Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy historia Snowa ma jakikolwiek sens? Czy ktoś może go polubić, zaciekawić się jego historią? Okazuje się że tak.

Ballada Ptaków i Węży to zdecydowanie książka niespodzianka. Chociaż leżała na półce od momentu wydania jakoś nie miałam do niej przekonania, ale jak już zaczęłam to nie mogłam skończyć.

Książka napisana jest w dość charakterystyczny sposób, zgoła odmienny od Igrzysk Śmierci, jednak widać charakterystyczny styl autorki. Na pierwszy rzut oka może się wydawać że książka się dłuży, jest w niej dużo zbędnych opisów i będzie nudna, ale wcale tak nie jest. Książka jest bardzo dobrze skonstruowana, poznajemy Coriolanusa od samego początku dogłębnie poznając jego prawdziwe oblicze. Jego postać jest bardzo dobrze napisana, momentami darzy się go sympatią i rozumie, innymi Snow budzi w czytelniku obrzydzenie, skrajne niezrozumienie i antypatię.

Faktycznie początek się trochę dłuży, moment przed Igrzyskami mógłby być bardziej dynamiczniejszy, jednak akcja już samych igrzysk, czy tego co dzieje się później zdecydowanie dzieję się w odpowiednim tempie. Zakończenie jest zaskakujące, a zarazem dość spodziewane. W dodatku jest to w pewnym sensie zakończenie otwarte, ale z drugiej strony jasno deklarujące jak potoczyły się losy Snowa że w Igrzyskach Śmierci jest taki a nie inny.

Igrzyska Śmierci zajmują szczególne miejsce w moim sercu, stąd też może tak wysoka ocena również i tej książki, nie zmienia to jednak faktu że jest to powieść warta polecenia, a dla fanów Igrzysk Śmierci to pozycja obowiązkowa!

P.S. Nie mogę doczekać się ekranizacji! Mam nadzieję że mnie nie zawiedzie!

Czy historia Snowa ma jakikolwiek sens? Czy ktoś może go polubić, zaciekawić się jego historią? Okazuje się że tak.

Ballada Ptaków i Węży to zdecydowanie książka niespodzianka. Chociaż leżała na półce od momentu wydania jakoś nie miałam do niej przekonania, ale jak już zaczęłam to nie mogłam skończyć.

Książka napisana jest w dość charakterystyczny sposób, zgoła odmienny...