Lata powyżej zera

Bohaterka jest idiotką , w dodatku wulgarną.
Nudna opowieści głupiej dziewczyny żyjąca w nudnych czasach gdzie jakiś koncert jest atrakcją.

Bohaterka jest idiotką , w dodatku wulgarną.
Nudna opowieści głupiej dziewczyny żyjąca w nudnych czasach gdzie jakiś koncert jest atrakcją.

Nie, nie, nie... Połakomiłam się opisem i nutą nostalgii. Niestety, ale książka jest napisana bez ładu i składu. Autorka rzuca na prawo i lewo hasłami z dawnych lat, co ma przywrócić w nas wspomnienia, ale to jednak trochę za mało. Liczyłam na jakąś chociażby przyzwoitą fabułę. Tutaj tego nie dostaniemy... Rozdziały ciągną się niemiłosiernie i naprawdę nie sposób się "wciągnąć". Przeczytałam może z 50 stron i dałam sobie spokój. Sam zamysł książki uważam za świetny i naprawdę, aż mi przykro, że nic z tego nie wyszło...

Nie, nie, nie... Połakomiłam się opisem i nutą nostalgii. Niestety, ale książka jest napisana bez ładu i składu. Autorka rzuca na prawo i lewo hasłami z dawnych lat, co ma przywrócić w nas wspomnienia, ale to jednak trochę za mało. Liczyłam na jakąś chociażby przyzwoitą fabułę. Tutaj tego nie dostaniemy... Rozdziały ciągną się niemiłosiernie i naprawdę nie sposób się...

Pozytywnie się zaskoczyłam książką, plastyczne opisy przywołujące wspomnienia "tamtych czasów", czyli mojej i bohaterki (urodziłyśmy się wedle książki, w tym samym roku) gimnazjalno - licealnej i trochę później, młodości. Wyszlifowany warsztat, oko do obserwacji, humor i nostalgia. Rasowa proza. Przypomina mi Zadie Smith. Jestem pod wrażeniem umiejętności technicznych autorki "Lat powyżej zera", wybija się na tle polskiej tendencyjnej, narcystycznej prozy współczesnej. Annę Cieplak niniejszym wliczam w poczet autorek i autorów wartych uwagi.

Pozytywnie się zaskoczyłam książką, plastyczne opisy przywołujące wspomnienia "tamtych czasów", czyli mojej i bohaterki (urodziłyśmy się wedle książki, w tym samym roku) gimnazjalno - licealnej i trochę później, młodości. Wyszlifowany warsztat, oko do obserwacji, humor i nostalgia. Rasowa proza. Przypomina mi Zadie Smith. Jestem pod wrażeniem umiejętności technicznych...

Książkę uważam za przeciętną. Już po 2 rozdziałach zastanawiałam się czy nie odstawić jej na półkę, ale bardzo nie lubię nie doczytanych lektur więc dobrnęłam do końca.

Główna bohaterka - Anita Szymborska, rocznik 1988. Są tu opisane burzliwe dzieje jej okresu dorastania. Jest to pokolenie, które z jednej strony nie znało już realiów życia w PRL-u, a nie miało jeszcze laptopa, smartfona i stałego łącza internetowego. Dzięki temu "potrafiło" nawiązywać relacje. To jedyny plus.

Przeraża samowolność Anity, brak większego zainteresowania nią rodziców (zajmują się głównie pracą i dodatkowo ojciec przesiadywaniem popołudniami w barze "Pirat" ) mimo iż jest ich jedyną córką. Kompletny brak jakiejś głębszej relacji Anity zarówno z matką jak i z ojcem. Pustka. Brak relacji, wartości.....i ten brak relacji jest potem nadal niejako "kontynuowany" w kolejnych pokoleniach, gdzie rodzice całkowicie poświęcają się pracy zawodowej, a dzieci są nie wychowywane, ale hodowane.

Książka ma dziwne, niejednoznaczne zakończenie. Nie wiadomo jaki jest ostatecznie wynik Anity na obecność wirusa HIV. Nie lubię takich "dziwnych", nie dokończonych zakończeń z niedopowiedzeniami.

Książka nie należy do jakichś wyżyn literackich. Napisana jest prostym, czasami nawet wulgarnym językiem. Jestem szczerze zdziwiona, że w 2018 r. została nawet nominowana do Nagrody Literackiej Nike....

Podsumowując, można przeczytać dla zabicia czasu, jednak większej głębi bym po niej nie oczekiwała.

Książkę uważam za przeciętną. Już po 2 rozdziałach zastanawiałam się czy nie odstawić jej na półkę, ale bardzo nie lubię nie doczytanych lektur więc dobrnęłam do końca.

Główna bohaterka - Anita Szymborska, rocznik 1988. Są tu opisane burzliwe dzieje jej okresu dorastania. Jest to pokolenie, które z jednej strony nie znało już realiów życia w PRL-u, a nie miało jeszcze...

Podróż sentymentalna. Książka jest podróżą do lat dwutysięcznych. Może nie były to najlepsze lata, ale powrót do tego czas był wypełniony jakąś ckliwością i sentymentem. Wspomnienia i przeżycia głównej bohaterki sprawiają, że pewne elementy historii stają się (auto)biograficzne. Od muzyki, zwyczajów, czy przesądów do stanów około-emocjonalnych. Jest tutaj chyba wszystko, co spotkało osoby urodzone pod koniec lat 80. lub na początku 90. w niewielkiej miejscowości. Ważne momenty nastoletniego życia, tło historyczne, muzyczne czy społeczne - szkoły, domy kultury, imprezy, wejście do UE, skakanie Małysza, śmierć papieża, praca na zmywaku, że o przyjaźniach, miłościach i "pierwszych razach" nie wspomnę.
Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, chociaż w pewnym momencie traci ona swój dynamizm. Niemniej jestem wdzięczny autorce za tę podróż sentymentalną, która przypomniała mi wiele zapomnianych już szczegółów. Miało być 6, ale za te drobne smaczki - oceniam na 7.

Podróż sentymentalna. Książka jest podróżą do lat dwutysięcznych. Może nie były to najlepsze lata, ale powrót do tego czas był wypełniony jakąś ckliwością i sentymentem. Wspomnienia i przeżycia głównej bohaterki sprawiają, że pewne elementy historii stają się (auto)biograficzne. Od muzyki, zwyczajów, czy przesądów do stanów około-emocjonalnych. Jest tutaj chyba wszystko, co...

Urodzona na pograniczu lat 80/90, mając starszą siostrę, właścicielkę czarnych glanów i zbierająca pieniądze w niedzielny, zimowy poranek, bardzo dobrze bawiłam się przy lekturze Cieplak! Początkowo zabawna, czasami dosadna, ale prawdziwa historia tych, którzy puszczali strzałki na telefon, zmieniali statusy na GG, a we wczesnej młodości zaznali gorzkiego smaku emigracji...

Urodzona na pograniczu lat 80/90, mając starszą siostrę, właścicielkę czarnych glanów i zbierająca pieniądze w niedzielny, zimowy poranek, bardzo dobrze bawiłam się przy lekturze Cieplak! Początkowo zabawna, czasami dosadna, ale prawdziwa historia tych, którzy puszczali strzałki na telefon, zmieniali statusy na GG, a we wczesnej młodości zaznali gorzkiego smaku emigracji...

Jestem rocznik 87, więc z uśmiechem na ustach czytałam te śmieszne nastoletnie wynurzenia. Autorka przeniosła mnie w "lata powyżej zera" i ubawiłam się przy tym setnie, ale nie jestem pewna czy ktoś "nie z tych czasów" podzieliłby moje zdanie, bo książka tak naprawdę jest średnia. To tak jakby czytać pamiętnik nastolatki o burzliwym życiu... Miało być 5, ale za całokształt i poprawienie mi humoru daję 6 :)

Jestem rocznik 87, więc z uśmiechem na ustach czytałam te śmieszne nastoletnie wynurzenia. Autorka przeniosła mnie w "lata powyżej zera" i ubawiłam się przy tym setnie, ale nie jestem pewna czy ktoś "nie z tych czasów" podzieliłby moje zdanie, bo książka tak naprawdę jest średnia. To tak jakby czytać pamiętnik nastolatki o burzliwym życiu... Miało być 5, ale za całokształt...

Książki, które poznałem, o których pisałem, które również w ten lub inny sposób promowałem. Projekt w aplikacji Instagram odnajduje swoje odbicie również w tym miejscu. W kolejności niezobowiązującej, wśród tekstów pisanych i napisanych na przestrzeni dwóch dekad, a czasem znacznie dalej.
https://internetowacela.blogspot.com/p/1001-ksiazek-ktore-musisz-przeczytac.html

Książki, które poznałem, o których pisałem, które również w ten lub inny sposób promowałem. Projekt w aplikacji Instagram odnajduje swoje odbicie również w tym miejscu. W kolejności niezobowiązującej, wśród tekstów pisanych i napisanych na przestrzeni dwóch dekad, a czasem znacznie dalej.
https://internetowacela.blogspot.com/p/1001-ksiazek-ktore-musisz-przeczytac.html

To o nas! Opowieść o czasach, w których dorastały roczniki z lat 80tych w tym i ja. Każdy znajdzie coś ze swoich doświadczeń.

To o nas! Opowieść o czasach, w których dorastały roczniki z lat 80tych w tym i ja. Każdy znajdzie coś ze swoich doświadczeń.

Plusy za zręczne przywołanie wspomnień , minusy za nijakość fabuły i powierzchowność. No i tak wyszło 5/10. Ale ogólnie na szybką lekturę polecam.

Plusy za zręczne przywołanie wspomnień , minusy za nijakość fabuły i powierzchowność. No i tak wyszło 5/10. Ale ogólnie na szybką lekturę polecam.