Więzień labiryntu
Patronat LC
Cykl:
Więzień Labiryntu (tom 1)
fantastyka, fantasy, science fiction
424 str.
- Tytuł oryginału:
- The Maze Runner
- Data wydania:
- 2014-09-12
- Data 1. wyd. pol.:
- 2011-11-09
- Data 1. wydania:
- 2010-08-24
- Liczba stron:
- 424
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361386520
- Tłumacz:
- Łukasz Dunajski
- Wydawnictwo:
- Papierowy Księżyc
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Tagi:
- dystopia Łukasz Dunajski literatura amerykańska nastolatkowie labirynt
- Tytuł oryginału:
- The Maze Runner
- Data wydania:
- 2014-09-12
- Liczba stron:
- 424
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788361386520
- Tłumacz:
- Łukasz Dunajski
- Wydawnictwo:
- Papierowy Księżyc
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Tagi:
- dystopia Łukasz Dunajski literatura amerykańska nastolatkowie labirynt
Światowy bestseller, na podstawie którego powstał film wytwórni Twentieth Century Fox. Film już w kinach!
"Więzień labiryntu" to pierwszy tom trylogii amerykańskiego autora Jamesa Dashnera, która stała się światowym bestsellerem i jest uznawana za jedną z najlepszych książek tego gatunku, obok takich tytułów jak "Igrzyska Śmierci" czy "Niezgodna".
"Więzień labiryntu" to pełna akcji i nieustającego napięcia książka, która chwyci czytelnika za gardło, i nie puści aż do ostatniej strony, ponieważ każde wejście do Labiryntu może stać się przepustką do koszmaru, i walką na śmierć i życie...
Kiedy Thomas budzi się w ciemnej windzie, jedyną rzeczą jaką pamięta jest jego imię. Kiedy drzwi się otwierają jego oczom ukazuje się grupa nastoletnich chłopców, która wita go w Strefie – otwartej przestrzeni otoczonej wielkimi murami, która znajduje się w samym centrum wielkiego i przerażającego labiryntu.
Podobnie jak Thomas, żaden z mieszkańców Strefy nie wie z jakiego powodu się tu znalazł i kto ich tu zesłał. Czują jednak, że ich obecność nie jest przypadkowa i każdego ranka próbują znaleźć odpowiedź, przemierzając korytarze otaczającego ich labiryntu. Jednak ta droga nie jest łatwa, bowiem labirynt skrywa swoje okrutne tajemnice.
Kiedy następnego dnia po Thomasie windą do Strefy po raz pierwszy zostaje dostarczona dziewczyna przynosząc tajemniczą wiadomość, wszyscy Streferzy zdają sobie sprawę, że od tej pory nic nie będzie już takie jak było. Thomas podświadomie czuje, że to właśnie on i dziewczyna są kluczem do rozwiązania zagadki Labiryntu i znalezienia wyjścia. Ale z każdą chwilą czasu na to jest coraz mniej, a pytań wciąż więcej.
Dlaczego w ogóle znaleźli się w Strefie?
Jaka jest ich rola?
Kim są Stwórcy, którzy sprawują nad nimi kontrolę?
Czym jest labirynt i czy można znaleźć z niego wyjście?
Jaką cenę przyjdzie im za to zapłacić i czy są na to gotowi?
Szansa jest tylko jedna:
Znajdź wyjście albo giń.
Oceń przeczytaną książkę
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Oficjalna recenzja
Futurystyczna mitologia
Labirynt odwołuje się do pierwotnych emocji: lęku, chęci ucieczki i histerii. Nawet najbardziej wytrwali śmiałkowie mogą zostać strąceni w otchłań szaleństwa, gdy zagoszczą w nim na dłużej. Tortury duchowe zaczynają napierać na umysł nieszczęśnika, powodując zdruzgotanie emocjonalne oraz utratę poczucia rzeczywistości. Depresja oraz wrażenie beznadziejności stają się Twoim jedynym towarzyszem. Mając na uwadze powyższe przesłanki odważyłbyś się wejść w odmęty labiryntu? Główni bohaterowie powieści Jamesa Dashnera nie mogą dokonać nawet tak prostego wyboru.
Książka przedstawia historię szesnastoletniego chłopca o imieniu Thomas, który w niejasnych okolicznościach trafia w sam środek piekła. Tym razem gehenna przybrała nazwę „Strefy” – kilkusetmetrowej kwadratowej przestrzeni, otoczonej zewsząd wysokimi murami Labiryntu. Jest to miejsce, które stało się domem dla sześćdziesięciu chłopców w wieku od dziesięciu do siedemnastu lat. Ich jedynym celem jest odnalezienie wyjścia z „betonowej pułapki”, która co noc zmienia swój układ. Na dodatek Labirynt zamieszkują przerażająco bezlitosne stworzenia, w których diecie znajduje się wyłącznie ludzkie mięso. Ponadto, jak to w życiu bywa, wszystko komplikuje się po przybyciu pierwszej kobiety do męskiej społeczności, a wtedy „nic już nie będzie takie, jak kiedyś”. Nie sposób nie odnieść wrażenia, iż autor posiłkował się mitami zapożyczonymi z mitologii greckiej oraz Collinsowych „Igrzysk Śmierci”. W doskonały sposób połączone stworzyły coś naprawdę wspaniałego! Historia jest świeża, oryginalna i – co najważniejsze – wciągająca. „Więzień Labiryntu” jest kolejną powieścią, która celuje we wrażliwość społeczną. Umierające w sposób daleki od humanitarnego dzieci to tragedie, obok których nie sposób przejść obojętnie.
Oprócz grozy i niepewności opowieść spowita jest wieloma tajemnicami, które dostarczają więcej pytań niżeli odpowiedzi. Czemu ktoś wysyła dzieci w sam środek piekła? Do czego to wszystko zdąża? Dlaczego wszyscy Streferzy nie pamiętają niczego z życia przed Labiryntem i kto za tym wszystkim stoi? Te i wiele innych pytań niejednokrotnie wpadały do mojego umysłu, chcąc rozpaczliwie uzyskać rozwiązanie. Autor po przez stopniowe wstrzykiwanie informacji w głowy czytelników powoduje pozytywną frustrację, bawiąc się przy tym w kreatora enigmatyczności. Dodatkowo umiejętnie prowadzi akcję i buduje napięcie przez całą książkę. Zwroty akcji przyprawiają odbiorcę o zawał serca i praktycznie każda końcówka rozdziału powoduje tak zwany „opad kopary”. Klimat strachu wylewa się z każdej strony, śmierć czyha przy każdym wyrazie, a współczucie włóczy się w bardzo bliskiej odległości. Zakończenie książki również należy uznać za majestatyczny artyzm! Jest zaskakujące i prognozujące doskonałą rozrywkę w kolejnych dwóch tomach opowieści.
W powieści można zaobserwować proces tworzenia nowej wspólnoty. Dzieci, aby przeżyć skonstruowały nowy, samodzielnie działający organizm społeczny. Podzieliły obowiązki, stworzyły profesje, wygospodarowały sektory, wyselekcjonowały przywódców oraz skonstruowały własny język. To dowód na to, że człowiek poradzi sobie w każdej, nawet tak dantejskiej sytuacji i zrobi wszystko, aby przeżyć. Chociaż jest to substytut prawdziwego świata, przypominający bardziej społeczność więzienną, to i tak na pierwszy plan wysuwa się chęć przetrwania. Na szczególną uwagę zasługuje przede wszystkim specyficzna gwara stworzona przez nastolatków. Nie różni się znacząco od współcześnie znanego nam języka, lecz i tak bawi i rozśmiesza. Zmiany wprowadzone przez autora są zmianami koniecznymi, ponieważ bez nich książka przeznaczona byłaby tylko dla dorosłych czytelników. Gwara Strefy ujawnia się przede wszystkim w sytuacjach nerwowych, w których konieczne jest użycie słów powszechnie uznanych za wulgarne. Poprzez ten zabieg, książka zyskuje na oryginalności i zapada w pamięć (no purwa masz rację!).
Powieść obfituje w różnorodną paletę osobowości. Zdenerwowanie odczujemy, biorąc udział w dialogu ze „starszyzną”, śmiejemy się z ciętych ripost młodzików, empatię przelejemy na nowych mieszkańców, a smutek na tych, którzy zbyt wcześnie polegli. Siłą rzeczy przyzwyczajamy się do bohaterów, chcąc jak najdłużej utrzymać ich przy życiu (co nie jest zadaniem prostym). Niestety, w momencie, w którym mogłoby się wydawać, iż poznaliśmy bohaterów w sposób wystarczający, autor udowadnia, że tak nie jest. Wszystko za sprawą wahań nastrojów, które efektywnie obniżają radość czytelniczą. Ich niezdecydowanie, zbyt pochopne wnioski, wybuchowość, euforia i inne skrajne emocje zmieniają się tak szybko, że zastanawiamy się, czy nie mamy do czynienia z rozdrażnioną staruszką. Wstydliwy, acz sympatyczny chłopak w jednej chwili zamienia się w kłótliwego choleryka, oskarżającego wszystkich o to, że „zupa była za słona”.
Drugą niedogodnością odnalezioną w dziele Dashnera jest niezrozumiałość wynikająca z głównej „idei” umieszczania nastolatków w kłębowisku cementowych ścian. Przedstawione wyjaśnienie zostało ukazane po macoszemu i może wydawać się aż nadto naiwne. Na szczęście w kolejnych tomach ten wątek fabularny został rozwinięty i odpowiednio wyklarowany. A proszę mi wierzyć, że druga część jest jeszcze lepsza! Niemniej jednak „Więzień Labiryntu” jest świetnym otwarciem trylogii.
Książkę przeczytałem w 2011 roku i od tamtego czasu marzyłem o jej ekranizacji. Swoją niecierpliwość wystawiłem na prawie trzy lata wyczekiwania, aż w końcu zostałem w tej kwestii zaspokojony. Filmowy odpowiednik książki jest bardzo dobrą produkcją, która nie hańbi jej papierowego odpowiednika. Postaci są dobrze oddane (w szczególności rola Thomasa i Chucka), fabuła nie została spłycona zbyt mocno, a zwroty akcji – tak widoczne w powieści – również i w dziele Balla znalazły swoje miejsce. Jeśli dodam do tego świetną grę aktorską, świetną muzykę i interesującą wirtuozerię reżysera, nie pozostaje mi nic innego, jak polecić wizytę w kinie, gdyż mało jest dzieł kinematograficznych, które tak dobrze oddają klimat i napięcie swojego książkowego pierwowzoru. Lecz w myśl zasady „najpierw książka, potem film” zachęcam do sięgnięcia po dzieło Dashnera w pierwszej kolejności, gdyż gwarantuję, że nie będziecie żałować czasu, który przy nim spędzicie.
Książka swoją konstrukcją przypomina labirynt – gdy raz do niego wejdziesz, uzależniająco pragniesz odnaleźć wyjście, które nadejdzie wraz z przeczytaniem ostatniej strony powieści. Należy mieć tylko nadzieję, że współczesne społeczeństwo, które nieustannie dąży do nietypowych, wzbudzających skrajne emocje i kontrowersyjnych rozrywek, nie weźmie przykładu z książki Jamesa Dashnera i nie zorganizuje podobnych, morderczych ekscesów w przyszłości. Kruchość społeczeństwa stoi na granicy Labiryntu. Odważysz się wejść?
Damian Hejmanowski
63 Popieram
Link do recenzji
288
58
67
Oceny
7,7 / 10
0 / 10
Dyskusje
Książka na półkach
- Przeczytane 11 942
- Chcę przeczytać 7 794
- Posiadam 3 593
- Ulubione 1 429
- Teraz czytam 317
- Chcę w prezencie 266
- 2014 170
- Fantastyka 141
- 2015 108
- Z biblioteki 82
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Zawrzyj twarzostan
Zobacz więcejChciałabym ci w ten sposób powiedzieć, że gdybyś umarł, to bym cię zabiła.
Zobacz więcej- To Stwórcy - odpowiedział Minho, następnie splunął na podłogę. - Zrobię wam z pysków origami!
Zobacz więcej
Opinie [851]
Nie jetem zachwycona, wręcz rozczarowana. Dla mnie nudna i ciągnie się bez końca... Jetem po obejrzeniu filmu i to jest wyjątek od reguły... Film lepszy od książki . Po resztę części zapuszczę się w otchłań telewizora.
Pokaż mimo toniezbyt interesująca. ciągle coś przynudza
Pokaż mimo toNie znam osoby, które nie znałaby tej książki lub filmu, był aż tak popularny. Zapewne każdy zna już historię w niej zawartą. To jednak nie zniechęciło mnie do przeczytania pierwszej części tej serii mimo, że znałam już na pamięć po kolei wszystkie wydarzenia w niej zawarte. Na listę do przeczytanie wpisałam ją jeszcze w 2016 i coś nie mogłam za nią zabrać, jednak nadszedł ten ...
więcejDobra? niedobra? Czytając w głowie miałam tylko słowo opisujące ją jako fantastyczna! Czasem może coś mi nie pasowało, wydawało mi się, że może już jestem za stara na takie książki, czy śmieszyło mnie to zniekształcanie przekleństw/brzydkich słów, ale od pierwszej strony poznawałam treść tej książki z zapartym tchem. Chcąc jak najszybciej dowiedzieć się co będzie dalej, żałowa...
więcejPokochałam!
więcejOd pierwszych stron książka zaczęła mnie wciągać. Byłam bardzo ciekawa czemu Ci nastolatkowie znaleźli się w tym labiryncie. Kto ich tam wsadził? Za co? Jak się wydostaną? Dzięki tej tajemniczości chciałam czytać dalej, zastanawiało mnie co się stanie i jaki będzie skutek wyjścia z labiryntu.
Książkę polubiłam za oryginalny slang. Mogłam poczuć się...
Przeczytałam tą książkę za namową przyjaciółki. Szczerze? Zakochałam się w niej oraz w jej bohaterach. Zaraz co skończeniu 1 części sięgnęłam po dwie kolejne. Pomimo upływu lat nadal jest to moja ulubiona powieść.
więcejHistoria Thomasa, Newta i Minho urzekła mnie już od pierwszych stron. Inny świat, tajemniczy labirynt, niebezpieczne stwory- to tylko niektóre z wielu wątk...
Jako ogromna fanka "Igrzysk śmierci" bardzo chętnie sięgnęłam i też po tę trylogię. Jest to pierwszy raz kiedy czytałam książkę po obejrzeniu filmu, jednak było to na tyle dawno, że za wiele z niego nie pamiętałam.
więcejWszystko byłoby cudownie gdyby nie język, którym posługują się bohaterzy. Całkowicie rozumiem, że jest to grupa dzieciaków jednak momentami nie byłam ...
Więzień labiryntu to książka opowiadająca historie pewnego chłopaka imieniem Thomas który został wysłany z nie wiadomych przyczyn do wielkiego labiryntu gdzie spotyka już wcześniej tam wysłanych grupę chłopaków. Już od bardzo dawna próbują znaleźć wyjście z tego labiryntu ale drzwi do niego zamykają się co 24 godziny i podczas nocy zmienia się jego układ czyniąc go wielką zagad...
więcejCałkiem przyjemna. Przekleństwa, które są teraz plagą w literaturze niestety i tutaj się pojawiają ale w trochę „przekręconej” formie.
Pokaż mimo toChciałbym tu poprosić o wsparcie w akcji:
!!! Wulgaryzmom w literaturze - mówimy nie !!!
Kultura powinna być kulturalna.
Więzień labiryntu spodobał mi się od pierwszych stron. Jest to bardzo ciekawa powieść. Bohaterowie muszą zmierzyć się z niebezpieczeństwami jakie czekają na nich w labiryncie. Dashner idealnie oddał klimat świata, w którym ludzie próbują pokonać chorobę, która coraz bardziej się panoszyła. Praktycznie nie mogłam oderwać się od lektury, kolejne części cyklu są równie dobre. Szcz...
więcej