typowy facet po przejściach...brak rodziny, uzależniony od leków i alkoholu, jest niesamowicie podatny na pokusy czyhające w świecie Konrada.
To opowieść o zemście, zaborczej miłości, pragnieniu odnalezienia samego siebie, o demonach - które nie dają spać, przemocy - która niszczy rodzinę i braku zrozumienia u najbliższych. Od samego początku fabuła mnie wciągnęła, a wątek przedstawiający relację policjanta i gangstera dobrze dopracowany. Autorka postarała się opisać relację między mężczyznami w sposób smaczny i wyważony. Akcja toczy się swoim torem, a i wątek kryminalny jest ciekawy. Zakończenie jest oczywiste, ale i zaskakujące. Bardzo jestem ciekawa co wydarzy się dalej. Zdecydowanie moje klimaty, więc na pewno sięgnę po kontynuację. Polecam!!

"Mgła" to nietuzinkowa powieść autorstwa debiutującej Aleksandry Świderskiej. I uważam, że bardzo udany.
Twoja przeszłość zawsze Cię dosięgnie. Brzmi banalnie, ale za to jak bardzo prawdziwie. Niejeden psycholog potwierdzi jak istotny wpływ ma ona na naszą osobowość i życiowe decyzje.
Narkotyki, przypadkowy seks, małoletni kochankowie to codzienność Konrada -...

"Oto twoje nuty. Wybierz dobrze, bo od twojego ruchu zależy melodia ich życia"

Remigiuszowi Mrozowi pomysłów na książki nie brakuje. Na swoim koncie ma już ich bardzo dużo, w tym kryminały, powieści sensacyjne, thrillery, science fiction... innymi słowy trafia do wielbicieli różnych gatunków.
"Behawiorysta" zaczyna się z przytupem. Zamachowiec przetrzymuje na terenie przedszkola dzieci i ich wychowawców. Nie ma żadnych żądań, przez co policja jest bezsilna i nie bardzo potrafi się odnaleźć w zaistniałej sytuacji. Grozi, że ich zabije oraz rozpoczął swoje paskudne show. A właściwie koncert. "Koncert krwi", jak sam je nazwał, transmitując swoje poczynania drogą internetową na oczach widzów dokonuje morderstwa, po czym...poddaje się.
Naiwnością byłoby jednak sądzić, że to koniec poczynań Kompozytora. Koncert trwa, a ich pomysłodawca angażuje w niego widzów, proponując im możliwość podejmowania decyzji na temat cudzego życia i śmierci.
Tytułowym bohaterem jest Gerard Edling, specjalista od komunikacji niewerbalnej, były opolski prokurator, zwolniony dyscyplinarnie ze służby po "sprawie z dziewczyną", i który spalił za sobą mosty w całym lokalnym policyjno-prokuratorskim światku. Z żoną i synem tak naprawdę nic go nie łączy, chyba jedynie wspólny dach i nazwisko. Jest on specyficzną postacią, która nie każdemu przypadnie do gustu. To dżentelmen jakich mało, wykazujący się wręcz nadmierną dbałością o poprawność językową.
Kiedy zamachowiec zamyka się z dziećmi i im grozi, była podopieczna Edlinga, Beata Drejer zwraca się do niego nieoficjalnie o pomoc. Być może niezwykłe umiejętności "czytania z ludzi" jakie posiada Gerald pomogą w odkryciu prawdy.
"Behawiorysta" to mroczny, pełen okrucieństwa dreszczowiec tylko dla czytelników o mocnych nerwach. Mróz nie szczędzi tu brutalnego rozlewu krwi i okrucieństwa w najczystszej postaci. Zbrodnie na dzieciach budzą w odbiorcy szczególne emocje.
Książka pod względem technicznym jest bardzo dobrze dopracowana. Szczególnie wątki psychologiczne. Postacie są barwne i nieszablonowe. Powieść intryguje i wciąga z każdą kolejną stroną. Zmusza nas do zastanowienia i odpowiedzi przed samym sobą na pytania, które nie są proste. Mróz zaczął "z grubej rury", ale akcja właściwie nigdy nie zwalnia tempa. Książka obfituje w jej zwroty i zaskakujące wydarzenia, a całość ma słodko-gorzki wydźwięk. Odkrywa zawiłości ludzkiej psychiki, zdolność człowieka do okrucieństwa, różnie pojmowana przez nas sprawiedliwość i mrok, kryjący się gdzieś tam głęboko i który wystarczy lekko szturchnąć, by zaczął się ujawniać. Fabuła skonstruowana w atrakcyjny sposób, że nie można się wręcz oderwać od lektury.
"Behawiorysta" to niewątpliwie lektura wobec której nie przejdziecie obojętnie. To książka, która potrafi wryć się w głowę na długo.
Bardzo wam polecam. Warto przeczytać!

"Oto twoje nuty. Wybierz dobrze, bo od twojego ruchu zależy melodia ich życia"

Remigiuszowi Mrozowi pomysłów na książki nie brakuje. Na swoim koncie ma już ich bardzo dużo, w tym kryminały, powieści sensacyjne, thrillery, science fiction... innymi słowy trafia do wielbicieli różnych gatunków.
"Behawiorysta" zaczyna się z przytupem. Zamachowiec przetrzymuje na terenie...

"Pisarze sami w sobie nie istnieją, nawet jeżeli w szufladach ich biurka zalegają całe tomy powieści. Do bycia pisarzem nie wystarczy też rodzina i przyjaciele. Czytelnik jest nieodzowny"

Iwona Banach ma ten sam dar, który miała Joanna Chmielewska. Rozśmiesza czytelnika od pierwszej do ostatniej strony jej powieści.
Jeden z blogerów Rapacholin, by zwiększyć swoje zasięgi w sieci i tym samym popularność, wymyślił grę w morderstwo w plenerze. Do jej udziału zaprosił blogerów, którzy nie znali się osobiście, ale rywalizują ze sobą w sieci. I oczywiście wszystko poszło nie tak...nie tak jak sobie zaplanował.
Na blogowisku dochodzi do morderstwa. Ginie jedna z zaproszonych do gry blogerek. Dziewczyna z roli mordercy stała się ofiarą - bardzo nieżywą.
Na miejsce przybywa para policjantów - Sebastian i Paula - i rozpoczynają żmudne śledztwo. Wkrótce zostaje znalezione kolejne ciało. Zbrodni dokonane w ten sam sposób jak pierwszej - nóż w piersi. Każdy z blogerów zaczyna bać się o swoje życie. W dochodzeniu najwięcej miesza jeszcze ciotka z zaświatów...
Autorka bierze pod lupę środowisko pisarzy i ich recenzentów. W bardzo zabawny sposób opisuje absurdalne sytuacje z internetu. Na podstawie tych dwóch grup pokazała skomplikowane relacje, układy i układziki, siłę postów i jakość, hejt, klikalność, serduszkowalność i anonimowość.
Z przyjemnością śledziłam poczynania bohaterów, zabawne sytuacje oraz przebieg śledztwa. A zagadka morderstw okazała się nie łatwa do rozwiązania. Akcja biegnie szybko i jest zakręcona. Momentami naprawdę się ubawiłam.
Polecam!!! Czysty relaks i przyjemność. :D

"Pisarze sami w sobie nie istnieją, nawet jeżeli w szufladach ich biurka zalegają całe tomy powieści. Do bycia pisarzem nie wystarczy też rodzina i przyjaciele. Czytelnik jest nieodzowny"

Iwona Banach ma ten sam dar, który miała Joanna Chmielewska. Rozśmiesza czytelnika od pierwszej do ostatniej strony jej powieści.
Jeden z blogerów Rapacholin, by zwiększyć swoje zasięgi...

Jeśli podczas czytania lubicie się bać i pragniecie uczucia narastającego napięcia to "Dziecięcy kram" jest książką, którą zdecydowanie mogę Wam polecić. Miłośnicy thrillerów oraz powieści grozy sięgając po książkę Daniela Radziejewskiego będą w pełni usatysfakcjonowane. Historia stworzona przez autora mocno wbija się w nasze czytelnicze komórki nerwowe, sprawiając że poziom adrenaliny utrzymuje się na maksymalnych obrotach.
Akcja powieści rozgrywa się w Sao Paulo w Brazylii. Mała Klara Silva jest przerażona kiedy widzi w swojej sypialni ducha dziewczyny, jej mama tłumaczy, że ta przypadłość jest w rodzinie dziedziczna. W niedługim czasie dziewczynka traci oboje rodziców. Wracając do domu widzi karetkę i dowiaduje się, że jej mama umarła na zawał, a tata zniknął i nikt nie wie co się z nim stało. Klara nie mając żadnej rodziny trafia do domu dziecka.
Wiele lat później Klara samotnie wychowuje syna i boryka się z licznymi problemami. Nie ma domu ani stałej pracy, a Sao Paulo, w którym żyje to niezbyt przyjazna metropolia... Przypadek jednak sprawia, że los się do dziewczyny uśmiecha. Poznaje tajemniczego właściciela sklepu o uroczej nazwie DZIECIĘCY KRAM. Alonso Bastos wraz ze swoim upośledzonym pomagierem ratują ją z opresji... by zaproponować zarówno zatrudnienie w sklepie, jak i mieszkanie. Jednak to, co z początku wygląda na uśmiech losu, okazuje się mieć dużo mroczniejszą stronę. Kim naprawdę jest Alonso Bastos? Co ukrywa? Jakie ponure sekrety kryje dom i sam DZIECIĘCY KRAM?
To co zrobiło na mnie ogromne wrażenie to ulice brazylijskiej metropolii. Tutaj niewyobrażalna bieda faveli wymienia się równie niepojętym luksusem bogatych dzielnic, desperacja ludzi bezdomnych, pozbawionych pracy czy perspektyw, uzależnionych od alkoholu i narkotyków nakłada się na obraz białych garniturów.
Historia od początku intryguje i zaskakuje. Każda kolejna strona podsyca ciekawość. I to napięcie. Robi się niebezpiecznie. Martwimy się o życie Klary i jej synka. Nic tu nie jest oczywiste. Powoli dotrzemy z bohaterką do prawdy, która okaże się porażająca.
"Dziecięcy kram" to naprawdę świetna książka. Przejmująca opowieść o samotności, poszukiwaniu tożsamości, upiorach, utracie i trudnej drodze do prawdy. Drodze, która wyzwoli. Czyta się naprawdę dobrze. Jest ciekawa. Trzyma czytelnika w niewiedzy do samego końca. Myślę, że na długo zapadnie mi w pamięci.
Czy polecam? Zdecydowanie tak.

Jeśli podczas czytania lubicie się bać i pragniecie uczucia narastającego napięcia to "Dziecięcy kram" jest książką, którą zdecydowanie mogę Wam polecić. Miłośnicy thrillerów oraz powieści grozy sięgając po książkę Daniela Radziejewskiego będą w pełni usatysfakcjonowane. Historia stworzona przez autora mocno wbija się w nasze czytelnicze komórki nerwowe, sprawiając że...

W tym roku obiecałam sobie zmianę...czyli częstsze sięganie po twórczość rodzimych pisarzy i pisarek. Tym razem mój wybór padł na powieść "Wampir" Wojciecha Chmielarza, gdyż nie miałam jeszcze okazji czytać żadnej książki jego autorstwa.
Jest to pierwszy tom z cyklu o prywatnym detektywie Dawidzie Wolskim, któremu daleko do przykładnego obywatela. Mężczyzna zajmuje się głównie drobnymi zleceniami takimi jak śledzenie niewiernych małżonków, ale tym razem zostaje zaangażowany do zbadania śmierci 21-letniego studenta. Oficjalnie Mateusz popełnił samobójstwo skacząc z dachu jednego z gliwickich wieżowców. Jednak matka chłopaka nie wierzy w przedstawioną przez policję wersję wydarzeń, twierdząc, że Mateusz nie miał powodu by podejmować taką decyzję. Zadaniem Wolskiego jest zatem ustalenie prawdziwej przyczyny śmierci chłopaka.
Choć początkowo zlecenie wydaje się łatwym sposobem na wyciągnięcie od zdesperowanej matki pieniędzy, okaże się, że sprawa jest bardziej skomplikowana. Śmierć Mateusza niespodziewanie połączy się z zaginięciem młodej poszukiwanej przez całe miasto gimnazjalistki - Alicji.
"Wampira" łyknęłam w niecały jeden dzień. To niewielkich rozmiarów książka napisana poprawnie. Jest tajemnicza śmierć młodego chłopaka. Jest detektyw, który nieco kontrowersyjnymi metodami uparcie dąży do celu. Jest wreszcie świat młodych ludzi - ten realny, przeplatany z wirtualnym i wątki, które sprawiają, że nie raz próbowałam sobie przypomnieć co ja robiłam w wieku 15-16 lat. No...to jednak były inne czasy.
Wojciech Chmielarz umiejętnie łączy wiele wątków, ubarwiając narracje komentarzami pochodzącymi z internetowych dyskusji. Mamy więc rasowy kryminał. Autor snuje opowieść o ciemnej stronie Gliwic, młodzieży żyjącej dorosłym życiem i wyrządzającej zło. Nic nie jest takie jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Czytelnik z zapartym tchem śledzi poczynania detektywa w oczekiwaniu kiedy powinie mu się noga. Dodatkowym atutem książki jest świetnie opisana atmosfera Gliwic. Blokowiska, zaduch knajp i wreszcie kultowa w owym czasie dyskoteka Bravo.
I choć w "Wampirze" brakuje pozytywnego bohatera ja tą gorzko-smutną historię kupuję bez zastrzeżeń. Polecam!

W tym roku obiecałam sobie zmianę...czyli częstsze sięganie po twórczość rodzimych pisarzy i pisarek. Tym razem mój wybór padł na powieść "Wampir" Wojciecha Chmielarza, gdyż nie miałam jeszcze okazji czytać żadnej książki jego autorstwa.
Jest to pierwszy tom z cyklu o prywatnym detektywie Dawidzie Wolskim, któremu daleko do przykładnego obywatela. Mężczyzna zajmuje się...

"NIE KAŻDY, KTO ZABŁĄDZIŁ WE MGLE, ODNAJDZIE DROGĘ DO DOMU"

"Ludzie z mgły" to moje drugie spotkanie z Izabelą Janiszewską. Słyszałam dużo dobrego o tej autorce, więc po przeczytaniu "W szponach" zdecydowałam się sięgnąć po ten tytuł.
W małym miasteczku, Sinicach, ginie kilkunastoletnia Alicja Jarosz. Córka miejscowego lekarza. Panienka z tak zwanego dobrego domu. Wyszła do Kościoła i nie wróciła. Ojciec, matka i brat zgłaszają zaginięcie na policję. Śledztwo powierzone zostało komisarzowi Krzysztofowi Lipskiemu i aspirant Weronice Sowińskiej. Policyjna, żmudna robota zaczyna się toczyć swoim tempem. Gdyby nie szokująca informacja, że prowadzący dochodzenie był z zaginioną na krótko przed jej zaginięciem.
Okazuje się, że Alicja nie jest pierwszą nastolatką, która zaginęła we mgle. Niepokój wśród mieszkańców narasta, gdy dwa miesiące później z mgły wyłania się mężczyzna. Nie wie kim jest i dlaczego ma przy sobie naszyjnik Alicji. Śledczy muszą odkryć co kryje się we mgle. Czy miejscowe legendy okażą się prawdą? A może prawda jest jeszcze bardziej przerażająca niż myślą?
Pochłaniając kolejne strony, natrafimy na kolejne postaci, z których każda ma coś do ukrycia. Nikt w tej książce nie jest od razu czarny czy biały. Jawią nam się w różnych odcieniach szarości i dopiero gdy odkrywamy ich sekrety, okazują się dobrzy lub źli.
W historię o poszukiwaniach Alicji wpleciona jest jeszcze jedna opowieść. To fragmenty opowiadające o życiu dzielnej matki, która samotnie opiekuje się ciężko chorym synkiem. Dziecko cierpi na wiele dolegliwości, a samodzielna kobieta poświęca całą siebie, aby go wyleczyć. Niestety prawda o niej, o bólu i chorobach chłopca to niezwykle skomplikowana kwestia. A odkrycie prawdziwych powodów jej zachowania wzbudziła we mnie wstręt.
"Ludzie z mgły" to opowieść wielotorowa. Dzieje się tu dużo i szybko. Momentami przytłaczała mnie ilość odkryć, zawirowań i zbiegów okoliczności, ale mogę przymknąć oko, bo sama tajemnica jest doskonale ukryta. Nic nie jest oczywiste. Musimy wytężyć umysł, aby połączyć ze sobą kropki, a i tak na koniec okaże się, że jedną kropkę ominęliśmy.
Książka napisana jest językiem, który znakomicie odzwierciedla klimat. Autorka darowała nam zbędne treści, cukierkowe melodie, czy też skrupulatne upiększenia poetyckie, a zafundowała twardą literaturę, konkret na miarę solidnego kryminału.
Fabuła pozostanie w pamięci na długo po jej przeczytaniu. "Ludzie z mgły" wciąga od pierwszej strony i wywołuje ciarki na całym ciele. Mroczny małomiasteczkowy klimat jest po prostu obłędny. Tajemnica goni tajemnicę. Nic nie jest oczywiste, a gęstą atmosferę można kroić nożem. Akcja powieści jest dynamiczna, szybko się rozwija do przodu, co nie pozwala odłożyć jej nawet na chwilę. Finał tej historii jest zaskakujący, choć żeby do niego dotrzeć trzeba przebrnąć przez gąszcz kłamstw, tajemnic i lokalnych legend.
To naprawdę dobrze napisany kryminał psychologiczny. Izabela Janiszewska po raz kolejny stworzyła opowieść o funkcjonariuszach, którzy czasem mają swoje za uszami.
Polecam sięgnąć po tę pozycje, zanurzyć się w jej mgle, poznać jej tajemnice, sekrety mieszkańców Sinic i zobaczyć, co też kryje się w tej bieli.

"NIE KAŻDY, KTO ZABŁĄDZIŁ WE MGLE, ODNAJDZIE DROGĘ DO DOMU"

"Ludzie z mgły" to moje drugie spotkanie z Izabelą Janiszewską. Słyszałam dużo dobrego o tej autorce, więc po przeczytaniu "W szponach" zdecydowałam się sięgnąć po ten tytuł.
W małym miasteczku, Sinicach, ginie kilkunastoletnia Alicja Jarosz. Córka miejscowego lekarza. Panienka z tak zwanego dobrego domu. Wyszła...

"Baldur" to thriller psychologiczny autorstwa Bereniki Leonard i Piotra Mikołajczaka, pisarzy od lat mieszkających na Islandii.
Pozycja to znacznie więcej niż kryminał, choć fani Nordic hoir odnajdą tam coś, za co kochamy ten gatunek: jest tajemnica, jest policyjnie, ale też jest psychologicznie, obyczajowo i czasami wręcz przerażająco.
Na Islandii poznajemy dziennikarza Baldura Ingvara Péturssona, który dokumentuje zbrodnię mającą wpływ na całe społeczeństwo. Wrzucony przez niego do sieci film z tego wydarzenia komplikuje jego i tak niełatwe życie. Kłopoty rodzinne, finansowe, a do tego jeszcze najlepszy przyjaciel, który przestał się odzywać i nie wrócił z wyjazdu na Grenlandię. W tym samym czasie towarzyszymy Mariuszowi Grabskiemu mieszkającemu niedaleko słowackiej granicy we wsi Strugi w Beskidzie Niskim. Autorzy znakomicie oddali tu klimat lat dziewięćdziesiątych i specyfikę wsi. Co łączy te pozornie niepowiązane osoby? Jaka tajemnica z przeszłości może aż tak komplikować obecne życie?
Z każdym rozdziałem autorzy zgrabnie przeprowadzają czytelnika z jednego planu na drugi, stopniowo łącząc te dwa pozornie niepowiązane ze sobą miejsca i wydarzenia w jedną całość. Poznajemy w ten sposób postacie, które rozpisane są z rozmachem i ciekawym rysem psychologicznym.
Mi było nie łatwo oderwać się od historii, choć znajdowałam w niej fragmenty, na które moje wnętrze reagowało nieprzyjemnie. Trudno mi było zrozumieć, że niektóre postacie mogą być tak zepsute i kieruje nimi tylko zło.
"Baldur" jest napisany bardzo plastycznie, wręcz filmowo. Mimo, że to dopiero pierwszy tom z zaplanowanej trylogii, to czuć w nim potencjał na produkcję Netflixa. Naprawdę przeczytałam z przyjemnością i z całego serca polecam każdemu kto lubi takie klimaty i oczywiście Islandię.

"Baldur" to thriller psychologiczny autorstwa Bereniki Leonard i Piotra Mikołajczaka, pisarzy od lat mieszkających na Islandii.
Pozycja to znacznie więcej niż kryminał, choć fani Nordic hoir odnajdą tam coś, za co kochamy ten gatunek: jest tajemnica, jest policyjnie, ale też jest psychologicznie, obyczajowo i czasami wręcz przerażająco.
Na Islandii poznajemy dziennikarza...

George Stroud jest dziennikarzem w wielkim koncernie prasowym Earla Janotha. Jest też człowiekiem, któremu życie udało się nieszczególnie. Rodzina, powtarzalność rzeczy, dom - to wszystko elementy frustracji bohatera. Nawet obrazy, które kolekcjonuje, płótna Luise Patterson, straciły już na wartości.
I nagle coś się zmienia. George poznaje kobietę. Niezwykłą, piękną i tajemniczą Pauline Delos. Romans ma posmak zakazanego owocu nie tylko z powodu zdrady małżeńskiej, ale ekscytuje dlatego, że kobieta jest kochanką Janotha.
Pewnego wieczoru Stroud odprowadza Pauline do domu, gdzie chwilę później przyjeżdża do niej Janoth. Pomiędzy nim a kochanką dochodzi do kłótni, w wyniku której wydawca zabija kobietę. Udaje mu się zatrzeć ślady i wszystko by wróciło do normy, gdyby nie fakt, że Earl wchodząc do mieszkania Pauline dostrzega człowieka, który mu się przygląda. Nie wie, że został rozpoznany...a sam nie wie kim był ten mężczyzna. Ten niewygodny świadek jest jedynym człowiekiem, który może potwierdzić obecność Janotha na miejscu zbrodni. Tym świadkiem jest George Stroud.
Fearing był bez wątpienia jednym z pierwszych pisarzy, którzy skonstruowali pułapkę na głównego bohatera w taki sposób, by on sam został zmuszony do wymyślenia metody jak w nią wpaść. I ta klasyczna, wciągająca intryga nie raz będzie się przewijać w powieściach kryminalnych.
Czyta się ją dosyć szybko, mimo 60 lat od premiery. Pomysł miał dobry, czego dowodem są choćby dwie adaptacje filmowe tej książki. Główny bohater to postać nietuzinkowa i ciekawa. A jednak pewna nonszalancja w prowadzeniu narracji, rozpisanej na głosy bohaterów trochę mnie denerwowała.

George Stroud jest dziennikarzem w wielkim koncernie prasowym Earla Janotha. Jest też człowiekiem, któremu życie udało się nieszczególnie. Rodzina, powtarzalność rzeczy, dom - to wszystko elementy frustracji bohatera. Nawet obrazy, które kolekcjonuje, płótna Luise Patterson, straciły już na wartości.
I nagle coś się zmienia. George poznaje kobietę. Niezwykłą, piękną i...

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Izabeli Janiszewskiej i myślę, że nie ostatnie. Bardzo podobała mi się ta książka i mam nadzieję, że inne są w podobnym klimacie. O dziwo nigdy nie słyszałam o jej książkach.
Rok 1996. Czternastoletnia córka nauczyciela wychowania fizycznego Jakuba Czai zostaje brutalnie zgwałcona przez grupę niezidentyfikowanych sprawców. Zawiedziony postawą policjantki przyjmującej zgłoszenie, mężczyzna postanawia wymierzyć sprawiedliwość na własną rękę, w przekonaniu, że jednym ze oprawców jego najdroższej córeczki jest zdemoralizowany młodzieniec Wiktor "Szajba" Szajbiński. Przyłapany na gorącym uczynku, zrozpaczony samotny ojciec zwierza się jednemu z uczniów, 17-letniemu Sebastianowi "Cichemu" Cicheckiemu, kochanemu bratu pięcioletniej Wiktorii i znienawidzonemu synowi nadużywającego alkoholu Ernesta.
Rok 2019. Julia Haner przeprowadza się wraz ze swoim sześcioletnim synem Beniaminem z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego, do domu, w którym dorastał jej niedawno zmarły mąż Adam. Kobieta liczy, że zmiana miejsca zamieszkania pomoże w odbudowaniu więzi z obwiniającym ją dzieckiem, ale jej nadzieję przekreśla nowy przyjaciel chłopca, przypuszczalnie wyimaginowana postać, na którą Benio zrzuca odpowiedzialność za niepokojące zdarzenia w jego otoczeniu, za karygodne czyny, których zapewne dopuszcza się zdruzgotany nieodwracalną stratą przedszkolak.
Powieść "W szponach" to stosownie trujący thriller psychologiczny o rozdzierającym bólu, palącej nienawiści i oślepiającym gniewie. O desperackiej pogoni za poczuciem sprawiedliwości, o zgubnej wierze w oczyszczające właściwości zemsty.
Fabuła płynie dwutorowo - w latach 90-tych i obecnie. Sami bohaterowie skrywają więcej tajemnic niż można było przypuszczać, a ich kolejne wybory - niekoniecznie słuszne - sprawiają, że muszą mierzyć się z ich konsekwencjami.
Co łączy dwie historie? Z pozoru nic, jednak z czasem odkrywane są kolejne karty, które pokazują, że historia Heli i Julii łączy więcej.
Książka wywołała we mnie ogromny niepokój i trzymała w garści. Fragmenty poświęcone Beniaminowi i jego "przyjacielowi" były chyba najmroczniejsze.
Narracja jest prowadzona w bardzo szybkim tempie. Autorka korzysta ze swej umiejętności kreowania napięcia w pełnej krasie. Akcja się nie rozwleka, a fabuła jest przemyślana.
Gorąco Wam polecam. To niebanalny thriller, który czeka na was. Czeka, aż pozwolicie się sobie w nim zanurzyć i się nim zaskoczyć, nawet bardzo. Udanej lektury!

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Izabeli Janiszewskiej i myślę, że nie ostatnie. Bardzo podobała mi się ta książka i mam nadzieję, że inne są w podobnym klimacie. O dziwo nigdy nie słyszałam o jej książkach.
Rok 1996. Czternastoletnia córka nauczyciela wychowania fizycznego Jakuba Czai zostaje brutalnie zgwałcona przez grupę niezidentyfikowanych sprawców....

"Trzy pierścionki" to trzeci tom z serii "Demony przeszłości".
Do Klary - policjantki pracującej w wydziale zajmującym się rozwiązywaniem archiwalnych spraw kryminalnych - zgłasza się mężczyzna, któremu lata temu zaginęła córka. Sprawa była dość głośna, gdyż kobieta spodziewała się dziecka, jednak mimo zaangażowania wielu służb, nie udało się ustalić co stało się z Dorotą. Dodatkowo jej mąż, który jako jedyny mógł mieć informacje na temat zaginięcia, rok później popełnił samobójstwo. Ale czy na pewno? Bo mężczyzna jest przekonany, że go widział w Krakowie i nawet zrobił mu zdjęcie.
Mimo drobnych niedociągnięć "Trzy pierścionki" Nataszy Sochy to nadal kryminał, który zainteresuje fanów gatunku. Fabuła pełna jest napięcia i tajemnic, a dwójka głównych bohaterów oraz ich relacje dodają historii głębi. Sprawdzi się jako lektura na jeden zimowy wieczór. Polecam!

"Trzy pierścionki" to trzeci tom z serii "Demony przeszłości".
Do Klary - policjantki pracującej w wydziale zajmującym się rozwiązywaniem archiwalnych spraw kryminalnych - zgłasza się mężczyzna, któremu lata temu zaginęła córka. Sprawa była dość głośna, gdyż kobieta spodziewała się dziecka, jednak mimo zaangażowania wielu służb, nie udało się ustalić co stało się z Dorotą....

Natasza Socha choć jest znana z książek obyczajowych w ostatnim czasie próbuje swoich sił w nowym gatunku - kryminałach. I muszę przyznać, że wychodzi jej to bardzo dobrze.
"Calineczka" to drugi tytuł z serii "Demony przeszłości". To powieść dużo bardziej mętna, niepokojąca i ostatecznie przerażająca niż poprzedni tom, a mimo wszystko czytało mi się ją znacznie lepiej niż poprzednią.
Autorka przedstawia historię łączącą przeszłość z teraźniejszością, kiedy to zagadkowy morderca powraca, by siać śmierć i zniszczenie. Czy możliwe, żeby miał na sumieniu aż tyle skrzywdzonych kobiet i to na przestrzeni 30 lat? Wszystko wskazuje na to, że ziarno prawdy tkwi w dalekiej przeszłości, gdy zginęła Wiesława Miękosz.
Klara i Antoni, policjanci z Archiwum X, zaczynają drążyć coraz głębiej, ale napotykają ogólniki, które nie wnoszą nic do sprawy. Na szczęście ich skrupulatność, upór i zwracanie uwagi na detale sprawiają, że zaczyna się pojawiać jakiś punkt zaczepienia, a skrywane przez niektórych grzeszki nie mogą dłużej pozostać w ukryciu.
Mocną stroną pisarki jest także sposób, w jaki porusza trudne tematy, takie jak przemoc, traumy i władza. Natasza Socha wrażliwie podejmuje te kwestie, a zarazem ukazuje skalę problemu, jakim jest przemoc wobec kobiet, co czyni powieść nie tylko wciągającą, ale także ważną pod względem społecznym. Nie ukrywa brutalności zbrodni, ale równocześnie skupia się na psychologicznych aspektach postaci, co sprawia, że czytelnik może zrozumieć ich motywacje i zachowania. Umie budować napięcie i tworzy wyrazistych bohaterów.
Jeśli lubisz kryminały z ciekawą fabułą to polecam przeczytać.

Natasza Socha choć jest znana z książek obyczajowych w ostatnim czasie próbuje swoich sił w nowym gatunku - kryminałach. I muszę przyznać, że wychodzi jej to bardzo dobrze.
"Calineczka" to drugi tytuł z serii "Demony przeszłości". To powieść dużo bardziej mętna, niepokojąca i ostatecznie przerażająca niż poprzedni tom, a mimo wszystko czytało mi się ją znacznie lepiej niż...

"Puszka Pandory" autorstwa Nataszy Sochy rozpoczyna nowy cykl zatytułowany "Demony przeszłości", w którym dwójka policjantów na nowo rozpatruje zbrodnie sprzed lat.
Na poznański komisariat zgłasza się Nina, która prosi o ponowne zbadanie sprawy sprzed 10 lat. Chodzi o jej zaginionego brata Przemka, po którym ślad zaginął. Chłopak był na imprezie z kolegami z liceum i miał nocować u jednego z nich. Jednak tam nie dotarł. Policja wtedy nie rozwiązała sprawy i młodzieniec się nie odnalazł. Nie został też uznany za zmarłego. Kilku miesięczne dochodzenie oraz ponad dwuletnie poszukiwania rodziców zakończyło się fiaskiem. Powodem całego zamieszania staje się tytułowa "puszka Pandory" czyli pudełko po cukierkach, dokładnie takie samo jakie miał jej brat.
Sprawę wznawia dobra śledcza Klara Adamska z Archiwum X i jej nowy partner z Warszawy Antoni Praszyński. Co odkryją i do czego się dokopią?
Autorka poprzez swój krótki i nieskomplikowany tekst dobrze podkreśliła jak żmudna i trudna jest praca w policji. Dojście do rozwiązania sprawy sprzed lat wymaga wielu poświęceń, w tym wykorzystanie czasy przeznaczonego dla najbliższych.
Owszem jest zagadka i mord w tle, ale dopatrzyłam się wielu elementów obyczaju. "Puszka Pandory" to na pewno nie propozycja dla żadnych wrażeń czytelników.
Książki nie oceniam źle, przeczytałam szybko i z przyjemnością. Nie jest to coś wybitnego, ale idealne na zimowy wieczór.

"Puszka Pandory" autorstwa Nataszy Sochy rozpoczyna nowy cykl zatytułowany "Demony przeszłości", w którym dwójka policjantów na nowo rozpatruje zbrodnie sprzed lat.
Na poznański komisariat zgłasza się Nina, która prosi o ponowne zbadanie sprawy sprzed 10 lat. Chodzi o jej zaginionego brata Przemka, po którym ślad zaginął. Chłopak był na imprezie z kolegami z liceum i miał...

"Cornivia. Bluźnierstwo" to debiut Jonathana Holta i jednocześnie pierwsza część trylogii. To historia spójna i wielowątkowa dostarczająca wiele rozrywki, niezwykle wciągająca oraz przerażająca. Myślę, że każdy z Nas odbierze ją inaczej. Ja jako kobieta jestem przerażona okrucieństwem i nietolerancją jaka spotykała kobiety w przedstawionej historii. Holt ukazał nam obraz ludzkich serc i umysłów oraz zachowań w sytuacjach krytycznych.
Autor przenosi czytelników do Wenecji. Trwa noc La Befany: noc przebieranek, fajerwerków i zabawy. Jest głośno i kolorowo. W tym chaosie kapitan Katherina Tapo zostaje wezwana na miejsce odnalezienia ciała. Ofiarą jest kobieta w stroju katolickiego księdza. Dla opinii publicznej to świętokradztwo, jednak Kat i jej szef, detektyw pułkownik Aldo Piola, starają się zrozumieć dlaczego kobieta miała na sobie taki strój i kto mógł chcieć jej śmierci. Na właściwy trop naprowadzają ich tajemnicze tatuaże na ręku ofiary.
W tym samym czasie do amerykańskiej bazy wojskowej w Wenecji przybywa podporucznik Holly Bolland. Amerykanka wychowana we Włoszech ma w Camp Ederle zając się głównie inicjatywami społecznymi. Nie wie, że spotkanie z dziennikarką Barbarą Holton wplącze ją w aferę siegającą daleko w czasie i przestrzeni: aż do czasów rozpadu Jugosławii i związanych z nią wojen. Holly będzie musiała zdecydować komu chce być lojalna.
Równomiernie w tym czasie w Wenecji trwa proces znanego hakera Daniele Barbo odmówił władzom dostępu do serwerów założonego przez siebie portalu Cornivia.com. Portalu stanowiącego odbicie lustrzane Wenecji i zapewniającego użytkownikowi pełną anonimowość. Portalu, który ktoś usiłuje przejąć - a wsadzenie Barbo do więzienia ma mu w tym pomóc.
Nietrudno się domyślić, że losy trójki głównych bohaterów, Katheriny, Holly i Daniele w końcu się skrzyżują.
Trzeba mieć sporo wyobraźni, by połączyć historie o wojnie, kapłaństwie kobiet i portalu internetowego - i jeszcze więcej umiejętności by połączyć je logicznie.
"Cornivia. Bluźnierstwo" to dusze ludzkie spętane obrazami zbrodni wojennych. To także książka o uprzedzeniach i systemie, który nadal gardzi życiem ludzi odstających od większości. Ludzi innej wiary, innych przekonań, innych narodowości, kobiet. To także powieść o zabobonach i pogardzie ludzi, którzy powinni okazywać miłosierdzie i być przykładem tolerancji. Ukazuje nam problem anonimowości w internecie i tego co tam ludzie są w stanie zrobić, gdy mają ją zagwarantowaną.
Pozycja to udany i ciekawy debiut autora. Powieść czytało mi się niebywale szybko. Inteligentna. Wciągnęła mnie od pierwszych stron i zamierzam zabrać się za kolejne dwie z tej serii, bo ta zdecydowanie zaostrzyła mój apetyt. Polecam ją fanom kryminału, thrillerów, sensacji i intryg.

"Cornivia. Bluźnierstwo" to debiut Jonathana Holta i jednocześnie pierwsza część trylogii. To historia spójna i wielowątkowa dostarczająca wiele rozrywki, niezwykle wciągająca oraz przerażająca. Myślę, że każdy z Nas odbierze ją inaczej. Ja jako kobieta jestem przerażona okrucieństwem i nietolerancją jaka spotykała kobiety w przedstawionej historii. Holt ukazał nam obraz...

Główny bohater Piotr Klucha jest zakopiańskim detektywem. Ten niepozorny człowiek o bardzo trudnym charakterze i pesymistycznym podejściu do życia, ma "przeszłość". I to nie byle jaką. W obliczu krucjaty nowej ekipy rządzącej, pan Klucha miał nieszczęście pracować w WSI i... z hukiem z niej wylecieć. Teraz jako detektyw, szpieguje niewiernych małżonków, szuka psów i pije wódkę z góralami.
Afera, w którą wmieszał się prywatny detektyw zaczęła się niewinnie. Do drzwi biura zapukali załamani rodzice nastolatka, który pożegnał się z życiem na szczycie Świnicy. Zdarzenie wyglądało na samobójstwo - według zeznań świadków chłopak rozłożył ręce i skoczył w przepaść. Nie zostawił żadnego listu pożegnalnego, nie miał powodów, żeby się zabić... Dlaczego to zrobił? A może ktoś mu "pomógł"?
Detektyw przyjmuje zlecenie i całkowicie przypadkowo trafia w wir wydarzeń, które z samobójstwem chłopaka mają niewiele wspólnego.
Jacek Rębacz pisząc ten kryminał dla odmiany akcję umieścił nie w Londynie, Nowym Jorku, ani choćby w Moskwie. Ale w Zakopanem... na naszej polskiej ziemi. Każdy z Was był w Zakopanem, prawda? Krupówki, Gubałówka. Kasprowy Wierch, skocznia narciarska, te sprawy... Miłe, turystyczne miasto... A tu nieprawda. Bo za fasadą turystycznego raju kryją się brudy, które lepiej zamiatać pod dywan. Mieszkający przez pewien czas w Zakopanem autor postanowił zrobić inaczej i wyciągnął brudy na światło dzienne. Dzięki temu poznacie ten zimowy kurort od strony, od której najmniej byście się spodziewali.
Lewe interesy, chciwi górale, ceny z kosmosu, chińskie wyroby udające "oryginalne pamiątki z gór", przekręty budowlane i polityczne. Ksiądz Dyrektor, z którym władze konsultują ważne decyzje, prywata, wyzysk pracownika, praca na czarno w pensjonatach, mafia, korupcja, równi i równiejsi... długo można wymieniać. Opowieść niby fikcyjna, ale jej tło niebezpiecznie przypomina faktyczne wydarzenia. W szerszej perspektywie stolica Tatr staje się wręcz zwierciadłem, w którym odbijają się chyba wszystkie problemy ówczesnej Polski.
Powieść napisana z werwą, lektura przyjemnie wciąga, fabuła pełna zwrotów akcji, wszystko okraszone sporą dawką czarnego humoru i celnych spostrzeżeń na temat niewesołej rzeczywistości. Do tego bohater, którego łatwo polubić.
Idealna na jeden deszczowy wieczór. Polecam!

Główny bohater Piotr Klucha jest zakopiańskim detektywem. Ten niepozorny człowiek o bardzo trudnym charakterze i pesymistycznym podejściu do życia, ma "przeszłość". I to nie byle jaką. W obliczu krucjaty nowej ekipy rządzącej, pan Klucha miał nieszczęście pracować w WSI i... z hukiem z niej wylecieć. Teraz jako detektyw, szpieguje niewiernych małżonków, szuka psów i pije...

Historia "Wigilijnej zagadki" zaczyna się 22 grudnia w czasach nam współczesnych. Na Szetlandy przyjeżdża szóstka obcych dla siebie ludzi. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia otrzymują zaproszenie na Vailę - maleńką wyspę. Choć pomysł wydaje się absurdalny, zjawiają się na promie w Lerwick. I tak zaczyna się ich najdziwniejsza noc w ich życiu. Znajdująca się wśród zaproszonych sierżant Sarah MacLeod od początku spodziewa się kłopotów. Ani ona, ani pozostali goście nie są jednak w stanie przewidzieć finału przedświątecznej kolacji.
Surowy klimat i odosobniona miejscówka to doskonałe tło do kryminalnej historii w klasycznym wydaniu. Kolacja jest zaplanowana w szczegółach, ale jak nietrudno się domyślić wymyka się spod kontroli. Błyskotliwa dwójka śledczych będzie miała nie lada wyzwanie, aby doprowadzić sprawę do satysfakcjonującego finału. Tropiąc mordercę, na jaw wyjdą grzechy i grzeszki każdego z uczestników zaproszonych na kolację bożonarodzeniową.
Oprócz ładnego języka plusem powieści są również jej bohaterowie. Nie mogę wiele o nich napisać, ponieważ odkrywanie ich w trakcie lektury jest prawdziwą przyjemnością. Zatem w skrócie: mamy tajemniczego miliardera z mrukliwym majordomusem, jest policjantka, Włoch, podejrzanie cichy mężczyzna, aktorka oraz mężczyzna, który wżenił się w arystokratyczną szkocką rodzinę, a w zamku pojawił się wraz z teściową. Każda z kreacji jest niesamowita, każda przejawia własny oryginalny charakter.
Intryga oparta na klasycznych zasadach gatunku - zamknięte grono podejrzanych i zamknięte miejsce zdarzeń. Wśród nich morderca oraz detektyw, pozostali to widownia, która jednak skrywa własne sekrety, więc trudno wywnioskować kto nie mówi prawdy o zbrodni, a kto ma na sumieniu coś zupełnie innego.
Fanów klasyki kryminalnej czekają tu niespodzianki - autorka skrzętnie poukrywała w swojej powieści nawiązania do postaci i fabuły innych, dobrze znanych nam klasycznych tytułów.
"Wigilijna zagadka" to znakomita powieść o zbrodni i karze, konsekwencjach i skutkach wyborów, ale przede wszystkim napisana ze smakiem i uszczypliwym humorem w duchu Agathy Christie.
Czyta się jednym tchem. Polecam!

Historia "Wigilijnej zagadki" zaczyna się 22 grudnia w czasach nam współczesnych. Na Szetlandy przyjeżdża szóstka obcych dla siebie ludzi. Tuż przed świętami Bożego Narodzenia otrzymują zaproszenie na Vailę - maleńką wyspę. Choć pomysł wydaje się absurdalny, zjawiają się na promie w Lerwick. I tak zaczyna się ich najdziwniejsza noc w ich życiu. Znajdująca się wśród...

Spróbuj sobie wyobrazić, że zostajesz na świecie sam jak palec, a wszyscy których kochałeś i z którymi żyłeś, odcinają się od ciebie. To właśnie jest wykluczenie.
Historia "Wykluczonej" toczy się w okolicach Jeleniej Góry, gdzie swoją siedzibę założyła sekta Dzieci Dnia Apokalipsy - mają tam Karkonoską Osadę, w której mieszkają najzagorzalsi członkowie oraz goście, którzy chcą na chwilę wyrwać się ze swojego życia, z miasta i może rozważyć dołączenie do ich wiary.
Co tam się dzieje, nikt z zewnątrz nie wie, nikt się nie interesuje, nikogo to nie obchodzi. Dopóki pod kołami samochodu nie ginie piętnastoletnia Iga Dąbrowska. Dziewczyna kontaktowała się wcześniej z Joanną Bator, której udało się opuścić sektę. To właśnie Joanna, wbrew wszystkim i wszystkiemu, jest przekonana, że śmierć Igi to nie był zwykły wypadek. Wierzy też, że nie był to odosobniony przypadek. Wskazuje też, że dwie dziewczyny z sekty, którym udało się odejść, dziwnie rozpłynęły się w powietrzu. A do śledztwa wciąga komisarza Tymona Huntera.
Tymon Hunter, około trzydziestoletni komisarz, przystojniak, który poznaje Joannę w dosyć jednoznacznej sytuacji...To mężczyzna uparty, porywczy i kochliwy. Natomiast Joanna, młoda dziewczyna, która odeszła od sekty kosztem zostawienia w niej wszystkich swoich bliskich, wybrała i zdecydowała się na wolność. Widać, że jest nieco zagubiona, ale zdeterminowana, która raczej zachowuje się inaczej w normalnym otoczeniu, a całkiem inaczej, gdy wraca na chwilę do sekty. Na jej przykładzie czytelnik ma szansę zobaczyć, jak takie "organizacje" działają na ludzką psychikę, jak część zachowań są stanie zaprogramować jako bezwarunkowe.
"Wykluczona" Katarzyny Wolwowicz to wielowymiarowa powieść, która wciągnęła mnie w wir wydarzeń już od pierwszych stron. Dynamiczna akcja, krótkie rozdziały i możliwość spojrzenia na sytuacje z perspektywy kilku bohaterów sprawiła, że książka jest z tych nieodkładalnych. Śledziłam rozwój sytuacji i typowałam rozwiązanie zagadki, kto przyczynił się do śmierci Igi. Ale nie było to proste zadanie, bo co rusz pojawiły się nowe fakty.
Polecam waszej uwadze tę pozycje, która dostarczy wam wiele emocji. Przekonacie się, jak łatwo jest wpaść w "objęcia" sekty, ale też jak jest trudno z niej odejść.

Spróbuj sobie wyobrazić, że zostajesz na świecie sam jak palec, a wszyscy których kochałeś i z którymi żyłeś, odcinają się od ciebie. To właśnie jest wykluczenie.
Historia "Wykluczonej" toczy się w okolicach Jeleniej Góry, gdzie swoją siedzibę założyła sekta Dzieci Dnia Apokalipsy - mają tam Karkonoską Osadę, w której mieszkają najzagorzalsi członkowie oraz goście, którzy...

"To, co się wydarzy na Kubie pozostaje na Kubie"

"Kuba" to dziesiąta książka z kryminalnej "Serii z papugą" Jacka Ostrowskiego o działaniach płockiej adwokatki Zuzanny Lewandowskiej, która skradła serca licznej rzeszy czytelników. Po pierwsze choć nadal zachowuje konwencje kryminału, jest niesamowicie zabawna! Lepiej nie czytać w autobusie, bo współpasażerowie mogą nabrać podejrzeń w stosunku do kogoś, kto co chwila śmieje się w głos.
Zuza w tej części wylatuje na Kubę, bo w końcu dostała paszport i Eduardo jest wniebowzięty, że jego siostra w końcu do niego przyleci. Szybko organizuje opiekę nad zwierzakami, no prawie wszystkimi, bo ukochaną choć zadziorną papugę Zgagę zamierza zabrać ze sobą. Teraz przed nią chwile dobrej zabawy, udział w weselu i odpoczynek od codzienności. Jednak władza PRL-u nie zamierza puścić jej samej i wysyłają za nią ogon. Kapitan Mariański i kapral Opara mają pilnować obywatelki i pisać raporty. Kuba wita ją piękną pogodą, jednak to nie będą tak beztroskie chwile jak myślała. Znikający ludzie, krokodyle i pewien bardzo wysoko postawiony człowiek, staną jej na drodze.
Książka mi się podobała. Nie powiem, że to genialna pozycja, jednak śmiało mogę napisać, że była dobra. Czytało się ją dość szybko, a podczas czytania towarzyszyły emocje. Były momenty, kiedy mocno się śmiałam i nie byłam w stanie opanować. Akcja ani szybka ani wolna, z kilkoma ciekawymi zwrotami. Bohaterzy dobrze wykreowani.
"Kuba" to książka gdzie autora mocno poniosło - absurd goni absurd, a wydarzenia mocno graniczą z niemożliwością. Ale i tak przyjemnie spędziłam przy niej czas i na pewno się nie nudziłam. Będę chciała na pewno poznać dalsze losy Zuzanny, bo zakończenie nie pokazuje co wydarzyło się dokładnie w podróży powrotnej z Kuby do Polski. Polecam!!!

"To, co się wydarzy na Kubie pozostaje na Kubie"

"Kuba" to dziesiąta książka z kryminalnej "Serii z papugą" Jacka Ostrowskiego o działaniach płockiej adwokatki Zuzanny Lewandowskiej, która skradła serca licznej rzeszy czytelników. Po pierwsze choć nadal zachowuje konwencje kryminału, jest niesamowicie zabawna! Lepiej nie czytać w autobusie, bo współpasażerowie mogą nabrać...

Nie wiem jak to się stało, że nazwisko Karoliny Macios do tej pory mi umykało. Autorka ma na swoim koncie kilka już powieści, poczynając od przygód Bolka i Lolka, poprzez literaturę piękną, na literaturze faktu kończąc. Jest też bardzo dobrą polską redaktorką, współpracowała między innymi z Wojciechem i Maciejem Siembiedą. "Czarne morze" to jej debiut w gatunku thriller psychologiczny.
Joanna to dorosła, około 40-letnia kobieta. Ma 5 letnia córkę Milenę i kochającego, troskliwego męża. Jest architektem wnętrz, ma piękne mieszkanie we Wrocławiu w okolicy zoo. Jej życie nie zawsze układało się tak dobrze jak teraz. Od kiedy pamięta była inna niż wszyscy, jako dziecko posiadała pewien dar, a może przekleństwo, które zdefiniowało całe jej młode życie. W końcu w wieku nastoletnim ciotka Anna - psychiatra, przepisała jej leki psychotropowe i ustabilizowała ją, by dziewczyna mogła prowadzić normalne życie.
Od czasu do czasu - niezbyt chętnie - wraca do rodzinnej Gdyni, by spotkać się z matką. Podczas jednego ze spacerów po plaży dzieje się coś niepokojącego, co zaburza uporządkowane życie szczęśliwej dotąd rodziny. W nagłej drodze powrotnej do Wrocławia ulegają wypadkowi samochodowemu. Joanna budzi się w szpitalu z lukami pamięci. Zaczyna miewać koszmary i przypominać sobie historie z dzieciństwa. Mała Milena znika, czas robi bohaterce niespodzianki, nagle gdzieś się gubiąc, a pamięć płata jej figle. Granica między prawdą a urojeniami robi się niebezpiecznie płynna.
Choroba psychiczna czy nadnaturalne zdolności? Pytanie, które przewija się nie tylko w głowie bohaterki, ale także czytelnika, bo już od pierwszych stron trudno powiedzieć, co jest prawdą a co wytworem wyobraźni lub zaburzeniami umysłowymi. I ta niepewność utrzymuje się już do końca. Zamiast wstępu, przedstawienia postaci i zarysowania głównego wątku fabuły znajdujemy się w centrum wydarzeń. Na kartach zaczyna się rozgrywać dramat rodzinny, a każdy w nim uczestniczący sprawia niepokojące wrażenie. Nie sposób odnaleźć się w skomplikowanych meandrach umysłu głównej bohaterki, gdy cały czas nie jest znany powód jej zachowania i psychologicznych wyobrażeń. Zagęszczona atmosfera zwiastuje nadejście kulminacyjnego momentu, który może trochę rozjaśnić położenie postaci.
"Czarne morze" opowiada o traumie. O skazie, która tkwi tak głęboko, że dopiero inna trauma może ją odkryć, obnażyć, przywołać. To znakomicie nakreślone studium psychologiczne osoby w rozpaczy. Osoby, której cały znany świat nagle rozpada się na drobne kawałki. To opowieść o lęku, o rodzinnych tajemnicach. O nieumiejętności dialogu i manipulacji, której ofiarą się stajemy. Duszna, niepokojąca atmosfera udziela się nam w trakcie lektury. Z jednej strony czujemy dyskomfort psychiczny, a jednocześnie nie potrafimy się od powieści oderwać, chcąc poznać zakończenie, rozedrzeć w końcu tę zasłonę niepamięci i odkryć prawdę.
Książka jest dobrze napisana, dokładnie przemyślana i zaplanowana. Informacje są nam odpowiednio dozowana, tak by budować i trzymać napięcie na odpowiednim poziomie. To książka o miłości, strachu, walce ze swoją własną psychiką. Momentami wzbudza niepokój i szokuje. Czytałam z zapartym tchem. Gorąco polecam!

Nie wiem jak to się stało, że nazwisko Karoliny Macios do tej pory mi umykało. Autorka ma na swoim koncie kilka już powieści, poczynając od przygód Bolka i Lolka, poprzez literaturę piękną, na literaturze faktu kończąc. Jest też bardzo dobrą polską redaktorką, współpracowała między innymi z Wojciechem i Maciejem Siembiedą. "Czarne morze" to jej debiut w gatunku thriller...

"Niespodziewanie spotykamy kogoś na naszej drodze. Wszystko jedno, nazwijmy to przeznaczeniem. Lub przypadkiem. I to spotkanie przesądza o naszym życiu"

"Piąty Beatles" jest czwartym tomem z cyklu kryminalnego z Rudolfem Heinzem w roli głównej. I trzeba przyznać, że tomem bardzo udanym, z misternie uknutą intrygą, świetnie skonstruowanymi postaciami i dopracowanym tłem. Akcja jest mocno osadzona w czasoprzestrzeni. Ramy czasowe wyznaczają rzeczywiste wydarzenia, jak choćby wspomniany mecz Polska-Rosja czy tragedia himalaistów na Broad Peak. Prowadząc śledztwo, Heinz przemieszcza się po całym kraju, a my możemy ruszyć jego śladem.
Heinz będąc na szkoleniu w Pile zostaje przypadkowo włączony w śledztwo dotyczące dziwnego morderstwa młodego chłopaka. Chłopak okazuje się być synem znanego biznesmena ze Śląska. Wszystkie tropy podjęte przez Heinza prowadzą donikąd. Do czasu drugiego morderstwa - dość dziwnego...z odniesieniem do Beatlesów. Krąg się zacieśnia. Puzzle zaczynają wskakiwać na swoje miejsca. Profiler nawet nie przypuszcza jaki obrót przybierze sprawa, która zajmie mu prawie dwa lata i okaże się ostatnią w jego karierze.
Postaci są dokładnie takie, jakie powinny być, by uznać je za wiarygodne. Niejednoznaczne, nie bez wad, charakterystyczne, wzbudzające emocje. Heinz oczywiście wysuwa się na pierwszy plan, ze swoją miłością do muzyki i ignorancją dotyczącą portali społecznościowych czy technicznych nowinek.
Historia kryminalna, która mogła wydarzyć się wszędzie, Nie zaskakuje, ale też nie nuży, jest dobra, a przede wszystkim realna. Bohater nieco sarkastyczny, ironiczny, jak taki dinozaur, ale odnajdujący się we współczesnym świecie. Jeśli ktoś spodziewa się petardy - zawiedzie się, jeśli ktoś szuka dobrego solidnego kryminału na niedzielne popołudnie niech przeczyta.
Jak ja lubię rzeczy, miejsca i zdarzenia, które znam osobiście i widziałam na własne oczy. Tak właśnie dzieje się w książkach z komisarzem Heinzem. Czyta się dobrze, szybko. No i lubię bohaterów tworzonych przez Mariusza Czubaja. Tacy normalni i pozytywni. Polecam.

"Niespodziewanie spotykamy kogoś na naszej drodze. Wszystko jedno, nazwijmy to przeznaczeniem. Lub przypadkiem. I to spotkanie przesądza o naszym życiu"

"Piąty Beatles" jest czwartym tomem z cyklu kryminalnego z Rudolfem Heinzem w roli głównej. I trzeba przyznać, że tomem bardzo udanym, z misternie uknutą intrygą, świetnie skonstruowanymi postaciami i dopracowanym tłem....

Thrillery psychologiczne uwielbiam jak Puchatek miód. A jeśli wychodzą spod pióra Lucindy Berry, to zaczytuję się w nich z pasją prawdziwego książkoholika. Autorka uzależnia już od pierwszych stron sprawiając, że czytelnik zostaje pochłonięty misternie utkaną fabułą oraz intrygującymi historiami głównych bohaterów.
Krystal i Nichole to przybrane siostry, które poznały się na jednej z farm, której właścicielka wzięła je pod swoje skrzydła. Nichole próbowała zabić swojego męża i trafia do szpitala psychiatrycznego. Krystal jest prawniczką i nie wyobraża sobie nie pomóc własnej siostrze. Kobieta brnie w życie swojej siostry. Przeprowadza prywatne śledztwo, a przy tym powraca do przeszłości, która została odcięta tragedią i kłamstwem.
Historię sióstr poznajemy dzięki dwóm narracjom - Krystal w czasie teraźniejszym, oraz Nichole dzięki której poznajemy wydarzenia z przeszłości. Przeszłości, która odbiła mocne piętno na życiu obu bohaterek, ale dzięki temu, że los skrzyżował ich drogi i stały się dla siebie najważniejszymi osobami, razem budowały lepszą przyszłość.
Autorka dawkuje emocje. Początkowo tempo akcji toczy się powoli. Dzięki temu jeszcze mocniej przeżywamy wydarzenia, które miały miejsce w życiu sióstr.
Wszystko w tej książce mi się podobało, chłonęłam te emocje jak gąbka wodę. Kreacje bohaterów wpasowały się jak puzzle, oddając spektrum uczuć, które pojawiają się u czytelnika. Dialogi, język, intrygi. Nigdy nie przewidziałabym takich zwrotów akcji. Polecam najmocniej.

Thrillery psychologiczne uwielbiam jak Puchatek miód. A jeśli wychodzą spod pióra Lucindy Berry, to zaczytuję się w nich z pasją prawdziwego książkoholika. Autorka uzależnia już od pierwszych stron sprawiając, że czytelnik zostaje pochłonięty misternie utkaną fabułą oraz intrygującymi historiami głównych bohaterów.
Krystal i Nichole to przybrane siostry, które poznały się...