Nowe imperium. Szmaragdowy sztorm

⚔️ Kolejny tom przygód Royca i Hadriana rozpoczyna się dość spokojnie. Poznajemy tu głównie relacje panujące pomiędzy różnymi królestwami. Przybliżone zostają nam wszelkie niesnaski, napięcia, zawarte pakty czy podboje. Sama Riyria przechodzi równie trudny czas, gdyż jeden z jej członków myśli o “przebranżowieniu się”. Zwyczajnie chciałby podjąć się innego, mniej brutalnego zajęcia w swoim życiu. Podoba mi się to jak Sullivan prowadzi relacje naszych dwojga łobuzów. Każdy z nich ma swoje odmienne aczkolwiek dobrze uzasadnione racje, a razem uzupełniają się idealnie. W drugiej części książki akcja nabiera tępa i dzieje się tam zdecydowanie więcej. Miło zaskoczył mnie epizod z pobytem na statku. Mamy tu bowiem okazję zaznać morskiej przygody i poznać dość liczną załogę. W jej skład wchodzą ludzie przeróżnego pokroju, mniej lub bardziej niebezpieczni. Na przestrzeni całej książki mamy do czynienia z licznymi starciami, które zostały dość rzetelnie opisane przez autora. Tych którzy czytali Kroniki Riyrii na pewno ucieszy pojawienie się pewnych postaci, a w każdym bądź razie myślę, że co najmniej jednej. Warto też wspomnieć, że historia przedstawiona jest z perspektyw paru postaci w wyniuku czego mamy możliwość śledzenia jednocześnie poczynań Royce’a i Hadriana na pokładzie Emerald Storm jaki i zmagań Amili na terenie pałacu i wielu innych osób. Po zakończeniu tej książki najchętniej sięgnęłabym po kolejny tom, bo zapowiada się doprawdy ciekawa część historii jeszcze przed nami.
♤♡◇♧
10/10⭐
♤♡◇♧

⚔️ Kolejny tom przygód Royca i Hadriana rozpoczyna się dość spokojnie. Poznajemy tu głównie relacje panujące pomiędzy różnymi królestwami. Przybliżone zostają nam wszelkie niesnaski, napięcia, zawarte pakty czy podboje. Sama Riyria przechodzi równie trudny czas, gdyż jeden z jej członków myśli o “przebranżowieniu się”. Zwyczajnie chciałby podjąć się innego, mniej brutalnego...

Ciąg dalszy przygód łotrzyków z Riyrii. Tym razem lepsza byłą część druga "Szmaragdowy sztorm". Niestety dla zrozumienia fabuły lepiej niczego nie pomijać.
Nasi złodzieje rozważają przejście na emeryturę, na szczęście nie w tym samym momencie dzięki czemu zawsze jest to ostatnie wspólne zadanie. Pojawiają się znane wcześniej kobiety, tym razem jako główne bohaterki. Całkiem nieźle ciągną fabułę, lecz niezapadły mi w pamięć. Raczej bym nie sięgnęła po tą książkę dla postaci kobiecych.
Jeśli chodzi o główną intrygę to mamy podrzucane strzępki informacji i dużo miejsca na domysły. Cóż zabieram się do następnej części.

Ciąg dalszy przygód łotrzyków z Riyrii. Tym razem lepsza byłą część druga "Szmaragdowy sztorm". Niestety dla zrozumienia fabuły lepiej niczego nie pomijać.
Nasi złodzieje rozważają przejście na emeryturę, na szczęście nie w tym samym momencie dzięki czemu zawsze jest to ostatnie wspólne zadanie. Pojawiają się znane wcześniej kobiety, tym razem jako główne bohaterki....

Pierwsza z dwóch części zdecydowanie słabsza od poprzedniczek. Dużo infantylnych rozwiązań fabularnych. Druga część tomu zdecydowanie nadrobiła, fajne wprowadzenie goblinów oraz zaskakujący finał w przypadku głównych bohaterów

Pierwsza z dwóch części zdecydowanie słabsza od poprzedniczek. Dużo infantylnych rozwiązań fabularnych. Druga część tomu zdecydowanie nadrobiła, fajne wprowadzenie goblinów oraz zaskakujący finał w przypadku głównych bohaterów

"Nowe imperium" nie zapadło mi za bardzo w pamięć... W moim odczuciu to taki oddech między "wieżą elfów, a "Szmaragdowym Sztormem". Duży plus za wprowadzenie nie byle jakich kobiecych postaci.
Za to "Szmaragdowy sztorm" zapamiętałam bardzo dobrze. Sporo się tam dzieje i bardzo często zmienia sie krajobraz... raz jesteśmy w pięknym pałacu, raz na szalejącym morzu, a raz w dżungli z dzikimi barbarzyńcami. Działo się dużo i szybko, nie zawsze przyjemnie.

"Nowe imperium" nie zapadło mi za bardzo w pamięć... W moim odczuciu to taki oddech między "wieżą elfów, a "Szmaragdowym Sztormem". Duży plus za wprowadzenie nie byle jakich kobiecych postaci.
Za to "Szmaragdowy sztorm" zapamiętałam bardzo dobrze. Sporo się tam dzieje i bardzo często zmienia sie krajobraz... raz jesteśmy w pięknym pałacu, raz na szalejącym morzu, a raz w...

troche gorzej niż w poprzedniczce, zwlaszcza Szmaragdowy Sztorm nie w moim klimacie, ale warto przeczytać!

troche gorzej niż w poprzedniczce, zwlaszcza Szmaragdowy Sztorm nie w moim klimacie, ale warto przeczytać!

Świetna książka, dobrze, że mam kolejne tomy bo fabularnie jest coraz lepiej

Świetna książka, dobrze, że mam kolejne tomy bo fabularnie jest coraz lepiej

Znacznie lepsze, niż poprzednie dwie części, choć nie pozbawione nonsensów. Pewna postać znika na półtora książki, a potem nagle bez większego powodu się pojawia, tylko po to, żeby popchnąć fabułę do przodu. Niektóre wydarzenia też dzieją się po to, żeby się dziać. Być może wszystko uzyska logiczną spójność w kolejnych częściach. Tłumaczenie miejscami trochę razi po oczach. Tłumaczenie jeden do jednego sprawia, że pewne zwroty nie są odpowiednie w ustach niektórych postaci.
Mimo wszystko jestem właśnie w drodze do biblioteki po kolejną część.

Znacznie lepsze, niż poprzednie dwie części, choć nie pozbawione nonsensów. Pewna postać znika na półtora książki, a potem nagle bez większego powodu się pojawia, tylko po to, żeby popchnąć fabułę do przodu. Niektóre wydarzenia też dzieją się po to, żeby się dziać. Być może wszystko uzyska logiczną spójność w kolejnych częściach. Tłumaczenie miejscami trochę razi po oczach....

Tak właściwie to nie wiem, czemu ta seria spod znaku łotrzykowskich płaszcza i szpady tak bardzo przypadła mi do gustu, bo tropy są oczywiste a postacie (zwłaszcza drugoplanowe, takie jak Arista) są boleśnie jednowymiarowe. A i tak słucham audiobooka jak urzeczona i czekam na kolejne części.

Tak właściwie to nie wiem, czemu ta seria spod znaku łotrzykowskich płaszcza i szpady tak bardzo przypadła mi do gustu, bo tropy są oczywiste a postacie (zwłaszcza drugoplanowe, takie jak Arista) są boleśnie jednowymiarowe. A i tak słucham audiobooka jak urzeczona i czekam na kolejne części.

Zamiast się uczyć to zarywam dnie i noce, żeby to czytać. No i dlaczego mamy 2 książki w jednym kto wpadł na ten pomysł. Pływamy po statku itd, tak naprawdę to chyba sam autor zaskakiwal samego siebie pisząc kolejne rozdziału zaskoczenie na każdym kroku.

Zamiast się uczyć to zarywam dnie i noce, żeby to czytać. No i dlaczego mamy 2 książki w jednym kto wpadł na ten pomysł. Pływamy po statku itd, tak naprawdę to chyba sam autor zaskakiwal samego siebie pisząc kolejne rozdziału zaskoczenie na każdym kroku.

Seria trzyma poziom, a przygody dwójki łotrów nabierają rozpędu. W kolejnych dwóch częściach ładnie splatają się wątki zarysowane wcześniej i cała zarysowywana od pierwszego tomu intryga urosła do pokaźnych rozmiarów. Ładnie rozbudowała się też galeria bohaterów – teraz nie ma już jedynie Royce'a i Hadriana, a mamy niezłą gromadkę innych postaci ze swoimi wątkami. Jedyne zastrzeżenie jakie mogę mieć to trochę rzucające się w oczy nierówności i fragmenty, które trochę nużą. Autor w sumie od samego początku przyzwyczaił mnie do tego, że powoli buduje napięcie, a potem na sam koniec powieści serwuje trzęsienie ziemi. Końcówki książek z tej serii czyta się z zapartym tchem, ale po drodze zdarzają się dłużyzny.

Seria trzyma poziom, a przygody dwójki łotrów nabierają rozpędu. W kolejnych dwóch częściach ładnie splatają się wątki zarysowane wcześniej i cała zarysowywana od pierwszego tomu intryga urosła do pokaźnych rozmiarów. Ładnie rozbudowała się też galeria bohaterów – teraz nie ma już jedynie Royce'a i Hadriana, a mamy niezłą gromadkę innych postaci ze swoimi wątkami. Jedyne...