Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współczesne Indie w opowieści Pauliny Wilk to kraina nietuzinkowa. Czytając tę książkę, od pierwszych zdań, czytelnik obarczony zostaje ciężarem emocjonalnym, który narasta i nie pozwala zapomnieć o sobie nawet długo po lekturze. Wynika on z obcowania z niesprawiedliwością, krzywdą i ubóstwem, które są udziałem milionów Hindusów zniewolonych kastowym systemem społecznym, którego porządku strzegą najbogatsi.
Podobno Indie można pokochać lub z znienawidzić. Ja nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Cała paleta odcieni, rozpoczynająca się od najciemniejszego koloru zaskorupionego brudu oblepiającego ciała niedotykalnych a kończąca się na najszlachetniejszym jasnym odcieniu miękkiego sari bogatych kobiet, zaskakuje i oszałamia ludzi zachodu. Zwykle taki przekrój nie pozwala na opowiedzenie się po stronie jednej ze skrajności.
Ta rzetelna pozycja informacyjna nie stanowi suchego przewodnika, a jest biletem w mentalną podróż do egzotycznej ojczyzny zielonych papryczek chili i Mahatmy Ghandiego. Niewątpliwym atutem są uzupełniające tekst zdjęcia. Książka zdecydowanie warta polecenia.

Współczesne Indie w opowieści Pauliny Wilk to kraina nietuzinkowa. Czytając tę książkę, od pierwszych zdań, czytelnik obarczony zostaje ciężarem emocjonalnym, który narasta i nie pozwala zapomnieć o sobie nawet długo po lekturze. Wynika on z obcowania z niesprawiedliwością, krzywdą i ubóstwem, które są udziałem milionów Hindusów zniewolonych kastowym systemem społecznym,...

Reporterski debiut Agaty Romaniuk zdecydowanie można zaliczyć do udanych. Na ponad 200 stronach dostajemy wiele historii kobiet i mężczyzn żyjących w Omanie, które podane są z dbałością o estetyczne szczegóły. Język autorki chociaż precyzyjny, pozbawiony jest reporterskiej surowości, a barwne tło historii często osładza tragizm snutych opowieści. Dla kogoś kto zaczyna zdobywanie wiedzy, po wpisaniu w wyszukiwarkę hasła Oman, otrzyma setki ofert wycieczek wakacyjnych, których destynacją są białe piaski plaż Morza Arabskiego i luksusowe hotele z europejskim sznytem. I jest to dowód na zmieniające się oblicze tego egzotycznego kraju, który dopiero od lat 80 dwudziestego wieku, głownie za sprawą sułtana Kabusa ibn Sa’ida, odnotował imponujący skok cywilizacyjny.
Wysiłkiem skazanym z góry na porażkę jest próba określenia jednym słowem tego czym obecnie Oman jest. Świat tradycji miesza się ze światem zliberalizowanym, zbudowanym na zachodnim kapitale, wiążąc wszystkich niewidzialnymi nićmi zobowiązań i wierzeń opartych na religii muzułmańskiej. Oczywiście w systemie nie brakuje uprzywilejowanych jednostek, do których na pewno nie można zaliczyć kobiet. Autorka z duża uwagą pochyliła się nad ich losem, dając do zrozumienia że to międzykulturowe spotkanie okazało się być w wielu momentach konsternujące nie tylko dla niej, ale i dla mieszkanek Omanu.
Książka zdecydowanie poszerza umysłowe i kulturowe horyzonty, jest bogatą skarbnicą życiowej wiedzy. Warto po nią sięgnąć, aby odbyć podróż do rejonów, których nie da się dostrzec podczas wakacyjnej wyprawy do tego trwającego w brutalnym splocie skrajności państwa.

Reporterski debiut Agaty Romaniuk zdecydowanie można zaliczyć do udanych. Na ponad 200 stronach dostajemy wiele historii kobiet i mężczyzn żyjących w Omanie, które podane są z dbałością o estetyczne szczegóły. Język autorki chociaż precyzyjny, pozbawiony jest reporterskiej surowości, a barwne tło historii często osładza tragizm snutych opowieści. Dla kogoś kto zaczyna...