Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W 1972 roku zaczęto budowę kombinatu metalurgicznego na miarę PRL-u, Huty Centrum przemianowaną potem na Hutę Katowice, która powstała w miejscu Puszczy Łosieńskiej. Wycięto ją, by zrobić miejsce sztandarowej inwestycji polskiego socjalizmu. Kto by się przejmował tysiącami wyciętych drzew! W czynie społecznym posadzi się nowe! W sieci jest sporo zdjęć z tamtych lat i informacji o hucie. Właściwym wydało mi się zapoznanie się z tematem. 😀 A potem rozsiadłam się z książką. Towarzyszyłam Ewie i Uli rozpoczynającym dorosłe życie i powstającemu Kombinatowi. Znaczenia dla tej opowieści nabrał z czasem Zygmunt. Druga nitka czasowa to współczesność i wchodzenie w dorosłość dzieci budowniczych huty. Mai, Kamila, Michała… Maja ma swoje problemy, ale ma też przyjaciół. Oby nie zawiodła ich zaufania. Prawdziwa przyjaźń dużo zniesie, ale niezniszczalna nie jest. Obawiam się, że Maja jest na rozdrożu i nie bardzo wie co dalej. Wielu związało swój los z Hutą. Nie wszystkich przytuliła. Niektórych wykorzystała i wypchnęła poza margines. Zwolniła ze służby bez podziękowania. Wyssała młodość i siłę i porzuciła. Dużą rolę w tej opowieści grają kobiety. One są ważne dla tej historii i dla siebie nawzajem. One się wspierają, dodają sobie siły wraz z kolejną szczepką rośliny doniczkowej. Trwają przy sobie. Mogą na siebie liczyć w kryzysie. Powieść „Ciało huty” polecam.