Na początku zacytuję fragment przedmowy : " ...twórczość Hoppera wywołuje żywy oddźwięk w miłośnikach opowieści (...) I wcale nie z powodu opowieści zawartych w jego obrazach. Hopper bardzo nie lubił, gdy zrównywano jego twórczość z ilustracją. Interesowały go przede wszystkim - podobnie jak przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego - kształt, kolor, światło, a nie znaczenie czy opowiadanie historii. Nie był ani ilustratorem, ani malarzem narracyjnym. Jego obrazy niczego nie opowiadają. Sugerują natomiast - w sposób przemożny, nieodparty - istnienie jakiejś historii, która czeka, by ktoś ją opowiedział."
Osobiście uważam, że to bardzo trafne spostrzeżenie, choć dla mnie Hopper jest przede wszystkim mistrzem budowania intymnej atmosfery, oraz specyficznego klimatu amerykańskich miasteczek. Ludzie na jego obrazach są zwykle przejmująco samotni, nawet jeśli pozornie mają towarzystwo.

Ten zbiór opowiadań jest bardzo nierówny pod względem poziomu, a zaskakująco spójny jeśli chodzi o tematykę i nastrój. Kilka z tych opowiadań naprawdę mnie zaskoczyło. Muszę przyznać, ze nigdy nie wpadłabym na takie historie patrząc na obrazy, których były inspiracją. Szczególnie podobało mi się kilka z nich : "Kinooperator" Landsdale'a, "Pokój muzyczny" Kinga ( ten to dopiero jest przewrotny ), "Incydent z 10 listopada" Daver'a oraz "Biuro nocą" Moore'a. Wyróżniłabym też "Rodzinny interes" Fergusona, "Dziewczęcy show" Abbot oraz "Nocne ptaki"Conelly'ego. Niestety jedno opowiadanie - " Pokoje nad morzem"Christophera - było dla mnie kompletnym niewypałem, a dwa mnie okrutnie znudziły: "Zbiory pastora" Levin i "Martwa natura" Nelscott. Podsumowując, wynik 10:6 na korzyść ciekawych, zaskakujących opowieści. Polecam, chociaż mam nadzieję, że te opowiadania nie będą mi się narzucały za każdym razem, gdy będę patrzyła na obrazy... Lubię korzystać z własnej wyobraźni.

Na początku zacytuję fragment przedmowy : " ...twórczość Hoppera wywołuje żywy oddźwięk w miłośnikach opowieści (...) I wcale nie z powodu opowieści zawartych w jego obrazach. Hopper bardzo nie lubił, gdy zrównywano jego twórczość z ilustracją. Interesowały go przede wszystkim - podobnie jak przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego - kształt, kolor, światło, a nie...