Fabuła prosta jak drut, wszystko oczywiście zmierza w sposób banalny do szczęśliwego zakończenia. Opowieść trochę o Kopciuszku. Poza tym sporo literówek i błędów stylistycznych, mimo zapewnień autorki o trzykrotnym przeczytaniu książki przez jej siostrę i rzekomym wyłapaniu błędów. Jak nic ciekawszego nie ma pod ręką, to można przeczytać.

Fabuła prosta jak drut, wszystko oczywiście zmierza w sposób banalny do szczęśliwego zakończenia. Opowieść trochę o Kopciuszku. Poza tym sporo literówek i błędów stylistycznych, mimo zapewnień autorki o trzykrotnym przeczytaniu książki przez jej siostrę i rzekomym wyłapaniu błędów. Jak nic ciekawszego nie ma pod ręką, to można przeczytać.

O ile pierwsza część cyklu DAMY I BUNTOWNICZKI czyli “Marianna” nawet mi się podobała, o tyle przy drugiej części czyli “Rozalia” momentami mocno się wynudziłam. Odnosiłam wrażenie jakbym czytała coś w stylu baśni o Kopciuszku a nie opowieść o wydarzeniach, które rzeczywiście mogłyby się rozegrać w XIX wieku.

Tytułowa Rozalia jest siostrą Marianny, która również pojawi się w książce. Apodyktyczny ojciec chce wydać Rozalię za mąż za obleśnego, starego Rosjanina, gdy tymczasem dziewczyna opłakuje śmierć swojej platonicznej pierwszej miłości w osobie Artura. Boi się też o brata Szymona, tym bardziej, że Rosjanin szantażuje jej ojca, iż może sprawić, że Szymon źle skończy jeżeli nie dostanie Rozalii za żonę oraz odpowiednio wysokiego posagu. Z pomocą matki, ucieka do Czarnowca, gdzie pełni rolę damy do towarzystwa Justyny. Tam zakochuje się w pewnym tajemniczym mężczyźnie, ale czy czeka nas zakończenie w stylu' “I żyli długo i szczęśliwie”? Tego dowiecie się z książki.

W czarnowskim dworku dzieją się różne dziwne rzeczy, mieszkańcy mają jakieś skrywane tajemnice, a w pobliskich ruinach zamku pojawia się nocą jakiś tajemniczy mężczyzna. Czy to może ktoś, kto chowa się przed zaborcą a może wampir?

Przy okazji poznajemy codzienne obyczaje zarówno mieszkańców dworu jak i prostych wieśniaków ze wsi, gdyż Justyna odwiedza takie domostwa i zabiera ze sobą Justynę. Ci prości ludzie wierzą w przesądy, zabobony, ale służba na dworze zachowuje się podobnie. Autorka dosyć szczegółowo opisała też w jaki sposób wówczas dbano o higienę, ale także rozmaite czynności domowe, jedzone potrawy, sposób ubierania się itp.

Powieść chwilami potwornie infantylna, dziecinna, z trudem dobrnęłam do końca, a szkoda, bo lubię lekkie pióro Magdaleny Wali. Zabrakło tu realizmu, emocji, dynamiki, zwrotów akcji. Wszystko toczyło się jakoś tak monotonnie, dopiero w samej końcówce coś nieco drgnęło z miejsca. Podobały mi się opisy domostw, przyrody i obyczajów zarówno dworskich jak i wiejskich, ale sama fabuła już nie, bo odrealniona i zwyczajnie nudna. Mam nadzieję, że trzecia część serii czyli “Natalia” okaże się lepsza.

O ile pierwsza część cyklu DAMY I BUNTOWNICZKI czyli “Marianna” nawet mi się podobała, o tyle przy drugiej części czyli “Rozalia” momentami mocno się wynudziłam. Odnosiłam wrażenie jakbym czytała coś w stylu baśni o Kopciuszku a nie opowieść o wydarzeniach, które rzeczywiście mogłyby się rozegrać w XIX wieku.

Tytułowa Rozalia jest siostrą Marianny, która również pojawi się...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Moja ulubiona część z trylogii. Nie ze względu na wątek miłosny, bo ten akurat był dość słaby, zanim cokolwiek się zadziało, to się kończyło. Za to bardzo podobało mi się odwzorowanie życia na dworze w tamtych czasach.

Moja ulubiona część z trylogii. Nie ze względu na wątek miłosny, bo ten akurat był dość słaby, zanim cokolwiek się zadziało, to się kończyło. Za to bardzo podobało mi się odwzorowanie życia na dworze w tamtych czasach.

Pomimo tego, że doskonale bawiłam się przy lekturze mam lekko mieszane uczucia.
Powieść naszpikowana jest wiedzą o życiu codziennym w XIX wieku. Sposoby sprzątania we dworach, zabobony chłopów, dbanie o higienę. Takie smaczki to jest fantastyczna rzecz, ale co za dużo to niezdrowo.
Jak na lekki romans to miałam tutaj za dużo tych informacji. Zbyt szybko za to kończyły mi się sceny Rozalii z głównym bohaterem. Było ich dużo owszem, ale gdy tylko zaczynało być ciekawie tajemniczy mężczyzna wycofywał się.
Mimo wszystko polecam jako lekturę na każdą okazję. Zarówno dla tych, którzy chcę zdobyć trochę wiedzy o codziennym życiu w Polsce pod zaborami, jak i dla tych którzy szukają lekkiej lektury.

Pomimo tego, że doskonale bawiłam się przy lekturze mam lekko mieszane uczucia.
Powieść naszpikowana jest wiedzą o życiu codziennym w XIX wieku. Sposoby sprzątania we dworach, zabobony chłopów, dbanie o higienę. Takie smaczki to jest fantastyczna rzecz, ale co za dużo to niezdrowo.
Jak na lekki romans to miałam tutaj za dużo tych informacji. Zbyt szybko za to kończyły mi...

Druga z serii książka "Damy i buntowniczki" opowiada o drugiej córce Rozalii. Młodziutka dziewczyna jest zafascynowana niedawnymi zrywami niepodległościowymi. Choć sama nie brała tak czynnego udziału jak siostra Marianna, to jednak gorąco popiera powstańców. Pochłonęła także wydane niedawno Dziady Mickiewicza, stanowiące zakazaną lekturę na terenie zaboru carskiego.
Niestety o jej rękę stara się Moskal, starszy mężczyzna, majętny, mający jakieś papiery na Szymona. Dziewczyna ucieka do Czarnowca, gdzie staje się damą do towarzystwa dla panienki Justyny. To dopiero początek jej walki o prawo do decydowania o sobie.
Ta cześć serii jest bardzo podobna do pierwszego tomu. I tu mamy ucieczkę oraz zaangażowanie młodej osoby w odzyskiwanie przez kraj niepodległości. Trochę szkoda, że autorka zastosowała ten sam zabieg, bo tym samym podczas czytania z łatwością można przewidzieć ciąg dalszy historii. Trochę ciekawości wprowadza tajemnicza postać, ukrywająca się w gabinecie pana domu, okryta jakąś chorobą.
Poza tym romantyczne sceny nocne, pokazany typowy rozkład zajęć w ciągu dnia sprawiają, że książka oddaje tamten klimat i łatwo jest wejść w postacie bohaterów.

Druga z serii książka "Damy i buntowniczki" opowiada o drugiej córce Rozalii. Młodziutka dziewczyna jest zafascynowana niedawnymi zrywami niepodległościowymi. Choć sama nie brała tak czynnego udziału jak siostra Marianna, to jednak gorąco popiera powstańców. Pochłonęła także wydane niedawno Dziady Mickiewicza, stanowiące zakazaną lekturę na terenie zaboru...

Historia o tym, że kilka wieków temu kłopoty miłosne były takie jak dziś. Na początku trudno jest przebrnąć przez kilka stron, lecz później książka pokazuje swoje prawdziwe, zaskakujące oblicze. Świetna książka na długie wieczory. Polecam!!!

Historia o tym, że kilka wieków temu kłopoty miłosne były takie jak dziś. Na początku trudno jest przebrnąć przez kilka stron, lecz później książka pokazuje swoje prawdziwe, zaskakujące oblicze. Świetna książka na długie wieczory. Polecam!!!

Niestety nie przeczytałam do końca-po prostu poddałam się.

Niestety nie przeczytałam do końca-po prostu poddałam się.

W tej części śledzimy losy Rozalii, siostry Marianny.
Udało jej się uciec przed zaplanowanym przez ojca małżeństwem i trafić na tego jedynego.
Książka przyjemna w odbiorze.

W tej części śledzimy losy Rozalii, siostry Marianny.
Udało jej się uciec przed zaplanowanym przez ojca małżeństwem i trafić na tego jedynego.
Książka przyjemna w odbiorze.

Bardzo lubie takie historie.

Bardzo lubie takie historie.