Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak ta książka odniosła taki sukces? Nadal nie wiem. Początek był obiecujący. Społeczeństwo podzielone na dwa sektory - ci lepsi, bogaci i potężni oraz ci gorsi, słabi, biedni. Największa różnica między nimi to kolor krwi. Srebrnokrwiści mają moce, czerwono krwiści-nie. Super, już są podstawy do całkiem fajnej historii, ale niee...

Główna bohaterka jest po prostu głupia. W życiu nie myślałam, że można wykreować takiego pustorożca. Z każdą stroną było coraz gorzej. Mare sama nie wie czego chce i jest tak naiwna, że jestem pod szczerym wrażeniem że dożyła do tej historii. Gdyby wiadro z szufelką zrobiły test IQ, to ich wynik byłby wyższy od jej.

Co do wątku miłosnego...ehh...nawet nie ma co pisać. Po prostu nie ma żadnych podstaw. Nawet nie wiemy co, dlaczego się dzieje. Brak żadnej chemii bije na kilometr. Nawet miłość innych postaci jest bez sensu, albo wcale nie wytłumaczona, albo wywleczona nie wiadomo po co.

Postacie poboczne podobały mi się bardziej od tych głównych. Szkoda że ta książka nie jest o nich. Historia jest przewidywalna i płyta. Autorka chyba próbowała ją urozmaicić, ale jej bardzo nie wyszło.

Koniec końców książka nie jest warta niczego. Nie polecam. Wątpię czy sięgnę po kolejne części. Myślę że musi minąć sporo czasu. Z chęcią zmieniałbym tytuł z "Czerwonej królowej" na "Wszystko co może pójść nie tak z książką i jeszcze więcej"

Jak ta książka odniosła taki sukces? Nadal nie wiem. Początek był obiecujący. Społeczeństwo podzielone na dwa sektory - ci lepsi, bogaci i potężni oraz ci gorsi, słabi, biedni. Największa różnica między nimi to kolor krwi. Srebrnokrwiści mają moce, czerwono krwiści-nie. Super, już są podstawy do całkiem fajnej historii, ale niee...

Główna bohaterka jest po prostu głupia....

"Królowa cieni", to kolejna część cyklu "Szklany tron" i po raz kolejny musiałam zerwać parę nocy pod rząd. Sarah J. Maas, ja nie wiem jak ty to robisz, że każda część w równym stopniu jest wciągająca i zaskakująca!

W tej części Aelin staje twarzą w twarz z przeciwnościami i robi to w wielkim stylu. Jednak przed tym musi stawić czoła duchom przeszłości, które wróciły wraz z koszmarami. Jako przyszła królowa, Aelin nie wie czym może się podzieli ze światem a czym nie i jak jej sprzymierzeńcy zareagują na trupy przeszłości które nazbierały się w jej metaforycznej szafie.

W końcu dowiadujemy się jaką rolę odgrywają postaci przedstawione nam w poprzednich częściach. Wszystko zaczyna nabierać sensu, a napięcie ze strony na stronę rośnie coraz bardziej. Moje serce zostało złamane i na nowo sklejone przez pewne relacje z niektórymi postaciami. Jednocześnie szkoda mi było, że coś musiało się skończyć by jeszcze wspanialsza relacja musiała się zacząć, ale zarazem byłam tak szczęśliwa, że zaczęłam wydawać dźwięki niepohamowanej radochy. Jesteśmy świadkami konsekwencji, które niesie za sobą 10-letnia rozłąka rodu.

Zakończenie książki zostało tak napisane, że jakby autorka chciała to by mogła ją zakończyć. Na szczęście, są pewne niedokończone wątki, a następna część już jest wydawana. Polecam przed tą częścią przeczytać opowiadania ze świata "Szklanego Tronu", ponieważ pojawiają się wątki oraz postacie w nich zawarte.

Seria polecam miłośnikom przygody oraz tym którzy uwielbiają obserwować jak pod wpływem otoczenia może zmienić się charakter człowieka

"Królowa cieni", to kolejna część cyklu "Szklany tron" i po raz kolejny musiałam zerwać parę nocy pod rząd. Sarah J. Maas, ja nie wiem jak ty to robisz, że każda część w równym stopniu jest wciągająca i zaskakująca!

W tej części Aelin staje twarzą w twarz z przeciwnościami i robi to w wielkim stylu. Jednak przed tym musi stawić czoła duchom przeszłości, które wróciły wraz...

Powiem szczerze, że to podobało mi się nawet bardziej niż sam Harry Potter. Miło było wrócić do starych postaci, jednak ich dzieci całość odświeżyły. Nie rozumiem czemu ludzie są aż tak negatywnie do tego scenariusza nastawieni. Tak-jest to pewnego rodzaju fanfic, nie jest idealnym powrotem do świata HP, ale i tak jest bardzo dobra.
Historia jest ciekawa i wciągająca. Podboje Scorpiusa były najlepsze w całej książce. Za każdym razem mnie rozśmieszały do łez.
Z chęcią kiedyś zobaczyłabym jak niektóre sceny odtworzyli w teatrze.

Powiem szczerze, że to podobało mi się nawet bardziej niż sam Harry Potter. Miło było wrócić do starych postaci, jednak ich dzieci całość odświeżyły. Nie rozumiem czemu ludzie są aż tak negatywnie do tego scenariusza nastawieni. Tak-jest to pewnego rodzaju fanfic, nie jest idealnym powrotem do świata HP, ale i tak jest bardzo dobra.
Historia jest ciekawa i wciągająca....