Jerzy Vetulani

Generalnie książka ciekawa, ale mam wrażenie, że trochę odbiegająca momentami od głównego tematu, czyli mózgu, chociaż z drugiej strony pod tematykę mózgową można podciągnąć cokolwiek, co związane z działalnością człowieka. Zabrakło fact-checku ze strony edytora czy wydawnictwa PWN, co jednak jest dużym minusem, bo pan Vetulani wypowiada się o rzeczach, na których się nie zna i powiela błędne mniemania. Przykłady tychże oraz inne rzeczy, do których mam zastrzeżenia: o naukowczyni per „całkiem atrakcyjna” (co to ma do rzeczy?),powielanie błędnego przekonania, że kobiety mówią dużo więcej niż mężczyźni (nieprawda, były badania),aprobata dla idei haremu i coraz to młodszych partnerek seksualnych (hehe, no bo wiecie),przedstawianie picia wina jako zdrowe (brak dowodów),powtarzanie mitu o „samobójstwach” lemingów, o rzekomym obudzeniu się Piotra Skargi w trumnie, uważanie jedzenia ludzkiego mięsa za zdrowe, pornografii za mało szkodliwą, amfetaminy za fantastyczną, testowania kosmetyków na zwierzętach za dobrą praktykę, a na koniec jego zdaniem człowiek potrzebuje jeść mięso, bo jest… wszystkożerny. No litości. Wolałbym, żeby pan profesor skupił się na swojej działce, czyli neurobiologii, no ale cóż…