Andrzej Szczeklik
- Pisze książki: reportaż, publicystyka literacka, eseje, filozofia, etyka, językoznawstwo, nauka o literaturze, sztuka, zdrowie, medycyna
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 29 lipca 1938
- Zmarły: 3 lutego 2012
prof. dr hab. med. Andrzej Tadeusz Szczeklik - polski lekarz, eseista i filozof medycyny.
Rodowity krakowianin.
Absolwent Krakowskiej Akademii Medycznej.
W latach 1963-1972 pracował w Klinice Medycznej we Wrocławiu. Po tym okresie powrócił do ukochanego Krakowa, z którym nie rozstał się już do końca życia.
Specjalista z zakresu chorób wewnętrznych.
Autor lub współautor około 600 prac naukowych.
W 1998 roku, m.in. za wykrycie mechanizmu przeciwzakrzepowego działania aspiryny, otrzymał Nagrodę Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej.
Członek Papieskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Nauk (PAN).
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Wybrane publikacje: "Choroby wewnętrzne. Podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM" (Medycyna Praktyczna, 2005), "Kore. O chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny" (Znak, 2007), "Katharsis. O uzdrowicielskiej mocy natury i sztuki" (Znak, 2009), "My i Oni. Zawiła historia odmienności / Us and Them. An Intricate History of Otherness" (praca zbiorowa, Międzynarodowe Centrum Kultury, 2011).
Żona: Irena (do 03.02.2012, jego śmierć), 3 dzieci: córka i 2 synów (jeden z nich o imieniu Andrzej).
7,8 / 10
- 1 001 przeczytało książki autora
- 1 739 chce przeczytać książki autora
Książki i czasopisma
Cytaty
lekcja z ks.Tischnerem: „Józek..spytał dzieci, takich pięcio-, sześciolatków: „Jak myślicie, co się Panu Bogu najlepiej udało?”. A taka śliczna, malutka dziewczynka, jasnowłosa, niebieskie oczy, wyrywa się, podnosi rękę i mówi: „Ja”. Genialne. Ale to trzeba było jego sposobu prowadzenia tych lekcji”.
lekcja z ks.Tischnerem: „Józek..spytał dzieci, takich pięcio-, sześciolatków: „Jak myślicie, co się Panu Bogu najlepiej udało?”. A taka ślic...
Rozwiń ZwińBo jest w nas muzyka. Zaczyna się z życiem, pierwszym uderzeniem serca. I z życiem się kończy. W zapisie nutowym - dwa tony, dwie pauzy o różnej długości. Tony nieco głuche: "bam, pam; bam, pam" U dziecka czasami ponadto niewinny ton trzeci. Dla dorosłego to zwiastun zła.
Bo jest w nas muzyka. Zaczyna się z życiem, pierwszym uderzeniem serca. I z życiem się kończy. W zapisie nutowym - dwa tony, dwie pauzy o ró...
Rozwiń ZwińKult sukcesu nakazuje być wiecznie młodym i zdrowym. Świat kultury masowej nie akceptuje bólu ani cierpienia. Brzydzi się nimi. Po wylansowaniu bezstresowej edukacji, przystąpiono do pełnego "egzorcyzmowania bólu ze świata".
Kult sukcesu nakazuje być wiecznie młodym i zdrowym. Świat kultury masowej nie akceptuje bólu ani cierpienia. Brzydzi się nimi. Po wylansowa...
Rozwiń ZwińArtykuły
DYSKUSJE