Inne światy
Sylwia Chutnik, Jacek Dukaj i inni
6,7 / 10
- Data wydania:
- 2018-05-23
- Data 1. wyd. pol.:
- 2018-05-23
- Liczba stron:
- 608
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365836199
- Wydawnictwo:
- Sine Qua Non
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Data wydania:
- 2018-05-23
- Liczba stron:
- 608
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365836199
Za każdym pociągnięciem pędzla kryją się całe wszechświaty.
Michał Cetnarowski
Mistrzowie słowa i dziesięć całkowicie odmiennych opowieści. Co je łączy? Fascynacja obrazami jednego z najbardziej docenianych polskich artystów współczesnych.
Niesamowite obrazy Jakuba Różalskiego i ich nieoczywisty przekaz budzący niepokój, często grozę, znajdują odzwierciedlenie w historiach stworzonych przez znakomitych autorów.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Polak, samuraj i mech spotykają się w gospodzie…
Nie jestem, moi Państwo, jednym z tych czytelników, co to mają ciarki na widok nazwiska ukochanego autora zdobiącego okładkę; nie rzucę wszystkiego, żeby pożreć w ekstazie najnowsze dzieło literackiego idola – bom się go nie dorobił. Wielu jest natomiast pisarzy, których czytam w ciemno i zawsze – no, prawie – z przyjemnością. A kiedy trzech z nich spotyka się na kartach jednego tomu, inspirowanego w dodatku twórczością tak ciekawą, jak grafiki Jakuba Różalskiego, to przed podjęciem lektury nie waham się ani chwili.
Orbitowski, Dukaj, Małecki. Przepraszam pozostałą siódemkę, ale to trzech spośród moich czterech ulubionych polskich literatów, dlatego recenzję „Innych światów” muszę zacząć właśnie od nich. Pierwsi dwaj nie zaskoczyli mnie ani trochę. W „Sforze” Orbitowski jest sobą w każdym calu, choć tych, którzy znają tylko jego późniejszą twórczość, jak „Exodus” czy „Inna dusza”, może zdziwić. A to dlatego, że straszy nie tylko ludzkimi potworami, ale i zjawiskami nadnaturalnymi – spośród kilku ulubionych tematów Różalskiego wybrał wilkołaki, co można uznać za symboliczny powrót do jego literackich korzeni. Rdzeniem opowiadania pozostają jednak horrory codzienności, które Orbitowski opisuje ze sprawnością wynikającą z długiego doświadczenia (a może już rutyny?), choć bez szczególnego błysku. „Sfora” to bardzo dobre opowiadanie, lecz nie perełka.
Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku „Imperium chmur” Dukaja, ale i tutaj bez zaskoczeń: jest całkowicie i absolutnie bezkompromisowo, co sprawi, że miłośnicy autora „Innych pieśni” i „Lodu” będą wniebowzięci, natomiast jego przeciwnicy zaoszczędzą dobre dwie-trzy godziny, bo od tekstu zwyczajnie się odbiją na samiutkim początku. Pisarz igra z historią i historiozofią, któryś już raz pochyla się nad wpływem jednostki na kształt dziejów, oddziaływaniem techniki na geopolitykę, semantyką i semiotyką, a wszystko w gęstym sosie językowej stylizacji. Brzmi jak Dukaj, prawda? Warto zwrócić uwagę na to, z jaką maestrią wykorzystuje tematy podsuwane przez Różalskiego: w „Imperium chmur” można odnaleźć i Orient, i Polskę i podniebne, steampunkowe w stylu maszyny, które autor wywodzi z… „Lalki”; widać praca nad dziełami innych autorów wcale mu się po „Sercu mroku” nie znudziła. Niewielu autorów próbowało wgryźć się w twórczość Różalskiego tak głęboko – chyba tylko Szmidt w „Szponach smoka” podjął podobną próbę, co zaowocowało ciekawym, bardzo dynamicznym i pełnym akcji, choć nieco przekombinowanym opowiadaniem. Obok „Imperium chmur” natomiast nie da się przejść obojętnie – jakieś stanowisko trzeba zająć, a ja, jako fan Dukaja, zostałem przez tę mikropowieść pochłonięty.
W końcu „Idzie niebo” Małeckiego, któremu udało się mnie naprawdę zaskoczyć, a to dlatego, że nie spodziewałem się, iż będzie w stanie wrócić do stylu ze świetnego „Dygotu” z tak doskonałym skutkiem. Ten tekst nie powinien otwierać „Innych światów” – jest po prostu zbyt dobry, za wysoko stawia poprzeczkę. Twórczość Różalskiego domaga się właśnie takiego wyrazu: mrocznego, skrywającego tajemnicę, lecz jednocześnie dziwnie znajomego, niosącego codzienny niepokój. Krótkie, celne i pełne napięcia opowiadanie, prawdziwa perełka. Podobne sposoby oddziaływania na czytelnika wybrała Aleksandra Zielińska. I ona postanawia przyjrzeć się tajemniczej technice z perspektywy dotkniętej jej oddziaływaniem rodziny – i odnosi podobny jak Małecki sukces. W „Kijankach i kretowiskach” udowodniła, że umie pisać o dzieciach, w „Innych światach” dodatkowo to potwierdza. W końcu „Boży dłużnik” – i tutaj w centralnym miejscu znajduje się rodzina, choć tym razem tatarska, a steampunkowej techniki jak na lekarstwo. Czy oznacza to, że opowiadanie Anety Jadowskiej to lektura słabsza? W żadnym wypadku. Wyjątkowy klimat sprawia, iż od lektury nie można się oderwać. Szkoda tylko, że to zaledwie pierwsza część tryptyku!
Kolejnym zaskoczeniem było dla mnie „Tyle lat trudu” Jakuba Żulczyka. Nie jestem miłośnikiem jego prozy, szczególnie niezwykle popularnego „Ślepnąc od świateł”, a ten tekst bardzo mi się spodobał. Udowadnia on, że twórczość Różalskiego skrywa także nieco lżejsze fragmenty, które można przekuć na dobrą zabawę. Podobną próbą jest „Zapalny stan udręki”, choć w tym opowiadaniu znacznie więcej jest Sylwii Chutnik niż Jakuba Różalskiego.
„Człowiek, który kochał” oraz „Korytarz Pełnomorski” to dwa opowiadania, które w całej antologii przypadły mi do gustu najmniej. Pierwsze zapowiadało się bardzo dobrze, ale puenta Anny Kańtoch zupełnie mnie nie przekonała; po prostu nie kupuję jej zabawy z czasem. Remigiusz Mróz tonie natomiast w zalewie wyjaśnień i tłumaczeń, które – jak się okazuje – są treścią same w sobie, bo do niczego nie prowadzą. Jego utwór to mocno przegadana pocztówka ze świata Różalskiego, który, to trzeba mu oddać, zinterpretował całkiem ciekawie.
„Inne światy” to doskonała okazja do zapoznania się z twórczością aż jedenastu polskich autorów: dziesiątki pisarzy i grafika. Jeśli widzieli Państwo kiedyś obraz wyraźnie kojarzący się z Chełmońskim czy Kossakiem, z tą różnicą, że w tle czai się olbrzymi mech, i poczuli się zaciekawieni tą koncepcją, to mam dobrą wiadomość: ten zbiór wyjaśnia, skąd ów mech przyszedł. I robi to naprawdę dobrze.
Bartosz Szczyżański
33 Popieram
Link do recenzji
1773
14
224
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 256
- 678
- 441
- 125
- 39
- 34
- 28
- 26
- 15
- 12
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Nienawidzą się mimo życia. Chiny, Tybet, Lewant, Morze Śródziemne, Iberia, Galia, Ren, Karpaty, równiny północnoeuropejskie - Ezaw usiłuje zabić Jakuba, Jakub usiłuje zabić Ezawa. A może już...
Rozwiń
Zobacz więcej
Sądzę, iż bratu pana Ezawa żaden brak powodów nie stanąłby na przeszkodzie, by palić klasztory lub cokolwiek innego.
Zobacz więcejDochodzenie do Istoty Rzeczy rozpoczyna się długim, nużącym teatrem rozpaczy.
Zobacz więcej
Opinie [122]
Mam w prywatnej bibliotece. Książka, która należy do kanonu tego gatunku.
Pokaż mimo toZ tego literackiego miszmaszu wyszla zaskakujaco dobra antologia. Nawet ci, co do ktorych sie spodziewalem, ze nie dadza rady, dali. Na deser jak zwykle genialny Dukaj ze swoim nastrojowym (acz smutnym) mikroopowiadaniem na 180 stron :)
Pokaż mimo toProponuję nie czytać wszystkich nowel jednym ciągiem. Bo to tak, jak przechodzić salę w galerii (nie tej z hamburgerami) mijając po kolei Caravagia, Chagala, Breugla, Kandinskiego, Van Gogha, rysunki Mleczki - że tak obrazowo ujmę. Warto popatrzeć i wybrać, co się podoba.
Pokaż mimo toAleż to było ciekawe spotkanie.
Pokaż mimo toTylu fajnych autorów,bardzo dobre teksty.Mroczne rysunki.
Dla mnie najlepsze opowiadania.
To Dukaj i Jadowska.
Najgorsze Chutnik.
Moim zdaniem antologia całkiem udana. Słuchałem jej w audiotece, nie będąc fanem obrazów Jakuba Różalskiego, widziałem je jedynie z okładek opowiadań, wobec tego nie przywiązałem większej uwagi do zgodności z treścią tekstów.. Słuchało się przyjemnie, w małych dawkach (1 dziennie) historie są zróżnicowane, w większości trzymające się post apo. Poziom zróżnicowany,...
więcejObowiązkowo.
Pokaż mimo toE, tam...
Pokaż mimo toTa książka to jedno wielkie rozczarowanie. I o ile wydawnictwo zrobiło wszystko, aby uratować "Inne światy", o tyle autorzy zrobili wszystko, aby je zniszczyć. Opowiadania całkowicie nierówne, rozmyte, często totalnie o niczym. Brak jakiejkolwiek logiki w przedstawieniu postaci i wydarzeń. Zero budowania więzi z postaciami i oczywiście jak to w wielu współczesnych...
więcejCiekaw jestem na ile opowiadania inspirował obraz? Bo czasami to wszystko tak pięknie współgra a czasami analogie są dalekie i niemal niewidzialne. Mimo różnych autorów to w tym wszystkim jest coś wspólnego- pewnie ta mniejsza lub większa inspiracja obrazami Różalskiego.
więcejNajbardziej odstające od całości jest opowiadanie Dukaja – moim zdaniem – ale taki on (autor) jest inny,...
Jeśli patrzeć na książkę, z perspektywy kogoś, kto wie kim jest Jakub Różalski, to na prawdę można się w nią wciągnąć, myślę, że godne podziwu jest napisanie całego opowiadania (dwu lub trzykrotnie nawet kilkudziesięcio - kilkuset stronnicowego) na podstawie jednego obrazu. Ma jednak sporo wad, opowiadania są nierówne i tradycyjnie najlepsze dwa zostały umiejscowione na...
więcej