Labirynt Ognia

Lepsza od drugiej części cyklu. To na pewno. Apollo jakby zaczyna sobie bardziej uświadamiać , czym jest bycie człowiekiem i to mi się bardzo podoba. Powracają też Jason i Piper (chociaż to bardziej smutne w przypadku Jasona. Był jednym z moich ulubionych bohaterów olimpijskich herosów , chociaż trochę za bardzo heroicznym😢) Akcja jest fajna i trochę poważniejsza od poprzednich tomów. Dwie gwiazdki jednak odejmuję za absurdy , których jest tu za dużo i przez to akcja się psuje . Bo jednak przyjemniej się czyta o klasycznej walce Percy’ego z Minotaurem niż o pojedynku w sklepie z bronią Apolla i kogoś o imieniu Makron (?)

Lepsza od drugiej części cyklu. To na pewno. Apollo jakby zaczyna sobie bardziej uświadamiać , czym jest bycie człowiekiem i to mi się bardzo podoba. Powracają też Jason i Piper (chociaż to bardziej smutne w przypadku Jasona. Był jednym z moich ulubionych bohaterów olimpijskich herosów , chociaż trochę za bardzo heroicznym😢) Akcja jest fajna i trochę poważniejsza od...

To jest ten moment serii, znany nie tylko w Riordanowskich dziełach, kiedy zabawny, przepełniony żartami ton zaczyna podejmować poważne tematy. Wspaniały emocjonalny rollercoaster.

To jest ten moment serii, znany nie tylko w Riordanowskich dziełach, kiedy zabawny, przepełniony żartami ton zaczyna podejmować poważne tematy. Wspaniały emocjonalny rollercoaster.

Łoo Rick Riordan mnie zaskoczył i to mocno. Nie mogę uwierzyć w to, jak zdecydował się poprowadzić fabułę, i do ostatniej strony wypierałam pewne wydarzenia. Niestety powoli zaczyna do mnie docierać, że autor jednak nie żartował. Jest to na swój sposób progres, ponieważ poniekąd Riordan dojrzewa jako pisarz, decydując się na poważne kroki. Szanuję go, ale też w pewnym stopniu nienawidzę, bo jego postanowienia bolą.

Zdecydowanie najbardziej emocjonujący tom z tej serii jak do tej pory.

Łoo Rick Riordan mnie zaskoczył i to mocno. Nie mogę uwierzyć w to, jak zdecydował się poprowadzić fabułę, i do ostatniej strony wypierałam pewne wydarzenia. Niestety powoli zaczyna do mnie docierać, że autor jednak nie żartował. Jest to na swój sposób progres, ponieważ poniekąd Riordan dojrzewa jako pisarz, decydując się na poważne kroki. Szanuję go, ale też w pewnym...

Mimo, że Labirynt Ognia to już trzynasta książka z grecko-rzymskiego uniwersum to wciąż tak samo wciąga i trzyma w napięciu. Mimo, że mamy tu ten sam schemat to książka jest bardzo ciekawa.
W tym tomie poznajemy nowych bohaterów, ale też wracamy do tych już nam znanych z poprzednich serii. Apollo wciąż narzeka na bycie człowiekiem, lecz zachodzi w nim też ogromna przemiana. Wydarzenia zachodzące w tym tomie zmieniają spojrzenie Apolla na życie śmiertelników.
Dużo akcji, sporo humoru, a do tego kolejna przepowiednia która pozostanie dla nas zagadką do czasu przeczytania kolejnych tomów. Czyli to wszystko co w książkach Ricka Riordana najlepsze.

Mimo, że Labirynt Ognia to już trzynasta książka z grecko-rzymskiego uniwersum to wciąż tak samo wciąga i trzyma w napięciu. Mimo, że mamy tu ten sam schemat to książka jest bardzo ciekawa.
W tym tomie poznajemy nowych bohaterów, ale też wracamy do tych już nam znanych z poprzednich serii. Apollo wciąż narzeka na bycie człowiekiem, lecz zachodzi w nim też ogromna...

Boli

Boli

Labirynt. Łatwizna! Musisz tylko znaleźć wyjście, po drodze kilka razy się zgubić i tyle! Ale wyobraź sobie labirynt, który ma własny rozum, w którym wszystko chce cię zabić i, co najgorsze, który zieje ogniem. Oczywiście Apollo nie mógł wynająć sobie prywatny samolot, by odnaleźć trzeciego cesarza (co do którego tożsamości ma niepokojące podejrzenia) i kolejną Wyrocznię. Niestety przepowiednia wyraziła się wystarczająco jasno. Powiedziała również, że Apollo przeżyje tę (kolejną) samobójczą i gorącą misję, jednak z każdym kolejnym krokiem były bóg muzyki (oraz słońca i wszystkiego, co fajne) jest tego coraz mniej pewny.

Razem ze swoją panią, Meg McCaffrey, oraz satyrzym przewodnikiem, Groverem Underwoodem, Apollo podąża do Palm Springs. Z każdym kolejnym dniem jako śmiertelnik jest coraz słabszy, a jego moce zanikły jeszcze bardziej, jeśli to w ogóle możliwe. Powoli traci nadzieję, że wróci na Olimp. Wciąż ma do pokonania cesarzy i do uwolnienia Wyrocznie. Może dobrym pomysłem byłoby zwerbowanie dawnych członków załogi Argo II, Piper McLean i jej chłopaka, Jasona Grace? Oczywiście tylko do pomocy! To wcale nie tak, że Apollo chętnie zleciłby im śmiertelnie niebezpieczną misję, a sam poszedł się opalać.

,,Labirynt ognia" to już trzecia część z serii ,,Apollo i boskie próby'. Już na długo przed jej przeczytaniem miałam z niej sporo spoilerów, które niestety nie pomogły mi przetrwać najbardziej emocjonującego momentu - jedynie sprawiły, że uniknęłam szoku. Rick naprawdę nie lubi blondynów...

Jak zawsze miło było spotkać się ze znanymi postaciami, takimi jak Piper, trener Hadge i jego rodzinka, Grover, Jason... Ale jestem niemal na sto procent pewna, że ta część to ta najmniej lekka z całej tej serii. Zbyt wiele przykrych rzeczy ją wypełnia, choć oczywiście nie przez cały czas. Nie wiem, czy w ten sposób coś zdradzam, czy też nie. Liczę, że nie.

Mam nadzieję, że następna część, czyli ,,Grobowiec tyrana", nie będzie próbowała wywołać u mnie łez, bo naprawdę się na nią obrażę. Mogę trochę narzekać, ale smutne wydarzenia zwyczajnie bolą, gdy dotyczą lubianych postaci. A tak się składa, że w książkach Ricka Riordana praktycznie nie ma bohatera, którego bym nie lubiła.

~ Jednorozec_czyta

Labirynt. Łatwizna! Musisz tylko znaleźć wyjście, po drodze kilka razy się zgubić i tyle! Ale wyobraź sobie labirynt, który ma własny rozum, w którym wszystko chce cię zabić i, co najgorsze, który zieje ogniem. Oczywiście Apollo nie mógł wynająć sobie prywatny samolot, by odnaleźć trzeciego cesarza (co do którego tożsamości ma niepokojące podejrzenia) i kolejną Wyrocznię....

Co to był za tom!
Z jednej strony naprawdę super, ale z drugiej złamał mi serce. Bez paczki chusteczek się nie obeszło.
Akcja cały czas trzyma w napięciu i przez całą lekturę towarzyszy nam sporo emocji. Bardzo podobały mi się również przemyślenia Apollina na temat ludzi i jak uświadamia sobie, jak to jest być jednym z nich. Jestem ogromnie ciekawa, co wujek Rick wymyślił w następnym tomie, ale mam nadzieję, że oszczędzi mi kolejnych łez. 😅  Coraz bardziej zbliżam się do zakończenia serii, którego jestem strasznie ciekawa. Gorąco polecam!

Co to był za tom!
Z jednej strony naprawdę super, ale z drugiej złamał mi serce. Bez paczki chusteczek się nie obeszło.
Akcja cały czas trzyma w napięciu i przez całą lekturę towarzyszy nam sporo emocji. Bardzo podobały mi się również przemyślenia Apollina na temat ludzi i jak uświadamia sobie, jak to jest być jednym z nich. Jestem ogromnie ciekawa, co wujek Rick wymyślił...

ryczałam jak głupia

ryczałam jak głupia

To 3 tom serii „Apollo i boskie próby”, która opowiada o zmaganiach greckiego boga Apollo, które za karę staje się człowiekiem o nazwisku Lesterem Papadopoulosem. Za nim już dwie próby: w Obozie Herosów i w Indianapolis, gdzie Meg otrzymała Mroczną Przepowiednię. W tej części główny bohater będzie musiał się zmierzyć z labiryntem ognia by dowiedzieć się kim jest trzeci cesarz oraz odnaleźć kolejną wyrocznie. Z pomocą przyjdą mu oczywiście Meg i satyr Grover oraz dwójka herosów znanych z „Olimpijskich herosów”.
Wujek Rick nigdy nie zawodzi. Jego książki są zawsze przesiąknięte niesamowitym humorem oraz akcją i w przyjemny sposób zaznajamiają z greckimi mitami. Bardzo się cieszę z tego, że pojawiają się bohaterowie z innych jego serii. Natomiast ta cześć lekko złamała moje serce swoimi wydarzeniami. Bardzo się cieszę, że powróciłam do tej serii i nie wiem jak poradzę sobie z kolejnymi dwoma tomami, z których jeden zawiera koniec przygód kochanych przeze mnie herosów i bogów w wydaniu Riordana.

To 3 tom serii „Apollo i boskie próby”, która opowiada o zmaganiach greckiego boga Apollo, które za karę staje się człowiekiem o nazwisku Lesterem Papadopoulosem. Za nim już dwie próby: w Obozie Herosów i w Indianapolis, gdzie Meg otrzymała Mroczną Przepowiednię. W tej części główny bohater będzie musiał się zmierzyć z labiryntem ognia by dowiedzieć się kim jest trzeci...

CAWPILE rating: 6.43/10*

Trochę się obawiałam tej części, bo kiedyś Grover bardzo mnie irytował. Jednak zapomniałam, że jego postać bardzo się rozwinęła i poprawiła. Właściwie był jedną z lepszych postaci w tej książce.

Trzeci cesarz to też super wybór. Bardzo intrygujący.

Pojawił się ten sam problem co zawsze. Niby podoba mi się ta książka, ale też mnie wkurza. Riordan jest strasznie schematyczny, jego humor w nadmiarze robi się nudny lub irytujący, a cała akcja pędzi tak bardzo, że prawie ciężko się skupić. Te książki mają w sobie coś, co mnie do nich przyciąga, ale jednak wady też są spore. Czasem czytam z zapartym tchem, a potem pojawia się jakiś absurd, który wybija mnie z rytmu. Wiem, że to książki dla młodszych i te zabiegi mają sprawić, że całość nie będzie za ciężka, ale mi to przeszkadza.

Wiem też, że wszelkie absurdy są właściwie urokiem tych powieści, jednak czasami sposób pokonywania wszechpotężnych istot mega absurdalnymi sposobami jest aż zbyt wielkim pójściem na skróty przez autora.

W książkach MG i YA zawsze jest tak, że umiera jakiś średnio lubiany bohater, jeśli wgl. ktoś umiera. Zupełnie mnie nie zdziwiło, że Jason umarł. To jest właśnie takie - no dobra, ktoś musi zginąć, żeby nie było za pięknie. Jason ciebie jakoś bardzo fani nie lubią, więc możesz to być ty. Nie przejęłam się tym zbytnio. Tak naprawdę zrobiło mi się smutno dopiero pod koniec, kiedy wkładali trumnę do samolotu i Leo się dowiedział. Wtedy zaszkliły mi się oczy.

Podobał mi się motyw krzyżówki, to było całkiem fajne. Meliady też są super. Chwała!

Piper zawsze była spoko, ale zaimponowała mi w tej części. Szczerze mówiąc, pewnie byłoby fajnie dostać z nią coś więcej, ale z Czirokezką mitologią. Ale pewnie tak nie będzie. Riordan specjalnie stawia na drodze Apolla wszystkich bohaterów, żeby pokazać zakończenie ich losów.

Póki co robię sobie przerwę na kilka miesięcy od tej serii, bo trochę się męczyłam przy czytaniu, ale na pewno chcę przeczytać 4 i 5 tom!

CAWPILE rating: 6.43/10*

Trochę się obawiałam tej części, bo kiedyś Grover bardzo mnie irytował. Jednak zapomniałam, że jego postać bardzo się rozwinęła i poprawiła. Właściwie był jedną z lepszych postaci w tej książce.

Trzeci cesarz to też super wybór. Bardzo intrygujący.

Pojawił się ten sam problem co zawsze. Niby podoba mi się ta książka, ale też mnie wkurza. Riordan...