Koniec pierwszego tomu sugeruje, że Ridley i Link zginęli w płomieniach. Nic bardziej mylnego, przeżyli. Nie powinno nas to dziwić, bohaterowie cyklu nawet jak giną to i tak zmartwychwstają(kroniki obdarzonych).

Ridley została porwana, jest więziona przez Silasa i poddawana eksperymentom łączenia mocy. Na ratunek rusza Link z przyjaciółmi i samotny ciemny rycerz Nox. Chłopcy walczą nie tylko o wolność Ridley ale również o jej uczucie.

Niestety Ridley znowu się zmienia, zakosztowała mocy i znalazła w niej upodobanie. Dokonuje swoich wyborów, nie zawsze praworządnych i dobrych. Książka kończy się bardzo dwuznacznie, będzie kolejna część?

Pomimo, że jest dość przewidywalna śmiało mogę ją polecić jako miłą, lekką fantastykę. Są w niej wszystkie elementy potrzebne do dobrej zabawy:miłość, intryga, wartka akcja i dramat.

Koniec pierwszego tomu sugeruje, że Ridley i Link zginęli w płomieniach. Nic bardziej mylnego, przeżyli. Nie powinno nas to dziwić, bohaterowie cyklu nawet jak giną to i tak zmartwychwstają(kroniki obdarzonych).

Ridley została porwana, jest więziona przez Silasa i poddawana eksperymentom łączenia mocy. Na ratunek rusza Link z przyjaciółmi i samotny ciemny rycerz Nox....

Dałam szansę temu cyklowi, ale niestety chodź przeczytałam już drugą część, nie jestem w stanie przemóc się by w jakiś sposób polubić tą historię. Ciężko mi wytłumaczyć, ale jak można polubić coś co jest słabe? Niby pojawia się nowy problem, nowe zagadnienia, to jakoś do mnie nie przemawiają. Może są osoby, które pokochają te opowieść, ale zbyt dużo książek się naczytałam, by uznać tą historię za wartą uwagi. Niestety, ta książka wypada dość słabo.

Dałam szansę temu cyklowi, ale niestety chodź przeczytałam już drugą część, nie jestem w stanie przemóc się by w jakiś sposób polubić tą historię. Ciężko mi wytłumaczyć, ale jak można polubić coś co jest słabe? Niby pojawia się nowy problem, nowe zagadnienia, to jakoś do mnie nie przemawiają. Może są osoby, które pokochają te opowieść, ale zbyt dużo książek się naczytałam,...

1. Gdzie Rid była kapryśna?
2. Rid nikogo nie oszukała. Wzięła Linka na swoją pierdołowatość, uczuciowość i roztargnienie.
3. Że Rid twarda babka? Na pewno nie taka, której faceci lecą z pomocą przy każdej okazji.
4. Twarda babka nie pozwala zwracać się do siebie "mała" (choćby dlatego, że czuje, że w ten sposób odbiera się jej dumę)
5. Mówi do siebie w myślach, wspiera psychicznie (str. 51),co wcale nie świadczy o jej sile psychicznej, a jej zaprzecza.
6. Drzwi się nie "otwarły", a "otworzyły", a komuś nie może zrobić się "mocno niewyraźnie", a co najwyżej niedobrze.
7. Prawdziwą twardzielką jest tutaj przebiegła, sprytna, piekielnie inteligentna, spostrzegawcza ze sporą wiedzą i umiejętnością dedukcji Liv, która nie przyjmuje sprzeciwu. Jeśli coś sobie postanowi, nie da się wybić jej tego z głowy i nawet błagalny ton John'a nie zrobił na niej wrażenia.
8. Strona 86. Nie "walnęła" a "uderzyła". Chyba, że uzasadnimy to jako myśli postaci, co z drugiej strony uzasadnia użycie języka potocznego, skrótów, wulgaryzmów i wszelkich zwrotów, zawierających błędy stylistyczne, składniowe i/lub językowe. Należy jednak zauważyć, że wspomniany wcześniej zwrot "otwarły" użyty przez trzecioosobowego narratora dowodzi, że nie ma to w owej książce większego, niestety, znaczenia.
9. Ktoś twardy nie mówi "sorki". Generalnie nie zdrabnia i - zamiast bawić się w tanią, dziecinną, słodką ironię - wali ostrymi konkretami.
10. Cytat Linka, str. 158...
- Ale czy iluzjoniści i sztukmistrze to nie to samo w jakimś sensie? Rozumiecie, jak lwy i tygrysy?
11. Końcówka... Więc ona jednak była słodką dziewczyną? A nie twardzielką? WTF. Jeśli ktoś ma zamiar rzucić argumentem, że była słodka tylko przy nim, chcąc okazać swoją kruchą stronę, jakoś tego nie dostrzegałam. W takim razie byłaby również "słodka" wobec jego matki, czy też ludzi go otaczających.
12. "Aresztujecie mnie?" - zapytała praktycznie wszechmocna, wszechpotężna istota.

Dżizys, autorzy chyba nie mają pojęcia, jaką rolę ma odgrywać ich postać! Teoria to jedno, rzeczywistość to drugie. Mam nieodparte wrażenie, że zapisali sobie na kartkach model danej postaci, lecz "na skutek" wyobraźni plan "troszkę" wyszedł im spod "kontroli".

Ale przynajmniej jest z Noxem. Facetem. A nie półgłówkiem, którego stać jedynie na "kolczyki z supermarketu" (część pierwsza serii). I to jedyny powód, dla którego daję temu tytułowi jedną gwiazdkę więcej niż jego poprzednikowi.

Oszczędzajcie swój cenny czas. Jeśli go sobie cenicie, nie marnujcie go na ten kicz. I z ręką na sercu wam powiem, że ubolewam nad faktem, że kilku godzin spędzonych nad tym ścierwem nikt mi nie zwróci. Teraz zamieszczane na tej stronie słowa "link do opinii" kojarzą mi się bardzo źle po niektórych tekstach pewnego półgłówka...

Melduję zakończenie oceny.
Dziękuję za uwagę.

1. Gdzie Rid była kapryśna?
2. Rid nikogo nie oszukała. Wzięła Linka na swoją pierdołowatość, uczuciowość i roztargnienie.
3. Że Rid twarda babka? Na pewno nie taka, której faceci lecą z pomocą przy każdej okazji.
4. Twarda babka nie pozwala zwracać się do siebie "mała" (choćby dlatego, że czuje, że w ten sposób odbiera się jej dumę)
5. Mówi do siebie w myślach, wspiera...

"Bo na tym świecie są trzy rodzaje dziewczyn.
Dobre dziewczyny.
Złe dziewczyny.
I Ridley Duchannes."

Oj tak. Trzeba przyznać, że Ridley na pewno nie da się zamknąć w żadnych ramach, które określają inne dziewczyny, ona sama jest dla siebie kategorią, która na dodatek ciągle się zmienia i poszerza. Tak jest i w tej książce.
Autorki - Kami Garcia i Margaret Stohl też mają u mnie swoją kategorię, należą do wąskiego grona moich naprawdę szczerze ulubionych autorów, którzy jeszcze nigdy mnie nie zawiedli.

Oczywiście "Niebezpieczne złudzenie" zaczyna się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej części, i całe szczęście, bo po tamtym zakończeniu nie mogłam usiedzieć na miejscu do póki nie dowiedziałam się co i jak.
Akcja wciąga jak zwykle, a Obdarzeni sprawiają, że książka jest jeszcze bardziej magiczna. Na dodatek w tej części mamy okazję spotkać naszych dawnych ulubieńców, sprawiło mi to ogromną radość, a nawet muszę przyznać, że mnie to wzruszyło.
Całość jest naprawdę dobra, nie da się nudzić przy czytaniu tej książki, ale trzeba przyznać, że jest ona odrobinę gorsza od poprzedniczki.
Jestem ogromną fanką Ridley i Noxa, ale zdecydowanie nie tak miało się to skończyć.
Na więcej nie narzekam, i z niecierpliwością oczekuję na dalsze przygody Ridley, Linka, Noxa i ich przyjaciół... I nie ukrywam, że bardzo chętnie zobaczyłabym tam i starych przyjaciół, z nimi cała seria ma prawdziwy urok, jest prawie tak, jakby było to spotkanie z rodziną.
Zdecydowanie polecam, tak jak wszystkie książki z serii o Obdarzonych.

"Bo na tym świecie są trzy rodzaje dziewczyn.
Dobre dziewczyny.
Złe dziewczyny.
I Ridley Duchannes."

Oj tak. Trzeba przyznać, że Ridley na pewno nie da się zamknąć w żadnych ramach, które określają inne dziewczyny, ona sama jest dla siebie kategorią, która na dodatek ciągle się zmienia i poszerza. Tak jest i w tej książce.
Autorki - Kami Garcia i Margaret Stohl też mają...

Niedawno przeczytałam pierwszą część więc od razu musiałam się zabrać za następny tom. Książka,
która przedstawia losy nastolatków nie takich zwykłych jakby mogło się wydawać. Czytałam tylko jedną książkę o syrenach i bardzo podoba mi się taki motyw przedstawiony w książkach. Coś innego- coś nowego. Szkoda, że nie ma o wiele więcej książek na Polskim rynku o temacie syren. Tak bardzo się zauroczyłam, że chce więcej takich książek!

"Widzisz, istnieją pewne zadziwiające przedmioty, które nazywamy książkami. Są pełne kartek zapisanych słowami. (…) Może o nich słyszałaś. A może nie."

Ridley zostaje porwana. Nie ma jej, zniknęła. Okazuje się później, że została porwana przez złego Silasa Ravenwooda. Jej chłopak- Link- zrobi wszystko aby ją odszukać. Wraz z mrocznym i jakże tajemniczym Lennoxem Gatesem przemierzają tunele Obdarzonych- byle tylko ją odnaleźć- które prowadzą do Nowego Orleanu. Gdy docierają do celu okazuje się, że syrena wcale nie chce ich pomocy. Co się z nią stało? Jakie eksperymenty przeprowadził na niej Silas? Jak potoczą się dalsze losy bohaterów?

"Piosenki nie muszą się rymować. Powinny przemawiać do uczuć. O to właśnie chodzi w muzyce. Te wszystkie słowa i nuty to jedynie inna forma powiedzenia komuś, że kochasz albo że masz złamane serce, albo też że masz w sobie tyle wściekłości, by kogoś zabić."

Dalszy ciąg recenzji można znaleźć na: http://pieknoczytania-recenzje.blogspot.com/2015/09/niebezpieczne-zudzenie-garcia-stohl.html

Niedawno przeczytałam pierwszą część więc od razu musiałam się zabrać za następny tom. Książka,
która przedstawia losy nastolatków nie takich zwykłych jakby mogło się wydawać. Czytałam tylko jedną książkę o syrenach i bardzo podoba mi się taki motyw przedstawiony w książkach. Coś innego- coś nowego. Szkoda, że nie ma o wiele więcej książek na Polskim rynku o temacie syren....

"Niebezpieczne złudzenie" to kontynuacja "Niebezpiecznych istot", pierwszego tomu nowej sagi autorek "Kronik obdarzonych" z nowymi bohaterami, nowymi problemami i nowym niebezpieczeństwem...

Miłość nigdy nie jest prosta, a zwłaszcza gdy chodzi o Ridley, ponieważ wszyscy wiedzą, że są dobre dziewczyny, złe dziewczyny i Ridley Duchannes. Jednak to dopiero początek góry lodowej, ponieważ Ridley zniknęła, rozpłynęła się w powietrzu. Jej chłopak Link nie zamierza jednak tak tego zostawić i wraz z przyjaciółmi rusza na poszukiwania zaginionej syreny. Pragnie im pomóc Lennox Gates, który ma w tym jednak własny cel.

To, co w "Niebezpiecznych istotach" było wątkiem w tle, teraz stało się najważniejszym punktem fabuły. Akcja idzie w zupełnie innym kierunku i poprzez wiele przystanków doprowadza nas ostatecznie do Nowego Orleanu. Niestety nie ma tak wiele samego miasta w tej powieści, jednak i tak nie jest nudno!

“Piosenki nie muszą się rymować. Powinny przemawiać do uczuć. O to właśnie chodzi w muzyce. Te wszystkie słowa i nuty to jedynie inna forma powiedzenia komuś, że kochasz albo że masz złamane serce, albo też że masz w sobie tyle wściekłości, by kogoś zabić.”

Bardzo podobało mi się to, jak akcja "Niebezpiecznego złudzenia" jest poprowadzona. Wiele punktów narracji, a do tego takie ala rozwiązywanie zagadki, gdy wszyscy szukają Ridley i powoli odkrywają, jaki był prawdziwy powód jej porwania, aż do kulminacyjnego momentu. Naprawdę przyjemnie czytało się książkę, w której tak plastycznie poprowadzono fabułę od wątku do wątku.

Choć czytało się przyjemnie, to na pewno nie było łatwo, a to z powodu naprawdę okropnego stylu oraz języka. Początek "Niebezpiecznego złudzenia" był istną katorgą, a potem się jakoś przyzwyczaiłam. Jednak co chwilę zdarzały się zdania, które wytrącały mnie z tego stanu równowagi i od nowa musiałam się wpasowywać w historię. Nie zmieniło się to więc od pierwszego tomu i skutecznie odstrasza mnie od sięgnięcia po "Piękne istoty". Z przykrością muszę powiedzieć, że oba tomy są według mnie jednymi z najsłabiej napisanych książek pod względem oczywiście językowym.

Nie za ciekawie wyszło również ze szczegółami, które uzupełniały fabułę. Sama już nie wiedziałam, czy zostało to odłożone na kolejne części, czy może po prostu skurczone do minimum, ponieważ były momenty opisane z najwyższą dokładnością, które tak właściwie niewiele wnosiły do fabuły lub nawet nic, a to co mnie interesowało zostało ledwie liźnięte. Tak bardzo brakowało mi wyjaśnień, a samo zakończenie zostało skrócone do minimum, było nagłe i dlatego moim zdaniem przeszło też bez większego oddziaływania.

Fajny za to był jeden z wątków, który skojarzył mi się z "Supernatural", ponieważ tam również go poruszono, tylko w trochę inny sposób. Gdy się pojawił zaczęłam myśleć o tym, że w sumie z grubsza mogłaby być to seria, która przypadnie do gustu fanom serialu ze względu na istoty ciemności, czy chociażby nazwy rozdziałów, które są tytułami znanych albumów rockowych, więc zostawiono je w oryginale. Niby szczegół, a jednak przyjemniej się czyta.

"Niebezpieczne złudzenie" to pozycja, obok której nie przejdą obojętnie fani "Kronik obdarzonych", choć oczywiście trzeba pamiętać o tym, że nowa saga "Niebezpieczne istoty" jest spin-offem, a więc nie uniknie się tutaj istotnych informacji z poprzednich części.

"Niebezpieczne złudzenie" to kontynuacja "Niebezpiecznych istot", pierwszego tomu nowej sagi autorek "Kronik obdarzonych" z nowymi bohaterami, nowymi problemami i nowym niebezpieczeństwem...

Miłość nigdy nie jest prosta, a zwłaszcza gdy chodzi o Ridley, ponieważ wszyscy wiedzą, że są dobre dziewczyny, złe dziewczyny i Ridley Duchannes. Jednak to dopiero początek góry...

"Niebezpieczne złudzenie" to literatura fantasy, ale nie z tej górnej półki. Ta historia nie jest skomplikowana. Raczej książka czysto rozrywkowa, skierowana poniekąd do młodego odbiorcy. Książka jest napisana lekko i bardzo przystępnie. Bohaterowie wykreowani należycie i z sensem. Każdy ma swój, często niełatwy charakter, ale mimo wszystko się ich lubi.

To, jak głęboko można zstąpić w mrok i przeżyć, miarę dokładną wyznacza temu, jakie osiągnąć można wyżyny – cytat otwierający, Pliniusz Starszy

"Niebezpieczne złudzenie" to zdecydowanie mroczniejsza, bardziej niebezpieczna i interesująca, niż jej poprzedniczka. Powieść ma wszystko, żeby wciągnąć czytelnika bez reszty. Bohaterzy często znajdują się w kiepskim położeniu, ryzykują i wiszą nad nimi czarne chmury. A wszystko dlatego, żeby uwolnić pewną nieznośną Syrenę, którą kochają. Tak, w tym ogarniającym mroku, znalazł się także czas na miłość. Wszystkich zainteresowanych zapraszam na eskapadę pełną niepewności i dynamicznej akcji do Nowego Orleanu. Monotonia i brak urozmaicenia na pewno wam nie grozi. Polecam.
ZAPRASZAM na całość - http://monweg.blog.onet.pl/2015/07/30/niebezpieczne-zludzenie-kami-garciamargaret-stohl/

"Niebezpieczne złudzenie" to literatura fantasy, ale nie z tej górnej półki. Ta historia nie jest skomplikowana. Raczej książka czysto rozrywkowa, skierowana poniekąd do młodego odbiorcy. Książka jest napisana lekko i bardzo przystępnie. Bohaterowie wykreowani należycie i z sensem. Każdy ma swój, często niełatwy charakter, ale mimo wszystko się ich lubi.

To, jak głęboko...

Kiedy przeczytałam "Niebezpieczne Istoty " czułam niedosyt i wiedziałam, że koniecznie muszę przeczytać i poznać dalszą historię Ridley, Linka i Noxa. Pierwsza część była świetna, nie mogłam się od niej oderwać i w stu procentach byłam pewna, że kolejna również taka będzie. Nie zawiodłam się i wciągnęłam się jeszcze bardziej w historię Ridley.

Ridley i Link mają wypadek, w którym syrena znika w niewyjaśnionych okolicznościach, jak się później okazuje zostaje porwana przez wnuka Abrahama Ravenwooda - Silasa. Młody Ravenwood poddaje Ridley różnym eksperymentom. Dziewczyna zostaję pacjentką numer 13, a Link, Nox i resztą jej przyjaciół ruszają jej na pomoc. Kiedy dostają się do dziewczyny przeżywają szok. Ridley ma się dobrze i nie chce, żeby ktoś ją ratował. Co takiego zrobił jej Silas? Czy uda się to odwrócić? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w książce, poznacie dalsze losy głównych bohaterów, a także tych pobocznych.

Tak samo jak w pierwszej części także i w drugiej nie zabrakło barwnych opisów, zestawień różnych charakterów i dopracowania każdego najmniejszego szczegółu. Jestem zdania, że fantastyka która tworzą autorki "Pięknych istot " nie tylko pozwala nam miło spędzić czas, ale także nas uczy. Pokazuje nam czym jest poświęcenie i oddanie dla przyjaciół, jak walczyć dla prawdziwej miłości. Pokazuje nam te dobre i złe strony. Czytając taką fantastykę możemy coś z niej wynieść i nie są to tylko niesamowite przygody przeżywane razem z bohaterami.

Dużą zaletą książki jest też narracja, rozdziały zostały podzielone na te z punktu widzenia Ridley, Linka i Noxa, dzięki czemu możemy dokładnie dowiedzieć się co myśli dana osoba. Dodatkowo pochłanianie książki (inaczej tego nie potrafię nazwać) przyśpiesza dobrze rozplanowana fabuła oraz prosty język, którym posługują się autorki. W dodatku wszystko ładnie ze sobą łączy dynamiczna akcja.

Książkę "Niebezpieczne złudzenie" polecam każdemu, kto zaczął czytać tą serię, ale także tym, którzy czytali tylko "Piękne istoty". Ta pozycja powinna być obowiązkowa na półce każdego maniaka fantastyki, a także każdego maniaka autorek.


http://odkryc-tajemnice-ksiazek-recenzje.blogspot.com/2015/07/36-nibzpieczne-zudzenie-kami-garcia.html

Kiedy przeczytałam "Niebezpieczne Istoty " czułam niedosyt i wiedziałam, że koniecznie muszę przeczytać i poznać dalszą historię Ridley, Linka i Noxa. Pierwsza część była świetna, nie mogłam się od niej oderwać i w stu procentach byłam pewna, że kolejna również taka będzie. Nie zawiodłam się i wciągnęłam się jeszcze bardziej w historię Ridley.

Ridley i Link mają...

Swiat się zmienia, a miłość może się wypalić. Ciężki okres w życiu bohaterów, nie zawsze wygrana bitwa oznacza wygraną wojnę.

Swiat się zmienia, a miłość może się wypalić. Ciężki okres w życiu bohaterów, nie zawsze wygrana bitwa oznacza wygraną wojnę.

Lipiec zaczynam tak. Postanowiłam dać szansę kolejna serii a tym bardziej iż miałam go już na półce bo jak sami wiecie kocham kupować kompletne serie i nie żałuję bo okazał się ciekawszy ale w rzeczy samej nie powalający

Lipiec zaczynam tak. Postanowiłam dać szansę kolejna serii a tym bardziej iż miałam go już na półce bo jak sami wiecie kocham kupować kompletne serie i nie żałuję bo okazał się ciekawszy ale w rzeczy samej nie powalający