Pisarka amerykańska, autorka bestsellerów z gatunku thrillerów psychologicznych. W 1982 ukończyła College of Saint Mary w Omaha. Po ukończeniu studiów, Kava pracowała głównie w reklamie i marketingu. W latach 1992-1996 pracowała w swojej macierzystej uczelni jako dyrektor public relations.
Alex Kava Wychowała się w Silver Creek w stanie Nebraska. Od dziecka marzyła, by pisać powieści, jednak – jak sama wspomina – rodzice nie tylko nie rozumieli i nie wspierali jej dążeń, ale nawet… samo czytanie książek uznawali za dziwactwo. Nic więc dziwnego, że swoje pierwsze próby literackie pokazywała Alex tylko młodszemu bratu. W roku 1982 skończyła college i rozpoczęła samodzielne życie. Założyła firmę, która zajmowała się projektowaniem graficznym dla sektora reklamowego. W roku 1992 zatrudniła się w swej dawnej szkole jako szefowa PR, by cztery lata później rzucić tę pracę i zawodowo zająć się pisaniem książek. Alex Kava jest członkiem stowarzyszenia zrzeszającego autorów thrillerów – Mistery Writers of America oraz podobnej, ale założonej wyłącznie dla kobiet, organizacji Sister in Crime. Mieszka Omaha w swym rodzinnym stanie Nebraska z dwoma psami – Miss Molly i Scoutem.
Tytuły powieści Alex Kavy znakomicie wprowadzają w klimat tej literatury. Autorka tworzy świat mrocznych zbrodni, tajemniczych, a jednocześnie dokonanych z okrucieństwem płynącym z najciemniejszych sfer ludzkiej natury. Te dwa czynniki wydają się zresztą w pisarstwie Kavy najważniejsze – zbrodnia i natura ludzka – groza i psychologia. Pisarka nie ukrywa, iż najsilniej fascynującym ją zagadnieniem jest mechanizm, który powoduje, że człowiek przekracza granicę zła. kreując fikcję otwarcie przyznaje się do korzystania z realnych zdarzeń, do inspirowania się postaciami prawdziwych zabójców. Czasem „z życia” wzięty jest główny wątek – sama zbrodnia, czasem zaś jedynie detal, wokół którego rozwija się wątek fabuły.
Pojedyncze książki
1. 2004: Fałszywy Krok (One False Move)
2. 2007: Trucizna (Whitewash)
Seria (Maggie O'Dell)
1. 2000: Dotyk zła
2. 2001: W ułamku sekundy
3. 2003: Łowca dusz
4. 2004: Granice szaleństwa
5. 2006: Zło konieczne
6. 2008: Zabójczy wirus
7. 2009: Czarny Piątek - w Polsce ukazała się 24 lutego 2010 roku
8. 2010: Kolekcjoner - w Polsce ukaże się 23 marca 2011 rokuhttp://www.alexkava.com/
Alex Kava
Przedsmak zła (tom 0,5)
Dotyk zła – (tom 1)
W ułamku sekundy – (tom 2)
Łowca dusz – (tom 3)
Granice szaleństwa – (tom 4)
Zło konieczne – (tom 5)
Zabójczy wirus – (tom 6)
Czarny piątek – (tom 7)
Kolekcjoner – (tom 8)
Śmiertelne napięcie – (tom 9)
Płomienie śmierci – (tom 10)
Ostateczny cel – (tom 11)
Przeczytałam całość od początku do końca.
Bardzo dobra seria, choć najlepsze tomy pierwsze/początkowe i ostatnie. Bardzo dobra otoczka obyczajowa, świetnie oddane emocje. Co do zagadek kryminalnych, każda powieść to osobne śledztwo. Jednak najlepsze są te kryminalne. A niektóre tomy dotyczą spisku itp.
Bardzo niefajnie kończy się ostatni tom, ale już w opisie widzę, ze jest kolejny cykl z Ryderem i tam też występuje Maggie - tamten cykl stanowi kontynuację.
Trochę też mnie irytowała główna bohaterka, która jest taką świetną śledczą, a robi wszystko, co może, żeby zepsuć swoje życie osobiste. Ale jak rozumiem, miało to dodatkowo zachęcić czytelników.
Podobała mi się cała seria, polecam!
W Waszyngtonie wybucha kolejny pożar, niestety policja pracująca na miejscu znajduje zmasakrowane ciało kobiety, tym samym rzucając zupełnie nowe światło na to wydarzenie. Śledztwo musi poprowadzić agentka Maggie O`Dell, w której odradza się trauma z dzieciństwa, w pożarze zginął jej ojciec - strażak.
📖 Seria podpaleń się nie kończy, a Maggie albo popada w paranoję, albo ktoś ciągle ją obserwuje. Domyśla się, że to ona może być następna. On...
On bardzo lubi takie silnie, niezależne kobiety, lubi słuchać ich krzyków.
📚 Czyta się szybko, fabuła płynie, ale nie ma iskry, która te tytułowe Płomienie by wzniosła. Książka to taki niewymagający średniaczek. Kolejna z serii autorki i na plus dla nowego czytelnika jest fakt, że nie pogubi się w sytuacji pomimo nieprzeczytania poprzednich części, co dla wiernego czytelnika może być jednak irytujące.