Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Rafael Bielecki: Pół sensu bezsensu" to druga część "Rafael Bielecki – Pół roku bez wyroku". Ciąg dalszy przygód Rafaela Bieleckiego w szkole walki bardzo różni się od przygód z pierwszej części. Książka nadal jest zabawna, lecz już nie aż tak bardzo. Jest poważniejsza, mniej w niej absurdu, a druga jej połowa świadczy o odejściu od parodii "Harry'ego Pottera". Po przeczytaniu pierwszej części spodziewałam się po drugiej czegoś innego, jednak z chęcią przeczytam część trzecia...jeśli w końcu wyjdzie -.-

"Rafael Bielecki: Pół sensu bezsensu" to druga część "Rafael Bielecki – Pół roku bez wyroku". Ciąg dalszy przygód Rafaela Bieleckiego w szkole walki bardzo różni się od przygód z pierwszej części. Książka nadal jest zabawna, lecz już nie aż tak bardzo. Jest poważniejsza, mniej w niej absurdu, a druga jej połowa świadczy o odejściu od parodii "Harry'ego Pottera". Po...

Bardzo ciekawa i wciągająca lektura, choć zachowanie niektórych postaci mnie zaskoczyły. Nie mogę się doczekać następnej części z serii. okładki są naprawdę śliczne. Autorkę polecały mi już 2 osoby i szczerze nie wiem dlaczego tak późno się za jej twórczość zabrałam.

Bardzo ciekawa i wciągająca lektura, choć zachowanie niektórych postaci mnie zaskoczyły. Nie mogę się doczekać następnej części z serii. okładki są naprawdę śliczne. Autorkę polecały mi już 2 osoby i szczerze nie wiem dlaczego tak późno się za jej twórczość zabrałam.

Pierwsze co zrobiłam jak dorwałam książkę, to przejrzałam upiorne zdjęcia. Nadają wspaniałego klimatu książce. Sama historia jest ciekawa i wciągająca, może i również przewidywalna, jednak mi to nie przeszkadzało. Bardzo fajnie porównywało mi się historię oraz postacie z książki z ich filmowym odbiciem. Muszę przyznać, że jest sporo różnic.Bohaterom nie można zarzucić nudy, a ich osobowości są różnorodne jak paleta barw.
Książka nie jest arcydziełem, ale warto po nią sięgnąć.
Z chęcią sięgnę po następne części.

Pierwsze co zrobiłam jak dorwałam książkę, to przejrzałam upiorne zdjęcia. Nadają wspaniałego klimatu książce. Sama historia jest ciekawa i wciągająca, może i również przewidywalna, jednak mi to nie przeszkadzało. Bardzo fajnie porównywało mi się historię oraz postacie z książki z ich filmowym odbiciem. Muszę przyznać, że jest sporo różnic.Bohaterom nie można zarzucić nudy,...

"Kuzynki" to bardzo ciekawa pełna historycznych faktów książka. Dla niektórych może się wydać nudna, bo nie jest to książka przygodowa, ale to nie oznacza że nie ma nic do nam do przekazania-wręcz przeciwnie. Już dawno nie czytałam, tak przemyślanej książki. Z chęcią przeczytam następne części

"Kuzynki" to bardzo ciekawa pełna historycznych faktów książka. Dla niektórych może się wydać nudna, bo nie jest to książka przygodowa, ale to nie oznacza że nie ma nic do nam do przekazania-wręcz przeciwnie. Już dawno nie czytałam, tak przemyślanej książki. Z chęcią przeczytam następne części

Bardzo ciekawa książka o zmaganiach młodego chłopaka podczas szkolenia na zwiadowcę. Książka jest wciągającą odskocznią od rzeczywistości, którą bardzo szybko się czyta

Bardzo ciekawa książka o zmaganiach młodego chłopaka podczas szkolenia na zwiadowcę. Książka jest wciągającą odskocznią od rzeczywistości, którą bardzo szybko się czyta

Kolejna-juz 5 część z Serii Zwaidowców. Tym razem minęło parę lat i Will jako już dorosły i wyszkolony zwiadowca dostaję swoje lenno do obrony.
Książka przynosi nam kolejne dawki przygody, starych oraz nowych sojuszników, jak i również nowych wrogów do pokonania. Bardzo przyjemnie się czyta jak Will z tym wszystkim sobie radzi jak i również na kogo wyrósł. Z chęcią przeczytam następną część, by dowiedzieć się więcej

Kolejna-juz 5 część z Serii Zwaidowców. Tym razem minęło parę lat i Will jako już dorosły i wyszkolony zwiadowca dostaję swoje lenno do obrony.
Książka przynosi nam kolejne dawki przygody, starych oraz nowych sojuszników, jak i również nowych wrogów do pokonania. Bardzo przyjemnie się czyta jak Will z tym wszystkim sobie radzi jak i również na kogo wyrósł. Z chęcią...

Po prostu nie! Nie wiem jak można tak chamsko spisać po kimś fabułę. "Czarodzieje" to połączenie "Harry'ego Pottera" i "Opowieści z Narnii". Główny bohater jest nudny, a książka przez cały czas podkreśla jego beznadziejny humor z którego nie jest w stanie się otrząsnąć. Przez połowę książki w kółko też zachwyca się książką którą kiedyś przeczytał i ją cały czas cytuje. Nie powiem, "Czarodzieje" mają też momenty które mi się też podobały jednak negatywne aspekty przeważyły nad wszystkim. Autor powinien się wstydzić że tak chamsko przepisał tyle szczegółów od innych autorów.

Po prostu nie! Nie wiem jak można tak chamsko spisać po kimś fabułę. "Czarodzieje" to połączenie "Harry'ego Pottera" i "Opowieści z Narnii". Główny bohater jest nudny, a książka przez cały czas podkreśla jego beznadziejny humor z którego nie jest w stanie się otrząsnąć. Przez połowę książki w kółko też zachwyca się książką którą kiedyś przeczytał i ją cały czas cytuje. Nie...

Jeśli tak jak ja najpierw obejrzeliście film, książka będzie dla was zaskoczeniem. Film bardzo się różni od niej różni, ale tonie znaczy że książka jest zła. /jest właśnie dobra, ale w zupełnie inny sposób. Główny bohater radzi sobie z sytuacjami w trochę inny sposób. Książka jest pełna fantazji i to mnie w niej urzekło. Dla mnie najbardziej druzgocąca scena w książce jest na samym końcu...Neil Gaiman za to ci kiedyś dopadnę. Tego się nikomu nie robi...absolutnie NIKOMU!

Jeśli tak jak ja najpierw obejrzeliście film, książka będzie dla was zaskoczeniem. Film bardzo się różni od niej różni, ale tonie znaczy że książka jest zła. /jest właśnie dobra, ale w zupełnie inny sposób. Główny bohater radzi sobie z sytuacjami w trochę inny sposób. Książka jest pełna fantazji i to mnie w niej urzekło. Dla mnie najbardziej druzgocąca scena w książce jest...

Jak na książkę o miłości, znalezioną na dziale młodzieżowym, jest bardzo dobra.
Spodziewałam się historii pustorożca, a przeczytałam o zmaganiach inteligentnej dziewczyny. Książka nie jest idealna, a momentami jest przewidywalna, ale nie można jej zarzucić nudy. John Green bardzo umiejętnie opisał wydarzenia zawarte w książce, do tego stopnia , że w kącie oka zakręciła mi się łezka

Jak na książkę o miłości, znalezioną na dziale młodzieżowym, jest bardzo dobra.
Spodziewałam się historii pustorożca, a przeczytałam o zmaganiach inteligentnej dziewczyny. Książka nie jest idealna, a momentami jest przewidywalna, ale nie można jej zarzucić nudy. John Green bardzo umiejętnie opisał wydarzenia zawarte w książce, do tego stopnia , że w kącie oka zakręciła mi...

O książce dowiedziałam się od koleżanki, która wręcz stwierdziła że muszę ją przeczytać. Tak więc uczyniłam i szczerze mówiąc jestem zadowolona, że jej posłuchałam. Choć do perfekcji trochę jej brakuję, to urzekł mnie sam pomysł stworzenia takiego świata. Doznania głównej bohaterki doskrobały się do mojego skamieniałego serca i nim ruszyły.
Trzeba przyznać, że autorka całkiem umiejętnie opisała całą historie dzięki czemu całość dobrze się czytało, choć jakby chciała to by mogła zakończyć wszystko na tej części, nie zmuszając nas do sięgnięcia po kolejną. (Kiero Cass, ty wredna kobieto)
Każdy z nas wie jak seria się skończy, jednak ciekawi mnie jak do tego dojdzie. Z chęcią sięgnę po następną część.

O książce dowiedziałam się od koleżanki, która wręcz stwierdziła że muszę ją przeczytać. Tak więc uczyniłam i szczerze mówiąc jestem zadowolona, że jej posłuchałam. Choć do perfekcji trochę jej brakuję, to urzekł mnie sam pomysł stworzenia takiego świata. Doznania głównej bohaterki doskrobały się do mojego skamieniałego serca i nim ruszyły.
Trzeba przyznać, że autorka...